Ιστορικά γεγονότα που βιώσαμε.

[prisma]

Και μάλλον κανείς δε θυμήθηκε (ένδειξη του πόσο αυτονόητα είναι αυτά σήμερα), την έναρξη της ιδιωτικής ραδιοφωνίας, της ιδιωτικής τηλεόρασης, αλλά και της κινητής τηλεφωνίας.Για να μην πούμε και για το Ίντερνετ...

Για την ιδιωτική τηλεόραση έκανα μια (άρπα κόλλα) αναφορά στο αρχικό ποστ. Βέβαια, έχεις δίκιο περί της ιδιωτικής ραδιοφωνίας, που προηγήθηκε. Ο κόσμος είχε πέσει με ενθουσιασμό πάνω στα ραδιόφωνα θυμάμαι. Η κινητή τηλεφωνία ήταν άλλη περίπτωση, δεν είχε τόσο μαζική επίδραση αρχικά, ήταν ένα ακριβό σπορ για λίγους τα πρώτα χρόνια. Αλλά βέβαια άλλαξε σταδιακά τον τρόπο ζωής μας καθοριστικά.

 

[RIO]

Εντύπωση μου είχαν κάνει και οι ταραχές στην Μόσχα, το 1993. Με μάχες γύρω από το κοινοβούλιο , πλήθη που υποστήριζαν την αντιπολίτευση, να συγκρούονται με την αστυνομία κλπ...

 

[johnny19818]

Επίσης τα γεγονότα στην πλατεία Τιέναμεν της Κίνας το 1989.

 

[prisma]

Mε αφορμή τα γεγονότα στις ΗΠΑ, θυμήθηκα τις αντίστοιχες ταραχές το 1992, όταν αστυνομικοί χρησιμοποίησαν βία σε μαύρους κατά τον έλεγχο τους σε δρόμο της Καλιφόρνια (αν θυμάμαι καλά). Το γεγονός είχε καλυφθεί εκτενώς από τα διεθνή μέσα, λόγω και της ύπαρξης σχετικού βίντεο από κάμερα ασφαλείας. Τότε είχε έρθει στο μυαλό μας η ταινία Do the Right Thing του Spike Lee, που είχαμε παρακολουθήσει ως πιτσιρικάδες, 2 χρόνια πριν (το 1990) στο σινεμά.

Για τις ταραχές στις ΗΠΑ το 1992... http://en.wikipedia.org/wiki/1992_Los_Angeles_riots

H ταινία (1989)... http://www.imdb.com/title/tt0097216/

 

[Νοσταλγός]

Ελένη απ' το Κωσταλέξι

Σπυριδούλα (με το σίδερο)

Παπαχρόνης

Ο άλλος που σκότωσε και τεμάχισε τη γυναίκα του

17 Νοέμβρη

 

[elephadas]

Χμμμμμ.... καλά υποψιάστηκα εγώ (βασισμένος στις εντυπωσιακές σου γνώσεις περί τιμών ορισμένων προϊόντων και υπηρεσιών) ότι μας κρύβεις χρόνια, φίλτατε Νοσταλγέ. Διότι το σιδέρωμα της Σπυριδούλας έλαβε χώραν το 1955. Ούτε εγώ δεν το πρόλαβα (αλλά πρόλαβα την εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού). Για να το θυμάσαι θα πρέπει να είσαι σχεδόν προπολεμικός

(Υ.Γ.: Συγγνώμη που μοιάζει να τα έχω βάλει μαζί σου σήμερα, αλλά τι φταίω εγώ που μου δίνεις τετοιες ευκαιρίες? Ελπίζω να μην υπάρχει παρεξήγηση, φιλικά πειράγματα είναι)

 

[stakovios]

Οι θάνατοι της Λαμπέτη (1983), του Τσιτσάνη (1984), του Αγγελόπουλου (1989) και του Διονυσίου (1990), η καύση της Ίντιρα Γκάντι στην κηδεία της (Νοεμ. 1984) ,Οι εκλογές από το 1985 και μετά, η υπόθεση Φραντζή και η φρίκη που προκάλεσε (1987), το Τσέρνομπιλ (1986), το Τείχος του Βερολίνου και η εκτέλεση του ζεύγους Τσαουσέσκου, όπως και η δολοφονία του Μπακογιάννη (1989). Τα αρχαιότερα γεγονότα πάντως που θυμάμαι ήταν εκείνα του 1983.

 

[Νοσταλγός]

Χμμμμμ.... καλά υποψιάστηκα εγώ (βασισμένος στις εντυπωσιακές σου γνώσεις περί τιμών ορισμένων προϊόντων και υπηρεσιών) ότι μας κρύβεις χρόνια, φίλτατε Νοσταλγέ. Διότι το σιδέρωμα της Σπυριδούλας έλαβε χώραν το 1955. Ούτε εγώ δεν το πρόλαβα (αλλά πρόλαβα την εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού). Για να το θυμάσαι θα πρέπει να είσαι σχεδόν προπολεμικός
(Υ.Γ.: Συγγνώμη που μοιάζει να τα έχω βάλει μαζί σου σήμερα, αλλά τι φταίω εγώ που μου δίνεις τετοιες ευκαιρίες? Ελπίζω να μην υπάρχει παρεξήγηση, φιλικά πειράγματα είναι)

Σοβαρά;;; Είναι τόσο παλιά η περίπτωση της Σπυριδούλας; Εγώ, γιατί είχα την εντύπωση ότι έλαβε χώρα τη δεκαετία του '70;

(Βρε συ! Εάν έκρυβα χρόνια, 1ον) θα πρόσθετα το Πολυτεχνείο στα γεγονότα και 2ον) θα ήμουν γυναίκα!!!)

Και φυσικά δε σε παρεξηγώ! Οπότε, είσαι ελεύθερος να μου "τα χώνεις"!!!

 

[ΦΖΠ1]

Καλά που δε βάλατε και τον Αθανασόπουλο. Όχι αυτόν του καλαμποκιού, τον άλλο, με την πεθερά του...

 

[Νοσταλγός]

Καλά που δε βάλατε και τον Αθανασόπουλο. Όχι αυτόν του καλαμποκιού, τον άλλο, με την πεθερά του...

Που τον θυμήθηκες τον κακομοίρη! Τον βγάλανε, μάλιστα και τραγούδι!

"Άμοιρε Αθανασόπουλε, τί σού'μελλε να πάθεις, από κακούργα πεθερά τα νιάτα σου να χάσεις!"...

 

[ARETARA]

Η υπόθεση της Αγίας Αθανασίας του Αιγάλεω που έγινε πρωτοσέλιδο στα '80s. Περισσότερα εδώ .

 

[elephadas]

Καημένε Αθανασόπουλε τι σού' μελλε να πάθεις.

Το τραγούδι "Κακούργα πεθερά" (1931) του Ιάκωβου Μοντανάρη με τον Αντώνη Διαμαντίδη (Νταλγκά) είχε γίνει μέγα σουξέ τη δεκαετία του 30, έχω μάλιστα διαβάσει ότι ήταν ο μικρός δίσκος με τις περισσότερες πωλήσεις στην Ελλάδα μέχρι που, σχεδόν 30 χρόνια αργότερα, το ξεπέρασε το "Γκρίζο γατί" (Νιάου νιάου βρε γατούλα) του Χατζιδάκι με την Α.Β.

Και την ιστορία της Φούλας και της Κάστρου την ήξερα από εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού, όπως και της Σπυριδούλας.

Την Κρικέτου τη θυμάμαι καλά, η καριέρα της είχε ξεκινήσει από πολύ νωρίτερα.

Μια που αναφέρθηκε αυτή η τσαρλατάνισσα, θυμάται κανείς άλλος το νερο του Καματερού που δήθεν θεράπευε ένα σωρό αρρώστιες (μέχρι και καρκίνο)? Καθαρό νεράκι από τη βρυσούλα ήταν, αλλά πολλές λαϊκές φυλλάδες είχαν κρατήσει αμφιλεγόμενη στάση αντί να τον κράξουν. Έτσι πουλούσαν περισσότερα φύλλα στις γυναικούλες που τρέεεεχανε να πάρουν από το θαυματουργό νερό.

 

[Νοσταλγός]

Τελικά, δεν εξηγείται αλλιώς:

Μόλλον, θα πρέπει να έχω ζήσει (σχετικά πρόσφατα) κι άλλη ζωή - αυτό λέγεται μετεμψύχωση...

Νερό Καματερού... Σημείο αναφοράς!

 

[Νίκος Δημ. Νικολαΐδης]

Θυμάμαι πολύ καλά τη χούντα, κυρίως με τις ομιλίες του Γ. Παπαδόπουλου από την τηλεόραση, όπου σχεδόν ουδείς αντιλαμβανόταν το περιεχόμενό τους. Στο γραφείο των δασκάλων στο δημοτικό που πήγαινα, υπήρχε η μορφή του σε... ξυλογλυπτική Το φθινόπωρο του 1973 θυμάμαι το Πολυτεχνείο, όπως και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο (ακριβώς στα δέκα μου χρόνια)

 

[Clemence]

Μια που αναφέρθηκε αυτή η τσαρλατάνισσα, θυμάται κανείς άλλος το νερο του Καματερού που δήθεν θεράπευε ένα σωρό αρρώστιες (μέχρι και καρκίνο)? Καθαρό νεράκι από τη βρυσούλα ήταν, αλλά πολλές λαϊκές φυλλάδες είχαν κρατήσει αμφιλεγόμενη στάση αντί να τον κράξουν. Έτσι πουλούσαν περισσότερα φύλλα στις γυναικούλες που τρέεεεχανε να πάρουν από το θαυματουργό νερό.

