kotsoflor1971
RetroN00b
- Joined
- 11 Ιουν 2016
- Μηνύματα
- 4
- Αντιδράσεις
- 14
Τα σημερινά τηλεοπτικά προγράμματα δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτά της δεκαετίας του '80. Τότε υπήρχαν μόνο δύο κρατικά κανάλια που είχαν ποιότητα, ποικιλία και παρήγαγαν πολιτισμό. Ενώ με το άνοιγμα της ιδιωτικής τηλεόρασης η ποσότητα αυξήθηκε κατακόρυφα, αλλά η ποιότητα έπεσε κατακόρυφα.
Δεν είναι μόνο το ανύπαρκτο ήθος των παρουσιαστών που λένε ειδήσεις καρμπόν και μοιάζουν περισσότερο με ντίβες παρά με σοβαρούς δημοσιογράφους. Είναι και τα υπόλοιπα προγράμματα που κινούντε σε πολύ χαμηλά επίπεδα, όπως τα σήριαλ, οι ενημερωτικές εκπομπές, κτλ. Δεν θα μπορούσα παρά να τα χαρακτηρίσω παρά τηλεοπτικά σκουπίδια που για να τα παρακολουθήσεις πρέπει να είσαι η με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης ή αναλφάβητος.
Για αυτό θέλω να κάνω μια περιεκτική αναδρομή στην τηλεόραση του '80 όπου κυριαρχούσε η ποιότητα το ήθος και ο σεβασμός στην νοημοσύνη του τηλεθεατή.
Οι παρατηρήσεις και τα προγράμματα που θα αναφέρω, είναι αυτά που εντυπώθηκαν σε εμένα και δεν αποκλείω τα μη αναφερόμενα.
Να ξεκινήσω από τις ειδήσεις. Λιγότερες αλλά ποιοτικότερες χωρίς να σε κουράζουν με εκατώ ανταποκρίσεις για το ίδιο θέμα. Το ατημέλητο στύλ των δημοσιογράφων ήταν γεγονός, αλλά τουλάχιστων είχαν ήθος και ήταν σοβαροί και δεν έμοιαζαν με τους σημερινούς θεατρίνους με τα ατσαλάκωτα ρούχα και τα γουρλωμένα μάτια, που μεταδίδουν πανικό και άγχος χάριν της τηλεθέασης.
Θυμάμαι ακόμη τα υπέροχα ντοκυμαντέρ του Ζακ Υβ Κουστώ, του Νάτιοναλ Τζιογκράφικ και την αρχαιολογική εκμπομπή της Περιορή στην ΥΕΝΕΔ. Τις καταπληκτικές εκπομπές Μονόγραμμα, εικαστικά θέματα και περισκόπιο επενδεδυμένες με εντυπωσιακή μουσική των Παπαδημητρίου και του Βαγγέλη.
Τα μεσημέρια του σαββατοκύριακου που έβαζε ξένες ταινίες για όλη την οικογένεια. Από αμερικανικέςταινίες με ιππότες και πειρατές με τον Έρολ Φλίν μέχρι τις ποιοτικές και κατά το δυνατόν πιστές μεταφορές της ελληνικής μυθολογίας σε Αγγλικές παραγωγές, όπως ο Ιάσων και οι Αργοναύτες, Η τάξη των Τιτάνων, αλλά και εκπληκτικές μεταφορές των βιβλίων του Ιουλίου Βέρν, όπως Ταξίδι στο κέντρο της Γης, 20,000 Λεύγες κτλ. Θυμάμαι ακόμη την λέσχη του κινηματογράφου, το θέατρο της Δευτέρας και ποιοτικές ελληνικές υπερπαραγωγές, με συγκλονιστικές ερμηνείες, όπως η Λοξάνδρα, ο Συμβολαιογράφος και το Μινόρε της Αυγής.
