Η μαγεία της τηλεόρασης την δεκαετία του '80

kotsoflor1971

RetroN00b
Joined
11 Ιουν 2016
Μηνύματα
4
Αντιδράσεις
14
Τα σημερινά τηλεοπτικά προγράμματα δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτά της δεκαετίας του '80. Τότε υπήρχαν μόνο δύο κρατικά κανάλια που είχαν ποιότητα, ποικιλία και παρήγαγαν πολιτισμό. Ενώ με το άνοιγμα της ιδιωτικής τηλεόρασης η ποσότητα αυξήθηκε κατακόρυφα, αλλά η ποιότητα έπεσε κατακόρυφα.

Δεν είναι μόνο το ανύπαρκτο ήθος των παρουσιαστών που λένε ειδήσεις καρμπόν και μοιάζουν περισσότερο με ντίβες παρά με σοβαρούς δημοσιογράφους. Είναι και τα υπόλοιπα προγράμματα που κινούντε σε πολύ χαμηλά επίπεδα, όπως τα σήριαλ, οι ενημερωτικές εκπομπές, κτλ. Δεν θα μπορούσα παρά να τα χαρακτηρίσω παρά τηλεοπτικά σκουπίδια που για να τα παρακολουθήσεις πρέπει να είσαι η με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης ή αναλφάβητος.

Για αυτό θέλω να κάνω μια περιεκτική αναδρομή στην τηλεόραση του '80 όπου κυριαρχούσε η ποιότητα το ήθος και ο σεβασμός στην νοημοσύνη του τηλεθεατή.

Οι παρατηρήσεις και τα προγράμματα που θα αναφέρω, είναι αυτά που εντυπώθηκαν σε εμένα και δεν αποκλείω τα μη αναφερόμενα.

Να ξεκινήσω από τις ειδήσεις. Λιγότερες αλλά ποιοτικότερες χωρίς να σε κουράζουν με εκατώ ανταποκρίσεις για το ίδιο θέμα. Το ατημέλητο στύλ των δημοσιογράφων ήταν γεγονός, αλλά τουλάχιστων είχαν ήθος και ήταν σοβαροί και δεν έμοιαζαν με τους σημερινούς θεατρίνους με τα ατσαλάκωτα ρούχα και τα γουρλωμένα μάτια, που μεταδίδουν πανικό και άγχος χάριν της τηλεθέασης.

Θυμάμαι ακόμη τα υπέροχα ντοκυμαντέρ του Ζακ Υβ Κουστώ, του Νάτιοναλ Τζιογκράφικ και την αρχαιολογική εκμπομπή της Περιορή στην ΥΕΝΕΔ. Τις καταπληκτικές εκπομπές Μονόγραμμα, εικαστικά θέματα και περισκόπιο επενδεδυμένες με εντυπωσιακή μουσική των Παπαδημητρίου και του Βαγγέλη.

Τα μεσημέρια του σαββατοκύριακου που έβαζε ξένες ταινίες για όλη την οικογένεια. Από αμερικανικέςταινίες με ιππότες και πειρατές με τον Έρολ Φλίν μέχρι τις ποιοτικές και κατά το δυνατόν πιστές μεταφορές της ελληνικής μυθολογίας σε Αγγλικές παραγωγές, όπως ο Ιάσων και οι Αργοναύτες, Η τάξη των Τιτάνων, αλλά και εκπληκτικές μεταφορές των βιβλίων του Ιουλίου Βέρν, όπως Ταξίδι στο κέντρο της Γης, 20,000 Λεύγες κτλ. Θυμάμαι ακόμη την λέσχη του κινηματογράφου, το θέατρο της Δευτέρας και ποιοτικές ελληνικές υπερπαραγωγές, με συγκλονιστικές ερμηνείες, όπως η Λοξάνδρα, ο Συμβολαιογράφος και το Μινόρε της Αυγής.

Θυμάμαι όμως και την ποιότητα των ξένων σειρώ: Σογκούν, Μάρκο Πόλο, οι άνεμοι του πολέμου, Μέγας Πέτρος, το αστυνομικό τμήμα της Χιλ Στριτ, Φειμ, Σταρ Τρεκ, οι σκληροί του Μαϊάμι. Αλλά και τις φοβερές σειρές μυστηρίου και σασπένς: ο Χίτσκοκ παρουσιάζει, ιστορίες από την κρύπτη και αυτός αυτή και τα μυστήρια. Ακόμη ανάλαφρες ρομαντικές σειρές με πλούσια εξωτερικά γυρίσματα κι εξωτικές τοποθεσίες που σου άνοιγαν την καρδιά. Θυμάστε το πλοίο της Αγάπης και το νησί της φαντασίας; Όμως, ακόμη και αυτές οι σαπουνόπερες, ελληνικές και ξένες ήταν σαφώς ποιοτικότερες. Συγκρίνετε το Ντάλας, την Δυναστεία ή τον Μεθοριακό σταθμό με τις τωρινές Βραζιλιάνικες σαχλαμάρες και τις φτηνές ελληνικές παραγωγές όπου περιφέρονται όλοι γύρω από ένα σπίτι.

Εκεί όμως που ήταν ο πραγματικός παράδεισος ήταν τα παιδικά προγράμματα, ελληνικά και ξένα. Απίστευτα και ανώτερης ποιότητας. Ας θυμηθούμε μερικά βα δακρύσουμε. Ο παραμυθάς, η τενεκεδούπολη, ψρουτοπία, ο θυσαυρός της Βαγίας, ο κήπος με τα αγάλματα. Λούνει τιουνς, Γούντυ ο τρυποκάρυδος, Φέλιξ, Σκούπι ντου, Φλιντστόουνς, Στρουμφάκια, Σαΐνης, Φρου φρου, οι τρεις σωματοφύλακες, Δον Κιχώτης, σπορτ Μπίλι και πολλά ακόμη αξέχαστα. Ακόμη και οι διαφημίσεις τότε ήταν ποιοτικές, ευχάριστες και πάνω απο όλα έξυπνες.

Περασμένα μεγαλεία της άλλοτε κραταιάς ΕΡΤ και διοιηγόντας τα να κλαίς.
 
Συμφωνώ με τον kotsoflor1971. Η κρατική τηλεόραση είχε λίγες αλλά ποιοτικές εκπομπές. Βέβαια δεν ξέρουμε τι φαγοπότι είχε στηθεί από τότε αλλά τουλάχιστον είχε κάτι να δείξει.
 
Εγω παλι θα ηθελα να διαφωνησω με καποιες λεπτομερειες που κρυβουν καποα συναισθηματικη φορτιση. Σε καμια περιπτωση δεν πιστευω οτι "η ποιοτητα επεσε κατακορυφα" μολις ανοιξε η ιδιωτικη τηλεοραση (δηλ. το 89). Αντιθετως η πτωση ηρθε σιγα σιγα, με την εισαγωγη της trash tv που μεσουρανησε το 96-97.

Επισης μην αποκλειουμε διαφορα στραβα της δεκαετιας του 80. Απο οσο ξερω, ειχε γινει μια στροφη προς τις κουλτουριαρικες ταινιες απο ανατολικο μπλοκ, και η ταση αυτη ειχε σατιριθει απο γελοιογραφιες της εποχης αφου ο κοσμακης δεν μπορουσε να παρακολουθησει. Στο αλλο ακρο, θυμαμαι κατι πολυ σαχλα σοου απο Σαββοπουλο και Ζουγανελη που ειχαν φαει και αυτα κραξιμο απο τις εφημεριδες.

Τωρα, αναφερεις καποιες ξενες σειρες οπως Ιστοριες απο την Κρυπτη, που προσωπκα εγω θυμαμαι οτι ειχαν προβληθει απο ιδιωτικα καναλια τη δεκαετια του 90, αν και πιθανοτατα να ειχαν προβληθει πιο νωρις απο την ΕΡΤ και να μην το ξερω εγω.
 
συμφωνω με τον θεματογραφο στο 85% στα οσα ανεφερε και επι την ευκαιρια καλως ορισες

επισης συμφωνω και με τις ενστασεις του προλαλησαντα,σε ολες

διαφωνω καθετα με το οτι οι διαφημησεις ηταν καλυτερες τοτε,ειναι στο μονο που πιστευω οτι οι σημερινες ειναι καλυτερες η εστω ισαξιες,τουλαχιστον σε μεγαλο ποσοστο και ειδικα οσες ειναι κωμικες,τι να πρωτοαναφερω τωρα τον φανταστικο τροχονομο,αγαπουλα,πουτ δεν κοτ νταουν,ανακυκλωση,το χασαμε το κορμι πατριωτη,αριθμολογος και πολλες αλλες.φυσικα υπαρχουν και σαχλες οπως του τζαμπο η με το λελο
 
Aν είχε κάποια μαγεία η τηλεόραστη τότε, ήταν μόνο και μόνο γιατί ήταν δυσπρόσιτη στο ευρύ κοινό. Τότε π.χ. για να μπεις σε ένα στούντιο έστω και ως θεατής ήταν πολύ μεγάλη υπόθεση ! Σήμερα όλοι οι καλοί παραγωγοί έχουν διάφορα τηλέφωνα "πρόθυμων", που εμφανίζονται (και επαναλαμβάνονται) ως παίκτες, κοινό κλπ.

Από την άλλη, τα ίδια τα πρόσωπα δεν απασχολούσαν τόσο πού με την ψευτογκλαμουριά, άσε που και τα σχετικά τηλεοπτικά έντυπα ήταν σοβαρά και εστίαζαν μόνο στο πρόγραμμα και σε λίγες, σοβαρές συνεντεύξεις. Σήμερα, ας μην ξεχνάμε ότι καθιερώθηκαν λέξεις όπως τηλεπερσόνα, τηλεμαϊντανός κλπ.

Βάλτε και το γεγονός ότι σπάνια πετύχαινες τηλεοπτικό συνεργείο έξω (πήγαιναν συνήθως μόνο για αθλητικά), ενώ σήμερα είναι κανόνας, και μάλιστα έχουν επαφή και ερωταπαντήσεις ακόμα και με τον απλό κόσμο.

Όλα αυτά συνέτειναν στο να μας φαίνεται κάτι μακρινό, "από άλλο πλανήτη" η τηλεόραση εκείνη την εποχή (δεν ήταν τυχαία και η έκφραση "το γυαλί").
 
Θα συμφωνησω κι εγω με το 80% του αρχικου post. Αν και τα καναλια ηταν μονο δυο, υπηρχε οντως μεγαλυτερη ποικιλια και κατι για τον καθενα. Οι ειδησεις μπορει να ηταν μονοπλευρες αλλα ηταν πραγματικες ειδησεις, χωρις ασκοπο μπλα μπλα και τσακωμους. Τα παιδικα προγραμματα πολλα και εξαιρετικης ποιοτητας, τη στιγμη που σημερα ειναι πρακτικα ανυπαρκτα. Υπηρχαν ενα σωρο καλογυρισμενες ελληνικες σειρες βασισμενες σε βιβλια, σε αντιθεση με σημερα που οι λιγες σειρες που γυριζονται βασιζονται συνηθως σε αντιστοιχες του εξωτερικου. Και φυσικα υπηρχε το θεατρο της Δευτερας με επιλεγμενα εργα, ελληνικα και ξενα, που καλυπταν ενα μεγαλο φασμα ειδων. Παραστασεις εξαιρετικες, με πρωταγωνιστες πολλα απο τα μεγαλυτερα ονοματα της εποχης.

Η βασικη ομως διαφορα ηταν κατα τη γνωμη μου το γεγονος, οτι ο τηλεθεατης αντιμετωπιζοταν με σεβασμο, σαν καποιος που αξιζε μια ηρεμη και ποιοτικη ψυχαγωγια. Σε πληρη αντιθεση με το σημερα, οπου συνηθως το μονο μελημα των ανθρωπων της τηλεορασης, ειναι το να φερνουν με οποιοδηποτε τροπο, οσο το δυνατον περισσοτερα κεφαλια μπροστα στο κουτι, το οποιο θα μεταφραστει σε τηλεθεαση, αυτη με τη σειρα της σε διαφημισεις κλπ.. Τα αποτελεσματα αυτης της λογικης γνωστα: Υστεριες, τσακωμοι,ξεκατινιασματα, παρουσιαστες που λενε και κανουν ολοενα και πιο εξωφρενικα πραγματα στην εκπομπη τους, ωστε να κολλαει ο κοσμος σε αυτους και οχι τους "αντιπαλους", παρουσιαστριες με αποκλειστικο προσον την εμφανιση τους, που δυσκολευονται να πουν σωστα παραπανω απο μιση φραση στα ελληνικα κ.α.

Οσον αφορα τις διαφημισεις, δεν ηταν εξυπνοτερες, αλλα επειδη συνηθως περιειχαν καποιο τζιγκλακι μεσα, ηταν πιο "κολλητικες" σε σχεση με τις τωρινες. Τα ξενα σηριαλ δε νομιζω πως ηταν καλυτερα. Και σα σεναριο, και σαν ερμηνειες και σκηνοθετικα και γενικοτερα σαν παραγωγες ηταν κατωτερα των σημερινων. Ειχαν βεβαια μια πιο "τηλεοπτικη" αισθητικη σε σχεση με τα τωρινα, που ειναι περισσοτερο τηλεοπτικοποιημενο σινεμα και ισως η αισθητικη αυτη να εδινε μια μεγαλυτερη αισθηση οικειοτητας στο θεατη. Για το θεμα των ταινιων αφενος μπορουσε κανεις οντως να δει πολυ καλες ταινιες, σε πολυ βολικες ωρες σε αντιθεση με οτι συμβαινει συνηθως σημερα. Αφετερου ομως σπανια βλεπαμε ταινιες που δεν ηταν τουλαχιστον εικοσαετιας, ενω οπως αναφερθηκε υπηρχε κι αρκετες "κουλτουριαρικες" ταινιες που δεν ηταν κι οτι πιο ευχαριστο, ειδικα την εποχη που η επιλογη ηταν αναμεσα σε δυο μονο καναλια.

Σχετικα με το ποτε επεσε η ποιοτητα, αυτο μπορει να μην εγινε αποτομα με το που ηρθαν τα ιδιωτικα καναλια, τα πρωτα δειγματα ομως φανηκαν σχεδον με το ξεκινημα (θυμηθειτε το 3,2,1 πχ) και σιγα σιγα αρχισε η κατρακυλα.
 
Αφού διάβασα τα παραπάνω post, θα γράψω και εγώ τι πιστεύω, έχοντας ως "κατευθυντήρια οδό" ορισμένα σημεία των παραπάνω αναρτήσεων:

Τα σημερινά τηλεοπτικά προγράμματα δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτά της δεκαετίας του '80. Τότε υπήρχαν μόνο δύο κρατικά κανάλια που είχαν ποιότητα, ποικιλία και παρήγαγαν πολιτισμό
Σ' αυτό συμφωνώ εν μέρει, διότι είναι απίστευτο το πώς με μόνο δύο κανάλια, υπήρχε (ως επί το πλείστον, βέβαια) ό,τι ήθελε να δει ο θεατής σχεδόν κάθε ηλικίας. ΌΜΩΣ, υπήρχαν κάποια προγράμματα τα οποία μόνο "εύπεπτα" δεν τα λες: αναφέρομαι, φυσικά, στις "Βραδιές όπερας" στην ΕΡΤ, με παρουσιαστή τον Αλέξη Κωστάλα. Πόσο "διατεθειμένη" είναι η μέση Ελληνική οικογένεια να παρακολουθήσει τον "Figaro" π.χ. και άλλα έργα της όπερας; Επίσης, την σεζόν 1987-1988, το πρόγραμμα ήταν φτωχό και υπήρχαν μέρες που δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα, το οποίο θα "ικανοποιήσει" τον μέσο θεατή!

Ενώ με το άνοιγμα της ιδιωτικής τηλεόρασης η ποσότητα αυξήθηκε κατακόρυφα, αλλά η ποιότητα έπεσε κατακόρυφα.
Σ' αυτό συμφωνώ εν μέρει, όπως και οι προλαλήσαντες. Θ' αναφερθώ, όμως, παρακάτω.

Να ξεκινήσω από τις ειδήσεις. Λιγότερες αλλά ποιοτικότερες χωρίς να σε κουράζουν με εκατώ ανταποκρίσεις για το ίδιο θέμα. Το ατημέλητο στύλ των δημοσιογράφων ήταν γεγονός, αλλά τουλάχιστων είχαν ήθος και ήταν σοβαροί και δεν έμοιαζαν με τους σημερινούς θεατρίνους με τα ατσαλάκωτα ρούχα και τα γουρλωμένα μάτια, που μεταδίδουν πανικό και άγχος χάριν της τηλεθέασης.
Και εδώ συμφωνώ εν μέρει, καθώς υπήρχαν λιγότερες ειδήσεις, που παρουσιάζονταν "σοβαρά", όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ΠΟΤΕ δεν ήταν "αντικειμενικές", διότι "κατευθύνονταν" από την ηγεσία, στην προκειμένη περίπτωση από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Δεν υπήρχε, επίσης, "ίση" αντιμετώπιση των διαφόρων πολιτικών γεγονότων, δινόταν βαρύτητα στο κυβερνών κόμμα, και όχι στα υπόλοιπα. Τέλος, οι δημοσιογράφοι, παρόλο που ήταν σοβαροί επαγγελματίες, εντούτοις πολλές φορές "πασάλειβαν" τις ειδήσεις και δεν τις παρουσίαζαν με τον σωστό τρόπο...

Σε καμια περιπτωση δεν πιστευω οτι "η ποιοτητα επεσε κατακορυφα" μολις ανοιξε η ιδιωτικη τηλεοραση (δηλ. το 89). Αντιθετως η πτωση ηρθε σιγα σιγα, με την εισαγωγη της trash tv που μεσουρανησε το 96-97.
Συμφωνώ απόλυτα με τον Rakeesh και εξηγούμαι: Το ξεκίνημα της ιδιωτικής τηλεόρασης, στις 20 Νοεμβρίου 1989, με το MEGA CHANNEL, ήταν ένα καινούριο "παράθυρο" για τα εγχώρια μέσα μαζικής ενημέρωσης και έδωσε έναν νέο αέρα στην τηλεοπτική ψυχαγωγία, φέρνοντας πράγματα που η ΕΤ δεν θα "τολμούσε" (ή δεν ήθελε) να φέρει: όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική παρουσίαση των ειδήσεων, ορθότερη ιεράρχησή τους και σωστότερη παρουσίασή τους. Στον ψυχαγωγικό τομέα, οι Ελληνικές και ξένες σειρές ήταν υψηλού επιπέδου: και οι μεν και οι δε, είχαν πολύ καλή παραγωγή, εξαιρετικούς ηθοποιούς και σεναριογράφους, και γενικότερα, τόνωσαν το παρακμάζων τοπίο. Επίσης, προβλήθηκαν στη χώρα μας πολλές ξένες παραγωγές που ή είχαν προβληθεί επί ΕΡΤ-ΥΕΝΕΔ ("Hawaii 5-0 και "Space: 1999") ή που δεν είχαν προβληθεί ("Mission Impossible" του 1988-1989" στον ΑΝΤΕΝΝΑ και πολλές άλλες).
Σιγά-σιγά, δόθηκε η ευκαιρία σε διαφόρους ανθρώπους να εκφραστούν στην τηλεόραση, είτε ιδρύοντας κανάλι, είτε δημιουργώντας εκπομπές στα υπάρχοντα, τα οποία "φύτρωναν σαν μανιτάρια". Από ένα σημείο και μετά, και ειδικά από την σεζόν 1996-1997, η μπάλα χάθηκε, εξαιτίας του πλήθους των καναλιών. Πώς ήταν δυνατόν το ΕΣΡ να διαχειριστεί 150-170 κανάλια πανελλαδικής και τοπικής εμβέλειας; Ήταν κάτι δύσκολα πραγματοποιήσιμο και μ' αυτήν την "αδυναμία διαχείρισης" του εντεταλμένου φορέα, καταλήξαμε όπου καταλήξαμε. Ήταν η φυσική εξέλιξη του πράγματος! Δεν λέω πως η πολυφωνία είναι κακή, προς Θεού, απλά, αν δεν ελέγχεται, τότε περνάμε απ' την "ελευθερία έκφρασης" στην "ελευθεριότητα έκφρασης"...
Επίσης, θεωρητικά και μόνο, οι σαπουνόπερες που κατέκλεισαν το πρόγραμμα των καναλιών (δεν είναι τυχαίο που τα δύο "μεγάλα" μας κανάλια, το MEGA CHANNEL και ο ANTENNA TV, απ' την πρώτη μέρα λειτουργίας τους (20/11/89 και 31/12/89 αντίστοιχα) ενέταξαν στο πρόγραμμα τους αμερικάνικες σαπουνόπερες, το "Κάπιτολ" το πρώτο, και τα "Ατίθασα νιάτα" το δεύτερο. Δεν το έκαναν για να "ρίξουν" το επίπεδο (το οποίο ήταν ήδη πεσμένο, με την "Τόλμη και Γοητεία" της ΕΡΤ, αν και το "επίπεδο" τέτοιων προγραμμάτων είναι καθαρά υποκειμενικό). Το έκανα επειδή αυτά τα προγράμματα, εκείνη τη χρονική περίοδο "πουλούσαν", και αυτός είναι ο στόχος των ιδιωτικών επιχειρήσεων: το κέρδος!

διαφωνω καθετα με το οτι οι διαφημησεις ηταν καλυτερες τοτε,ειναι στο μονο που πιστευω οτι οι σημερινες ειναι καλυτερες η εστω ισαξιες,τουλαχιστον σε μεγαλο ποσοστο και ειδικα οσες ειναι κωμικες,τι να πρωτοαναφερω τωρα τον φανταστικο τροχονομο,αγαπουλα,πουτ δεν κοτ νταουν,ανακυκλωση,το χασαμε το κορμι πατριωτη,αριθμολογος και πολλες αλλες.φυσικα υπαρχουν και σαχλες οπως του τζαμπο η με το λελο
Συμφωνώ! Οι διαφημίσεις σήμερα είναι πολύ ανώτερες των παλαιοτέρων, απλά είναι επηρεασμένες, υπό μία έννοια, από τις παλιές. Συν αυτώ, οι παλαιές διαφημίσεις, δεν μνημονεύονται σήμερα λόγω της "εξυπνάδας" τους, αλλά λόγω του ότι προβάλλονταν επί πολύ καιρό, με αποτέλεσμα να μείνουν χαραγμένες στη μνήμη των θεατών. Δεν λέω πως δεν ήταν πετυχημένες και έξυπνες, απλά οι σημερινές "αλλάζουν" συνεχώς και δεν προβάλλονται για μεγάλο διάστημα, εν αντιθέσει με παλιότερα...

Τα ξενα σηριαλ δε νομιζω πως ηταν καλυτερα. Και σα σεναριο, και σαν ερμηνειες και σκηνοθετικα και γενικοτερα σαν παραγωγες ηταν κατωτερα των σημερινων. Ειχαν βεβαια μια πιο "τηλεοπτικη" αισθητικη σε σχεση με τα τωρινα, που ειναι περισσοτερο τηλεοπτικοποιημενο σινεμα και ισως η αισθητικη αυτη να εδινε μια μεγαλυτερη αισθηση οικειοτητας στο θεατη.
Πολύ σωστή παρατήρηση! Γενικότερα, τα παλιά προγράμματα έχουν "χαμηλότερο" επίπεδο παραγωγής απ' τα σημερινά, όχι, όμως, "επίτηδες", αλλά λόγω των μέσων με τα οποία γυρίζονταν. Βέβαια, το αν τα παλιά είναι "καλύτερα" απ' τα σημερινά και το αντίστροφο, είναι κάτι το καθαρά υποκειμενικό, θέμα γούστου εν ολίγοις.



Εν κατακλείδι και πού θέλω να καταλήξω: Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να "χρυσώνουμε το χάπι" σε ό,τι έχει σχέση με το παρελθόν, είτε είναι τηλεόραση, είτε κινηματογράφος, είτε καθημερινότητα, είτε, είτε, είτε. Η κάθε εποχή έχει τα "καλά" της και τα "κακά" της. Διότι, αν το δούμε υπό μια γενικότερη οπτική, τα ίδια πράγματα θα λέγονται σε 20-30 χρόνια. Πως η σημερινή τηλεόρασή (αν υπάρχει σε εκείνα τα χρόνια η τηλεόραση, αν και πιστεύω πως υπάρχει) είναι "καλύτερη" απ' τη δική τους. Πάντως, αυτό που πιστεύω ότι οι άνθρωποι έχουμε μια "τάση" να εξωραΐζουμε το παρελθόν, για τους δικούς μας λόγους (πες το νοσταλγία, πες το όπως θες). Και δεν συμβαίνει μόνο στην εποχή μας! Απ' την αρχαιότητα οι πρεσβύτεροι έκριναν "αρνητικά" τους νεότερους ως "μαλθακούς", εν αντιθέσει με τη δική τους γενιά. Το ίδιο γίνεται και σήμερα...

Ουφ, τα είπα και ξεθύμανα :)
 
Τελευταία επεξεργασία:
Αχ, αυτοί οι λατρεμένοι μου "Άγγελοι του Τσάρλι". Έκανα κάποτε ειδική συμφωνία με τη μαμά μου για να μπορώ να κάθομαι τόσο αργά να βλέπω το σήριαλ. Καταλαβαίνετε, ήμουν στο δημοτικό η μαμά δεν με άφηνε να κοιμάμαι μετά τις 12 γιατί την άλλη μέρα είχα σχολείο. Εκείνη η μέρα ήταν μεγάλη εξαίρεση.
 
Πίσω
Μπλουζα