Η οποια ισως να χαρακτηριζοταν τρομου στην εποχη της. Τωρα πια ουτε κατα διανοια.Η ελληνική ταινία που με εντυπωσίασε μικρό για την ατμόσφαιρα, το μυστήριο αλλά και τον τρόμο ήταν ο "Εφιάλτης" του 1961 με Νικολινάκο και Βούλα Χαριλάου.
Ανάλογο φόβο είχα νιώσει και γω στη συγκεκριμένη σκηνή. Την ταινία ξαναείδα πέρυσι μετά από δεκαετίες.Πραγματικά απίστευτο για την εποχή του στη χώρα αυτή, ένα χιτσκοκικό θρίλερ που λίγα είχε να ζηλέψει από αντίστοιχες ξένες ταινίες της εποχής. Θυμάμαι πιτσιρικάς, όταν το είχα δει πρώτη φορά (κάπου στις αρχές της δεκαετίας του '80), είχα πάθει τρέμουλο με τη σκηνή όπου η μαυροφορεμένη φιγούρα της πρωταγωνίστριας ανέβαινε αργά τη σκάλα με το ψαλίδι στο χέρι... (τα υπόλοιπα θα ήταν spoilerφόβο είχα νι
προσωπικα οχιΤο χω αναφέρει νομίζω σε άλλο θέμα αλλά αξίζει να το πω και εδώ μιας και είναι σχετικό με ελληνικές ταινίες τρόμου. Μάλιστα γυρισμένη από πιτσιρικά τότε,στα πλαίσια της εκπομπής Χιλιοποδαρούσα,στην ενότητα ταινιών 7 χιλιοστών σούπερ. Λεγόταν Εφιάλτης και είχε να κάνει με ένα παιδί που το άφησαν οι γονείς μόνο σπίτι του και το οποίο βλέπει μια παράξενη μαυροντυμένη φιγούρα να το ακολουθεί παντού , αρχικά μέσα στο σπίτι,μετά σε μια παραλία κτλ. Αυτό που επίσης δίνει ανατριχιαστική ατμόσφαιρα είναι και η αφήγηση σε voice off δηλαδή δεν ακούγεται άλλος εξωτερικός ήχος παρά μόνο η φωνή του παιδιού που αφηγείται. Ήταν πιστεύω πολύ καλή προσπάθεια για δημιουργία θρίλερ και μάλιστα από παιδί. Το θυμάται κανένας το συγκεκριμένο ταινιάκι;
προσωπικα οχι
τιτλο,σκηνοθετη,κτλ
Λέγομαι Τάσος Ρηγόπουλος και είμαι πολύ συγκινημένος με την ανάρτηση του @paulochelao24. Εγώ σκηνοθέτησα την ταινία αυτή, που λέγεται "Εφιάλτης" και που γυρίστηκε στην Πάτρα το 1983. 'Eπαιζαν οι φίλοι και συμμαθητές μου Ανδρέας Σπηλιωτόπουλος (που δυστυχώς έφυγε πρόωρα απο τη ζωή) και Δημήτρης Τούλιος (που είναι διακεκριμένος ποιητής και εικαστικός).Το χω αναφέρει νομίζω σε άλλο θέμα αλλά αξίζει να το πω και εδώ μιας και είναι σχετικό με ελληνικές ταινίες τρόμου. Μάλιστα γυρισμένη από πιτσιρικά τότε,στα πλαίσια της εκπομπής Χιλιοποδαρούσα,στην ενότητα ταινιών 7 χιλιοστών σούπερ. Λεγόταν Εφιάλτης και είχε να κάνει με ένα παιδί που το άφησαν οι γονείς μόνο σπίτι του και το οποίο βλέπει μια παράξενη μαυροντυμένη φιγούρα να το ακολουθεί παντού , αρχικά μέσα στο σπίτι,μετά σε μια παραλία κτλ. Αυτό που επίσης δίνει ανατριχιαστική ατμόσφαιρα είναι και η αφήγηση σε voice off δηλαδή δεν ακούγεται άλλος εξωτερικός ήχος παρά μόνο η φωνή του παιδιού που αφηγείται. Ήταν πιστεύω πολύ καλή προσπάθεια για δημιουργία θρίλερ και μάλιστα από παιδί. Το θυμάται κανένας το συγκεκριμένο ταινιάκι;
χαρηκα παρα πολυ που σας συναντω εστω διαδυκτυακαΛέγομαι Τάσος Ρηγόπουλος και είμαι πολύ συγκινημένος με την ανάρτηση του @paulochelao24. Εγώ σκηνοθέτησα την ταινία αυτή, που λέγεται "Εφιάλτης" και που γυρίστηκε στην Πάτρα το 1983. 'Eπαιζαν οι φίλοι και συμμαθητές μου Ανδρέας Σπηλιωτόπουλος (που δυστυχώς έφυγε πρόωρα απο τη ζωή) και Δημήτρης Τούλιος (που είναι διακεκριμένος ποιητής και εικαστικός).
Είναι απίστευτο πως θυμάστε την ταινία μετα από 41 χρόνια! Τώρα διδάσκω κινηματογράφο στη Νέα Υόρκη και παράλληλα ασχολούμαι επαγγελματικά με το σινεμά. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!
Αυτό κι αν είναι έκπληξη. Το ταινιάκι σας (τι ταινιάκι ταινιάρα να πω καλύτερα) αυτό το θυμάμαι έντονα κι ας ήμουν 6 προς 7 . Είναι αυτό που λέμε σου μένει στην μνήμη σαν tattoo. Κάποια πράγματα βέβαια μπορεί να μου διέφυγαν ή να τα θυμάμαι ελαφρώς διαφορετικά (υπόθεση κτλ) αν είναι κάπου λάθος με διορθώνετε. Πάντως συγχαρητήρια για την καταπληκτική εκείνη ταινία σας (συγχαρητήρια έστω και μετά από 41 χρόνια) και βέβαια που ασχοληθήκατε και διδάσκετε κινηματογράφοΛέγομαι Τάσος Ρηγόπουλος και είμαι πολύ συγκινημένος με την ανάρτηση του @paulochelao24. Εγώ σκηνοθέτησα την ταινία αυτή, που λέγεται "Εφιάλτης" και που γυρίστηκε στην Πάτρα το 1983. 'Eπαιζαν οι φίλοι και συμμαθητές μου Ανδρέας Σπηλιωτόπουλος (που δυστυχώς έφυγε πρόωρα απο τη ζωή) και Δημήτρης Τούλιος (που είναι διακεκριμένος ποιητής και εικαστικός).
Είναι απίστευτο πως θυμάστε την ταινία μετα από 41 χρόνια! Τώρα διδάσκω κινηματογράφο στη Νέα Υόρκη και παράλληλα ασχολούμαι επαγγελματικά με το σινεμά. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!