Kata prwton, syggnwmhn gia ta Greeklish, sta kala ka8oumena eksafanisthke to ellhniko keyboard kai oso kai na psaxnw to language taskbar den to briskw pou8ena gia na to energopoihsw ksana. Exw rwthsei to google me diaforous tropous, oles oi lyseis pou proteinei den douleuoun.
To street view den epitrepei na doume thn perioxh apo thn idia optikh gwnia, dioti h diastaurwsh Dioskourwn kai Poikilhs (h marmarinh plaka me thn onomasia ths odou yparxei akomh, opws blepete) einai san plateia kai h fwto einai apo to aristero ths meros, to streetview epimenei deksia. Alla einai fanero oti mono ena diwrofo exei epibiwsei apo tote. To aspro spiti kai to spiti me to mpalkoni exoun gkremistei.
Ouf paw na kanw ena restart ki an den ftiaxtei to problhma me ta ellhnika den ksanagrafw apo to katergo.
Ζήτωωω!! Έφτιαξε. Εϊχε κάνει update το ηλίθιο χωρίς να μου το πει και ήθελε reboot για να αρχισει να δουλεύει σωστά πάλι. Μισω τα Win10.
Αλλά δεν το ξαναγράφω το κείμενο. Εϊστε σκληραγωγημένοι, μπορείτε να αντέξετε λιγες γραμμές σε Greeklish.
Πώς γίνεται η φωτό του 1944 με το Λυκαβηττό να κάνει την Αθήνα να φαίνεται περίπου σύγχρονη και η μεταγενέστερη του 1958 να την κάνει επαρχιακό χωριό_ρητορικό το ερώτημα (κι εκείνο το κάρο δεν χωνεύεται με τίποτα)
Δορυλαίου πέρναγα κάθε μέρα για να πάω σχολείο (10ο Αμπελοκήπων), 1973-75. Δεν τη θυμάμαι αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτε, δεν κοιτάζω γύρω μου σαν περιπολία όταν περπατάω. Πάω να δω αν (απίθανο το βλέπω) υπάρχει ακόμη,
Μπα. Εκτός αν είναι χωμένο σε μια τσόντα δρόμου που ακόμη και τότε δεν είχε όνομα, "Πάροδος Δορυλαίου" έλεγε η ταμπέλα και το αυτοκίνητο του Google δεν μπήκε καν μέσα, σύμφωνα με τον χάρτη.
αυτά τα παντζούρια που γίνονται και σαν τέντες υπάρχουν ακόμη σε πολλά παλιά σπίτια στην Αθήνα. επαρχία δεν τα έχω δει σχεδόν καθόλου (τουλάχιστον όχι Κρήτη γενικά).
Στην παλιά μου γειτονιά... Ίσα που θυμάμαι να το γκρεμίζουν και στη θέση του χτίστηκε μια από τις πρώτες πολυκατοικίες που είχαν γκαράζ αρχες δεκαετίας 80 στην Κυψέλη. Στο βάθος φαίνονται και τα δικαστήρια της Ευελπίδων.
Κοιτώντας καλύτερα την φωτογραφία παρατήρησα ότι φαίνονται και οι καλύβες των προσφυγικών που ήταν χτισμένες στη ρεματιά της οδού Ευελπίδων! Εδώ τις βλέπω ξύλινες και σχετικά καινούργιες. Οι περισσότεροι στα χρόνια του 50 τουλάχιστον τις είχαν με τσιμεντόλιθους που τους ασπρίζαν με ασβέστη. Έτσι τουλάχιστον μου το έχουν περιγράψει οι παλιοί κάτοικοι της περιοχής.
Πολύ πόζα το παιδάκι με τη γεροντίσια φάτσα. Και το γαϊδούρι δεν είναι να απορεί κανείς που είχε τέτοιο καμηλοπαρδάλειο λαιμό, αν αναγκαζόταν να σκαλίζει ανάμεσα στις πλάκες του πεζοδρομίου για να ανεφοδιαστεί σε καύσιμα.