alkis21
ΚickOff World Champ 2013
- Joined
- 16 Οκτ 2008
- Μηνύματα
- 2.603
- Αντιδράσεις
- 213
Ποιες ατάκες από Ελληνικές ταινίες & σειρές είχαν γίνει κλασσικές στην παρέα σας ή την οικογένειά σας;
Θυμάμαι τις εξής:
-Μαντάμ Σουσού: Για χρόνια όποτε έμπαινε ο πατέρας μου σπίτι η μητέρα μου αναφωνούσε "Ενέσκυψεν ο Μπύθουλας"!
-Χούλιγκανς: Η φοβερή ρήση "Δείξε με τι πολεμάς!" αναφερόταν πολύ συχνά στις πιο άσχετες στιγμές -συνήθως πάντως όταν κάποιος πήγαινε να μιλήσει σε γκόμενα-.
-Χαμένα Όνειρα: Από τις αγαπημένες μου ατάκες! Για όσους δεν θυμούνται τη φοβερή αυτή ταινία του 1961 με το μοναδικό soundtrack, ο Παπαμιχαήλ και η Βαλάκου είχαν προσληφθεί στο γραφείο με την επωνυμία "Κουβαρίστρες Λουξ", προσωρινά όπως έλεγαν κι οι δυο τους... Τα χρόνια όμως περνούσαν και οι ατυχίες διαδέχονταν η μία την άλλη στη ζωή τους, μιλάμε για κλασσικό παλιό Ελληνικό δράμα όπου δεν υπήρχε τίποτα θετικό για τους πρωταγωνιστές (δεν έκαναν εξετάσεις για AIDS τότε, γι' αυτό μάλλον). Στο τέλος οι δύο τραγικοί (στην κυριολεξία) ήρωες αφού έχει περάσει δωδεκαετία, αποφασίζουν να παντρευτούν αφού σύμφωνα με την σπαραξικάρδια εξομολόγηση του Παπαμιχαήλ "τις μεγάλες χαρές δεν τις ζήσαμε ποτέ, και τις μεγάλες λύπες τις περάσαμε"... και τελειώνουν χορεύοντας βαλς.
Πού θέλω να καταλήξω; Πριν από μερικά χρόνια εργαζόμουν προσωρινά σε μια εταιρεία. Εγώ κι ένας συνάδελφος βλέποντας τους μήνες να περνούν και να μην φεύγουμε, σηκώναμε τα τηλέφωνα λέγοντας "Κουβαρίστρες Λουξ παρακαλώ;" :animlaugh:
Θυμάμαι τις εξής:
-Μαντάμ Σουσού: Για χρόνια όποτε έμπαινε ο πατέρας μου σπίτι η μητέρα μου αναφωνούσε "Ενέσκυψεν ο Μπύθουλας"!
-Χούλιγκανς: Η φοβερή ρήση "Δείξε με τι πολεμάς!" αναφερόταν πολύ συχνά στις πιο άσχετες στιγμές -συνήθως πάντως όταν κάποιος πήγαινε να μιλήσει σε γκόμενα-.
-Χαμένα Όνειρα: Από τις αγαπημένες μου ατάκες! Για όσους δεν θυμούνται τη φοβερή αυτή ταινία του 1961 με το μοναδικό soundtrack, ο Παπαμιχαήλ και η Βαλάκου είχαν προσληφθεί στο γραφείο με την επωνυμία "Κουβαρίστρες Λουξ", προσωρινά όπως έλεγαν κι οι δυο τους... Τα χρόνια όμως περνούσαν και οι ατυχίες διαδέχονταν η μία την άλλη στη ζωή τους, μιλάμε για κλασσικό παλιό Ελληνικό δράμα όπου δεν υπήρχε τίποτα θετικό για τους πρωταγωνιστές (δεν έκαναν εξετάσεις για AIDS τότε, γι' αυτό μάλλον). Στο τέλος οι δύο τραγικοί (στην κυριολεξία) ήρωες αφού έχει περάσει δωδεκαετία, αποφασίζουν να παντρευτούν αφού σύμφωνα με την σπαραξικάρδια εξομολόγηση του Παπαμιχαήλ "τις μεγάλες χαρές δεν τις ζήσαμε ποτέ, και τις μεγάλες λύπες τις περάσαμε"... και τελειώνουν χορεύοντας βαλς.
Πού θέλω να καταλήξω; Πριν από μερικά χρόνια εργαζόμουν προσωρινά σε μια εταιρεία. Εγώ κι ένας συνάδελφος βλέποντας τους μήνες να περνούν και να μην φεύγουμε, σηκώναμε τα τηλέφωνα λέγοντας "Κουβαρίστρες Λουξ παρακαλώ;" :animlaugh: