Η Κατερίνα Γιουλάκη γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα και σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η 1η της εμφάνιση στη σκηνή έγινε το 1959 στο έργο Η Κυρία Του Κυρίου , ενώ στο σινεμά ξεκίνησε το 1961 με την ταινία Δουλέψτε Για Να Φάτε. Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε 42 ταινίες , παίζοντας σε κωμωδίες και κομεντί. Μεγάλη δημοτικότητα απέκτησε από την τηλεόραση. Το 1966 τιμήθηκε με το βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων για την προσφορά της στην ελληνική κωμωδία. Είναι θεία του γνωστού παρουσιαστή (αρχικά ηθοποιού) Φώτη Σεργουλόπουλου.
Ο Φαίδων Γεωργίτσης γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα. Σπούδασε στις δραματικές σχολές του Θεάτρου Τέχνης , του Χρήστου Βαχλιώτη και του Πέλλου Κατσέλη και αργότερα στο London School of Films Technique. Η 1η του εμφάνιση στο θέατρο έγινε το 1963 στο έργο Νεκροί Χωρίς Τάφο του Σαρτρ , με τον θίασο του Λεωνίδα Τριβιζά. Ενώ ακόμα σπούδαζε (1960) εμφανίστηκε στην ταινία Ποτέ Την Κυριακή και 2 χρόνια αργότερα ερμήνευσε τον 1ο του πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Ουρανός του Τάκη Κανελλόπουλου. Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος ως ηθοποιός σε 40 ελληνικές ταινίες , 5 συμπαραγωγές και έχει σκηνοθετήσει 1 (Ο Αποστάτης - 1973). Υπήρξε συν-θιασάρχης με την 1η του σύζυγο Μπέττυ Αρβανίτη (1967 - 1970) και ιδρυτής του Λαικού Θεάτρου (1982). Τηλεόραση : Γιούγκερμαν , Οι Πανθέοι κ.α.
Ο Χρήστος Τσαγανέας γεννήθηκε το 106 στη Βραίλα της Ρουμανίας και πέθανε το 1976. Σπούδασε στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου των Αθηνών. Στο θέατρο ξεκίνησε το 1929 με το έργο Η Θυσία Του Αβραάμ. Για 30 χρόνια συνεργάστηκε με τους σημαντικότερους αθηναικούς θιάσους (Κυβέλης , Κοτοπούλη , Εθνικό κ.α.) παίζοντας σε κλασσικά κυρίως έργα , ενώ τη 10ετία του '60 στράφηκε στην κωμωδία συνεργαζόμενος με τον Μίμη Φωτόπουλο. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1933 με την ταινία Ο Κακός Δρόμος και καθιερώθηκε με την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου Οι Γερμανοί Ξανάρχονται (1948. Έλαβε μέρος σε 72 ταινίες (κωμωδίες , κομεντί και δράματα) και τιμήθηκε από την πολιτεία με το Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α'. Υπήρξε σύζυγος της επίσης ηθοποιού Νίτσας Τσαγανέα.
Η Νίτσα Τσαγανέα γεννήθηκε το 1902 στην Αθήνα και πέθανε το 2002. Σπούδασε στη Σχολή Ωδείου Λότνερ. Στο θέατρο ξεκίνησε το 1924 με τον Θίασο Νέων μαζί με τον 1ο της σύζυγο Γ. Βιτσώρη στο έργο Φοιτητές του Ξενόπουλου. Το 1927 προσλήφθηκε στον θίασο Μαρίκας Κοτοπούλη. Εκεί γνώρισε τον 2ο σύζυγό της Χρήστο Τσαγανέα , με τον οποίο συμπορεύτηκε μέχρι την συνταξιοδότησή της. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1933 με την ταινία Ο Κακός Δρόμος και καθιερώθηκε με την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου Οι Γερμανοί Ξανάρχονται - 1948. Έλαβε μέρος σε 59 ταινίες ( κωμωδίες , κομεντί και δράματα). Σε ηλικία 94 ετών εμφανίστηκε στην μικρού μήκους ταινία του Β. Ελευθερίου Άρον! Άρον! (1996).
