"Εγώ πάλι, αν και φανατικός αναγνώστης, τόσο τού Σεραφίνο όσο και του Τιραμόλα, τα θεωρώ ότι πιο φτωχό έχω διαβάσει τόσο θεματολογικά, όσο και καλλιτεχνικά.
Το ίδιο ισχύει και για το Ποπάυ"
"Ποτέ δεν κατάλαβα τι το αστείο είχε ο Σεραφίνο. Προτιμούσα κι εγώ Τιραμόλα. Τώρα μεγάλος που διάβασα κάποια δεν βρήκα τίποτε το αστείο σε κανένα τους. Και δεν είναι που γέρασα και στριμμένεψα... πολλά Μίκυ Μάους τα διαβάζω ευχάριστα"
"Βλέποντάς το τώρα, αναγνωρίζω οτι το σκίτσο ήταν πολύ πρόχειρο, όπως και οι ιστορίες. Το ίδιο πρόχειρη, ήταν όλη η έκδοση, (χωρίς αρίθμηση σελίδων, χρώματα αλλού γι'αλλού κ.α.), όπως και του
Τιραμόλα αλλά και πολλών άλλων εκδόσεων του "
Καμπανά".
Όπως και να'χει, τότε, στα παιδικά μου μάτια, ήταν άλλο ένα "παράθυρο" στον θαυμαστό κόσμο των κόμικς..."
Συμφωνώ απόλυτα με τις δύο προαναφερόμενες θέσεις! Αν και δεν αποκλείεται να ψάξω για κάποιο τεύχος στο Μοναστηράκι.
Πάντως, προβλέπω να ξεχαστούν μελλοντικά. Με εξαίρεση το Βέλγιο που είναι μία ολόκληρη σχολή, εκτός ΗΠΑ η υπόθεση Κόμικ, χωλαίνει.
Η τρίτη θέση προστέθηκε αργότερα
