Δεν το 'τρωγα με τίποτα

[Bambinella]

Μουσταλευρια, που ειναι και της εποχης...

Ανεκαθεν τη σιχαινομουν και ειχα πολλα χρονια να φαω. Πριν απο καμια 15αρια μερες ημουν εξω με μια παρεα για φαγητο και μας τη σερβιραν ως επιδορπιο. Δοκιμασα οχι για κανεναν αλλον λογο, αλλα μονο για να δω μηπως τωρα πια μπορουσα να την αντεξω.

Ηταν ο,τι χειροτερο εχω γευτει τα τελευταια χρονια! Φρικτη εμπειρια, ακομα και η μιση κουταλια που δοκιμασα. Σκετος εφιαλτης.

 

[cloud]

Ταχίνι (τώρα δεν έχω πρόβλημα, θα το έτρωγα αν τύχαινε).

Το σκέτο ταχίνι και εγώ ούτε να το δω δεν θέλω.

Όπως πάλι και το φυστικοβούτυρο που μία δύο φορές προσπάθησα να δοκιμάσω και δεν πήγαινε κάτω με τίποτα!

Όμως το ταχίνι με μέλι και με πορτοκάλι που έχει γνωστή εταιρία, μπορώ να φάω ένα βάζο με την μία.

Και με τα "εποχιακά" που είπε η bambinella, θυμήθηκα τον ταραμά που το 99% των Ελλήνων καταναλώνει μανιωδώς την Καθαρή Δευτέρα... Αυτό δεν είναι φαγητό, είναι βιολογικό όπλο και όργανο βασανιστηρίων των SS!!

 

[Crimson Moonlight]

Σε γενικές γραμμές ιδιοτροπίες στο φαγητό δεν είχα ποτέ. Εαν θα φάω κάτι ή όχι εξαρτάται κυρίως από το άτομο που το έχει μαγειρέψει. Τα μόνα φαγητά που δεν μπορώ με τίποτα είναι:

 


Γεμιστά


Γιουβαρλάκια


Σαλιγκάρια (τα λυπάμαι τα καημένα)


Ο, τιδήποτε τρώγεται ωμό/ζωντανό.


Μαρέγκα και πουτίγκα.


Μπακλαβά

 


Ενώ για ηθικούς λόγους δεν τρώω καθόλου κυνήγι.