Ε.Σ. (ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ)

[Aardvark]

Κοίταξα λίγο ένα θρεντ ανάλογο του insomnia για την διάρκεια της θητείας μέσα 90ς.

Ήταν οι πιο ωραίοι 19 μήνες στην ζωή μου στον στρατό... Είχα έρθει Λιτόχωρο το 1994

277 σπαρτη λαμια σαμο αθηνα. 19 μηνες χαμενοι

Ε 92 ΠΑ Μηχ Οδηγος Οχηματων 19 μηνες θητεια, εθελοντης

Τότε 19 μήνες θητεία με καλές αναμνήσεις

Το '93 η θητεια ηταν 19 μηνες και οχι 18 οπως λαθος γραφω. Στην παραμεθοριο επεφτε στους 17 και ειδικες δυναμεις 15.

94Γ(230) => Ναύπλιο(ΚΕΜΧ) => Θεσσ/νίκη(723ΤΜΧ) => Αθήνα(ΤΕΝΞ-Λ/Δ)

Ηταν πολλοί 19 μήνες ... αλλά πέρασαν

 

[telonio]

Έχω κρατήσει ακόμη το ημερολόγιο που είχα τότε το 1996. Έκανα 18 μήνες προβλεπώμενα. 4 μήνες αυλώνα και 14 μήνες Ιωάννινα αμετάθετο. Θυμάμαι αεροπορία και ναυτικό ήταν λίγο παραπάνω μήνες. Ίσως να ήταν η ειδικότητα στο στράτευμα που να όριζε τους μήνες θητείας.

 

[Aardvark]

Δεν νομίζω ο τελευταίος σου μήνας να ήταν άδεια απολύσεως και έκανες 18 αντί για 19 , θα το είχες λάβει υπόψη αυτό.
Το άλλο που μπορώ να σκεφτώ ήταν μέσα καλοκαίρι έφυγα εγώ , προς το τέλος του 96 να έγινε 18 από 19 με κάποια αλλαγή νόμου.
Anyway...

 

[telonio]

Όχι κανονικά έφυγα μαζί με άλλους της σειράς μου, την είχα πάρει την άδεια ποιο πριν. Μάλλον θα άλλαξε ο νόμος όπως λες.

 

[Takero72]

2001 Δ' ΕΣΣΟ Υγειονομικό Στρατού Ξηράς.
Μπήκα με 18μηνο και προς το τέλος της θητείας έγινε 16μηνο. Τρελό πανηγύρι την ημέρα που ανακοινώθηκε η μείωση!
Στον Στρατό έχει 99% ηλίθιους υπαξιωματικούς/αξιωματικούς και 1% λαμπρούς. Οι λαμπροί λόγω της σπανιότητας τους σε κάνουν να μην τους ξεχνάς και να αναγνωρίζεις την ποιότητα τους διότι παρέμειναν Άνθρωποι ποιοτικοί σε ένα περιβάλλον ηλιθίων (στελέχη και φαντάροι).
Δεν θα ξεχάσω τον Λοχαγό μας (οδοντίατρος) που πάντα είχε χιούμορ και καλοκάγαθη διάθεση. Το Μεγάλο Σάββατο είχε έρθει για να μαγειρέψει αυτός τη μαγειρίτσα και είχε κουβαλήσει όλα τα υλικά από το σπίτι του! Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που έφαγα μαγειρίτσα και ήταν αριστούργημα!
Ειδική μνεία οφείλω στη Διοικήτρια μας την κα Παπακωστίδου (ναι, ήμασταν το πρώτο στρατόπεδο που είχε Διοικήτρια αξιωματικό Ταγματάρχη Νοσηλεύτρια) η οποία ήταν γυναικάρα και τυπάρα! Όλοι είχαμε σοβαρευτεί για να την στηρίξουμε όταν ανέλαβε από Υποδιοικήτρια σε Διοικήτρια διότι ο κάθε στρατόκαυλος μονιμάς με υψηλότερο βαθμό από αυτή έκανε ξαφνικές επισκέψεις στο στρατόπεδο μας για να την ειρωνευτεί ότι και καλά είμαστε κωλοχανείο. Φυσικά δεν έβρισκαν τίποτα στην τύχη και το βούλωναν. Το στρατόπεδο μας ήταν (και ακόμα είναι) σε μια παραλία της Ρόδου. Κάθε μεσημέρι πριν η Διοικήτρια φύγει, μας φώναζε να βάζουμε αντιηλιακό όταν πάμε για μπάνιο στη θάλασσα! Εννοείτε ότι τυπικά απαγορευόταν να κάνουμε μπάνιο στην παραλία που ήταν στο στρατόπεδο (δεν υπήρχε καν φράχτης) αλλά η Διοικήτρια μας είχε δώσει το ελεύθερο να χαρούμε την θάλασσα και τη θητεία μας!
Μια μικρή ιστορία τόλμης και θάρρους: Ένα απόγευμα του Ιουνίου (περίπου 7 μ.μ.) με ντάλα ήλιο είχα μια τσόντα στη σκοπιά της παραλίας και χάζευα. Μου ήρθε για έφοδο μια βλαμμένη λοχαγός και με κατσάδιασε γιατί δεν της έκανα αναγνώριση με συνθηματικά κλπ. Σημειώνω ότι εκείνη τη στιγμή οι μισοί στρατιώτες έκανα βουτιές 10 μέτρα από εμένα και οι υπόλοιποι έπιναν φράπα σε ένα κιόσκι που είχαμε στην παραλία σαν beach bar! Όταν της απάντησα ότι την έβλεπα μια χαρά και ήξερα ότι είναι η αξιωματικός υπηρεσίας άρχισε να κάνει σαν παλαβή και πάνω στο παραλήρημα της αντιλήφθηκε ότι στο δάπεδο της σκοπιάς υπήρχε τσόντα!!! Έγινε της κακομοίρας! Πήρε την τσόντα και είπε ότι θα μου κάνει αναφορά. Όπερ και εγένετο! Την άλλη μέρα στην πρωινή αναφορά μαζεύτηκε ΟΛΟ το στρατόπεδο για να απολαύσει τη στιγμή! Δεν είχα ξαναδεί τόσα άτομα στην πρωινή αναφορά! Η πρώτη και τελευταία φορά που κανένας δεν δήλωσε κοληώμενος! Ο καλοκάγαθος Λοχαγός μας έπνιγε τα γέλια του καθώς άκουγε την εξιστόριση των γεγονώτων από την βλαμένη Λοχαγό! Μετά απευθύνθηκε σε εμένα για να πω την δική μου πλευρά. Με περισή λεβεντιά ανέφερα "Κατά τη σκοπιά μου..... μπλα μπλα μπλα ... η Λοχαγός κα τάδε εντόπισε εντός της σκοπιάς μη προβλεπόμενο έντυπο με πορνογραφικό υλικό". Οι παρευρισκόντες έσκασαν στα γέλια! Ο Λοχαγός προσπαθώντας να φανεί σοβαρός μου λέει "Μόνο πορνογραφικό; Και πίπες είχε και μαμήσια! Έχεις 3 μέρες φυλακή από εμένα και ότι παραπάνω σου δώσει η Διοικήτρια". Όταν τελείωσε η αναφορά και διαλυθήκαμε έρχεται κοντά μου ο Λοχαγός με γέλια και μου είπε ότι τον έπιασε πρωί πρωί η βλαμένη Λοχαγός και του έδειξε το περιοδικό λέγοντας του το γεγονός. Αυτός της απάντησε "Ελένη το διάβασες;". Εκεί σκάσαμε και οι δυο στα γέλια!!! Τρελό σκηνικό! Μετά πήγα στη Διοικήτρια για να μου ανακοινώσει την δική της ποινή. Πριν καν προλάβω να βαρέσω προσοχή μου λέει "Σιδέρωσε τη στολή εξόδου σου γιατί το απόγευμα θα πάμε 3 στελέχη και ένας στρατιώτης στη δεξίωση του νέου Στρατηγού της Ρόδου στο RODOS PALACE"! Έτσι βρέθηκα στη δεξίωση να πίνω MARTINI με τη Διοικήτρια, τον Λοχαγό και έναν Ανθυπασπιστή που ήταν εξίσου καλός τύπος! Φυσικά δεν τιμωρήθηκα ποτέ για την τσόντα της σκοπιάς!!!

 

[Chris27]

Noμιζω, ενας απο τους λιγους Ελληνες που η στρατιωτικη του θητεια βοηθησε, παρα πολυ, στην επαγγελματικη εξελιξη, ειταν ο γιος μου. Αυτος ειχε πτυχειο? διπλωμα?, δεν ξερω πως το λενε, ΙΕΚ ηλεκτρονικων. Βαλαμε λοιπον, λυτους και δεμενους και παρουσιαστηκε στο κεντρο διαβιβασεων στο Χαιδαρι. Μετα, βυσματος συνεχεια (δικη μου πρωτοβουλια) πηγε στην ΣΕΤΗΛ για 6 μηνες. Στην συνεχεια σε ενα στρατοπεδο διαδιβασεων στην Καστορια. Εκει αναμεσα σε 350 στρατιωτες, οι μονοι τεχνικοι ειταν αυτος κι ενας ηλεκτρολογος. Οι υπολοιποι επιστημονες βυσματιες διαφορων ειδικοτητων. (το δικο μας βυσμα δεν το εφτανε κανεις). Ενταξει μπορει να ειταν λιγο μακρυα απο την αγκαλια της μαμας, και να ειχε πολυ δουλεια, αλλα το να εισαι, στην αρχη της επαγγελματικης σου καριερας, με ευκαιρια να διδαχτεις, να δουλεψεις με τεραστειο υλικο, να πειραματιστεις, χωρις ελενγχο σχεδον, ειναι πιστευω οτι καλυτερο μπορει να συμβει σε καποιον τεχνικο. Ασυρματοι, μικροφωνικες εγκαταστασεις, τηλεορασεις, τηλεφωνα και τεσπα οτι εχει να κανει με ηλεκτρονικα, ηλεκτρολογικα. Του αρεσε βεβαια και η δουλεια του και αφου γνωριστηκε λιγο, εγινε αγαπητος σε αξιωματικους και συναδελφους. Με σκοπιες, αγγαρειες κτλ στρατιωτικες ασχολειες ελλαχιστα ασχολιθηκε. Στα εργαστηρια του ντερβεναγας και του διναν και βοηθους, που τους αναθετε σοβαρες δουλειες βεβαια. Ενας πηγαινε για καφε και τυροπητες, αλλος για εφημεριδες, ο πιο νεος εκανε καμια σαρωση και μετα αραζαν, χωρις να τον ενοχλουν στην δουλεια του.
Εγω, σε ενα τανκερ, μονημα στο Γιβραλταρ, τοτε, μιλουσαμε καθε μερα σχεδον στο τηλεφωνο, τεχνικη κουβεντουλα καναμε. Απεκτισε μεγαλη εμπειρια και γνωσεις στην δουλεια του. Λιγοι νομιζω εχουν παρομοιες ευκαιριες.
Κι εγω, δεν παραπονιεμαι, με ειδικοτητα μηχανικου πτυχειου Β, μετρισαν τα 2/3 της θητειας μου, σαν θαλασσια υπηρεσια, και σαν συνταξημα και σαν προυπηρεσια για τα διπλωματα μου. Πριν παρουσιαστω ειχα 10 μηνες θαλασσια υπηρεσια. Πηρα και 8 απο τον στρατο, ζητησα αδεια 10 κανονικη και 5 προφορικη (ευτυχως μου την εδωσαν), εκανα τα χαρτια μου, παρακολουθησα, σεμιναρια σωστικων, πυροσβεστηκων κτλ και πηρα το διπλωμα του Γ μηχανικου. Περισεψαν 16 μηνες, οποτε οταν απολυθηκα, εκανα ενα μπαρκο 8 μηνων, επεστρεψα και πηρα το διπλωμα του Β μηχανικου. Εικοσιπεντε χρονων με του διπλωμα του Β στο χερι, μεγαλη υποθεση (οικονομικη κυριως).

 

[Chris27]

Kαι ερωτω εσενα, "πηγμενε μου Ιωαννη" τολμας να πεις το
Α-Γα-Μι σου μπροστα μου? Ξερεις ποσες καπελιερες σου ριχνω? Εχω βαλει μεσα γιους και εγγονους, ειμαι μπαρμπαναυτης! Φρασεις που κι εγω τις ειπα και πολλοι επο εσας φανταζομαι, περα της πλακας δεν πολυκαταλαβα τις απωτερες εννοιες τους. π.χ. Θα πηξεις! δλδ πως θα πηξω? Κι αν επηξα πως και δεν το καταλαβα?
Δεν ξερω εσεις, αλλα εγω τα ακουσα τα "Λελεδονια" οταν κοντεβα να απολυθω

 

[Takero72]

Που θυμήθηκες τα "Λελεδόνια";;;

 

[telonio]

8η ΕΜΑ στα Ιωάννινα, εκτός στρατοπέδου. Κάνα 25 λεπτό αν θυμάμαι καλά περπάτημα μέχρι να φτάσω στην κεντρική πλατεία των Ιωαννίνων, εκτός και αν έπαιρνα ταξί. Σε έξοδο μερικά βράδια είχαν πέσει κάτι μεθύσια (πρέπει να είχα πιεί το μισό μπαρ). Μια φορά έπεσα με τα μούτρα από το πολύ ποτό νύχτα σε ένα χαντάκι με νερό ακριβώς έξω από το στρατόπεδο. Σηκώθηκα κανονικά με βρεγμένος με τις λάσπες και μπήκα μέσα.

Σινεμά στα δύο σινεμά που είχε και δεν υπάρχουν πλέον. Σε αυτά είχα δει αρκετές ταινίες.

Ωραία βόλτα στην παλιά πόλη και για καφέ στο Ιτς καλέ. Δεν θυμάμαι αν το έχω ξαναγράψει, αλλά με σταμάτησε ο φύλακας όταν ήθελα να κάνω την ανάγκη μου επάνω στον τάφο του τούρκου αλή πασά.

Η 8η ΕΜΑ δεν υπάρχει πλέον εκεί, δεν γνωρίζω που την πήγαν. Τελευταία φορά που πέρασα από έξω με το αμάξι, πριν πολλά χρόνια, είχαν γεμίσει τον χώρο του στρατοπέδου με λαθρό.

Ωραίο και το σπήλαιο Περάματος (τουριστικό βέβαια). Παλιά το 1996, υπήρχαν πολλά μικρά και όμορφα μπαράκια. Πλέον δεν γνωρίζω τι έχει απομείνει.

Κάπου στην είσοδο του δρόμου όπως ερχόσουν από το Πέραμα προς το κέντρο των Ιωαννίνων, σε μια διασταύρωση υπήρχε ένα σουβλατζίδικο που το τιμούσα αρκετά συχνά.

Στο mr game (νομίζω) ήταν ημι-υπόγειο με arcades, έπαιζα gals panic, sega rally και house of the dead.

Λίγο πιο πέρα, υπήρχε ένα μικρό μαγαζί που ήταν internet cafe και το είχε ένας τύπος. Πήγαινα εκεί και τύπωνα στον εκτυπωτή του τύπου πολλές σελίδες για το φανταστικό βιβλίο necronomicon. Θυμάμαι κάποια φάση, ο τύπος είχε φρικάρει άσχημα που κοιτούσε τα περίεργα σύμβολα στις σελίδες που είχα εκτυπώσει. Δεν μου είπε ποτέ τίποτα, γιατί πάντα τον πλήρωνα, αλλά θυμάμαι που από τότε με κοιτούσε με περιέργεια.

Το αεροδρόμιο μικρό και θυμάμαι μια φορά που περίμενα για να επιβιβαστώ στο αεροπλάνο για Αθήνα, θυμήθηκα στις σφαίρες που μου είχε χαρίσει ένας αστυνομικός στην Κακαβιά και τις είχα στην βαλίτσα που είχα δώσει για να μπει στο αεροπλάνο. Πανικός, πήγα στην κοπέλα στην υποδοχή και τις είπα πως χρειάζομαι απαραίτητα την βαλίτσα γιατί έχω μέσα και καλά, φάρμακα που πρέπει να πάρω. Ευτυχώς μου την φέρανε γιατί διαφορετικά ακόμη θα υπηρετούσα.

Σε γενικές γραμμές, δεν έχω παράπονο. Πολύ ωραία ήταν τα Ιωάννινα και στις εξόδους είχε πράγματα να κάνεις. Τώρα αν και έχουν κλείσει τα σινεμά, τα arcades και τα περισσότερα μπαρ, σίγουρα θα έχει κάτι άλλο αλλά όχι τα ίδια. Κάποιος κάτοικος να με ενημερώσει τι έχει αλλάξει.

 

[Chris27]

Που θυμήθηκες τα "Λελεδόνια";;;

69476 μπαρμπαναυτης ων! Τεταρτη ημερα, τελευταια ωρα, αργα το απογευμα παρουσιαστηκα, με τα τελευταια 10 ατομα στο ΝΝΠ. Ολους τους πηγαιναν στον Σκαραμαγκα με τα λεωφορεια του Ναυτικου, εμας τους 10 με μια καμιονετα. Ετσι υπηρετησα τρεις και μιση ημερες λιγοτερο!

 

[Chris27]

8η ΕΜΑ στα Ιωάννινα, εκτός στρατοπέδου. Κάνα 25 λεπτό αν θυμάμαι καλά περπάτημα μέχρι να φτάσω στην κεντρική πλατεία των Ιωαννίνων, εκτός και αν έπαιρνα ταξί. Σε έξοδο μερικά βράδια είχαν πέσει κάτι μεθύσια (πρέπει να είχα πιεί το μισό μπαρ). Μια φορά έπεσα με τα μούτρα από το πολύ ποτό νύχτα σε ένα χαντάκι με νερό ακριβώς έξω από το στρατόπεδο. Σηκώθηκα κανονικά με βρεγμένος με τις λάσπες και μπήκα μέσα.

Σινεμά στα δύο σινεμά που είχε και δεν υπάρχουν πλέον. Σε αυτά είχα δει αρκετές ταινίες.

Ωραία βόλτα στην παλιά πόλη και για καφέ στο Ιτς καλέ. Δεν θυμάμαι αν το έχω ξαναγράψει, αλλά με σταμάτησε ο φύλακας όταν ήθελα να κάνω την ανάγκη μου επάνω στον τάφο του τούρκου αλή πασά.

Η 8η ΕΜΑ δεν υπάρχει πλέον εκεί, δεν γνωρίζω που την πήγαν. Τελευταία φορά που πέρασα από έξω με το αμάξι, πριν πολλά χρόνια, είχαν γεμίσει τον χώρο του στρατοπέδου με λαθρό.

Ωραίο και το σπήλαιο Περάματος (τουριστικό βέβαια). Παλιά το 1996, υπήρχαν πολλά μικρά και όμορφα μπαράκια. Πλέον δεν γνωρίζω τι έχει απομείνει.

Κάπου στην είσοδο του δρόμου όπως ερχόσουν από το Πέραμα προς το κέντρο των Ιωαννίνων, σε μια διασταύρωση υπήρχε ένα σουβλατζίδικο που το τιμούσα αρκετά συχνά.

Στο mr game (νομίζω) ήταν ημι-υπόγειο με arcades, έπαιζα gals panic, sega rally και house of the dead.

Λίγο πιο πέρα, υπήρχε ένα μικρό μαγαζί που ήταν internet cafe και το είχε ένας τύπος. Πήγαινα εκεί και τύπωνα στον εκτυπωτή του τύπου πολλές σελίδες για το φανταστικό βιβλίο necronomicon. Θυμάμαι κάποια φάση, ο τύπος είχε φρικάρει άσχημα που κοιτούσε τα περίεργα σύμβολα στις σελίδες που είχα εκτυπώσει. Δεν μου είπε ποτέ τίποτα, γιατί πάντα τον πλήρωνα, αλλά θυμάμαι που από τότε με κοιτούσε με περιέργεια.

Το αεροδρόμιο μικρό και θυμάμαι μια φορά που περίμενα για να επιβιβαστώ στο αεροπλάνο για Αθήνα, θυμήθηκα στις σφαίρες που μου είχε χαρίσει ένας αστυνομικός στην Κακαβιά και τις είχα στην βαλίτσα που είχα δώσει για να μπει στο αεροπλάνο. Πανικός, πήγα στην κοπέλα στην υποδοχή και τις είπα πως χρειάζομαι απαραίτητα την βαλίτσα γιατί έχω μέσα και καλά, φάρμακα που πρέπει να πάρω. Ευτυχώς μου την φέρανε γιατί διαφορετικά ακόμη θα υπηρετούσα.

Σε γενικές γραμμές, δεν έχω παράπονο. Πολύ ωραία ήταν τα Ιωάννινα και στις εξόδους είχε πράγματα να κάνεις. Τώρα αν και έχουν κλείσει τα σινεμά, τα arcades και τα περισσότερα μπαρ, σίγουρα θα έχει κάτι άλλο αλλά όχι τα ίδια. Κάποιος κάτοικος να με ενημερώσει τι έχει αλλάξει.

Ωραιες διακοπες, σε ζηλευω φιλε, telonio. Eισαι βεβαια λιγο, off topic, γιατι εδω λεγαμε, πως υπηρετησαμε την πατριδα. Εσεις οι βυσματιες, δεν παιζεστε βρε παιδι μου, δεν παιζεστε

 

[telonio]

Πιστεψέ το, δεν ήμουν βύσμα. Αμετάθατο ήταν, ο δοιηκητής του στρατοπέδου δεν άφηνε κανέναν να παει σε άλλο στρατόπεδο. Διακοπές δεν κάναμε καθόλου, εκπαιδευτήκαμε στα άρματα περισσότερο από όσους ήταν και στον Έβρο. Βολές κάναμε επί 14 μήνες κάθε Τρίτη, μια φορά ημέρα και την επόμενη νυχτερινή. Βολές με τα άρματα στο Λιτόχωρο. Επί 14 μήνες δεν υπήρχε λούφα και ούτε στην Αυλώνα.

 

[milntov]

8η ΕΜΑ στα Ιωάννινα, εκτός στρατοπέδου. Κάνα 25 λεπτό αν θυμάμαι καλά περπάτημα μέχρι να φτάσω στην κεντρική πλατεία των Ιωαννίνων, εκτός και αν έπαιρνα ταξί. Σε έξοδο μερικά βράδια είχαν πέσει κάτι μεθύσια (πρέπει να είχα πιεί το μισό μπαρ). Μια φορά έπεσα με τα μούτρα από το πολύ ποτό νύχτα σε ένα χαντάκι με νερό ακριβώς έξω από το στρατόπεδο. Σηκώθηκα κανονικά με βρεγμένος με τις λάσπες και μπήκα μέσα.

Aπο τα πιο επικίνδυνα σημεια το συγκεκριμενο αν ηταν στο σημειο που ηταν ο δρομος,

Εκει παρασυρθηκε απο αυτοκινητο ενας φανταρος 2 χρονια αργοτερα σε εξοδο του απο το στρατοπεδο και τραυματιστηκε πολυ σοβαρα μενοντας παραλυτος.

Τωρα περι στρατου για οσους ειχαν γραψει πως ηταν τα καλυτερα χρονια της ζωης τους και μετα τον στρατο η ζωη τους δεν ειχε κανενα νοημα κτλ Μακαρι να ειχαν μια θητεια 50 χρονια.

Τωρα η δικια μου γνωμη για τον στρατο... μπα αστο καλυτερα χαχαχαχα

 

[telonio]

Aπο τα πιο επικίνδυνα σημεια το συγκεκριμενο αν ηταν στο σημειο που ηταν ο δρομος,

Εκει παρασυρθηκε απο αυτοκινητο ενας φανταρος 2 χρονια αργοτερα σε εξοδο του απο το στρατοπεδο και τραυματιστηκε πολυ σοβαρα μενοντας παραλυτος.

Τωρα περι στρατου για οσους ειχαν γραψει πως ηταν τα καλυτερα χρονια της ζωης τους και μετα τον στρατο η ζωη τους δεν ειχε κανενα νοημα κτλ Μακαρι να ειχαν μια θητεια 50 χρονια.

Τωρα η δικια μου γνωμη για τον στρατο... μπα αστο καλυτερα χαχαχαχα

Nαι ο φίλος μου και ίδια σειρά ο Γκουρνέλης ήταν. Ήμασταν εξοδούχοι και λέγαμε να πάμε στα Ιωάννινα μαζί εκείνο το απόγευμα. Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει ο ουρανός και μου είπε να πάμε με τα πόδια όπως κάναμε συνήθως. Του είπα επειδή είναι σκοτεινά καλύτερα να πάρουμε ένα ταξί γιατί ο δρόμος είναι επικίνδυνος γιατί δεν έχει πεζοδρόμιο. Επέμενε να πάμε με τα πόδια αλλά εγώ ήμουν ανένδοτος και επέμενα να πάμε με ταξί. Έτσι πήρα εγώ ταξί και αυτός ξεκίνησε με τα πόδια. Έφτασα γρήγορα στο κέντρο και βρήκα έναν άλλο συνάδελφο και πήγαμε σε ένα μπαρ και τον περιμέναμε. Ήταν λογικό να έκανε περίπου 30 λεπτά να έρθει με τα πόδια. Ανησυχούσα όμως γιατί του έλεγα του συναδέλφου πως δεν ήταν καλό να έρθει μέσα στο σκοτάδι και τα αυτοκίνητα να περνάνε χιλιοστά από δίπλα του. Τελικά δεν ήρθε αλλά δεν υποθέσαμε πως έγινε κάτι κακό. Είπαμε πως ίσως το μετάνιωσε και έκατσε στην Ίλη (τότε δεν υπήρχαν και τα κινητά τηλέφωνα). Εμείς γυρίσαμε κατά τις 11.00 και πέσαμε για ύπνο.


Την επόμενη ημέρα μας είπαν πως δεν είχε έρθει από την έξοδο. Εκεί κατάλαβα πως κάτι κακό είχε γίνει. Πέρασαν κάνα δυο ημέρες και δεν είχε φανεί. Τελικά μάθαμε πως το βρήκε η αστυνομία έξω από το στρατόπεδο μέσα στο χαντάκι (που αναφέρω ποιο πάνω που είχα πέσει μέσα από το ποτό). Τον πήγαν στο νοσοκομείο και δεν μάθαμε μετά τι έγινε. Στο στρατόπεδο δεν ξαναγύρισε ποτέ.

Χρόνια αργότερα , κάποια στιγμή παρακολουθούσα ειδήσεις στην τηλεόραση. Έδειχνε την γιορτή που κάνουν έξω από το κτήριο της μεραρχίας και είχε πάει ένας πολιτικός (δεν θυμάμαι το όνομά του). Ξαφνικά πιάνει το χέρι του φίλου μου και τον βλέπω χοντρό πλέον (αδύνατος ήταν τότε) καταρρακωμένο και επάνω στην αναπηρική καρέκλα.


Τι να πεις, μερικές φορές έτσι όπως φέρνει τα πράγματα η ζωή…

 

[Chris27]

Για στρατο μιλαμε, πλακα κανω, το καταλαβαινετε φανταζομαι. Θεορω οτι και να εισαι απλα εκει, και τιποτα να μην κανεις, ειναι υπερβολικο, αφου δεν ειναι επιλογη σου. Ναι ο γιος μου ειταν βυσμα, βυσματαρα δεν λεω, αλλα και παλι πιστευω οτι επραξα σωστα. Γιατι και πεντε πραγματα πανω στην δουλεια του εμαθε, αλλα και πεντε δουλειες, που εμειναν, εκανε για τον στρατο.
Καπως ετσι κι εγω. Γιατι "πανω στην τρελλα μου, πανω στην αφασια μου, ειρθε το γραμμα για να κανω την θητεια μου" σε 27 ημερες Τριπολη, ανεπιλεκτος και ανυποτακτος. Ευτυχως ο καπετανιος μου, με ειχε εφοδιασει με τα απαραιτητα ενγραφα, επικυρωμενα απο λιμενικη αρχη και γλυτωσα το "προσθετο". Επισης καποιος αξιωματικος της στρατολογιας μου ειπε οτι οι επαγγελματιες (καπετανιοι/μηχανικοι) μπορουσαμε να κανουμε αιτηση, σε μια υπηρεσια του ναυτικου (πλατεια Κλαυθμωνος) και να μας παρει ετσι το ναυτικο. Ετσι κι εγινε, σε μια εβδομαδα, πηρα επιστολη που ελεγε οτι δεν θα παρουσιαστω σε καμια στρατιωτικη κλιση και θα περιμενω να με καλεσει το ναυτικο. Δηλωσα μαληστα και ειδικοτητα μηχανικου και καραβι, οταν οι περισσοτεροι εβαζαν "λυτους και δεμενους" να τα αποφυγουν. Ολα πηγαν κατ'ευχην, Προπαιδευση, εκπαιδευση στη σχολη υπαξιωματικων μηχανικων, Ναυκρατουσα ΙΙ. Μπορει να μην ειχα σκοπειες, αγγαριες, επ'ωμου, παρουσιαστε κτλ, αλλα απο δουλεια, ζορικη μερικες φορες, δοξα το Θεο. Δεν νομιζω οτι το χειροτερο Νο σκοπειας, με τις χειροτερες καιρικες συνθηκες, ειναι πιο βαρυ η δυσκολο απο μια 6ωρη βαρδια σε μηχανοστασιο. Ασε καποια ξενυχτια σε ζημιες.