Bambinella
Extra Galactic RetroEntity!
- Joined
- 18 Mαϊ 2010
- Μηνύματα
- 18.111
- Αντιδράσεις
- 32.878
Παγκοσμιο το φαινομενο της καλλιτεχνικης μιμησης και μαλιστα σε καθε τομεα της Τεχνης.
Δε μπορουσαμε φυσικα, παρα να εχουμε και στη χωρα μας αρκετα κρουσματα. Λεγεται οτι αυτοι που μιμουνται αλλους, ειναι συνηθως αταλαντοι, αλλα εξεταζοντας το θεμα ειδα οτι αυτο λιγες φορες συμβαινει.
Δε νομιζω τελικα οτι αυτο που οδηγει εναν καλλιτεχνη σε ακουσια η εκουσια μιμηση ενος συναδελφου του ειναι η ελλειψη ταλεντου. Νομιζω οτι μαλλον ειναι η ελλειψη αυτοπεποιθησης. Ο μιμητης δεν πιστευει στον εαυτο του, δεν πιστευει στο ταλεντο του και νομιζει οτι θα γινει αρεστος μοναχα αν πατησει στην καλλιτεχνικη φιγουρα ενος αλλου. Αυτο βεβαια ισχυει οταν η μιμηση ειναι συνειδητη.
Στην περιπτωση της υποσυνειδητης μιμησης - η οποια πιστευω πως ειναι και σπανιοτερη - αυτο που οδηγει καποιον να θελει να φαινεται ιδιος με εναν τως η νυν συναδελφο του ειναι εν πρωτοις ο μεγαλος θαυμασμος που νιωθει γι' αυτον. Ο θαυμασμος αυτος ομως υπαρχει και ως αιτια της προηγουμενης περιπτωσης, της εκουσιας μιμησης δηλαδη, και χωρις την υπαρξη του το φαινομενο δεν υφισταται.
Μια αλλη δευτερυουσα αιτια ειναι η μεγαλη η μικρη εξωτερικη ομοιοτητα που μπορει να υπαρχει αναμεσα στον καλλιτεχνη που μιμειται και στον καλλιτεχνη που τον μιμουνται. Επηρεασμενος ο πρωτος απο την εικονα του που τη βλεπει να μοιαζει με αυτην ενος διασημου προσωπου, τεινει να μιμηθει αυτο το προσωπο, και πολλες φορες μεγαλοποιωντας αυτη την ομοιοτητα θεωρει τον εαυτο του εναν δευτερο Ταδε η ενα αλλο Εγω του.
Οπως ειπα και πιο πανω, εχουμε και στην Ελλαδα τετοια κρουσματα και μπορω να αναφερω μερικα ονοματα που εχω στο νου μου:
Η Λιλιαν Μηνιατη σε ολες σχεδον τις ταινιες της μιμειται την Αλικη Βουγιουκλακη. Οι κινησεις, οι ματιες και τα ναζια ειναι ολοϊδια με της εθνικης σταρ. Ακομα και το στηριγμα του πηγουνιου πανω στο χερι εχει ιδιο.
Ο Γιωργος Γεωγλερης (ο Λυκειρχης του Θα βρεις το δασκαλο σου) μιμειται το Δημητρη Χορν. Αυτο ειναι κατι που το ειχα παρατηρησει εδω και πολυ καιρο, αλλα τωρα τελευταια ξαναειδα το θεατρικο της Δευτερας, το Φιορο του Λεβαντε, και βεβαιωθηκα απολυτα. Οφειλω να πω ομως οτι περαν απο τη μιμηση, εχω διαπιστωσει και αρκετη φυσιογνωμικη ομοιοτητα, κατι που συναδει με αυτο που εγραψα λιγο πιο πανω.
Η Πηνελοπη Πιτσουλη μιμειται την Αννα Παναγιωτοπουλου στο παιξιμο και ιδιως στη φωνη. Μεχρι και το τεντωμα του στοματος απαξιωτικα προς τα κατω ειναι σαν της Αννας.
Ο Νικος Παπαναστασιου μιμειται καταφωρα τον Κωστα Βουτσα. Δεν ξερω τι να πρωτοπω εδω. Οταν τον βλεπω να παιζει, τα παντα επανω του φωναζουν Βουτσα. Πιο χαρακτηριστικο στοιχειο της μιμησης του ειναι ο γνωστος κλαυσιγελος του Κωστα. Δεν ξερω γιατι ο ενας ηθοποιος επηρεαστηκε τοσο πολυ απ' τον αλλον. Ισως αυτο να αρχισε απο τα μιουζικαλ του Φινου οπου ξεκινησαν μαζι και ο ενας καταφερε να γινει διασημος πρωταγωνιστης ενω ο αλλος οχι.
Φτανοντας στους νεωτερους, θα μιλησω για τον Αλεκο Συσσοβιτη που μιμειται, οχι εντελως φανερα ομως, τον Ανδρεα Μπαρκουλη. Αυτο δεν το βλεπω τοσο εντονα στον τροπο ερμηνειας των ρολων του, αλλα περισσοτερο στις εκφρασεις του προσωπου με κυριοτερη το κλασικο πεταρισμα των ματιων του Μπαρκουλη. Κι εδω ομως, εχουμε νομιζω καποια φυσιογνωμικη ομοιοτητα μεταξυ των δυο.
Αφου εγω κατεθεσα ευθαρσως μερικα απο οσα εχω παρατηρησει σχετικα με το φαινομενο της μιμησης στο χωρο των ηθοποιων, θα ηθελα να μου πειτε κι εσεις καποια δικα σας ονοματα.
Φυσικα ειτε οσον αφορα εμενα, ειτε οσον αφορα εσας, ολα αυτα που εγραψα και ισως γραψετε δεν αποκλειεται να ειναι η ιδεα μας και μονο.
Δε μπορουσαμε φυσικα, παρα να εχουμε και στη χωρα μας αρκετα κρουσματα. Λεγεται οτι αυτοι που μιμουνται αλλους, ειναι συνηθως αταλαντοι, αλλα εξεταζοντας το θεμα ειδα οτι αυτο λιγες φορες συμβαινει.
Δε νομιζω τελικα οτι αυτο που οδηγει εναν καλλιτεχνη σε ακουσια η εκουσια μιμηση ενος συναδελφου του ειναι η ελλειψη ταλεντου. Νομιζω οτι μαλλον ειναι η ελλειψη αυτοπεποιθησης. Ο μιμητης δεν πιστευει στον εαυτο του, δεν πιστευει στο ταλεντο του και νομιζει οτι θα γινει αρεστος μοναχα αν πατησει στην καλλιτεχνικη φιγουρα ενος αλλου. Αυτο βεβαια ισχυει οταν η μιμηση ειναι συνειδητη.
Στην περιπτωση της υποσυνειδητης μιμησης - η οποια πιστευω πως ειναι και σπανιοτερη - αυτο που οδηγει καποιον να θελει να φαινεται ιδιος με εναν τως η νυν συναδελφο του ειναι εν πρωτοις ο μεγαλος θαυμασμος που νιωθει γι' αυτον. Ο θαυμασμος αυτος ομως υπαρχει και ως αιτια της προηγουμενης περιπτωσης, της εκουσιας μιμησης δηλαδη, και χωρις την υπαρξη του το φαινομενο δεν υφισταται.
Μια αλλη δευτερυουσα αιτια ειναι η μεγαλη η μικρη εξωτερικη ομοιοτητα που μπορει να υπαρχει αναμεσα στον καλλιτεχνη που μιμειται και στον καλλιτεχνη που τον μιμουνται. Επηρεασμενος ο πρωτος απο την εικονα του που τη βλεπει να μοιαζει με αυτην ενος διασημου προσωπου, τεινει να μιμηθει αυτο το προσωπο, και πολλες φορες μεγαλοποιωντας αυτη την ομοιοτητα θεωρει τον εαυτο του εναν δευτερο Ταδε η ενα αλλο Εγω του.
Οπως ειπα και πιο πανω, εχουμε και στην Ελλαδα τετοια κρουσματα και μπορω να αναφερω μερικα ονοματα που εχω στο νου μου:
Η Λιλιαν Μηνιατη σε ολες σχεδον τις ταινιες της μιμειται την Αλικη Βουγιουκλακη. Οι κινησεις, οι ματιες και τα ναζια ειναι ολοϊδια με της εθνικης σταρ. Ακομα και το στηριγμα του πηγουνιου πανω στο χερι εχει ιδιο.
Ο Γιωργος Γεωγλερης (ο Λυκειρχης του Θα βρεις το δασκαλο σου) μιμειται το Δημητρη Χορν. Αυτο ειναι κατι που το ειχα παρατηρησει εδω και πολυ καιρο, αλλα τωρα τελευταια ξαναειδα το θεατρικο της Δευτερας, το Φιορο του Λεβαντε, και βεβαιωθηκα απολυτα. Οφειλω να πω ομως οτι περαν απο τη μιμηση, εχω διαπιστωσει και αρκετη φυσιογνωμικη ομοιοτητα, κατι που συναδει με αυτο που εγραψα λιγο πιο πανω.
Η Πηνελοπη Πιτσουλη μιμειται την Αννα Παναγιωτοπουλου στο παιξιμο και ιδιως στη φωνη. Μεχρι και το τεντωμα του στοματος απαξιωτικα προς τα κατω ειναι σαν της Αννας.
Ο Νικος Παπαναστασιου μιμειται καταφωρα τον Κωστα Βουτσα. Δεν ξερω τι να πρωτοπω εδω. Οταν τον βλεπω να παιζει, τα παντα επανω του φωναζουν Βουτσα. Πιο χαρακτηριστικο στοιχειο της μιμησης του ειναι ο γνωστος κλαυσιγελος του Κωστα. Δεν ξερω γιατι ο ενας ηθοποιος επηρεαστηκε τοσο πολυ απ' τον αλλον. Ισως αυτο να αρχισε απο τα μιουζικαλ του Φινου οπου ξεκινησαν μαζι και ο ενας καταφερε να γινει διασημος πρωταγωνιστης ενω ο αλλος οχι.
Φτανοντας στους νεωτερους, θα μιλησω για τον Αλεκο Συσσοβιτη που μιμειται, οχι εντελως φανερα ομως, τον Ανδρεα Μπαρκουλη. Αυτο δεν το βλεπω τοσο εντονα στον τροπο ερμηνειας των ρολων του, αλλα περισσοτερο στις εκφρασεις του προσωπου με κυριοτερη το κλασικο πεταρισμα των ματιων του Μπαρκουλη. Κι εδω ομως, εχουμε νομιζω καποια φυσιογνωμικη ομοιοτητα μεταξυ των δυο.
Αφου εγω κατεθεσα ευθαρσως μερικα απο οσα εχω παρατηρησει σχετικα με το φαινομενο της μιμησης στο χωρο των ηθοποιων, θα ηθελα να μου πειτε κι εσεις καποια δικα σας ονοματα.
Φυσικα ειτε οσον αφορα εμενα, ειτε οσον αφορα εσας, ολα αυτα που εγραψα και ισως γραψετε δεν αποκλειεται να ειναι η ιδεα μας και μονο.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: