Ο Νικήτας Πλατής γεννήθηκε το 1912 στην Αμοργό και πέθανε το 1984. Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1932 με το μουσικό έργο Ριρίκα που παρουσιάστηκε από τον θίασο Ρ. Ρουγγέρη. Παράλληλα με την υποκριτική ασχολήθηκε με τη συγγραφή θεατρικών έργων και σκετς για την επιθεώρηση. Από το 1940 εμφανίστηκε πολλές φορές ως θιασάρχης και πρωταγωνίστησε σε οπερέτες , κωμωδίες και επιθεωρήσεις. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1958 με την ταινία Ο Μιμίκος Και Η Μαίρη. Έλαβε μέρος σε 112 ταινίες (κωμωδίες και δράματα) παίζοντας σε δεύτερους αλλά πολύ χρακτηριστικούς ρόλους. Υπήρξε σύζυγος της επίσης ηθοποιού Γκόλφως Μπίνη.
Ο Γιώργος Γαβριηλίδης γεννήθηκε το 1909 στην Αθήνα και πέθανε το 1980. Σπούδασε στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου. Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1925 με το έργο Ψυχοπατέρας και στη συνέχεια συνεργάστηκε με όλα τα μεγάλα ονόματα του προπολεμικού θεάτρου. Το 1947 συγκρότησε θίασο με τους Κρεββατά - Καλουτά - Ντορ. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1933 με την ταινία Ο Κακός Δρόμος , αλλά διακρίθηκε πολύ αργότερα στις υπέροχες κωμωδίες της Φίνος Φιλμ (δεκαετίες '50 και '60). Έλαβε μέρος σε 45 ταινίες παίζοντας δεύτερους αλλά πολύ σημαντικούς ρόλους. Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Μαρίκα Κρεββατά.
Μια μικρη διόρθωση για τον Γιώργο Κωνσταντίνου δεν εχει γεννηθει το 1934 αλλα το 1938 γιατι συμφωνα με τον ιδιο ηταν παρον στον τορπιλισμό της Έλλης και ηταν 2 ετων .
Ο Λαυρέντης Διανέλλος γεννήθηκε το 1911 στον Άγιο Λαυρέντιο Βόλου και πέθανε το 1978. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Εμφανίστηκε για 1η φορά στη σκηνή το 1936 στον Πλούτο του Αριστοφάνη που ανέβηκε από τη Λαική Σκηνή του Κάρολου Κουν. Το διάστημα 1936 - 1940 εντάχθηκε στο θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη , ενώ το 1943 συγκρότησε δικό του θίασο με τον Γιάννη Αργύρη. Το 1947 εντάσσεται στο θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη και από το 1951 και για 4 χρόνια συγκροτεί θιάσους με σημαντικά ονόματα της ελληνικής κωμωδίας. Το 1954 ξεκινά η μακρόχρονη συνεργασία του με τον Μίμη Φωτόπουλο που κράτησε μέχρι τα μέσα της 10ετίας του '70. Στο σινεμά πρωτοεμφανίστηκε το 1948 στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου Οι Γερμανοί Ξανάρχονται. Από το 1955 και μετά καθιερώθηκε στον ελληνικό κινηματογράφο παίζοντας με άνεση στην κωμωδία , στο δράμα , το μιούζικαλ , την περιπέτεια , ερμηνεύοντας συνήθως το ρόλο του πατέρα νεαρών πρωταγωνιστών και πρωταγωνιστριών.Έλαβε μέρος σε 205 ταινίες , κατέχοντας το ρεκόρ συμμετοχών στην κατηγορία των ανδρών ηθοποιών. Τιμήθηκε στο φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1971 με το βραβείο Β' ρόλου για την ερμηνεία στην ταινία Ολοκαύτωμα.
Ο Σπύρος Καλογήρου γεννήθηκε το 1922 στην Αθήνα και πέθανε το 2009. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Ελληνικού Ωδείου. Ξεκίνησε στο θέατρο το 1955 με το έργο Ερωτόκριτος και την ίδια χρονιά έκανε και το κινηματογραφικό ντεμπούτο με την ταινία Ο Αγαπητικός Της Βοσκοπούλας. Έχει λάβει μέρος σε 65 ταινίες. Διακρίθηκε σε δυναμικούς ρόλους και βραβεύτηκε για τις ερμηνείες στις ταινίες Τζίμης Ο Τίγρης (1966) , Κατάχρησις Εξουσίας (1971). Ακόμα , τιμήθηκε με το βραβείο του Θεάτρου Βαχτάγκοφ της Μόσχας για τη συμμετοχή του στη παράσταση Πέρσες του Θεάτρου Τέχνης.
Η Τζένη Ρουσσέα γεννήθηκε το 1933 στη Ζάκυνθο και σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1954). Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1956 με το έργο Το Ημερολόγιο Της Άννας Φρανκ που ανέβηκε από τον θίασο Κώστα Μουσούρη. Το μεγαλύτερο μέρος της θεατρικής της καριέρας έμελλε να το περάσει μεταξύ Θεάτρου Μουσούρη και Θεάτρου Βεργή , πρωταγωνιστώντας σε πολλές σημαντικές παραστάσεις (Χωρίς Στοργή , Παράξενο Ιντερμέτζο , Τρεις Αδερφές κ.α.). Το διάστημα 1973 - 1983 συγκρότησε δικό της θίασο με στέγη και πάλι το Θέατρο Μουσούρη και ύστερα συνέχισε για μερικά χρόνια συνεργαζόμενη κατά διαστήματα με διάφορους θιάσους. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1949 με την ταινία Κόκκινος Βράχος , ενώ από το 1953 και μετά καθιερώθηκε ως πρωταγωνίστρια. Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε 26 ταινίες , παίζοντας με επιτυχία σε δράματα , κωμωδίες και κομεντί , ενώ συμμετείχε και σε ταινίες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου , όπως Ο Μελισσοκόμος (1986) , Το Βλέμμα Του Οδυσσέα (1995). Τηλεόραση : Ο Άγνωστος Πόλεμος , Αθάνατες Ιστορίες Αγάπης , Η Έκτη Εντολή , Με Θέα Στο Πέλαγο κ.α.
Η Βούλα Ζουμπουλάκη γεννήθηκε το 1924 στο Κάιρο και σπούδασε στο Ελληνικό Ωδείο , το Εθνικό Ωδείο και στη δραματική σχολή του Εθνικού. Η 1η της εμφάνιση έγινε το 1950 στο έργο Ο Χορός Των Μεταμφιεσμένων του Βέρντι , στη Λυρική Σκηνή. Λίγο αργότερα αφιερώθηκε στην πρόζα παίζοντας το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας με τον θίασο του συζύγου της Δημήτρη Μυράτ στο Θέατρο Αθηνών. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1955 με την ταινία Στέλλα. Έλαβε μέρος σε 10 ταινίες και κέρδισε 2 φορές το βραβείο ερμηνείας για τις ταινίες Σύντομο Διάλειμμα (1966) και Οι Αθηναίοι (1990) και 2 φορές το έπαθλο Μαρίκα Κοτοπούλη (1961 και 1965).
Ο Θόδωρος Μορίδης γεννήθηκε το 1905 στη Λεμεσό της Κύπρου και πέθανε το 2003. Ξεκίνησε την καριέρα από το θέατρο το 1924 , παίζοντας στο έργο Για Την Αγάπη Της με το θίασο Αιμίλιου Βεάκη - Χριστόφορου Νέζερ. Μέχρι το 1961 έπαιξε σε θιάσους του ελεύθερου θεάτρου και στη συνέχεια εντάχθηκε στο δυναμικό του Εθνικού όπου ερμήνευσε δεκάδες σημαντικούς ρόλους για μία και πλέον 20ετία. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1948 με την ταινία Χαμένοι Άγγελοι. Έλαβε μέρος σε 96 ταινίες και ειδικεύτηκε στα μελοδράματα της 10ετίας του '60 (κυρίως της Κλακ Φιλμς) παίζοντας συνήθως ρόλους αυστηρού πατέρα και επιτυχημένου επιχειρηματία.
Ο Βύρων Πάλλης γεννήθηκε το 1923 στην Αθήνα και πέθανε το 1995. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η 1η του εμφάνιση στο σανίδι έγινε το 1950 στο έργο Άννα Των Χιλίων Ημερών με το θίασο Κοτοπούλη. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με θιάσους καταξιωμένων πρωταγωνιστών , όπως Κυβέλης , Μυράτ , Χορν , Κατράκη κ.α. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1954 με την ταινία Θανασάκης Ο Πολιτευόμενος του Αλέκου Σακελλάριου. Έλαβε μέρος ως ηθοποιός σε 38 ταινίες , ενώ σκηνοθέτησε 2. Έγινε ευρύτερα γνωστός από τη ραδιοφωνική εκπομπή Το Σπίτι Των Ανέμων. Παντρεύτηκε την επίσης ηθοποιό Αφροδίτη Γρηγοριάδου.
Ο Τζαβαλάς Καρούσος γεννήθηκε το 1904 στη Λευκάδα και πέθανε το 1969. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Ελληνικού Ωδείου. Ξεκίνησε στο θέατρο το 1924 παίζοντας στο έργο Το Άσπρο Και Το Μαύρο με το θίασο Αιμίλιου Βεάκη - Χριστόφορου Νέζερ. Μετά τη θητεία του στο Εθνικό συγκροτεί δικό του θίασο (1938) με την επωνυμία Καλλιτεχνικό Θέατρο , ενώ το 1947 ιδρύει την Εταιρεία Ελληνικού Θεάτρου , με στόχο το ανέβασμα έργων Ελλήνων συγγραφέων. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1933 με την ταινία Δεσποινίς Δικηγόρος. Έλαβε μέρος σε 34 ταινίες και ειδικεύτηκε στα μελοδράματα και τα ιστορικά δράματα.
Ο Ανδρέας Ντούζος γεννήθηκε το 1936 στην Αθήνα και σπούδασε στη δραματική σχολή του Τ. Μουζενίδη. Στο θέατρο ξεκίνησε το 1953 με το έργο Ο Κακότυχος Και Η Τυχερή. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με θιάσους δημοφιλών πρωταγωνιστών. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1953 με την ταινία Οι Κολασμένοι. Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε 36 ταινίες , παίζοντας σε κωμωδίες και δράματα με την ίδια επιτυχία. Το 1967 μετανάστευσε στις ΗΠΑ όπου σπούδασε σκηνοθεσία και το 1981 επέστρεψε συνεχίζοντας την καριέρα του στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Είναι πατέρας των , επίσης ηθοποιών , Στηβ και Τέτα Ντούζου.
Η Ζωζώ Σαπουντζάκη γεννήθηκε το 1934 στη Θεσσαλονίκη. Εκεί έκανε και τα πρώτα της καλλιτεχνικά βήματα σε μικρή ηλικία. Το 1946 μαζί με την αδερφή της Βάσω εμφανίστηκε στο Θέατρο Μακεδονικόν ως ντουέτο ("Τα Σαπουντζάκια") με τον θίασο του Π.Οικονόμου και στο έργο Το Αγρίμι. Μετά την αποχώρηση της αδερφής της συνέχισε τη σταδιοδρομία στη Θεσσαλονίκη παίζοντας στο Θέατρο του Λευκού Πύργου , ενώ παράλληλα σπούδαζε στη σχολή χορού Μουσικού Θεάτρου. Στις αρχές του '50 κατέβηκε στην Αθήνα όπου σημείωσε μεγάλες επιτυχίες παίζοντας σε επιθεωρήσεις του Θεάτρου Ακροπόλ. Στα μέσα της ίδιας 10ετίας αφήνει το θέατρο και ξεκινά εμφανίσεις στο νυχτερινό κέντρο Κομπαρσίτα όπου σύχναζε η ελίτ της κοσμικής Αθήνας. Η επιτυχία της ήταν τόσο μεγάλη , ώστε της αποδόθηκε ο τίτλος της "Βασίλισσας της νύχτας". Λίγο αργότερα ακολούθησε επιτυχημένη περιοδεία στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στην Αμερική , όπου έκλεισε μεγάλα συμβόλαια για εμφανίσεις σε φημισμένα κέντρα της Νέας Υόρκης , της Ουάσιγκτον και του Μαιάμι. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1953 ως τραγουδίστρια στην ταινία Ο Μπαμπάς Εκπαιδεύεται , ενώ ως ηθοποιός πρωτοεμφανίστηκε το 1960 στην ταινία Νύχτες Στο Μιραμάρε. Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε 11 ταινίες ερμηνεύοντας αξέχαστους ρόλους και επιτυχημένα τραγούδια. Τις επόμενες 10ετίες συνέχισε εμφανίσεις στα νυχτερινά κέντρα , αλλά και σε επιθεωρήσεις με μεγάλους θιάσους πρωταγωνιστών.
Η Μαίρη Αρώνη γεννήθηκε το 1914 στην Αθήνα και πέθανε το 1992. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Παράλληλα σπούδασε πιάνο , απαγγελία και φωνητική στο Μουσικό Λύκειο Αθηνών. Το 1935 έκανε την 1η της εμφάνιση στο θέατρο με το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη στο έργο Μις Μπα του Ρ. Μπεζιέ. Εκεί παρέμεινε μέχρι το 1940 και εμφανίστηκε σε αρκετά έργα μαζί με τον 1ο της σύζυγο , τον ηθοποιό Θεόδωρο Αρώνη. Την τετραετία 1941 - 1944 συνεργάστηκε με τον θίασο του Κώστα Μουσούρη παίζοντας για 1η φορά σε επιθεώρηση και στη συνέχεια συγκρότησε δικό της θίασο με την ξαδέρφη της Βάσω Μανωλίδου και τον Δημήτρη Χορν (1944). Το 1946 ξεκινά η χρυσή περίοδος της θεατρικής της καριέρας. Εντάσσεται στο δυναμικό του Εθνικού όπου για 12 χρόνια θα ερμηνεύσει μοναδικά πολλούς κλασσικούς ρόλους του ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου. Το 1958 εγκαταλείπει το Εθνικό και συμμετέχει στο Ελεύθερο Λαικό Θέατρο του Μάνου Κατράκη και στη συνέχεια με τον Ντίνο Ηλιόπουλο ανεβάζει στο Θέατρο Κοτοπούλη τις κωμωδίες Φωνάζει Ο Κλέφτης και Η Κυρία Του Κυρίου. Με τον 2ο σύζυγό της , τον σκηνοθέτη Κ. Μιχαηλίδη , και με δικό της θίασο ανεβάζει τη σεζόν 1959 - 1960 το έργο Μαντώ Μαυρογένους του Γεωργίου Ρούσσου και μερικές κωμωδίες. Το 1963 ξαναγυρίζει στο Εθνικό , όπου παραμένει για τα επόμενα 20 χρόνια παίζοντας σε σημαντικούς κλασσικούς ρόλους που άφησαν εποχή (κυρίως σε έργα του Αριστοφάνη). Στο σινεμά ξεκίνησε το 1954 με την ταινία Το Σταυροδρόμι Του Πεπρωμένου. Έλαβε μέρος σε 5 μόνο ταινίες , αλλά άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια του κωμικού της ταμπεραμέντου. Χρημάτισε για πολλά χρόνια καθηγήτρια υποκριτικής στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου και τιμήθηκε από την πολιτεία με το παράσημο του Ταξιάρχη της Ευποιίας.
Ο Αλέκος Τζανετάκος γεννήθηκε το 1937 στην Αθήνα και πέθανε το 2010. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης και στη σχολή Λ. Σταυράκου. Η 1η του θεατρική εμφάνιση έγινε το 1957 στο έργο Οι Δικοί Μας Άνθρωποι. Γρήγορα καθιερώθηκε στην κωμωδία παίζοντας με επιτυχία σε επιθεωρήσεις και έργα πρόζας. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1956 με την ταινία του Νίκου Κούνδουρου Ο Δράκος. Έχει λάβει μέρος σε 73 ταινίες και ειδικεύτηκε στον τύπο του αφελούς ή ατίθασου νέου. Το 1985 τιμήθηκε με ειδική πλακέτα στις ΗΠΑ για τις παραστάσεις που έδωσε εκεί με τον θίασό του.
Ο Θανάσης Βέγγος γεννήθηκε το 1927 στο Νέο Φάληρο και πέθανε το 2011. Στα νεανικά του χρόνια δούλεψε σε μια βιοτεχνία επεξεργασίας δερμάτων. Τη στρατιωτική θητεία την πέρασε στη Μακρόνησο εξόριστος , λόγω των αριστερών του φρονημάτων. Εκεί έκανε την 1η ερασιτεχνική θεατρική εμφάνιση σε μια αυτοσχέδια παράσταση και εκεί γνωρίστηκε με τον Νίκο Κούνδουρο , ο οποίος λίγο αργότερα τον έπεισε να παίξει στην 1η του ταινία Μαγική Πόλις (1954). Συνέχισε τις εμφανίσεις σε πολλές δραματικές ταινίες ερμηνεύοντας μικρούς ρόλους , ενώ εργάστηκε και ως φροντιστής και τεχνικός. Μετά την ταινία Ο Ηλίας Του 16ου (1959) όπου ερμήνευσε τον 1ο καθαρά κωμικό του ρόλο αποφάσισε να πάρει την ηθοποιία στα σοβαρά. Έτσι το 1959 πήρε άδεια ηθοποιού ως εξαιρετικό ταλέντο και το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς έκανε την 1η θεατρική εμφάνιση στην επιθεώρηση Ομόνοια Πλατς Πλουτς. Οι πρώτοι του πρωταγωνιστικοί ρόλοι ήρθαν στο σινεμά το 1960 με τις ταινίες του Στέλιου Τατασόπουλου (Τα Ντερβισόπαιδα κ.α.) και αργότερα του Πάνου Γλυκοφρύδη (Ζήτω Η Τρέλλα , Βασιλιάς Της Γκάφας - 1962). Το 1965 γίνεται παραγωγός και γυρίζει 9 ταινίες με την εταιρεία του "ΘΒ Ταινίες Γέλιου". 1η του παραγωγή ήταν η ταινία Είναι Ένας...Τρελός Τρελός Βέγγος (1965) , ενώ 1η του σκηνοθετική δουλειά (συνολικά 4) ήταν η ταινία Βοήθεια!...Ο Βέγγος Φανερός Πράκτωρ 000 (1967). Το 1970 με το κλείσιμο της εταιρείας του κάνει μια επιτυχημένη στροφή στην καριέρα του με πιο καλλιτεχνικές ταινίες και ρόλους κωμικοτραγικούς , έχοντας ως βασικό συνεργάτη τον σκηνοθέτη Ντίνο Κατσουρίδη. Με τις ταινίες του Τι Έκανες Στον Πόλεμο Θανάση και Θανάση Πάρε Τ' Όπλο Σου κέρδισε 2 βραβεία ερμηνείας στο φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1971 και 1972 αντίστοιχα , σημειώνοντας παράλληλα μεγάλες εμπορικές επιτυχίες. Τις επόμενες δύο 10ετίες συνέχισε τις εισπρακτικές του επιτυχίες με πιο αραιές εμφανίσεις , ενώ τη 10ετία του '90 θα παίξει μικρούς αλλά σημαντικούς ρόλους σε ταινίες μεγάλων σκηνοθετών , όπως του Παντελή Βούλγαρη και του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Η θεατρική του πορεία σφραγίστηκε το 1969 με το έργο Ο Τρελός Του Λούνα Παρκ Και Η Ατσίδα του Γιώργου Λαζαρίδη , που παίχτηκε στο Θέατρο Αμιράλ , επαναλήφθηκε πολλές φορές και αποτέλεσε τη μεγαλύτερη θεατρική του επιτυχία. Συγκρότησε δικούς του θιάσους και έπαιξε σε πολλές επιτυχημένες επιθεωρήσεις. Στα χρόνια της ωριμότητάς του εμφανίστηκε και στην Επίδαυρο στις παραστάσεις Ειρήνη (1995) και Αχαρνής (1998. Τηλεόραση : Τα Βεγγαλικά , Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης , Περί Ανέμων Και Υδάτων , Έρωτας Όπως Έρημος κ.α. Το 1993 τιμήθηκε από το φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για το σύνολο της προσφοράς του στον κινηματογράφο. Κατέκτησε τον τίτλο του πιο κινηματογραφικού ηθοποιού της μεγάλης οθόνης και υπήρξε η πιο σταθερή αξία του , για 40 ολόκληρα χρόνια (117 ταινίες).
Ο Στέφανος Ληναίος γεννήθηκε το 1928 στη Μεσσήνη. Σπούδασε υποκριτική στη σχολή Σ. Καραντινού , κοινωνιολογία στο Μορφωτικό Σύλλογο Αθήναιον , πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο και σκηνοθεσία - υποκριτική στη σχολή RADA του Λονδίνου. Το θεατρικό του ντεμπούτο το έκανε στη σκηνή του Θεάτρου Μουσούρη το 1950 , παίζοντας στο έργο Μίστερ Ρόμπερτς. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους καταξιωμένων πρωταγωνιστών. Το 1959 μαζί με άλλους ίδρυσε τη πρωτοποριακή θεατρική κίνηση Δωδέκατη Αυλαία , το 1961 υπήρξε συν-ιδρυτής του θιάσου Θέατρο Ρεπερτορίου στο Θέατρο Διονύσια και το 1964 ήταν ιδρυτικό μέλος και καλλιτεχνικός υπεύθυνος του θιάσου Άρμα Θεάτρου. Την περίοδο της χούντας βρέθηκε στο Λονδίνο μαζί με τη σύζυγό του Έλλη Φωτίου , και μέσα από παραστάσεις πρόβαλε την πολιτική κατάσταση της χώρας του. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ίδρυσε το Σύγχρονο Ελληνικό Θέατρο , που στεγάστηκε αρχικά στο Θέατρο Όρβο και στη συνέχεια (1971) στο Θέατρο Άλφα. Εκεί πρωταγωνίστησε και σκηνοθέτησε πολλές παραστάσεις σημειώνοντας μεγάλες επιτυχίες. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1955 με την ταινία Το Οργανάκι. Έλαβε μέρος σε 16 ελληνικές ταινίες (2 ως αφηγητής) και στην αμερικανική παραγωγή The Game. Ασχολήθηκε επίσης με τη συγγραφή βιβλίων και την πολιτική.