Ο Τάκης Μηλιάδης γεννήθηκε το 1922 στην Αθήνα και πέθανε το 1985. Σπούδασε στη σχολή των Μπαστιά - Ροντήρη (1942). Έκανε την 1η εμφάνιση στη σκηνή το 1944 με την επιθεώρηση Γουέλ-Καμ και συνέχισε την καριέρα του στον θίασο του Βασίλη Αργυρόπουλου όπου παρέμεινε μέχρι το 1947. Από τότε υπηρέτησε με επιτυχία όλα τα είδη του θεάτρου (εκτός από την τραγωδία) , ενώ υπήρξε πολλές φορές θιασάρχης. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1947 με την ταινία Μεγάλη Αγάπη. Έλαβε μέρος σε 72 ταινίες ερμηνεύοντας συνήθως δεύτερους αλλά ξεχωριστούς ρόλους. Τηλεόραση : Η Θέμις Έχει Κέφια , Γιούγκερμαν κ.α.
Η Μαρίκα Κρεββατά γεννήθηκε το 1910 και πέθανε το 1994. Από οικογένεια ηθοποιών , ανέβηκε στη σκηνή σε πολύ μικρή ηλικία παίζοντας δίπλα στη Μαρίκα Κοτοπούλη. Σε ηλικία 15 χρόνων έπαιξε για 1η φορά επαγγελματικά , με τον θίασο της Ροζαλίας Νίκα. Μέχρι τα μέσα της 10ετίας του '50 διακρίθηκε στην οπερέτα και στη συνέχεια με τον 2ο σύζυγό της Γιώργο Γαβριηλίδη ξεκίνησε μια 2η καριέρα σε έργα πρόζας. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1957 με την ταινία Δελησταύρου Και Υιός. Έλαβε μέρος σε 41 ταινίες ερμηνεύοντας εξαιρετικούς κωμικούς ρόλους. Κόρη της από τον πρώτο γάμο είναι η ηθοποιός Γκέλυ Μαυροπούλου.
Η Άνν Λόμπεργκ γεννήθηκε το 1949 στο Μπέρκλει της Καλιφόρνιας. Το 1967 ήρθε στην Ελλάδα για τουρισμό και εντελώς συμπτωματικά ξεκίνησε καριέρα ηθοποιού δίπλα στον σκηνοθέτη Βασίλη Γεωργιάδη. Με την 1η της ταινία , Κορίτσια Στον Ήλιο - 1968 , έγινε πολύ δημοφιλής και έτσι έμεινε στην Ελλάδα μέχρι το τέλος του 1969 , όπου πρωταγωνίστησε σε 3 ακόμα ταινίες μεγάλου μήκους και σε 3 ταινίες τουριστικού περιεχομένου. Επίσης εμφανίστηκε στο θέατρο (Ένα , Δύο , Τρία - 1968 , εργάστηκε ως φωτομοντέλο και έκανε μαθήματα χορού και φωνητικής. Στη συνέχεια πήγε στο Παρίσι (1969) όπου ξεκίνησε νέα επιτυχημένη σταδιοδρομία ως τραγουδίστρια. Έλαβε μέρος σε 14 ταινίες. Τη 10ετία του '90 ήταν στη Γαλλία επιτυχημένη παραγωγός τηλεοπτικών προγραμμάτων.
Ο Δημήτρης Μυράτ γεννήθηκε το 1908 στην Αθήνα και πέθανε το 1991. Γιος των ηθοποιών Μήτσου Μυράτ (Μουράτης) και Χρυσούλας Κοτοπούλη. Σε ηλικία 11 ετών εμφανίστηκε σε μια παράσταση δίπλα στη θεία του Μαρίκα , ενώ το 1925 έκανε την 1η του ουσιαστική εμφάνιση και πάλι με τη Μαρίκα Κοτοπούλη στο έργο Στοργή του Ανρί Μπατάιγ. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών , φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και υποκριτική στη δραματική σχολή Μαξ Ράινχαρτ (1928 - 1930). Το 1931 επέστρεψε στην Ελλάδα και έπαιξε ως ζεν πρεμιέ στο έργο Ερωτόκριτος. Έτσι ξεκίνησε η λαμπρή και αδιάκοπη καριέρα του στο θέατρο που κράτησε 60 ολόκληρα χρόνια. Την περίοδο 1932 - 1934 εντάχθηκε στο θίασο Κυβέλης - Κοτοπούλη και στη συνέχεια συνεργάστηκε για 12 χρόνια με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη παίζοντας τους πρώτους σημαντικούς ρόλους. Μέσα στην Κατοχή παρουσίασε μια σειρά μουσικών κωμωδιών που άφησαν εποχή και το 1948 κλήθηκε στο Εθνικό. Το 1950 επανήλθε στο Θέατρο Κοτοπούλη - REX όπου στεγαζόταν ο θίασος Κοτοπούλη και εργάστηκε ως σκηνοθέτης , πρωταγωνιστής και διευθυντής του θεάτρου. Στις αρχές της θητείας του στο Κοτοπούλη γνώρισε την τραγουδίστρια της Λυρικής Βούλα Ζουμπουλάκη , που ήταν μαθήτρια της δραματικής σχολής του Εθνικού όπου εκείνος δίδασκε. Παντρεύτηκαν το 1951 , αλλά μόνο όταν έφυγε από τη θέση του διευθυντή του REX (1957) συγκρότησε μαζί της θίασο και έμειναν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής του. Στην αρχή εμφανίστηκαν στο Θέατρο Διάνα και από το 1961 στέγασαν τον θίασό τους στο Θέατρο Αθηνών , όπου παρέμειναν μέχρι το 1990. Η εναρκτήρια παράσταση έγινε με το έργο Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε του Πιραντέλο. Συνέχισαν με έργα του διεθνούς , κυρίως , ρεπερτορίου , με παραστάσεις υψηλής αισθητικής. Στο σινεμά πρωτοεμφανίστηκε το 1944 στην ταινία Το Δρομάκι Του Παραδείσου. Έλαβε μέρος σε 25 ταινίες και πάντοτε κατάφερνε να ξεχωρίζει με το λιτό και απέριττο παίξιμό του και την ευγένεια ψυχής που τον διέκρινε. Δίδαξε υποκριτική στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου και διατέλεσε διευθυντής της δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών. Πλόυσιο υπήρξε και το συγγραφικό του έργο , ενώ ασχολήθηκε και με μεταφράσεις θεατρικών έργων. Τηλεόραση : Οι Δίκαιοι , Ιερόσυλοι , Πορφύρα Και Αίμα , Ακριβή Μου Σοφία , Η Έκτη Εντολή. Έχει τιμηθεί με πολλά διεθνή βραβεία : Χρυσός Σταυρός του Αγίου Μάρκου (1960) , Ταξιάρχης του Φοίνικος (1966) , Παράσημο Ιπποτών Τάγματος Αξίας Ιταλικής Δημοκρατίας , Παράσημο Γραμμάτων & Τεχνών της Γαλλίας , Μέγα Βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ Λισσαβόνας για το ανέβασμα του έργου Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε (1964) κ.α.
Ο Νίκος Ξανθόπουλος γεννήθηκε το 1934 στη Νέα Ιωνία Αττικής και σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Ως σπουδαστής εμφανίστηκε σε διάφορες παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας (στο χορό) και το 1957 έκανε την 1η του επαγγελματική εμφάνιση με το έργο Βιργινία του Μ. Αντρέ και το θίασο της κ. Κατερίνας. Στον ίδιο θίασο έμεινε μέχρι το 1959 και στη συνέχεια συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους μέχρι το 1963. Από το 1964 και μετά αφοσιώθηκε στον κινηματογράφο , στον οποίο ξεκίνησε το 1958 με την ταινία Το Εισπρακτοράκι. Την 1η πενταετία της καριέρας του εμφανίστηκε αρκετές φορές σε ρόλους κακού και σκληρού τύπου. Το κινηματογραφικό του προφίλ άλλαξε τελείως όταν ξεκίνησε μόνιμη συνεργασία με τον σκηνοθέτη και παραγωγό Απόστολο Τεγόπουλο (1963 - Κλακ Φιλμς) , που τον καθιέρωσε στο ευρύ κοινό μέσα από τα κοινωνικά δράματα σε ρόλους καλού και τίμιου παλικαριού ( "Το παιδί του λαού"). Μέχρι σήμερα έχει εμφανιστεί σε 51 ταινίες , πολλές από τις οποίες σημείωσαν μεγάλη εμπορική επιτυχία. Παράλληλα με την υποκριτική έκανε καριέρα και ως τραγουδιστής στο θέατρο , τον κινηματογράφο αλλά και σε νυχτερινά κέντρα. Το 1ο του τραγούδι το ερμήνευσε (επαγγελματικά) το 1962 στη μουσική κωμωδία Είσοδος Υπηρεσίας. Έκανε πολλές επιτυχίες και ηχογράφησε 9 μεγάλους δίσκους και πάνω από 50 δισκάκια. Τηλεόραση : Τα Αγρίμια , Ο Θυρωρός κ.α.