Το διαχρονικό φαινόμενο ''φραπελιά'' elephadas!

 

[telonio]

Το σώμα του Αθανασόπουλου το είδα σε δυο φωτογραφίες στο εγκληματολογικό μουσείο που πήγα πρόσφατα. Βέβαια με τόσα που του είχαν κάνει, έμοιαζε περισσότερο με πάστα που έπεσε από τον 1ο όροφο παρά με άνθρωπο. Τι να πεις;

Θυμάμαι ελάχιστα πράγματα απο τον σεισμό του 1981. Ουσιαστικά θυμάμαι να με κρατάει ο πατέρας μου αγκαλιά και να είμαστε σε μια πλατεία μαζί με κόσμο. Τα υπόλοιπα data διαγράφηκαν δια παντός μετά το άδειασμα του κάδου ανακύκλωσης.

Με το ατύχημα στο πυρηνικό εργοστάσιο στο Τσερνομπιλ το 1986, ένιωθα ένα άγχος που προφανώς μου είχαν μεταδώσει οι ενήλικες. Αλλά ουσιαστικά περισσότερο με ενδίεφερε να παίξω μπάλα στο δρόμο και να ανταλλάξω τα διπλά χαρτάκια με του φίλους της γειτονιάς. Μικρό παιδί, που μυαλό..

To 1987 που κοντέψαμε να έρθουμε στα μαχαίρια με τους γείτονες, έτυχε και πήγα και αγόρασα ένα πλαστικό άρμα μάχης (πολύ μεγάλο για εμένα τότε). Ενω περπατούσα και το πήγαινα σπίτι, μια γυναίκα από ένα μπαλκόνι μου φωνάζει Ετοιμάζεσαι για πόλεμο εσύ! Που να το φανταστώ πως αργότερα, μου άρεσαν τα πραγματικά άρματα.

Τον τελικό μπάσκετ Ελλάδας-Ρωσίας το 1987 τον είδα, και νομίζω πρέπει να είναι ο μοναδικός ολοκληρωμένος αγώνας μπάσκετ που έχω δει μέχρι σήμερα.

 

[Michel Vaillant]

Αχ, έτσι και αρχιζα να γράφω σ'αυτό το θέμα, δε θα τελείωνα ποτέ! Με πρώτη ιστορική ανάμνηση , τη βόλτα που είχα κάνει πιτσιρικάς με τους φίλους μου στην ηλιόλουστη Αθήνα της 21ης Απριλίου 1967 (κατενθουσιασμένοι που εκείνη τη μέρα είχαν κλείσει τα σχολεία!)

 

[RIO]

Θυμάμαι που έλεγαν στις Ειδήσεις για τον πόλεμο στον Ναγκόρνο Καραμπάχ , μεταξύ Αρμένιων αυτονομιστών και Αζέρων. Μου είχε μείνει σαν μικρό παιδί, γιατί μου φαινόταν πολύ περίεργο το όνομα.

 

[elephadas]

ηλιόλουστη Αθήνα της 21ης Απριλίου 1967 (κατενθουσιασμένοι που εκείνη τη μέρα είχαν κλείσει τα σχολεία!)

Εγώ ήμουν στην ηλιόλουστη επαρχία τότε, αλλά ο ενθουσιασμός ήταν ο ίδιος, για τον ίδιο λόγο

 

[ARETARA]

Ένα άλλο θέμα που συντάραξε το Πανελλήνιο ήταν η υπόθεση Μαρσελίνο όπου αφορούσε τη δολοφονία το 1990 ενός νεαρού αθίγγανου ποδοσφαιριστή, του Γιάννη Τσατσάνη, γνωστού με το ψευδώνυμο Μαρσελίνο (τον φωνάζανε και Μαραντόνα) που έπαιζε στον Κεραυνό Αγίας Βαρβάρας. Λεπτομέρειες για την υπόθεση μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Η υπόθεση εξιχνιάστηκε μόλις το 2008 όπως φαίνεται και από το ρεπορτάζ που μπορείτε να διαβάσετε εδώ.