Εντάξει, ελληνικά τραγούδια υπάρχουν πολλάάά χρόνια.
Παλιότερα όμως, όπως θυμάστε, ούτε ένθετα με στίχους βρίσκαμε μέσα στους δίσκους, ούτε sites για να διαβάσεις τους σωστούς υπήρχαν, με αποτέλεσμα να μαθαίνει κανείς ένα τραγούδι "όπως το άρπαζε", συνήθως από το ραδιόφωνο (και χωρίς τη δυνατότητα να το ξανακούει όσο θα ήθελε).
Αποτέλεσμα του γεγονότος αυτού ήταν να νομίζουμε εσφαλμένα για μεγάλο διάστημα κάποιες λέξεις διαφορετικές, να τις τραγουδάμε έτσι, και η αλήθεια τελικά να λάμψει μετά από χρόνια. Κάτι που η - παιδική συνήθως - φαντασία δε μπορούσε να βγάλει και πολύ νόημα από τα συμφραζόμενα, κάτι που μας "επέβαλλε" μετά από ατέλειωτους τσακωμούς το στίχο κάποιος γνωστός, που τάχα τον ήξερε, τραγουδούσαμε πολλές φορές αληθινά μαργαριτάρια.
Αν δεν καταλάβατε ήδη τι εννοώ, να τα προσωπικά μου βιώματα :
"Καμαρούλα μια σταλιά, δύο επί τρία, κόχη και λατρεία" : για χρόνια νόμιζα ότι ο Πουλόπουλος περιφρονούσε το μικρό δωματιάκι, λέγοντας "όχι και λατρεία !"...
"Κάποιος χτύπησε την πόρτα, μα ήταν ο Βοριάς" : μεγάλωσα προσπαθώντας να καταλάβω τι δουλειά είχε έξω από την πόρτα ένας μαϊντανός Βοριάς !
"Ο Γιάννος Μπερ απ' το Βοριά" : δύσκολο να σκεφτείς κύρια ονόματα στο τραγούδι αυτό του Μίκη (Ο δραπέτης), πιο καλά μου καθόταν "Ο Γιάννος, πέρα απ' το Βοριά"...
"Ποια νύχτα σ' έκλεψε" : τι του έφταιξε ο πιανίστας του Μίμη Πλέσσα και τον έβαζε να κλέβει;
Παιδικό : "Βλέπω μια Παναγι' άλλη" (πέρα στους πέρα κάμπους) : καλά, ήξερα το ακρογιάλι, την Αμφιάλη, αλλά την Παναγιάλη;
Μήπως αρχίσατε κάτι να θυμόσαστε και για του λόγου σας;
Παλιότερα όμως, όπως θυμάστε, ούτε ένθετα με στίχους βρίσκαμε μέσα στους δίσκους, ούτε sites για να διαβάσεις τους σωστούς υπήρχαν, με αποτέλεσμα να μαθαίνει κανείς ένα τραγούδι "όπως το άρπαζε", συνήθως από το ραδιόφωνο (και χωρίς τη δυνατότητα να το ξανακούει όσο θα ήθελε).
Αποτέλεσμα του γεγονότος αυτού ήταν να νομίζουμε εσφαλμένα για μεγάλο διάστημα κάποιες λέξεις διαφορετικές, να τις τραγουδάμε έτσι, και η αλήθεια τελικά να λάμψει μετά από χρόνια. Κάτι που η - παιδική συνήθως - φαντασία δε μπορούσε να βγάλει και πολύ νόημα από τα συμφραζόμενα, κάτι που μας "επέβαλλε" μετά από ατέλειωτους τσακωμούς το στίχο κάποιος γνωστός, που τάχα τον ήξερε, τραγουδούσαμε πολλές φορές αληθινά μαργαριτάρια.
Αν δεν καταλάβατε ήδη τι εννοώ, να τα προσωπικά μου βιώματα :
"Καμαρούλα μια σταλιά, δύο επί τρία, κόχη και λατρεία" : για χρόνια νόμιζα ότι ο Πουλόπουλος περιφρονούσε το μικρό δωματιάκι, λέγοντας "όχι και λατρεία !"...
"Κάποιος χτύπησε την πόρτα, μα ήταν ο Βοριάς" : μεγάλωσα προσπαθώντας να καταλάβω τι δουλειά είχε έξω από την πόρτα ένας μαϊντανός Βοριάς !
"Ο Γιάννος Μπερ απ' το Βοριά" : δύσκολο να σκεφτείς κύρια ονόματα στο τραγούδι αυτό του Μίκη (Ο δραπέτης), πιο καλά μου καθόταν "Ο Γιάννος, πέρα απ' το Βοριά"...
"Ποια νύχτα σ' έκλεψε" : τι του έφταιξε ο πιανίστας του Μίμη Πλέσσα και τον έβαζε να κλέβει;
Παιδικό : "Βλέπω μια Παναγι' άλλη" (πέρα στους πέρα κάμπους) : καλά, ήξερα το ακρογιάλι, την Αμφιάλη, αλλά την Παναγιάλη;
Μήπως αρχίσατε κάτι να θυμόσαστε και για του λόγου σας;