Καποιοι αξιωματικοι/υπαξιωματικοι ηταν πραγματικα γαιδουρια, αδηκω τα συμπαθη τετραποδα τωρα, δεν νοιαζονταν για τον στρατιωτη η τον θεωρουσαν "ΠΡΑΓΜΑ", τεμαχιο στο ναυτικο. Καποιοι ομως ηταν σωστοι και σεβονταν τον καθενα απο εμας που πηγε να υπηρετισει. Εγω υπηρετισα στο ιδιο πλοιο, αν αφαιρεσεις 1 μηνα προπεδευση και 2 μηνες σχολη υπαξιωματικων, 29 μηνες. Ναυκρατουσα Νο2. Εκει αλλαξα 4 κυβερνητες. Οι τρεις απο αυτους, δεν εδιναν σημασια στους στρατευσημους. Ο τελευταιος, καποιος αντιπλοιαρχος Γκιτακος, αυτος υπεγραψε και το απολυτηριο μου, Ανεβαινε την σκαλα το πρωι, κλαρινο βεβαια οποιος τον συναντουσε, αλλα κι αυτος ελεγε "καλημερα παιδια, πως παμε? τι κανετε? κτλ" Εφευγε το μεσημερι, "γεια σας παιδια, καλη βαρδια" εριχνε κι ενα χαμογελο, ρε παιδι μου. Μετα απο καθε ασκιση μηλουσε στα μεγαφωνα, μας ενυμερωνε για το αποτελεσμα της ασκησης, ευχαριστουσε αξιωματικουε και πληρωμα για την συνεργασια. Ελεγε και κανα μπραβο στους αφανεις ηρωες τους μηχανοηλεκτρολογους. Σε εκανε να νιωσεις οτι προσφερεις στο πλοιο και εκτιμασαι γι αυτο.
Ποτε κανεις δεν καθαρισε δισκους, κατσαρολες, τηγανια κτλ γιατι ειχαμε μηχανιμα με ατμο που τα εκανε λαμπικο και τα αποστειρονε κι ολας. Τουαλετες, ντουζ, νηπτιρες (ανωξειδοτα) ελαμπαν, γιατι εκτος απο τα καθαριστικα και το ΑΓΗΜΑ καθαρισμου, ειχαμε και την Ε.Β. (επιστασια βλαβων) που αντικαθηστουσε αμεσως οτι χαλουσε. Και μια αναμνηστικη φωτο της Ναυκρατως που μου εδωσαν μαζυ με το απολυτηριο.