Καλα που με το θυμησες πανο ξεχασα να το γραψω.Δεν γεινεται να θεωρουμε υπερεκτιμημενο καποιο λογο του οτι ειναι πολυ δυσκολο και δεν μπορουμε να το παιξουμε.Αν ειναι ετσι και με αυτη την λογικη το pacman ειναι το πιο υπερεκτιμημενο παιχνιδι στον κοσμο.Φωτια θα πεσει να μας καψει
Το Rick the dangerous ηταν παιχνιδαρα με gameplay,ενα μεγαλο ποσοστο των games στα 80ς μην πω ολα ηταν σε αυτο το καλουπι,εχασες-better luck next time,παλι απο την αρχη.
Ta ξεχασατε μηπως;;
Να μου πεις για το shadow of the beast να σου πω ναι,το rick ηταν playable και ακρως διασκεδαστικο.
Όταν ακούω υπερτιμημένο ρετρό παιχνίδι, το πρώτο που μου έρχεται πάντα στο μυαλό είναι η λαίλαπα που άκουγε στο όνομα Myst.
Από κει και πέρα, είναι μαθηματικά δεδομένο ότι κάθε topic στο οποίο αναφέρει ο καθένας ποιους τίτλους θεωρεί υπερτιμημένους αν διαρκέσει άπειρο διάστημα κάποια στιγμή στο μέλλον θα έχουν αναφερθεί όλα τα αγαπημένα παιχνίδια των μελών.
Το Shadow of the beast ειναι παιχνιδαρα.Εχει εξαιρετικα γραφικα ειναι πολυ δυσκολο και γενικα ειναι φανταστικο σε ολους τους τομοις.Αν καποιοι δεν μπορουν να το παιξουν λογο της αυξημενης δυσκολιας του και των αντανακλαστικων που χρειαζεται να εχεις δεν σημαινει οτι ειναι υπερεκτιμημενο
Λοιπον οποιος ξαναπει ασχημη κουβεντα για το ff7 θα βαλω των sephiroth να των πετσοκοψει Υπερεκτιμημενα παιχνιδια υπαρχουν πολλα, νουνου..εχμμ σονικ ομως μονο ενα(βασικα πολλα ειναι τα σονικ) αλλα ποτε μου δεν καταλαβα προς τι ο ντορος για ενα παιχνιδι platform που ο ηρωας τρεχει τρεχει τρεχει τρεχει και παλι τρεχει.Στο τελος δεν βλεπεις ουτε τις πιστες ουτε προσεχεις τις μουσικες που συνοδευουν το παιχνιδι ουτε τπτ!!Αν καποιοι ευχαριστιουνται ετσι πασσοοοο.Ειπαμε τα γουστα ειναι γουστα.
Το μοναδικο σονικ που μ αρεσε ηταν στο master system το σονικ το ενα,το οποιο ηταν στην μνημη του MS.
Επισης δεν μου αρεσε καθολου το mario64!Ναι ηταν προτοτυπο/πρωτοποριακο κτλ αλλα ουσια μηδεν.Για μενα ειναι βαρετοοοο
Το Rick the dangerous ηταν παιχνιδαρα με gameplay,ενα μεγαλο ποσοστο των games στα 80ς μην πω ολα ηταν σε αυτο το καλουπι,εχασες-better luck next time,παλι απο την αρχη.
Ta ξεχασατε μηπως;;
Σε χιλιάδες παιχνίδια εφαρμόζεται αυτό. Δηλαδή ευνοείται η ανάπτυξη "συστημάτων" για να περάσεις κάποιο σημείο απο το οποίο όταν περάσεις για πρώτη φορά, κατά 90% θα χάσεις.
Μέχρι και στα shmups, οι επαγγελματίες παίκτες δεν βασίζονται αποκλειστικά στα γερά αντανακλαστικά, αλλά στην *μνήμη* τους, για να θυμούνται απο που, και με τι pattern εμφανίζονται τα κύματα των εχθρών, ώστε να βρίσκονται στο κατάλληλο σημείο για να αντεπιτεθούν και να επιβιώσουν.
Ενα άλλο arcade/action παιχνίδι που πέθαινες συχνά προσπαθώντας να περάσεις απο οθόνη σε οθόνη, ήταν και το περίφημο Another World.
And guess what: το Α.W. ήταν παιχνιδάρα !!
Οπότε ας μην τρελλαίνονται ορισμένοι με το Rick Dangerous επειδή έχει "trial & error" ή απαιτεί "μνημονικό" για να θυμάσαι τις διάφορες παγίδες.
