Καποια στιγμη, δεν ξερω πως, κολησαμε, ολο το πληρωμα ψειρες. Ειπαν οτι καποοιος συναδελφος τις εισηγαγε και απο αυτον κολησαμε ολοι. Να βλεπεις 300 ατομα στην πρωινη αναφορα, Αξιωματικοι, υπαξιωματικοι και ναυτες να ξυνονται μανιοδως. Να δινουν αναφορα στον υπαρχο οι διμοιριτες με το ενα χερι να χαιρετουν και με το αλλο να ξυνονται (χαμηλα). Το ιδιο και ο Υπαρχος. Βγηκε εκτακτη διαταγη για αποπλου, οσοι ετυχε να ειναι σε αδεια ειδοποιηθηκαν να μην επιστρεψουν στο πλοιο. Πηραμε συνεργεια ψεκασμου, ιατρικο κλιμακιο και αρμενιζαμε περα-δωθε. Ενας μικρος χαμος, κουβαλησαμε στα καταστρωματα, κουβερτες, στρωματα ρουχα να τα δει ο ηλιος, αδειασαν ντουλαπια, ερμαρια, γραφεια, τα παντα ψεκαστικαν, μεχρι και στα μηχανοστασια ψεκασαν. Στα δαπεδα απλωσαμε πετρελαιο. Το δε εμψυχο υλικο του πλοιου πασαλειμα απο την κορυφη μεχρι τα νυχια με σκονη, απο τους γιατρους. Το ταξειδι αυτο κρατησε καμια εβδομαδα, εξολοθρευσαμε τον οχτρο και επιστρεψαμε νικητες και τροπαιουχοι, για αλλη μια φορα, στον ναυσταθμο, απο την ναυμαχια της Ψειρας.