Η Έλλη Φωτίου γεννήθηκε το 1940 στον Πειραιά και σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1962 με τον θίασο της Κατερίνας στο έργο Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα. Συνέχισε τις συνεργασίες με σημαντικούς αθηναικούς θιάσους και το 1967 εμφανίστηκε με το Ελληνικό Λαικό Θέατρο του Μάνου Κατράκη στο έργο Καληνύχτα Μαργαρίτα , που ήταν η 1η μεγάλη επιτυχία της. όμως οι παραστάσεις του έργου διακόπηκαν από τις αρχές της χούντας και στη συνέχεια μετανάστευσε μαζί με τον σύζυγό της Στέφανο Ληναίο στο Λονδίνο. Μέχρι τότε είχε καθιερωθεί και στον χώρο του κινηματογράφου κάνοντας αρχή με την ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη Ηλέκτρα (1962). Μέχρι το 1967 γύρισε 12 ταινίες , μερικές από τις οποίες ήταν μεγάλες καλλιτεχνικές επιτυχίες. Για την ερμηνεία της στην ταινία του Ερρίκου Ανδρέου Επιστροφή τιμήθηκε στο φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1965 με το βραβείο Α' γυναικείου ρόλου. Το 1970 επέστρεψε στη Ελλάδα και αφοσιώθηκε στο θέατρο ιδρύοντας μαζί με τον σύζυγό της το Σύγχρονο Ελληνικό Θέατρο.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας γεννήθηκε το 1913 στην Αθήνα και πέθανε το 1985. Ήταν από εύπορη οικογένεια της Κωνσταντινούπολης. Φοίτησε ένα μικρό διάστημα στη σχολή Υπαξιωματικών του Ναυτικού και στη συνέχεια πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει την τέχνη του χρυσοχόου. Παρασυρμένος από το έντονο κλίμα φιλελευθερισμού που επικρατούσε στην "πόλη του φωτός" παράτησε τις σπουδές του και παραδόθηκε στις διασκεδάσεις. Αναζητώντας τα προς το ζην κατέληξε κομπάρσος σε μια θεατρική παράσταση του Λουί Ζουβέ στο Θέατρο Athenee. Στη συνέχεια σπούδασε στη δραματική σχολή Ζουβέ στο Παρίσι (1931) και έπαιξε στο γαλλικό θέατρο και τον κινηματογράφο σε ρόλους ζεν πρεμιέ με το όνομα Constant D' Aras. Το 1938 επέστρεψε στην Ελλάδα και ξεκίνησε τη θεατρική καριέρα με το θίασο της Κατερίνας στο έργο Τα Παράσημα Της Γριούλας. To 1941 ερμήνευσε τον 1ο του πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο Ο Παίκτης του Ντοστογιέφσκι με τον θίασο Μ.Μυράτ - Γ. Παππά. Το 1948 εμφανίστηκε για 1η φορά ως θιασάρχης μαζί με την Μιράντα Μυράτ στο έργο Βρώμικα Χέρια ενώ σημαντικές ήταν και οι συνεργασίες του με τους θιάσους Μαρίκας Κοτοπούλη , Κατερίνας Ανδρεάδη , Μάνου Κατράκη κ.α. Το 1958 συγκρότησε για 1η φορά δικό του θίασο μαζί με την Χριστίνα Σύλβα , ενώ από τα μέσα της 10ετίας του '60 αφοσιώθηκε στην ελληνική κωμωδία , κάνοντας σημαντικές επιτυχίες με τους συγγραφείς Γιαλαμά - Πρετεντέρη σε έργα πρόζας και επιθεώρησης. Στον ελληνικό κινηματογράφο ξεκίνησε το 1940 με την ταινία Το Τραγούδι Του Χωρισμού. Έπαιξε σε 77 ταινίες , πολλές από τις οποίες ήταν μεγάλες εμπορικές επιτυχίες. Η καριέρα πέρασε από 3 φάσεις με την ίδια πάντα επιτυχία : του ζεν πρεμιέ (1940 - 1956) , του πατέρα γνωστών πρωταγωνιστριών (1958 - 1966) και του μεσόκοπου Δον Ζουάν (1967 - 1974). Τιμήθηκε με το βραβείο Α' ανδρικού ρόλου στο φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1969 για την ερμηνεία στην ταινία Ο Μπλοφατζής , με το Μετάλλιο Τραυματίου Πολέμου 1940 - 1941 και με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου του Α'. Στην τηλεόραση εμφανίστηκε μόνο στη σειρά Εκείνες Κι Εγώ (1976 - 1977).