Ισα-ίσα μάλιστα, που το "one more time" factor είναι ιδιαίτερα αυξημένο στο συγκεκριμένο παιχνίδι.
alkis21 είπε:
Όταν ακούω υπερτιμημένο ρετρό παιχνίδι, το πρώτο που μου έρχεται πάντα στο μυαλό είναι η λαίλαπα που άκουγε στο όνομα Myst.
Από κει και πέρα, είναι μαθηματικά δεδομένο ότι κάθε topic στο οποίο αναφέρει ο καθένας ποιους τίτλους θεωρεί υπερτιμημένους αν διαρκέσει άπειρο διάστημα κάποια στιγμή στο μέλλον θα έχουν αναφερθεί όλα τα αγαπημένα παιχνίδια των μελών.
Ούτε εγώ εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα με το Myst και γενικά θεώρησα ότι δεν υπήρχε λόγος για τόσο μεγάλο ντόρο. (εδώ να σημειώσω πως δεν είμαι αυτό που θα λέγαμε "φανατικός" adventurάς, αν και μου αρέσουν σαν είδος, και τα έπαιζα αρκετά απο τον καιρό των text adventures)
Οσο για το Kick Off, σεβόμενος την επιθυμία του Αλκη, δεν θα πω τίποτα άσχημο !! (έτσι κι αλλιώς, θα πρέπει να παραδεχτώ ότι η γνώμη μου δεν μετράει και τόσο, αφού είμαι δηλωμένος "ποδοσφαιροεχθρός" )
metalcandyman είπε:
Το Shadow of the beast ειναι παιχνιδαρα.Εχει εξαιρετικα γραφικα ειναι πολυ δυσκολο και γενικα ειναι φανταστικο σε ολους τους τομοις.Αν καποιοι δεν μπορουν να το παιξουν λογο της αυξημενης δυσκολιας του και των αντανακλαστικων που χρειαζεται να εχεις δεν σημαινει οτι ειναι υπερεκτιμημενο
Eδώ θα συμφωνήσω με τον metalcandyman. Ναί, είναι δύσκολο παιχνίδι επειδή απαιτεί καλό συγχρονισμό στις κινήσεις, αλλά δεν θα το έλεγα υπερεκτιμημένο, και ούτε φυσικά στερείται gameplay όπως υποστηρίζουν κάποιοι.
Εντάξει, τον πρώτο τίτλο που μου έρχεται στο μυαλό δεν θα τον αναφέρω καν, γιατί όσοι εδώ μέσα με γνωρίζουν έστω και ελάχιστα μπορούν να μαντέψουν ποιος είναι... (hint: είναι μπλε και τρέχει σαν να του έχουν βάλει νέφτι... στα οπίσθια αγκάθια!)
Βασικά είχα και την απορία έντονη κάποτε, what the fuss was all about, και πήρα το Sonic Mega Collection Plus για το PS2...
uke:
billy είπε:
Ακριβώς.Σε χιλιάδες παιχνίδια εφαρμόζεται αυτό. Δηλαδή ευνοείται η ανάπτυξη "συστημάτων" για να περάσεις κάποιο σημείο απο το οποίο όταν περάσεις για πρώτη φορά, κατά 90% θα χάσεις.
Μέχρι και στα shmups, οι επαγγελματίες παίκτες δεν βασίζονται αποκλειστικά στα γερά αντανακλαστικά, αλλά στην *μνήμη* τους, για να θυμούνται απο που, και με τι pattern εμφανίζονται τα κύματα των εχθρών, ώστε να βρίσκονται στο κατάλληλο σημείο για να αντεπιτεθούν και να επιβιώσουν.
Ενα άλλο arcade/action παιχνίδι που πέθαινες συχνά προσπαθώντας να περάσεις απο οθόνη σε οθόνη, ήταν και το περίφημο Another World.
And guess what: το Α.W. ήταν παιχνιδάρα !!
Οπότε ας μην τρελλαίνονται ορισμένοι με το Rick Dangerous επειδή έχει "trial & error" ή απαιτεί "μνημονικό" για να θυμάσαι τις διάφορες παγίδες.
Ισα-ίσα μάλιστα, που το "one more time" factor είναι ιδιαίτερα αυξημένο στο συγκεκριμένο παιχνίδι.
billy μου, όταν έπεφτες στα τυφλά, σε άλλη οθόνη, συνήθως έπεφτες πάνω σε καρφιά....
Δε σου έδινε καμία ελπίδα να τη γλυτώσεις ή να πεθάνεις γενναία...
Το Another World, θεωρώ πως ήταν μια εκλεπτισμένη μορφή του Dragon's Lair και του Space Ace , με αρκετά παραπάνω gameplay. Φυσικά και ήταν παιχνιδάρα, και δεν ήταν ραντεβού στα τυφλά όπως το Rick...
Dino, το στοιχείο της "έκπληξης" (πολλές φορές δυσάρεστης), υπάρχει σε πολλά παιχνίδια.
Πόσες και πόσες φορές δεν επιλέξαμε λάθος τρύπα π.χ. στο HERO, είτε με dead end, είτε με μία αράχνη να καραδοκεί *ακριβώς* απο κάτω, οπότε και χάναμε στιγμιαία;
Αν τίθεται αποκλειστικά θέμα καρφιών στο RD, θα μπορούσε κάποιος πέφτοντας να κουνήσει το joystick δεξιά ή αριστερά και και να αποφύγει την παγίδα ή να επιλέξει (ακόμα και απο τύχη) να πέσει απο άλλη τρύπα που δεν έχει καρφιά απο κάτω, κ.ο.κ.
Νομιζω οτι πρεπει να διαχωρισουμε τους sudden deaths στα 8/16bit "συστηματικα παιχνιδια" (ετσι λεγαμε εμεις τα παιχνιδια που θελανε καποια απομνημονευση παγιδων και πονηρων κολπων για να επιβιωσεις) και τους cheap deaths στα μετεπειτα παιχνιδια.
Κι όμως... Το "πρόσεξε τη σχισμή στο βράχο, πάτα επάνω στον κορμό και κάνε ανάποδη κωλοτούμπα αλά Μελισσανίδης και πάτα 3 κουμπιά ταυτόχρονα να πιαστείς, ώχ έπεσα, πάμε πάλι" δε το συμπάθησα ποτέ, με αποτέλεσμα να μην έχω παίξει κανένα παιχνίδι Lara Croft πάνω από 2 λεπτά (κυριολεκτικά)...
Τα προσόντα της δεσποινίδος είναι άλλη κουβέντα...
Για τα Zelda θα συμφωνήσω, και θα το πάω παραπέρα αναφέρωντας και τα Final Fantasy. Όμως, ποτέ μου δέν κατάλαβα τα Jrpg's και για να υπάρχουν τόσοι που τα γουστάρουν, τί να πώ, απλά πάω πάσο !
Εγώ ακριβώς το αντίθετο. Ποτέ δεν μπόρεσα να απολαύσω μη-ιαπωνικό RPG. Δεν μου αρέσει η αισθητική τους, το gameplay, η ατμόσφαιρα, η ιστορία... τίποτα.
Γενικά τα παρακάτω είδη δεν μπορώ να τα αντέξω ούτε για μισή ώρα:
-Ρεαλιστικά racing
-Ποδόσφαιρο (εκτός Nintendo World Cup, Kick-Off και Sega Worldwide Soccer)
-First person shooters (εκτός Quake III)
-GTA (μια κατηγορία από μόνο του, μου φαίνεται χαζό και ανήθικο)
Μια κατηγορία από μόνο του, όπως λες... Λίγα παιχνίδια το έχουν καταφέρει αυτό.
Ειδικα το έπος Vice City, είναι αξεπέραστα νοσταλγικό.
Ανήθικο, ναι... Όταν ζεις σε μια ανήθικη πόλη, πρέπει να επιβιώσεις όπως μπορείς και, γιατί όχι, να ανέβεις στην ιεραρχία του υπόκοσμου, αλλιώς θα σε φάει η μαρμάγκα... (όλα αυτά βέβαια, με βάση το setting του παιχνιδιού)...
Θα διαφωνησω και εγω για το GTA,ειναι παιχνιδια που λενε οτι κανουν κατι καλα ,(υπερεκτιμημενα; ) που ομως δεν το κανουν μεχρι να φτασει η καταληλη γενια-τεχνολογια που το κανουν,τα gta στα ps ηταν μιαααχ μεχρι που εφτασε το GTAIV και το franchise απογειωθηκε,το αυτο και για το Red Dead.
Θα συμφωνησω με τα Ρεαλιστικά racing simulators,οπως grant turismo,θα παρω τα arcades racing οπως motorstorm,daytona και Outrun anytime.
Το αυτο και με τα ρεαλιστικα fifa,nba whatever,kick off και θα αντιπαραθεσω ,Super Sidekicks,Νba Jam και match day!
Τιιιιιιι ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ! Στην πυρά! Στην πυρά! .
Τι εχει συνεχεια μετα το resident evil,το grand theft auto,το HALO,το Prince of persia,δεν θα σταματησετε πουθενα πουθενα,δεν εχετε ιερο και οσιο.
Πειτε οτι θελετε για τα τσικουελς αλλα η πρωτη Λαρα και αυτα που προσφερε ηταν genre defining!
Εγώ ακριβώς το αντίθετο. Ποτέ δεν μπόρεσα να απολαύσω μη-ιαπωνικό RPG. Δεν μου αρέσει η αισθητική τους, το gameplay, η ατμόσφαιρα, η ιστορία... τίποτα.
Γενικά τα παρακάτω είδη δεν μπορώ να τα αντέξω ούτε για μισή ώρα:
-Ρεαλιστικά racing
-Ποδόσφαιρο (εκτός Nintendo World Cup, Kick-Off και Sega Worldwide Soccer)
-First person shooters (εκτός Quake III)
-GTA (μια κατηγορία από μόνο του, μου φαίνεται χαζό και ανήθικο)
Εγώ ακριβώς το αντίθετο. Ποτέ δεν μπόρεσα να απολαύσω μη-ιαπωνικό RPG. Δεν μου αρέσει η αισθητική τους, το gameplay, η ατμόσφαιρα, η ιστορία... τίποτα.
Γενικά τα παρακάτω είδη δεν μπορώ να τα αντέξω ούτε για μισή ώρα:
-Ρεαλιστικά racing
-Ποδόσφαιρο (εκτός Nintendo World Cup, Kick-Off και Sega Worldwide Soccer)
-First person shooters (εκτός Quake III)
-GTA (μια κατηγορία από μόνο του, μου φαίνεται χαζό και ανήθικο)
Χαχαχα...Τελικά θα γίνει αυτό που είπε ο Άλκης ! Ο καθένας θα θεωρεί υπερεκτιμημένο το αγαπημένο του άλλου !!!
Λατρεύω τα ποδοσφαιράκια σε σημείο αρρώστειας. Δηλαδή αγοράζω κονσόλες μόνο και μόνο για να παίζω την αυθεντική έκδοσή τους. Ψύχωση !!! To δεύτερο αγαπημένο μου είδος μετά τα ποδοσφαιράκια είναι φυσικά τα shoot em up !!! Τα βρίσκουμε λίγο στα ΜΜΟ που και εγώ σιχαίνομαι, ενώ τα FPS γενικά μου αρέσουν, αλλα λίγα και διαλεχτά (κυρίως αυτά με ατμόσφαιρα, ή εκπληκτικά γραφικά, όπως το Half Life 2 και Crysis 1/2) Τα Grand Theft Auto τα γουστάρω πολύ, με αγαπημένο το Vice City.
Είναι λογικό να υπάρχουν διαφορετικές κατευθύνσεις στα games, όπως και στη μουσική, άλλος γουστάρει metal, άλλος λαικά κλπ.Τα Jrpg's μου δημιουργούσαν πάντα χασμουρητό, αφού η ιστορία και τα γραφικά τους, και φυσικά τα ατελείωτα speech bubbles με στέλναν κατευθείαν στο κρεβάτι. Κατα τα άλλα δέν έχω θέμα με τη γιαπωνέζικη κουλτούρα, αφού είναι "μαμά" στα shoot em ups και σε πολλά arcade racers και ποδοσφαιράκια, και μήν ξεχνάμε τα beat em ups οπου απλά οι άνθρωποι είναι αρχιμάστορες.
Ξέρω ότι τα jrpg's έχουν πολύ φανατικό κοινό, σπάνιες εκδόσεις που τις κυνηγάνε με τουφέκια, και γενικά έχουν παρουσία σχεδόν απο τις αρχές του gaming. Απλά για ένα περίεργο λόγο, ποτέ μου δέν μπόρεσα να τα καταλάβω και να τα ευχαριστηθώ ! Εξαίρεση ίσως αποτελεί το Parasite Eve, αλλα δέν ξέρω άν μπορεί να χαρακτηριστεί ώς καθαρόαιμο Jrpg.
@Chahn ...Το Kick Off τώρα που το έβαλες αντιμέτωπο με το sensible, ξέρεις ότι ζεσταίνεις έναν απο τους μεγαλύτερους ιερούς πολέμους του gaming έτσι ;
