Τα ψήφισα κι εγώ όλα!
Όταν ήμουν παιδί η μητέρα μου έπαιρνε διάφορες τέτοιες λιχουδιές, αλλά όχι σε μεγάλες ποσότητες και όχι συχνά. Υπήρχε πάντα κάτι στο σπίτι, αλλά όχι πολλά πράγματα, για να μην κακομαθαίνουμε στις λιχουδιές. Τα έβαζε πάντα σε ένα ντουλάπι ψηλά και για να τα φτάσω, όταν κοιμόταν και πεινούσα, έπαιρνα καρέκλα για να ανέβω να τα πάρω! Στο δια ταύτα:
γαριδάκια: αγαπημένα μου ήταν τα Λόττο και τα Δρακουλίνια! Μάλιστα, ο αδερφός μου είχε κερδίσει σε διαγωνισμό των Δρακουλινίων έναν φακό που μπροστά του έβαζες κάτι διαφανείς τάπες και με το φως έβλεπες το σχήμα που ήταν τυπωμένο πάνω στον τοίχο. Νομίζω ότι ο διαγωνισμός αυτός είχε κάτι φωσφοριζέ αυτοκόλλητα.
σοκολάτες: η μητέρα μου έπαιρνε συνήθως τη σοκολάτα υγείας του παυλίδη, στη μπλε συσκευασία. Δεν τη συμπάθησα ιδιαίτερα. Αλλά συμπαθούσα την ΙΟΝ γάλακτος και την ΙΟΝ αμυγδάλου. Ενίοτε μας έπαιρνε την Kinder σοκολάτα, την οποία υπεραγαπούσα! Παρόμοιο σοκολατοειδές, το Kinder Bueno, που ακόμα λατρεύω! Crunch μπλε και λευκη και Break σοκολάτα που και που έτρωγα. Θυμάται κανείς τη Milky Way;;;; Επίσης, για ένα διάστημα η μητέρα μου μου έφερνε κάθε μέρα ένα αυγό Kinder!
σοκοφρέτες/γκοφρέτες: Η κλασσική σοκοφρέτα (αγαπημένη με το φουντούκι στην πράσινη συσκευασια) και η Κουκουρούκου (θυμάμαι και το άλμπουμ με τη Μάσκα του Τζιμ Κάρεη, αλλά δε νομιζω να ειναι στα πλαίσια του ρετρό του φόρουμ ακόμα). Και στις εκδρομες, καμια φορά Amaretti (με σοκολατα) ή Zoom (με φράουλα)
μπισκότα: Μιράντα, πτιμπερ και γεμιστά παπαδοπούλου! Αυτόν τον στρογγυλό μπλε κύλινδρο με τα μεγάλα μπισκότα με γέμιση βανίλια στις εκδρομές (δε θυμάμαι όνομα, νομίζω Rodeo). Αλλά μου άρεσαν και κάτι μπισκοτάκια γάλακτος που είχαν σχήματα ζωων. Θυμάμαι και κάτι άλλα μπισκότα με σοκολάτα και περίεργη γεύση που είχαν σχήμα γραμμάτων, αλλά δε μου άρεσαν. Και φυσικά, τα κλασσικά μπισκότα με ζάχαρη στο μεταλλικό κουτί!!!
καραμέλες: το κλασσικό βραχιολάκι/κολιέ με τις καραμελίτσες θυμάμαι. Μου άρεσαν επίσης και κάτι καραμελάκια τούτι φρούτι, σε μπλε κουτάκι!
παγωτά: φυσικά καραμπόλα και lucky cup! Σπανίως πύραυλο 4x4. Κοκτέηλ ή Ροκετ και αργότερα Πατούσα, Μπανανα και καραμελέ. Ή αυτή τη γρανίτα λεμόνι φράουλα σε ξυλάκι, της Δελτα. Δεν ξεχνώ, βεβαίως, βεβαίως, το χύμα παγωτό σε χωνάκι από το ζαχαροπλαστείο δίπλα από το πατρικό του μπαμπά μου. Φράουλα φυστίκι, κάθε φορά που πηγαίναμε στη γιαγιά μου και στο θείο μου! Και μετά...
σοκολατουχο γαλα:...και μετά ένα μπουκάλι γάλα Choco, στην πλαστική συσκευασία με το ασημί χαρτάκι! Είχε πάντα η γιαγια μου στο ψυγείο! Στο σπίτι πίναμε Hemo, μετά Ovomaltine και μετά Caotonic. Μερικές φορές μου έπαιρνε η μάνα μου Yoko Choko, ειδικά αν έμενα σπίτι το πρωί.
μερέντα:... ενώ έτρωγα μέχρι ένα διάστημα μερέντα, όταν έμαθα τη νουτέλα την αγάπησα περισσότερο. Ως παιδί δεν τη ζητούσα συνέχεια, αλλά μεγαλώνοντας...
Αυτά είναι που μου ήρθαν πρόχειρα πρόχειρα. Σημειώνω πως δεν έτρωγα συνέχεια τέτοιου είδους λιχουδιές, η μητέρα μου ήταν αρκετά αυστηρή σε αυτό.
