Πώς να μη γίνεται χαμός από πανώ όταν στις εκλογές συμμετείχαν άπειρα κόμματα, 10 από τα οποία έβγαλαν βουλευτές? Αλλά κι από αυτά τα 10 κάποια ήταν ευκαιριακοί συνασπισμοί περισσότερων κομμάτων που συνεργάζονταν μεν, αλληλοϋποβλέπονταν δε. Απορώ πώς έβρισκαν ονόματα για όλα αυτά τα κόμματα, ειδικά μια που προσπαθούσαν να τους δώσουν ένα επίχρισμα ιδεολογίας, οπότε δεν έβρισκαν έμπνευση σε γεωγραφία (ποτάμια, λίμνες, βουνά και λαγκάδια), φυτολογία (ελιές, μηλιές, πορτοκαλιές) και εποχές (ανοίξεις, καλοκαίρια και χειμώνες) . Ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε λύσει το πρόβλημα, μια που είχε βαφτίσει το κόμμα με το όνομά του (Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου), αλλά κι εκεί του κόλλησε το επίχρισμα που λέγαμε. Ο Μαρκεζίνης βάφτισε τον εαυτό του "Νέον Κόμμα", πού να ψάχνει για όνομα, και εξέλεξε έναν βουλευτή (μαντέψτε ποιον). Κόμματα αρχών με ιδεολογία, όχι παίζουμε.
Ο Γονατάς είχε δικό του κόμμα που συνεργαζόταν με του Ζέρβα αλλά έγιναν μπίλιες, και όχι μόνο χωρίσανε αλλά διάλυσε το κόμμα του και πήγε με του Σοφοκλή Βενιζέλου, αλλά δεν εκλέχτηκε. Τζάμπα τα τεράστια γράμματα του πανώ.
Όχι ότι οι άλλοι των πανώ είχαν καλύτερη τύχη. Ο Αντώνιος Λεμπέσης δεν εκλέχτηκε ποτέ του, ο στρατηγός Γεωργούλης κατάφερε να βγει το 1952 με τον Παπάγο, ο Παπανδρέου τα ξέρουμε (αλλά δεν έγινε "Κυβερνήτης"). Η Κολυνός και τα Εξαρτήματα για κάθε ραδιόφωνο δεν ξέρω αν εκλέχτηκαν βουλευτές.