Θυμάμαι όμως και την ποιότητα των ξένων σειρώ: Σογκούν, Μάρκο Πόλο, οι άνεμοι του πολέμου, Μέγας Πέτρος, το αστυνομικό τμήμα της Χιλ Στριτ, Φειμ, Σταρ Τρεκ, οι σκληροί του Μαϊάμι. Αλλά και τις φοβερές σειρές μυστηρίου και σασπένς: ο Χίτσκοκ παρουσιάζει, ιστορίες από την κρύπτη και αυτός αυτή και τα μυστήρια. Ακόμη ανάλαφρες ρομαντικές σειρές με πλούσια εξωτερικά γυρίσματα κι εξωτικές τοποθεσίες που σου άνοιγαν την καρδιά. Θυμάστε το πλοίο της Αγάπης και το νησί της φαντασίας; Όμως, ακόμη και αυτές οι σαπουνόπερες, ελληνικές και ξένες ήταν σαφώς ποιοτικότερες. Συγκρίνετε το Ντάλας, την Δυναστεία ή τον Μεθοριακό σταθμό με τις τωρινές Βραζιλιάνικες σαχλαμάρες και τις φτηνές ελληνικές παραγωγές όπου περιφέρονται όλοι γύρω από ένα σπίτι.
Εκεί όμως που ήταν ο πραγματικός παράδεισος ήταν τα παιδικά προγράμματα, ελληνικά και ξένα. Απίστευτα και ανώτερης ποιότητας. Ας θυμηθούμε μερικά βα δακρύσουμε. Ο παραμυθάς, η τενεκεδούπολη, ψρουτοπία, ο θυσαυρός της Βαγίας, ο κήπος με τα αγάλματα. Λούνει τιουνς, Γούντυ ο τρυποκάρυδος, Φέλιξ, Σκούπι ντου, Φλιντστόουνς, Στρουμφάκια, Σαΐνης, Φρου φρου, οι τρεις σωματοφύλακες, Δον Κιχώτης, σπορτ Μπίλι και πολλά ακόμη αξέχαστα. Ακόμη και οι διαφημίσεις τότε ήταν ποιοτικές, ευχάριστες και πάνω απο όλα έξυπνες.
Περασμένα μεγαλεία της άλλοτε κραταιάς ΕΡΤ και διοιηγόντας τα να κλαίς.
Δεν είναι μόνο το ανύπαρκτο ήθος των παρουσιαστών που λένε ειδήσεις καρμπόν και μοιάζουν περισσότερο με ντίβες παρά με σοβαρούς δημοσιογράφους. Είναι και τα υπόλοιπα προγράμματα που κινούντε σε πολύ χαμηλά επίπεδα, όπως τα σήριαλ, οι ενημερωτικές εκπομπές, κτλ. Δεν θα μπορούσα παρά να τα χαρακτηρίσω παρά τηλεοπτικά σκουπίδια που για να τα παρακολουθήσεις πρέπει να είσαι η με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης ή αναλφάβητος.
Για αυτό θέλω να κάνω μια περιεκτική αναδρομή στην τηλεόραση του '80 όπου κυριαρχούσε η ποιότητα το ήθος και ο σεβασμός στην νοημοσύνη του τηλεθεατή.
Οι παρατηρήσεις και τα προγράμματα που θα αναφέρω, είναι αυτά που εντυπώθηκαν σε εμένα και δεν αποκλείω τα μη αναφερόμενα.
Να ξεκινήσω από τις ειδήσεις. Λιγότερες αλλά ποιοτικότερες χωρίς να σε κουράζουν με εκατώ ανταποκρίσεις για το ίδιο θέμα. Το ατημέλητο στύλ των δημοσιογράφων ήταν γεγονός, αλλά τουλάχιστων είχαν ήθος και ήταν σοβαροί και δεν έμοιαζαν με τους σημερινούς θεατρίνους με τα ατσαλάκωτα ρούχα και τα γουρλωμένα μάτια, που μεταδίδουν πανικό και άγχος χάριν της τηλεθέασης.
Θυμάμαι ακόμη τα υπέροχα ντοκυμαντέρ του Ζακ Υβ Κουστώ, του Νάτιοναλ Τζιογκράφικ και την αρχαιολογική εκμπομπή της Περιορή στην ΥΕΝΕΔ. Τις καταπληκτικές εκπομπές Μονόγραμμα, εικαστικά θέματα και περισκόπιο επενδεδυμένες με εντυπωσιακή μουσική των Παπαδημητρίου και του Βαγγέλη.
Τα μεσημέρια του σαββατοκύριακου που έβαζε ξένες ταινίες για όλη την οικογένεια. Από αμερικανικέςταινίες με ιππότες και πειρατές με τον Έρολ Φλίν μέχρι τις ποιοτικές και κατά το δυνατόν πιστές μεταφορές της ελληνικής μυθολογίας σε Αγγλικές παραγωγές, όπως ο Ιάσων και οι Αργοναύτες, Η τάξη των Τιτάνων, αλλά και εκπληκτικές μεταφορές των βιβλίων του Ιουλίου Βέρν, όπως Ταξίδι στο κέντρο της Γης, 20,000 Λεύγες κτλ. Θυμάμαι ακόμη την λέσχη του κινηματογράφου, το θέατρο της Δευτέρας και ποιοτικές ελληνικές υπερπαραγωγές, με συγκλονιστικές ερμηνείες, όπως η Λοξάνδρα, ο Συμβολαιογράφος και το Μινόρε της Αυγής.
Θυμάμαι όμως και την ποιότητα των ξένων σειρώ: Σογκούν, Μάρκο Πόλο, οι άνεμοι του πολέμου, Μέγας Πέτρος, το αστυνομικό τμήμα της Χιλ Στριτ, Φειμ, Σταρ Τρεκ, οι σκληροί του Μαϊάμι. Αλλά και τις φοβερές σειρές μυστηρίου και σασπένς: ο Χίτσκοκ παρουσιάζει, ιστορίες από την κρύπτη και αυτός αυτή και τα μυστήρια. Ακόμη ανάλαφρες ρομαντικές σειρές με πλούσια εξωτερικά γυρίσματα κι εξωτικές τοποθεσίες που σου άνοιγαν την καρδιά. Θυμάστε το πλοίο της Αγάπης και το νησί της φαντασίας; Όμως, ακόμη και αυτές οι σαπουνόπερες, ελληνικές και ξένες ήταν σαφώς ποιοτικότερες. Συγκρίνετε το Ντάλας, την Δυναστεία ή τον Μεθοριακό σταθμό με τις τωρινές Βραζιλιάνικες σαχλαμάρες και τις φτηνές ελληνικές παραγωγές όπου περιφέρονται όλοι γύρω από ένα σπίτι.
Εκεί όμως που ήταν ο πραγματικός παράδεισος ήταν τα παιδικά προγράμματα, ελληνικά και ξένα. Απίστευτα και ανώτερης ποιότητας. Ας θυμηθούμε μερικά βα δακρύσουμε. Ο παραμυθάς, η τενεκεδούπολη, ψρουτοπία, ο θυσαυρός της Βαγίας, ο κήπος με τα αγάλματα. Λούνει τιουνς, Γούντυ ο τρυποκάρυδος, Φέλιξ, Σκούπι ντου, Φλιντστόουνς, Στρουμφάκια, Σαΐνης, Φρου φρου, οι τρεις σωματοφύλακες, Δον Κιχώτης, σπορτ Μπίλι και πολλά ακόμη αξέχαστα. Ακόμη και οι διαφημίσεις τότε ήταν ποιοτικές, ευχάριστες και πάνω απο όλα έξυπνες.
Περασμένα μεγαλεία της άλλοτε κραταιάς ΕΡΤ και διοιηγόντας τα να κλαίς.