Η Παλιά Αθήνα

[PT8]

37 χρόνια! Τόση φτώχεια; Τουλ. γιατί δεν έφτιαχναν κάτι της προκοπής;

Από που εμπνεύστηκαν - άντλησαν τόση φαντασία, είναι κάτι που δε θα κατανοήσω ποτέ. (αναφέρομαι στο 90% + των οικοδομημάτων της Αθήνας).

 

[telonio]

Ενω άλλες ευρωπαικές χώρες έχουν κτίσματα θαυμάσιας αρχιτεκτονικής, εδώ πάλι καλά που έχουμε την ακρόπολη (ότι έχει μείνει από αυτή δηλαδή).

 

[PT8]

Εξαιρετικής θα έλεγα, μιας κ εκείνοι βίωσαν αναγέννηση και διαφωτισμό (οκ δεν μιλάμε για εργατικές κατοικίες) και σεβάστηκαν στο 100% το ιστορικό τους κέντρο.

Πρέπει να είμαστε η μόνη χώρα με πρωτεύουσα πιο υποβαθμισμένη από τα προάστια της.

 

[prisma]

37 χρόνια! Τόση φτώχεια; Τουλ. γιατί δεν έφτιαχναν κάτι της προκοπής;
Από που εμπνεύστηκαν - άντλησαν τόση φαντασία, είναι κάτι που δε θα κατανοήσω ποτέ. (αναφέρομαι στο 90% + των οικοδομημάτων της Αθήνας).

To μέγαρο μουσικής είναι όντως ανέμπνευστο αρχιτεκτονικά, παρά το γεγονός ότι αποτελεί ένα σημαντικό πολιτιστικό κτίριο. 'Οσο για τα υπόλοιπα, είναι μεγάλη συζήτηση. Η Αθήνα διαθέτει αρκετά εξαιρετικά κτίρια, όμως πολλά από αυτά βρίσκονται σε κακή κατάσταση ενώ δεν συνθέτουν ένα ενιαίο αρχιτεκτονικό φυσιογνωμικό σύνολο για την πόλη. Η Αθήνα μεταπολεμικά έσπασε κάθε δεσμό με το αρχιτεκτονικό της παρελθόν.

.Προβολή συνημμένου 127473



To Σύνταγμα στι αρχές του 20ου αιώνα (πάνω) και στα μέσα της δεκαετίας του '50 (κάτω) όπου διατηρούσε ακόμα τον παλιό χαρακτήρα του.

 

[PT8]

Η Αθήνα μεταπολεμικά έσπασε κάθε δεσμό με το αρχιτεκτονικό της παρελθόν.

Εδώ Bill τα λες όλα.

Θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον μια τέτοια συζήτηση, όντας άσχετος με το αντικείμενο, αλλά αναζητώντας απαντήσεις για το ετερόκλητο της (μεταπολεμικής - όπως σωστά έθεσες) αρχιτεκτονικής των Αθηνών.

 

[angel_grig]

12 χρόνια για να φτιάξουν αυτό το κτήριο;;

Mε προλαβες γιατι και εγω το ιδιο διερωτηθηκα..τωρα γιατι πρεπει να εισαι αρχιτεκτονας για να φτιαξεις ενα τετραγωνο τσιμεντενιο κτηριο ποτε δεν το καταλαβα....και το ιδιο φυσικα ισχυει και για το μεγαρο μουσικης και το νεο μουσειο της ακροπολης..

 

[prisma]

Mε προλαβες γιατι και εγω το ιδιο διερωτηθηκα..τωρα γιατι πρεπει να εισαι αρχιτεκτονας για να φτιαξεις ενα τετραγωνο τσιμεντενιο κτηριο ποτε δεν το καταλαβα....και το ιδιο φυσικα ισχυει και για το μεγαρο μουσικης και το νεο μουσειο της ακροπολης..

Bέβαια, ειδικά για το μέγαρο μουσικής, μη ξεχνάμε ότι τέτοια κτίρια έχουν πολλές απαιτήσεις σε τεχνικό επίπεδο. Πάντως ούτε και η Εθνική Πινακοθήκη μου γεμίζει το μάτι, αν και σε μεγάλο μέρος της σχετικής βιβλιογραφίας θεωρείται ως ένα από τα "σημαντικά" μεταπολεμικά δείγματα της Αθήνας. Τι να πούμε δηλαδή για το γειτονικό του Χίλτον!!!!

 

[elephadas]

Αναρωτιέμαι αν η Πινακοθήκη έγινε σε δύο στάδια γι' αυτό πήρε τόσο καιρό να φτιαχτεί. Αν φτιάξανε το μικρότερο μπροστινό κτήριο πρώτα και μετά το πίσω για επέκταση. Βέβαια το μπροστινό είναι τόσο μικρό που δεν μπορώ να φανταστώ ότι ήταν ποτέ περιορισμένο σ' αυτό το σχέδιο.

 

[prisma]

Αναρωτιέμαι αν η Πινακοθήκη έγινε σε δύο στάδια γι' αυτό πήρε τόσο καιρό να φτιαχτεί. Αν φτιάξανε το μικρότερο μπροστινό κτήριο πρώτα και μετά το πίσω για επέκταση. Βέβαια το μπροστινό είναι τόσο μικρό που δεν μπορώ να φανταστώ ότι ήταν ποτέ περιορισμένο σ' αυτό το σχέδιο.

Δεν έχω μαζί μου τα σχετικά βιβλία (είμαι εξωτερικό) αλλά νομίζω ότι αυτό που βλέπουμε ήταν εξαρχής σχεδιασμένο. Κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού για την πινακοθήκη, αρκετές προτάσεις αποτελούνταν από περισσότερα του ενός κτιρίου, ενώ υποψήφια τοποθεσία δεν ήταν εξαρχής το εν λόγω σημείο. Αρχικά, αν θυμάμαι καλά, ήταν να γίνει πιο πάνω, εκεί που βρίσκεται σήμερα το Πολεμικό Μουσείο.

 

[ΦΖΠ1]

Yπάρχουν στατικές απαιτήσεις που κάνουν τα κτίρια κουτιά. Ας πούμε, το άνοιγμα της αίθουσας του Μεγάρου Μουσικής, πολύ εύκολα θα "πιανόταν" με μια μεταλλική κατασκευή κι έναν τσίγκο από πάνω. Όμως αυτό θα ισοδυναμούσε με μηδενική (μην πω αρνητική) ηχομόνωση. Έτσι προέκυψε η λύση με αυτά τα δίδυμα πλαίσια από σκυρόδεμα. Δε μπορώ να πώ πάντως ότι δεν το βρίσκω κτίριο με προσωπικότητα.

Το δεύτερο Μέγαρο, που έχει γίνει από πίσω, έχω ακούσει ότι, πάλι για λόγους ηχομόνωσης, είναι ένα υπόγειο κτίριο-κουτί, φωλιασμένο πάλι σε ένα τεράστιο φρεάτιο-κουτί, ώστε να μη μεταδίδεται κανένας ήχος !

Στο Μουσείο ακρόπολης χρησιμοποιήθηκε προένταση, για να καλυφθούν τα τεράστια ανοίγματα με τα υπερβολικά ωφέλιμα φορτία των προδιαγραφών (κάπου 10 τόνους ανά τετραγωνικό). Ε, με τέτοια μεγέθη, η αισθητική κάνει λίγο πίσω...

Όσο για την Πινακοθήκη (που παρατηρώ καθημερινά να ενισχύεται και να αναβαθμίζεται, με υπόγεια πάρκινγκ κλπ.), είναι δύο κτίρια, το μικρό μπροστινό λεγόταν "Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου". Δημιουργήθηκε την εποχή που ήταν της μόδας το εμφανές σκυρόδεμα, και ίσως αρχιτεκτονικά υπολείπεται, αφού δεν έπαψε στιγμή να θυμίζει...σχολικό συγκρότημα! Στη νέα της μορφή όμως θα τη δείτε αγνώριστη, αλλά και παρ' όλα αυτά, με τεράστιες γυάλινες επιφάνειες, που δεν ξέρω πώς θα επιδράσουν στο τριγύρω μικροκλίμα...

 

[PT8]

Ένα άρθρο της Καθημερινής για την πολυκατοικία.

 

[prisma]

Mεγάλη συζήτηση η πολυκατοικία. Λατρεύω τις μεσοπολεμικές πολυκατοικίες και αυτές των αρχών της δεκαετίας του '50, πριν την εξάπλωση της αντιπαροχής.

Πάντως, γενικότερα έχει αδικηθεί ο συγκεκριμένος κτιριακός τύπος, αν και όντως από ένα σημείο και μετά το πράγμα ξέφυγε. Όμως, αν το δει κανείς με τα δεδομένα εκείνης της εποχής (50-70) οι πολυκατοικίες προσέφεραν μια αξιοπρεπέστατη εναλλακτική διαμονής. Αντιμετώπισε υπαρκτά στεγαστικά προβλήματα και προσέφερε μια σύγχρονη επιλογή την οποία πάρα πολλοί επιδίωκαν. Φυσικά, από τη στιγμή που οι εργολάβοι τις σήκωναν σαν τα μανιτάρια, χάθηκε και η μαγεία (καιι η ποιότητα) μια πολυκατοικίας του '30 ας πούμε.

 

[PT8]

Συμφωνώ απόλυτα μπιλ και στο μόνο που καταλήγω είναι πως η φτώχεια από τη μία (λαός) και η επιδίωξη του γρήγορου κέρδους (εργολάβοι & ΣΙΑ) από την άλλη οδήγησαν σε αυτή την παρακμιακή-θλιβερομίζερη εικόνα της Αθήνας.

Αυτό άλλωστε δεν δυμβαίνει όπου υπάρχει φτώχεια; (βλ. παραγκουπόλεις Βραζιλία, Ινδία, κλπ)

 

[ntsmrtz]

Οι πολυκατοικίες της μεταπολεμικής περιόδου στην Αθήνα, δηλαδή της έντονης εσωτερικής μετανάστευσης και κατεύθυνσης του πληθυσμού προς την Αθήνα, εξυπηρέτησαν συγκεκριμένες απαιτήσεις του πληθυσμού.

Οταν η ανάγκη/ζήτηση για στέγαση/διαμονή είναι τεράστια, είναι εύκολα αντιληπτό ότι το επίπεδο της παρεχόμενης κτιριακής ποιότητας δεν θα είναι το αντίστοιχο των πολυκατοικιών του μεσοπολέμου με την "πλαστικότητα των όγκων" και των art deco τεχνοτροπιών τους.

Για αυτό τον λόγο, βλέποντας συνολικά το ζήτημα "πόλη" (δηλαδή και κοινωνικά) και όχι αποσπασματικά (δηλαδή αποκλειστικά οικοδομικά) δεν μπορώ να κατηγορήσω την κατασκευή "πολυκατοικία" για την μίζερη εικόνα της Αθήνας.

Στις αρχές του 20ου αιώνα η Αθήνα ήταν μία υπό κατασκευή πόλη πάνω σε ένα συνεχώς τροποποιούμενο (προς το δυσμενέστερο) ρυμοτομικό σχέδιο. Μειώθηκαν πλάτη δρόμων, αυξήθηκαν τα ύψη των κατασκευών, καταργήθηκαν ελεύθεροι χώροι και χώροι πρασίνου. Ακόμα χειρότερα, η επέκταση του σχεδίου και η ένταξη περιοχών σε αυτό (μετά την αυθαίρετη οικοδόμησή του) επέτεινε ακόμα πιο πολύ την προαναφερόμενη εικόνα.

Αυτό το βρίσκω πολύ χειρότερο από την οποιαδήποτε ακαλαίσθητη πολυκατοικία της εποχής που εξυπηρέτησε (και το πιθανότερο εξυπηρετεί) βασικές ανθρώπινες ανάγκες.

 

[ΦΖΠ1]

Μεγάλη συζήτηση...Π.χ., μια πολυκατοικία του '30 εξασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση από τα ψηλά της ταβάνια, αλλά και αναξιοπρεπή από τα μικρά της μπαλκόνια. Ένα μπάνιο θεωρούνταν παλιά "καλό" όταν ήταν μεγάλο. Σήμερα λέμε "λίγο κάθεσαι, λίγο κάν'το". Πέντε ντουλάπια κουζίνας φτάναν και περισσεύαν, και σήμερα δε φτάνουν 15 τρέχοντα μέτρα με πάγκο και ντουλάπια πάνω κάτω... Ένα μπάνιο έφτανε για όλους, τώρα θέλουμε τους ξένους χώρια. Μια μπανιέρα 1,80μ. ήταν δεδομένη πολυτέλεια, τώρα φτάσαμε να παραδίδονται διαμερίσματα για οικογένειες, με μια ντουσιέρα όλη κι όλη (και πλύνε τις κουβέρτες στο ποτάμι...)

Πολλά...

Πάντως τα πράγματα δεν πήγαν καλά, αλλά δεν πήγαν και άσχημα. Θα μπορούσαμε,με τις εκτοξευμένες στεγαστικές ανάγκες, να είχαμε οδηγηθεί στα 20όροφα ρωσικά και ανατολικογερμανικά "κουτιά", που ευτυχώς, μόνο ώς μικρής έκτασης κακέκτυπο "χορηγήσαμε" ως εστίες στους φοιτητές μας...

https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTp4S1fJrUN6rtqf7_tuVaeYMYFBfy2AsF0g1OPN4kMBoJ5yWYFkA

http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20131031/engine/pegasus_LARGE_t_6802_paideia-estia1_type12713.jpg

 

[PT8]

Δεν αμφισβητεί κανείς την ποιότητα κατασκευής των πολυκατοικιών του '60-'70 με τα μάρμαρα τους, τα μωσαϊκά τους, τα γύψινα διακοσμητικά, τα χωλ τους, κλπ.

Σαφώς η ανάπτυξη του αστικού ιστού έγινε εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος επιβάλλοντας μια συρρίκνωση με όλα τα σημερινά γνωρίσματα της πόλης και φυσικά λόγω της πλυθησμιακής έκρηξης που βίωσε η πόλη από το '20 κιόλας.

Η ένσταση μου (επειδή ακούγομαι ο γεροπαράξενος της παρέας ) είναι στην προχειρότητα των λύσεων που επιλέχθηκαν.

Πχ. η λύση της Φιλαδέλφειας με τα όμορφα 2όροφα σπιτάκια Αγγλικού στυλ (όταν ήρθαν οι πρόσφυγες) και μια ανάπτυξη της Αθήνας από Χακλίδα μέχρι Κόρινθο, θα ήταν για εμένα προτιμότερη από το ετερόκλητο συνονθύλευμα μπετού και σχεδιασμού οικιών που βλέπουμε από πάντα.

Χάθηκαν γειτονιές, χάθηκαν σχέσεις, ανθρωπιά, μας έβαλαν με το ζόρι μέσα σε διαμερίσματα πληρώνοντας ένα τσουβάλι πεταμένο χρήμα μιας ζωής για κάτι που ποτέ δεν ορίζεις.

Τώρα το μόνο που έμεινε να μας θυμίζει την Αθήνα είναι η Πλάκα σαν αξιοθέατο στη βιτρίνα ώστε να λέμε, ά! να πως ήταν η παλιά Αθήνα.

 

[prisma]

Δεν αμφισβητεί κανείς την ποιότητα κατασκευής των πολυκατοικιών του '60-'70 με τα μάρμαρα τους, τα μωσαϊκά τους, τα γύψινα διακοσμητικά, τα χωλ τους, κλπ.
Σαφώς η ανάπτυξη του αστικού ιστού έγινε εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος επιβάλλοντας μια συρρίκνωση με όλα τα σημερινά γνωρίσματα της πόλης και φυσικά λόγω της πλυθησμιακής έκρηξης που βίωσε η πόλη από το '20 κιόλας.

Η ένσταση μου (επειδή ακούγομαι ο γεροπαράξενος της παρέας ) είναι στην προχειρότητα των λύσεων που επιλέχθηκαν.

Πχ. η λύση της Φιλαδέλφειας με τα όμορφα 2όροφα σπιτάκια Αγγλικού στυλ (όταν ήρθαν οι πρόσφυγες) και μια ανάπτυξη της Αθήνας από Χακλίδα μέχρι Κόρινθο, θα ήταν για εμένα προτιμότερη από το ετερόκλητο συνονθύλευμα μπετού και σχεδιασμού οικιών που βλέπουμε από πάντα.

Χάθηκαν γειτονιές, χάθηκαν σχέσεις, ανθρωπιά, μας έβαλαν με το ζόρι μέσα σε διαμερίσματα πληρώνοντας ένα τσουβάλι πεταμένο χρήμα μιας ζωής για κάτι που ποτέ δεν ορίζεις.

Τώρα το μόνο που έμεινε να μας θυμίζει την Αθήνα είναι η Πλάκα σαν αξιοθέατο στη βιτρίνα ώστε να λέμε, ά! να πως ήταν η παλιά Αθήνα.

Έχω μια μικρή ένσταση. Δεν νομίζω ότι ανάγκασε κανένας να μπει ο κόσμος σε διαμερίσματα. Αντιθέτως, ήταν όνειρο πολλών στα 50s/60s/70s ένα "μοντέρνο" διαμέρισμα σε πολυκατοικία. Και τα παλιά σπίτια, οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες τους τα έδιναν αντιπαροχή, με σκοπό να αποκτήσουν 2 διαμερίσματα ή μαγαζί γωνία. Και όλα "αέρα". Και οι (πολλοί) εσωτερικοί μετανάστες γέμιζαν τα υπόλοιπα έχοντας το ίδιο όνειρο.

 

[PT8]

Ναι, bill, όπως το θέτεις δεν έχεις άδικο αλλά είναι σαν την κρίση.

Σε σπρώχνουν προς την κατανάλωση έτσι όπως έσπρωχναν τον κόσμο στην εύκολη και κερδοφόρα λύση της αντιπαροχής. Έτρωγες την πλύση εγκεφάλου για το μοντέρνο κ το in όπως το φάγαμε και τώρα.

Αυτά και με δεδομένη την φτώχεια της περιφέρειας, ώθησαν αυτό το μοντέλο. Ε δε θέλει πολύ ο Έλληνας. Όλοι μαζί συντελέσαμε στο χάος της Αθήνας και ο καθένας φέρει μέρος ευθύνης, πολίτες και ''άρχοντες''.

 

[prisma]

Όλοι μαζί συντελέσαμε στο χάος της Αθήνας και ο καθένας φέρει μέρος ευθύνης, πολίτες και ''άρχοντες''.

Σε αυτό συμφωνώ. ΌΛΟΙ έχουν ευθύνη. Έχω μεγαλώσει με το (βλακώδες) θεώρημα ότι ο Καραμανλής κατέστρεψε την Αθήνα. Δηλαδή ο Καραμανλής κατέστρεφε με μια μπουλντόζα και όλοι ξύπνησαν μια μέρα και την είδαν αλλιώς. Αμέτοχοι και ανεύθυνοι.

Πάντως πρέπει να ειπωθεί ότι και η διαβίωση στα όμορφα, γραφικά παλιά σπίτια (αυτά με τις αυλές και τους βασιλικούς) δεν ήταν πάντα και η καλύτερη δυνατή. Ανεπαρκείς υποδομές (θέρμανση κλπ), φθορές με μεγάλο κόστος κ.α πολλά, έκαναν λογική την επιθυμία πολλών να ξεφορτωθούν το "σαράβαλο" και μάλιστα χωρίς κόστος. Βέβαια άλλα ήταν αδιάφορα κτίσματα, άλλα όμως ήταν μικρά αριστουργήματα. Δυστυχώς το ποτάμι πίσω δε γυρνάει. Έγιναν γενικότερα και εγκλήματα κυρίως σε κεντρικές περιοχές, λεωφόρους κλπ.

 

[ΦΖΠ1]

H συντήρηση μονοκατοικίας/διπλοκατοικίας/μεζονέτας, είναι προβληματική ακόμα και στις μέρες μας. Οι πολυκατοικίες έδωσαν μια καλή λύση, με τον καταμερισμό των δαπανών.

Βεβαίως, αναδεικνύονται πάντα όλα τα συνακόλουθα προβλήματα της συγκατοίκησης.