Εσείς, ποια κόλλα χρησιμοποιούσατε στο σχολείο;

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας gomfaios
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Αυτή που μας 'έφτιαχνε' περισσότερο.Αυτή που μύριζε πιο έντονα.?

Πέρα απο τη πλάκα, η UHU ήταν η κόλλα των πολλών.
 
εγώ δεν το καταλαβαίνω αυτό 1@darkhado[/USER]: πως μερικοί "φτιάχνονται"όπως λες εγώ όταν φτιάχνω λαδωμένη βενζίνη για το ξυλοκοπτικό μου ή το γεμίζω ή ακόμα όταν πάω στο βενζινάδικο δεν μπορώ με τίποτα την μυρωδιά της βενζίνης όχι να την μυρίζω και επίτηδες!η ακόμα την βενζινόκολλα ή το χειρότερο διαλύτη νίτρου (ή ορισμένα υλικά που έχουν κυανιούχες ενώσεις η οποίες είναι άκρως επικίνδυνες-το χειρότερο όλων είναι τα οργανοφωσφορικά φυτοφάρμακα).

 
Uskoke είπε:
εγώ δεν το καταλαβαίνω αυτό 1@darkhado[/USER]: πως μερικοί "φτιάχνονται"όπως λες εγώ όταν φτιάχνω λαδωμένη βενζίνη για το ξυλοκοπτικό μου ή το γεμίζω ή ακόμα όταν πάω στο βενζινάδικο δεν μπορώ με τίποτα την μυρωδιά της βενζίνης όχι να την μυρίζω και επίτηδες!η ακόμα την βενζινόκολλα ή το χειρότερο διαλύτη νίτρου (ή ορισμένα υλικά που έχουν κυανιούχες ενώσεις η οποίες είναι άκρως επικίνδυνες-το χειρότερο όλων είναι τα οργανοφωσφορικά φυτοφάρμακα).
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Ηρέμησε, ό,τι έγραψα, το έγραψα για πλάκα και μόνο για πλάκα.Καλαμπούρι, πως το λένε...

Ούτε και εγώ αντέχω τη μυρωδιά της βενζίνης αλλά ούτε και 'φτιάχνομαι' με τις κόλλες.

 
κι εγώ 1@darkhado[/USER]:δεν το έγραψα επ ουδενί για να σε κατηγορήσω, το καταλαβαίνω άλλωστε, απλώς απορώ με αυτούς τους ανθρώπους και την κατρακύλα τους, αυτοί που κάνουν ενέσεις κλπ. πως εμείς οι κανονικοί άνθρωποι πάμε στο γιατρό για εμβόλιο ή αιμοληψία ή ακόμη για να δώσουμε αίμα και αυτοί οι άνθρωποι τρυπιούνται εκουσίως πολλές φορές την μέρα με βρώμικες χρησιμοποιημένες βελόνες κλπ. 

 
Uskoke είπε:
κι εγώ 1@darkhado[/USER]:δεν το έγραψα επ ουδενί για να σε κατηγορήσω, το καταλαβαίνω άλλωστε, απλώς απορώ με αυτούς τους ανθρώπους και την κατρακύλα τους, αυτοί που κάνουν ενέσεις κλπ. πως εμείς οι κανονικοί άνθρωποι πάμε στο γιατρό για εμβόλιο ή αιμοληψία ή ακόμη για να δώσουμε αίμα και αυτοί οι άνθρωποι τρυπιούνται εκουσίως πολλές φορές την μέρα με βρώμικες χρησιμοποιημένες βελόνες κλπ. 
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Σε αυτόν το κόσμο που ζούμε, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του.Όταν ο άνθρωπος πάρει μια απόφαση στη ζωή του θα τη κάνει πράξη, ακόμα και αν ξέρει πως αυτή θα είναι κακή για τον ίδιο.Ο χαρακτήρας μας πλάθεται απο τη μέρα που γεννιόμαστε και αυτός καθορίζει και τις πράξεις μας.Με αυτά και αυτά ξεφύγαμε απο το θέμα...???

 
darkhado είπε:
Σε αυτόν το κόσμο που ζούμε, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του.Όταν ο άνθρωπος πάρει μια απόφαση στη ζωή του θα τη κάνει πράξη, ακόμα και αν ξέρει πως αυτή θα είναι κακή για τον ίδιο.Ο χαρακτήρας μας πλάθεται απο τη μέρα που γεννιόμαστε και αυτός καθορίζει και τις πράξεις μας.Με αυτά και αυτά ξεφύγαμε απο το θέμα...???
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Πες τα Χρυσόστομε.

Δυστυχως ομως ζουμε σε μια κοινωνια που η προσωπικη ευθυνη εχει πεθανει και γιατι οτιδηποτε στραβο κανει κανεις, ολο και κατι αλλο θα φταιει. Προσωπικα εχω σιχαθει να ακουω δικαιολογιες...
 
Εγώ χρησιμοποιούσα για τις χειροτεχνίες του δημοτικού είτε Logo είτε UHU stick.
 
Ήταν ένα κωνοειδές μπουκαλάκι από διαφανές πλαστικό γεμάτο μέ ρευστή κόλλα που επάνω τελείωνε σε ένα λαστιχένιο πλαίσιο. Αυτό το λάστιχο μήκους περίπου 1 εκατοστού είχε 2 τετράγωνες πλευρές που συνέκλιναν στην κορυφή (γινόταν μία μύτη σαν τετράγωνο φτυάρι). Στη μέση της μίας πλευράς το λάστιχο είχε μία μικρή οριζόντια σχισμή, ώστε κρατώντας το μπουκάλι ανάποδα και πιέζοντας τη λαστιχένια αυτή μύτη στο χαρτί, αυτή δίπλωνε (επειδή ήταν λεπτή στην κορυφή), άνοιγε η η σχισμή και η λεπτόρρευστη κόλλα έρρεε στο χαρτί. Στη συνέχεια,, με τη λαστιχένια μύτη απλώναμε την κόλλα σαν πινέλο, οπότε δεν λερωνόμασταν. Δεν θυμάμαι τη μάρκα, αλλά μάλλον δεν ήταν UHU γιατί ήταν πολύ λεπτόρρευστη. Για να κολλάμε ξύλα σε χειροτεχνίες συχνά χρησιμοποιούσαμε δερματόκολλα από κουτί, όχι σωληνάριο όπως σήμερα. Στους χαρταετούς χρησιμοποιούσαμε αλευρόκολλα (νερό με αλεύρι) που κάναμε οι ίδιοι. Αυτά στη δεκαετία του '60 σε επαρχιακή πόλη........
 
Eagle 1 είπε:
Ήταν ένα κωνοειδές μπουκαλάκι από διαφανές πλαστικό γεμάτο μέ ρευστή κόλλα που επάνω τελείωνε σε ένα λαστιχένιο πλαίσιο. Αυτό το λάστιχο μήκους περίπου 1 εκατοστού είχε 2 τετράγωνες πλευρές που συνέκλιναν στην κορυφή (γινόταν μία μύτη σαν τετράγωνο φτυάρι). Στη μέση της μίας πλευράς το λάστιχο είχε μία μικρή οριζόντια σχισμή, ώστε κρατώντας το μπουκάλι ανάποδα και πιέζοντας τη λαστιχένια αυτή μύτη στο χαρτί, αυτή δίπλωνε (επειδή ήταν λεπτή στην κορυφή), άνοιγε η η σχισμή και η λεπτόρρευστη κόλλα έρρεε στο χαρτί. Στη συνέχεια,, με τη λαστιχένια μύτη απλώναμε την κόλλα σαν πινέλο, οπότε δεν λερωνόμασταν. Δεν θυμάμαι τη μάρκα, αλλά μάλλον δεν ήταν UHU γιατί ήταν πολύ λεπτόρρευστη. Για να κολλάμε ξύλα σε χειροτεχνίες συχνά χρησιμοποιούσαμε δερματόκολλα από κουτί, όχι σωληνάριο όπως σήμερα. Στους χαρταετούς χρησιμοποιούσαμε αλευρόκολλα (νερό με αλεύρι) που κάναμε οι ίδιοι. Αυτά στη δεκαετία του '60 σε επαρχιακή πόλη........
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Μάλλον μιλάς για κόλλα από αραβικό κόμμι. Αυτή που θυμάμαι είχε κόκκινο καπάκι, και κωνικό σχήμα μπουκαλιού, με κάθετες ρίγες. Τη χρησιμοποιούσαμε συνήθως για κολλάζ, και μάλλον ήταν πιο ασφαλής για χρήση από άλλες κόλλες σε σωληνάριο.

1586086396909.png
 
manos311 είπε:
Μάλλον μιλάς για κόλλα από αραβικό κόμμι. Αυτή που θυμάμαι είχε κόκκινο καπάκι, και κωνικό σχήμα μπουκαλιού, με κάθετες ρίγες. Τη χρησιμοποιούσαμε συνήθως για κολλάζ, και μάλλον ήταν πιο ασφαλής για χρήση από άλλες κόλλες σε σωληνάριο.

Προβολή συνημμένου 210175
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Ακριβώς φίλτατε, η λαστιχένια μύτη ήταν κόκκινη. Όσο πιό πολύ την πίεζε κανείς στο χαρτί, τόσο πιό πολύ έτρεχε. Κι δεν είχε καπάκι, όπως αυτή της φωτογραφίας, απλά όταν δεν ήταν διπλωμένη η μύτη η σχισμή στο λάστιχο έκλεινε καλά και έτσι δεν ξεραινόταν η κόλλα. Ρίγες δεν θυμάμαι στο μπουκαλάκι ούτε την ετικέτα.
 
  • Like
Reactions: RIO
Αυτή η κόλλα από αραβικό κόμμι - γόμμα τη λέγαμε, με δύο -μ- σε αντίθεση με τη γόμα=γομολάστιχα (*) - ήταν Η κόλλα την εποχή μου. Δεν υπήρχαν UHU και άλλες τέτοιες. Φυσικά υπήρχαν αλευρόκολλα και τέτοια, αλλα ήταν για τεχνικούς. Το βασικό της πρόβλημα ήταν ότι επειδή ήταν υδατικό "διάλυμα" (κολλοειδές είναι αλλά ας αφήσω τις χημικομηχανικές λεπτομέρειες στην άκρη) πολλές φορές το χαρτί "κατσάρωνε" ειδικά από την άλλη μεριά. Έπρεπε να βάζεις πολύ περιορισμένη ποσότητα για να το αποφύγεις.

Ο πατέρας μου δούλευε στην Τράπεζα της Ελλάδος, ο μοναδικός υπάλληλος στο πρακτορείο της μικρής πόλης που είχε μετατεθεί. Του στέλνανε κάθε τόσο ένα κιβώτιο με γραφική ύλη από τα "Κεντρικά" και πάντα περιλάμβανε και τέτοια γόμμα αλλά σε στερεή μορφή, σαν ρετσίνι. Άλλωστε στεροποιημένος οπός φυτού είναι, όπως το ρετσίνι. Οπότε το βράδυ είχαμε ιεροτελεστία σπίτι, έβραζε νερό και διέλυε την κόλλα και την έβαζε στα σχετικά μπουκάλια.

(*) Και η γόμα και η γόμμα πρέπει όμως να προέρχονται από την ίδια λέξη, αφού οι παλιές γομολάσtιχες ήταν φτιαγμένες από καουτσούκ που είναι κι αυτό οπός δέντρου.

Βλακώδης συσχετισμός: Η κόμη (μαλλί) γράφεται με ένα μ, αλλά οι κομμώσεις με δύο. Έτσι που την παλιά εποχή ψεκάζανε το μαλλί τους οι κυρίες με τόνους λακ και γινόταν ένας αδιαπέραστος όγκος, και το λακ σχετίζεται με το lacquer,την λάκκα-βερνίκι των επίπλων, που επίσης έβγαινε από οπό φυτού, αναρωτιέμαι αν "κομμωτήριο" είναι το μέρος που σου κάνουν την κόμη τίγκα στο κόμμι.

Έφυγα από το θέμα ως συνήθως.
 
Εγώ ξεκίνησα με γιούπι που είχε και χαρούμενη συσκευασία. Μετά συνέχισα με την logo ιδίως αυτή που είχε ένα σφουγγαράκι για απλικατέρ. Αυτή μύριζε και ωραία όχι σαν κόλλα. Μετά όταν έκανα κολλάζ στο Λύκειο και σαν γραφίστρια δούλεα την στικ, uhu stick καθώς και την σπρέυ της 3Μ. Αυτή και αν βρώμαγε!!!
 
Εγω χρησιμοποιουσα ποντικοκολλα στης ξοβεργες για να πιανω καρδερινες.Δυστηχως η UHU δεν εκανε δουλεια :p :p :p :p
 
Όχι μωρέ τα πουλάκια! Πες μου ότι ανήκει στο αμαρτωλό σου παρελθόν και ότι δε το συνεχίζεις.
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα