Κακές συνήθειες στο φαγητό

Rygar

Apple Lover
Joined
14 Ιουλ 2006
Μηνύματα
8.261
Αντιδράσεις
3.233
Αυτή τη στιγμή (12/7/2013 13:19:D) τρώω γεμιστά. Μ'αρέσουν πολύ και δεν αφήνω τίποτα στο πιάτο μου. Τρώγοντας λοιπόν μου'ρθε μια φλασιά που αφορά το φαγητό αυτό. Πιτσιρικάς είχα τη συνήθεια να τρώω μονο το ρύζι ή έστω και λίγο από το εσωτερικό της ντομάτας, ποτέ όμως τη φλούδα. Σταδιακά τη συνήθεια αυτή την αφησα πισω, είναι χαζή άλλωστε, αφου όταν τρώω π.χ. ντοματοσαλάτα δεν αφαιρώ τις φλούδες από τις ντομάτες. Παρόλ'αυτά εχω δει ανθρώπους (κυρίως γενους θηλυκού) να αφαιρούν ακόμα και τώρα τις φλούδες. Εσείς είχατε καμια περίεργη τετοια συνήθεια; Μην κολλήσετε στις ντομάτες, γενικά μιλάω. :D

Αν παρόμοιο θρεντ εχει ανοιχτεί, παρακαλώ να ζβηστεί το υπάρχον.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Απο μικρος δεν μου πολυαρεσουν τα θαλασσινα και κυριως τα ψαρια (πολεμος γινοταν σπιτι να φαω ψαροσουπα,τωρα απλα δεν ακουμπαω καν!) . Κατα τα αλλα γενικα το τρωω ολο μου το φαι δεν εχω θεμα :p
 
Απο μικρος τρωω παρα παρα παρα πολυ γρηγορα...
 
Ενα θεματακι εχω μονο με κατι γιατι γενικα δεν εχω κανενα απολυτως προβλημα με κανενα φαγητο η φαγωσιμο και [edit] να βρω θα φαω.Το προβλημα που εχω ειναι με το τυρι.Ενω πινω γαλα τρωω γιαουρτι κλπ δεν μπορω να μυρισω καν το τυρι ετσι και το μυρισω η το φαω θα ξερασω και οχι γιατι με πηραζει στο στομαχι πχ αλλα απο την αηδια.Το απεχθανομαι ωσο τιποτα.Επισης δεν τρωω απλα γρηγορα αλλα τρωω λες και τρεχω κατοσταρι.Οπου και αν ειμαι οτι και αν τρωω και με οποιους και αν ειμαι δεν υπαρχει περιπτωση να τελειωση καποιος πριν απο μενα.Δεν ειναι και το καλητερο αυτο αλλα παρα της φιλοτιμες προσπαθειες που εχω κανει δεν μπορω να φαω αργα.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
σε φαγητά που πιθανόν να είχαν κόκκαλα (ψάρια κατά κύριο λόγο) ή τριχίδια/φτερά (σε κάποιο κοτόπουλο από το χωριό,σε κατσίκι...) ,δεν ξεκινούσα να τρώω αν δεν σιγουρευόμουν ότι τα είχα βγάλει όλα .μπορεί να μου έπαιρνε και μισή ώρα να καθαρίσω απόλυτα το τρόφιμο και στο μεταξύ οι υπόλοιποι να είχαν φάει αλλά αυτό δεν με πτοούσε :D .

........το κάνω ακόμα όπου και να είμαι,ανεξάρτητα περίστασης :D
 
και εγω στα γεμιστα ετρωγα μονο το ρυζι μικρος επισης δεν τρωω με τιποτα ρεβυθια η ψαροσουπα κοτοσουπα και γιουβαρλακια δεν ημουν ποτε οπαδος της σαλατας με ροκα και μαρουλι (ειδικα η ροκα με ενοχλει στον λαιμο για καποιον λογο) αλλα με εκανε η κοπελα μου που με ταιζει με το ζορι απο οσπρια τα μονα που τρωω ειναι φακες και φασολακια
 
@Wally, Metalcandyman Δεν το σκεφτηκα οτι ειναι κακη συνηθεια το να τρως γρηγορα! Συμπασχω και εγω δεν προλαβαινει να πεσει το πιατο στο τραπεζι και εχει αδειασει :D
 
Βάζω μια κουταλιά καφέ στο φλυτζάνι με το γάλα, το ανακατεύω, και μετά το πίνω έχοντας το κουτάλι μέσα. Δεν το θεωρώ κακιά συνήθεια, αλλά σίγουρα δε θα το έγραφε κι ο Ζαμπούνης στο βιβλίο του.

Πολλές φορές τρώω με ανοιχτό περιοδικό στο τραπέζι (όχι βέβαια παρουσία καλεσμένων), ή με ακουμπισμένο τον ένα βραχίονα κατά πλάτος, τεμπέλικα.

Κακές συνήθειες που έχω δει σε άλλους, είναι το πλατάγισμα της γλώσσας, τα "και καλά μου ξέφυγε" ρεψίματα, το να μιλάς με γεμάτο στόμα, να ρουφάς το φαγητό ανάμεσα από τα δόντια, να πίνεις δυο γουλιές νερό φουσκώντας τα μάγουλα για να "ξεπλύνεις", ΜΠΛΙΑΑΑΑΑΧ, θέλετε κι άλλα;
 
Rygar είπε:
Αυτή τη στιγμή (12/7/2013 13:19:D) τρώω γεμιστά. Μ'αρέσουν πολύ και δεν αφήνω τίποτα στο πιάτο μου. Τρώγοντας λοιπόν μου'ρθε μια φλασιά που αφορά το φαγητό αυτό. Πιτσιρικάς είχα τη συνήθεια να τρώω μονο το ρύζι ή έστω και λίγο από το εσωτερικό της ντομάτας, ποτέ όμως τη φλούδα.

Οι φλούδες δεν τρώγονται :D

Ο κιμάς στα μακαρόνια είναι απαραίτητος αλλά για λόγους αισθητικής και μόνο του πιάτου. Στο τέλος έμενε και μένει σχεδόν άθικτος. Δεν πρέπει να έχω πιο παλιά retro-συνήθεια.
 
-δεν έτρωγα το μουσακά (πού να δείτε τώρα)

-από τα γεμιστά έτρωγα μόνο το ρύζι από τα λαχανικά (κάτι που δεν κάνω τώρα)

-δεν έτρωγα και δεν τρώω ωμό τυρί, με αηδιάζει η μυρωδιά του, αλλά γάλα πίνω και γιαούρτι τρώω. Θα φάω τυρί σε πίτσα, τοστ, τυροπιτάκια...

-δεν έτρωγα και δεν τρώω συκωτάκια (!)

Καμιά φορά έχω κι ένα περιοδικό ή βιβλίο ανοιχτό μπροστά μου όταν τρώω.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Tις φλούδες στα γεμιστά ακόμα δεν τις τρώω. Καλά, γενικά είμαι πολύ ιδιότροπος στο φαγητό και όσο μεγαλώνω δεν βελτιώνομαι ιδιαίτερα.

Πάντως όταν ήμουν μικρός είχα μία παράξενη συνήθεια που ακόμα την έχω λίγο αλλά κάπως την έχω αποβάλλει. Οταν έτρωγα μου άρεσε πολύ να έχω δίπλα ένα περιοδικό κομιξ και να το διαβάζω. Αργότερα και περιοδικά videogames ή το PC Master έκαναν και αυτά δουλεία. Τώρα πλέον δεν αγοράζω πια περιοδικά αλλά καμιά φορά όταν έχω όρεξη και είμαι μόνος μου και τρώω, ξεφυλλίζω κανένα παλιό.
 
Στα γεμιστά παλιά κι εγώ έτρωγα (με το ζόρι) μόνο τη γέμιση. Τώρα απλά ξέρουν ότι δεν τα τρώω και μια χαρά. Γενικά μπορώ να θεωρηθώ ιδιότροπος στο φαγητό. Φασολάδα π.χ. με το ζόρι έχω δοκιμάσει μικρός και κόντεψα να την βγάλω οπότε ήταν και η τελευταία προσπάθεια με αυτό το φαγητό. Γενικά αυτή η πλούσια αίσθηση αμύλου του φασολιού γίγαντας με απώθησε πολύ. Από λαχανικά έχω βελτιωθεί τελευταία καθώς μπρόκολα, άγρια χόρτα, κουνουπίδι κ.α δεν τα έτρωγα ενώ τώρα οκ. Μιας και λέτε για περιοδικά, θυμάμαι τον εαυτό μου (γύρω στα 10 ήμουν) ξαπλωμένο να διαβάζει Μίκυ Μάους και να τρώει ωμά καρότα (τα οποία λατρεύω). Μόλις είχα μάθει ότι τα καρότα με τη βιταμίνη Α βοηθάνε στην όραση. Επίσης κι εγώ τρώω σχετικά γρήγορα.
 
metalcandyman είπε:
Ενα θεματακι εχω μονο με κατι γιατι γενικα δεν εχω κανενα απολυτως προβλημα με κανενα φαγητο η φαγωσιμο και [edit] να βρω θα φαω.Το προβλημα που εχω ειναι με το τυρι.Ενω πινω γαλα τρωω γιαουρτι κλπ δεν μπορω να μυρισω καν το τυρι ετσι και το μυρισω η το φαω θα ξερασω και οχι γιατι με πηραζει στο στομαχι πχ αλλα απο την αηδια.Το απεχθανομαι ωσο τιποτα.
μολις γκρεμισες την ιδανικη εικονα που ειχαν πολλοι απο τους συντροφους εδω μεσα..για το απολυτο male figure!!!

δεν επιτρεπεται ενας κολοσσος να κανει πισω..απο το τυρι!! :D

για τα γεμιστα νομιζω συμφωνουμε ολοι,καλο θα ηταν να βγαλουμε και ενα ψηφισμα.

και για την αναγνωση χαμηλης αξιας αναγνωσματων κατα τη διαρκεια του φαγητου..

κακη(?)συνηθεια που απεκτησα παλαιωθεν,ειναι το εκκωφαντικο ρεψιμο μετα απο ενα πλουσιο γευμα..

σα να συμμετεχω σε διαγωνισμο and i give my best.

μαλιστα για να το υποστηριξω,εμαθα σχετικα νωρις ,οτι στον αραβικο κοσμο αν φας και δε ρευτεις :rofl:

ειναι δειγμα οτι δεν απολαυσες το γευμα και προσβολη στον οικοδεσποτη ,αν εισαι καλεσμενος..

ετσι στα διαφορα κοσμητικα και προσφωνησεις που παρεπεμπαν στο ζωικο βασιλειο,αντετεινα

οτι στη Σαουδικη Αραβια πχ το εκει savoir vivre θα με μνημονευε με επαινους..! :bow:
 
Αυτό με τα γεμιστά το έχω και γω. Δεν μπορώ με τίποτα να φάω το..έξω ( πιπεριά-ντομάτα).
 
Γεια σου ρε Don αλανι :D Τι να κανω ρε φιλε στο τυρι ειναι το μονο πραγμα που κανω πισω :D
 
Οι περισσοτεροι με τα γεμιστα εχουν θεμα; :D

Και εγω ειχα προβλημα με τα γεμιστα το ομολογω.. Μικρη δεν αγγιζα τις γεμιστες ντοματες, ενω στις γεμιστες πιπεριες, δεν ετρωγα την πιπερια.

Μεγαλωνοντας, το σιχαθηκα τοσο αυτο το φαγητο, που μεχρι και αναγουλα μου ερχοταν στην θεα του.

Παντως αν πειναω πολυ, και το πετυχω καλα μαγειρεμενο, θα προτιμησω την γεμιστη ντοματα πια, ενω μου αρεσε και μια εκδοχη να εχει και λιγο κιμα το ρυζι :)

Και αν και γενικα ημουν επιλεκτικη στο φαγητο, δεν θυμαμαι αλλες περιεργες συνηθειες εκτος απο το κοτοπουλο με τα (παραβρασμενα) μακαρονια,που θα ετρωγα παντα τα μακαρονια και ποτε το κοτοπουλο (γιατι σιχαινομουν την πετσα που συνηθως ειχε πανω)
 
Nομιζω πως το παρον θεμα δεν εχει σχεση με το τι τρωμε και τι δεν τρωμε, αλλα μονο με κακες συνηθειες στο φαγητο, οπως λεει και ο τιτλος του.

Δεν ειναι κακη συνηθεια να μη μας αρεσουν καποια φαγητα γιατι σχεδον κανεις δεν τρωει τα παντα. Υπαρχουν γουστα και προτιμησεις και αυτο ειναι απολυτως λογικο και κατανοητο, πιστευω.

Το θεμα εχει να κανει με δικες μας συνηθειες που ειναι ενοχλητικες περισσοτερο γι' αυτους που βρισκονται διπλα μας την ωρα του γευματος.

Ενταξει, το να μη φαμε το εξωτερικο της ντοματας δε νομιζω να πειραζει τους αλλους. Το θεμα ειναι αυτο να το κανουμε με κομψο τροπο, αφηνοντας το στην ακρη με το πιρουνι μας οπως ενα κοκαλο απο το κρεας μας και οχι σαν να πεταμε κανενα σκουπιδι στο πιατο.

Το φαγητο δεν ειναι μονο γευση και οσφρηση. Ειναι και οραση, ειναι και ακοη. Και γι' αυτο πρεπει να σεβομαστε αυτον που καθεται απεναντι μας που δεν οφειλει τιποτα να βλεπει τα σαλια μας και να ακουει το θορυβωδες μασημα μας η αλλα χειροτερα.

Αυτες ειναι οι κακες συνηθειες και οχι αν δεν τρωμε τα βλητα η τον μουσακα. Το Savoir Vivre δεν εχει σχεση με σνομπισμο, αλλα με αυτο που λεει το ιδιο το ονομα του: Να ξερεις να ζεις. Και αν με τη συμπεριφορα σου καταφερνεις να κανεις τους αλλους να σε σιχαινονται, τοτε σιγουρα δεν ξερεις.
 
Κακιά συνήθεια να παίζω με το φαγητό μου. Ό,τι κι αν είχα στο πιάτο μου! :D

Το ρύζι, το έκανα πυργάκια! Τον πουρέ, τον έκανα ομαδούλες και ζωγράφιζα με μια οδοντογλυφίδα! Τα μπιζέλια τα χτυπούσα με την οδοντογλυφίδα ώστε να τσουλήσουν το ένα πάνω στο άλλο ή τα τρυπούσα σαν σουβλάκια, προσπαθώντας να πιάσω όσο περισσότερα μπορούσα! Όπως καταλαβαίνετε, κάποια στιγμή, οι οδοντογλυφίδες έφυγαν από το τραπέζι! :D

Από το καρπούζι, έτρωγα πάντα την "καρδιά" (συχνά δε, την έκλεβα κιόλας από τους ανυποψίαστους γονείς μου!) - συνήθεια που κρατάει μέχρι και σήμερα! :D

Τέλος, πάνω από την πίτσα έκλεβα και κλέβω τα τραγανά και ξεροψημένα μπέικονς!....

Όσον αφορά αγκώνες, μαχαιροπίρουνα κλπ., ο πατέρας μου ήταν πάρα πολύ αυστηρός. Αν δεν χρησιμοποιούσα πιρούνι, δεν έτρωγα, διότι το τραπέζι είναι γι' ανθρώπους - όπως έλεγε. Οπότε από πάρα πολύ μικρή ηλικία, ήξερα να πιάνω πιρούνι και μαχαίρι κι ακόμα περισσότερο, να καθαρίζω το κοτόπουλο από τα κόκκαλα με το μαχαιροπίρουνο. Μια μικρή ανεκτικότητα υπήρχε από πλευράς του μόνο στα ψάρια, διότι ήμουν μικρούλα και δεν έβγαζα όλα τ' αγκάθια με αποτέλεσμα να πνίγομαι!...

Το καλύτερο ήταν την πρώτη φορά που βγήκαμε με συμμαθητές να πάμε για μια πίτσα, όπου άναυδοι όλοι με παρακολουθούσαν να τρώω την πίτσα με μαχαιροπίρουνο! :p
 
Εγω παντως προτειμω να ζω οπως γουσταρω και να απολαμβανω το φαι μου παρα να καθομαι να τρωω και να πρεπει να συμπεριφερομαι λες και καθομαι να φαω με την βασιλισσα της αγγλιας.Με μαχαιροπιρουνα δεν ξερω να τρωω ποτε μου δεν εμαθα και δεν με ενδιαφερει να μαθω και ειμαι σαν αναπηρος οταν παω να κοψω κατι με μαχαιρι και με το αλλο χερι καραταω το πιρουνι.Οτι τρωγεται με τα χερια το πιανω και το τρωω και ετσι το απολαμβανω.Ουτε σαλια τρεχουν ουτε ρεψιματα ουτε τιποτα (εκτος απο ρετσινα με αντροπαρεα βεβαια εκει γεινεται το ελα να δεις) αλλα δεν προκυται και να κατσω να καταπιεστω για το πως πρεπει να φαω.Πρωτα απ'ολα το φαγητο για μενα ειναι απολαυση και μετα ειναι ολα τα αλλα και αν τυχον με κοιταξη στραβα κανενας δηθεν σε κανενα φαγοποτι αν δεν τρωω με μαχαιροπιρουνα δεν προκυται να ασχοληθω ουτε ενα δευτερολεπτο μαζι του.Καλα κανει οποιος τρωει με μαχαιριπιρουνο ειναι κατι το σωστο αλλαε επειδη εχουν δει τα ματια μου καποια περιστατικα ειναι απαραδεκτο να κοοιδευει καποιος που τρωει ετσι και να ειρωνευεται καποιον που δεν τρωει.Τετοιο περιστατικο εγειναι σε φιλο μου και δεν μπορω να γραψω τι καταληξη ειχε το πραμα.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Λοιπόοοοοοον! Ότι ήταν φαγητό, μου μπούκωνε το στόμα και αρνιόταν να κατέβει εν αντιθέση με πατατάκια, γαριδάκια, γκοφρέτες κλπ. Συνεπώς κάτι έπρεπε να γίνει. Στα κρυφά λοιπόν "εξαφανιζόταν" σε διάφορα συρτάρια, έξω από το μπαλκόνι, σε τσέπες (άλλων) και στις ομπρέλες που βρίσκονταν στην ομπρελοθήκη. Τι χειρότερη συνήθεια από αυτή;;; Μεγαλώνοντας, κάθε φορά που είχαμε ψαρόσουπα δήθεν με έπιανε βήχας πνιγηρός γιατί ένα κόκκαλο μου είχε σταθεί στο λαιμό. Μέγα μούσι! Αυτά! #)
 
Πίσω
Μπλουζα