Μια ακόμα αγαπημένη μας κωμωδία, όπου η λατρεμένη μας Ρένα δίνει μια ακόμα φορά ρέστα με την πληθωρική παρουσία της, το πληγαίο της κωμικό ταλέντο, τις ξεχωριστές της ατάκες kai απογειώνει την ταινία με χαρακτηριστική άνεση. Η ατάκα της ''Σούζυ ψεύδεσαι και τρως", μνημονεύεται και προκαλέί γέλιο μισό αιώνα και βάλε μετά.
Θα μου επιραπούν δυο επισημάνσεις από την ταινία. Η πρώτη είναι η απαστράτουσα και σαγηνευτική ομορφιά της Έρρικα Μπρόγερ που πιστεύω πως είχε τα ομορφότερα ίσως μάτια που έχουμε δει στον ελληνικό κινηματογράφο. Απλά θεσπέσια ύπαρξη που είναι αδύνατον να μην ερωτευτείς με την πρώτη ματιά.
Η δεύτερη επισήμανση μου είναι πως στην ταινία απολαμβάνουμε την πανέμορφη Μύκονο στα καλύτερα της και στα ποιοτικότερα της πριν αλλοτριωθεί τις επόμενες δεκαετίες από παρείσακτους επισκέπτες-νεόπλουτους (με δανεικά βεβαίως-βεβαίως) θύματα του κωστοπουλικού lifestyle, του ΚΛΙΚ και του NITRO, που νόμιζαν οι καημένοι ότι έζησαν την μεγάλη ζωή. Τώρα οι περισσότεροι από αυτούς έχουν καταταγεί μετά το σβήσιμο των φώτων του πάρτυ, σε αξιολύπητους νεόπτωχους που παρακαλάνε για μια 8μηνη σύμβαση στους Δήμους με τον βασικό μισθό, ή κάνοντας την οποιαδήποτε δουλειά που την εποχή της λαμπερής εποχής αλλά με στοιχεία πλαστής ευημερίας με δανεικά, σνόμπαραν με υφάκι υπεροψίας. Αξίζουν την λύπηση μας? Ασφαλώς όχι. Συγνώμη για το off topic.
Εν κατακλείδι η ταινία είναι ένα ακόμα παράσημο του λαμπερού ελληνικού κινηματογράφου που αγαπήθηκε από γενιές και γενιές και έπεται συνέχεια.