Η Έρρικα γεννήθηκε το 1943 και η Μαργαρίτα το 1945. Γεννήθηκαν στη Βιέννη από Έλληνα πατέρα και Αυστριακή μητέρα. Το 1951 ήρθαν στην Ελλάδα όπου σπούδασαν χορό στη σχολή της Έλλης Ζουρούδη και τραγούδι στη σχολή Τζουανέα. Έκαναν την 1η καλλιτεχνική εμφάνιση το 1960 στο κέντρο Αστέρια της Γλυφάδας και το 1963 πήραν μέρος για 1η φορά σε θεατρική παράσταση , στην επιθεώρηση Κι Εφέτος Διασκεδάζουμε , στο Θέατρο Βέμπο , όπου τις παρουσίασε στο κοινό η ίδια η Βέμπο. Αμέσως έγιναν φίρμες τραγουδώντας ξένα και ελληνικά τραγούδια. Η 1η τους δισκογραφική δουλειά ήταν με τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι. Στο σινεμά ξεκίνησαν τις εμφανίσεις τους ως τραγουδίστριες με την ταινία Όταν Λείπει Η Γάτα (1962). Έλαβαν μέρος σε 21 ταινίες ερμηνεύοντας τραγούδια ή μικρούς ρόλους. Μετά το 1974 οι δρόμοι τους χώρισαν και η Έρρικα συνέχισε στο θέατρο ως χορεύτρια με τον Βαγγέλη Σειληνό και τον Φώτη Μεταξόπουλο.
Η Νίκη Τριανταφυλλίδη γεννήθηκε στην Αθήνα από Ρωσίδα μητέρα. Πατέρας της ήταν ο γνωστός συνθέτης Πάνος Τριανταφυλλίδης. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη σχολή του Πέλλου Κατσέλη. Το 1963 πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με το έργο Το Σπίτι Της Μπερνάρντα Άλμπα. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με πολλούς σημαντικούς θιάσους παίζοντας πρωταγωνιστικούς ρόλους. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Συνόλου και της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης. Τη 10ετία του '90 ίδρυσε το δικό της Θέατρο Τριανταφυλλίδη στην πλατεία Βάθης , όπου ανέβασε σημαντικές παραστάσεις σε σκηνοθεσία δική της. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1962 με την ταινία του Τάκη Κανελλόπουλου Ουρανός και σύντομα καθιερώθηκε ως δραματική ενζενί. Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε 25 ταινίες. Το 1970 κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την μικρού μήκους ταινία της Συνηθισμένο Μου Όνειρο. Τηλεόραση : Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται , Γυναίκα Από Βελούδο κ.α. Τιμήθηκε με το βραβείο Μαρίκα Κοτοπούλη και με βραβείο στο φεστιβάλ θεάτρου Ιθάκης. Δίδαξε στις δραματικές σχολές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Πέλλου Κατσέλη.
Ο Γιάννης Γκιωνάκης γεννήθηκε το 1922 στην Αθήνα και πέθανε το 2002. Στη διάρκεια της Κατοχής σπούδασε στην Ιατρική Σχολή. Μια παράσταση που έτυχε να παρακολουθήσει στο Θέατρο Τέχνης το 1943 στάθηκε αφορμή να εγκαταλείψει τις σπουδές του και να φοιτήσει στη δραματική σχολή του Κάρολου Κουν και στο Εθνικό Ωδείο. Σε ηλικία 35 ετών πήρε πτυχίο και από την Πάντειο Ανωτάτη Σχολή υλοποιώντας την υπόσχεση προς τον πατέρα του για ανώτερες σπουδές. Στο θέατρο έκανε την 1η εμφάνιση το 1944 με το έργο Ο Τελευταίος Ασπροκόρακας του Αλέξη Σολομού που ανέβηκε στο Θέατρο Τέχνης , ενώ ένα χρόνο αργότερα έκανε την 1η του εμφάνιση στην επιθεώρηση (Η Ζωή Ξαναρχίζει). Το 1953 προσλαμβάνεται στο Εθνικό Θέατρο και από το 1957 επιστρέφει στην επιθεώρηση όπου θα παραμείνει πιστός για μια 10ετία συνεργαζόμενος με μεγάλους πρωταγωνιστές της εποχής. Το 1966 συγκροτεί για 1η φορά θίασο πρόζας και ξεκινά τη χρυσή 4ετία στο θέατρο , ερμηνεύοντας σχεδόν αποκλειστικά έργα του Δημήτρη Ψαθά και αναδεικνύεται σε ιδανικό ερμηνευτή των έργων του. Στις αρχές του '70 συνεργάστηκε με το Προσκήνιο του Αλέξη Σολομού σημειώνοντας μεγάλες επιτυχίες σε δύσκολους ρόλους. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1951 με την ταινία Εκείνες Που Δεν Πρέπει Ν' Αγαπούν. Η 1η μεγάλη επιτυχία ήρθε το 1960 με το ρόλο του χαζο-Μπρίλη στην ταινία Τα Κίτρινα Γάντια. Έλαβε μέρος σε 98 ταινίες (κωμωδίες και φαρσοκωμωδίες) ερμηνεύοντας μεγάλη γκάμα ρόλων. Τιμήθηκε με το Αναμνηστικό Μετάλλιο Δημήτρη Ψαθά για τις εξαιρετικές ερμηνείες στο θέατρο και τον κινηματογράφο.
Η Μάρω Κοντού γεννήθηκε το 1934 στην Αθήνα και σπούδασε στη σχολή χορού της Κούλας Πράτσικα. Για μια 5ετία (1953 - 1958 συμμετείχε στο χορό αρχαίου δράματος του Εθνικού Θεάτρου και το 1958 απέκτησε άδεια ηθοποιού ως εξαιρετικό ταλέντο. Η 1η της επίσημη εμφάνιση στο θέατρο έγινε το 1959 με το έργο Η Κυρία Του Κυρίου των Νίκου Τσιφόρου και Πολύβιου Βασιλειάδη με το θίασο του Ντίνου Ηλιόπουλου. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους γνωστών πρωταγωνιστών της εποχής (Δημήτρη Χορν , Λάμπρου Κωνσταντάρα , Δημήτρη Μυράτ κ.α.) παίζοντας σε έργα πρόζας και αργότερα στην επιθεώρηση. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1954 με την ταινία του Ντίνου Δημόπουλου Χαρούμενο Ξεκίνημα. Οι πρώτοι σημαντικοί ρόλοι ήρθαν το 1960 σε ταινίες όπως Τα Κίτρινα Γάντια , Έγκλημα Στα Παρασκήνια , Τρεις Κούκλες Κι Εγώ , Μωρό Μου κ.α. , ενώ μεγάλες της επιτυχίες θεωρούνται οι ταινίες Αλλοίμονο Στους Νέους (1961) , Το Κάθαρμα (1963) , Η Γυνή Να Φοβήται Τον Άνδρα (1965) , Μια Ιταλίδα Από Την Κυψέλη - 1968 , Ο Τζαναμπέτης (1969) κ.α. Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε 52 ταινίες , σε πολλές από τις οποίες ερμήνευσε και τραγούδια. Υπήρξε η κινηματογραφική παρτενέρ του Λάμπρου Κωνσταντάρα , με τον οποίο συμπρωταγωνίστησε 13 φορές. Διατέλεσε δημοτική σύμβουλος Αθηνών από το 1995. Υπήρξε πρώτη επιλαχούσα βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές 1996 και βουλευτής το 1999.
Η Μπεάτα Ασημακοπούλου γεννήθηκε το 1934 στην Αθήνα και πέθανε το 2009. Σπούδασε στη σχολή θεάτρου του Τάκη Μουζενίδη. Ως μαθήτρια της σχολής εμφανίστηκε το 1954 στο έργο Ρωμαίος Και Ιουλιέττα με τον θίασο του Νίκου Χατζίσκου στο Θέατρο Εθνικού Κήπου και το 1955 έκανε την 1η της επαγγελματική εμφάνιση στην κωμωδία Δημόσιο Σκάνδαλο με τον θίασο του Τάκη Μουζενίδη. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε και στο σινεμά με την ταινία Καταδικασμένη Κι Απ' Το Παιδί Της. Έχει εμφανιστεί σε 35 ταινίες (στις 23 από αυτές σκηνοθέτης ήταν ο σύζυγός της Ορέστης Λάσκος). Σταθμοί στη θεατρική της καριέρα υπήρξαν οι συμμετοχές στα έργα Στουρνάρα 288 και Αγάπη Μου Ουα Ουα. Τηλεόραση : Δύο Ορφανές , Εκείνες Κι Εγώ κ.α.
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος γεννήθηκε στο Διακοφτό Αχαίας και σπούδασε στη σχολή του Βασιλικού Θεάτρου (Εθνικό). Στην ίδια σκηνή έκανε την 1η του εμφάνιση το 1938 στο έργο Βασιλιάς Ληρ του Σαίξπηρ. Στο Εθνικό παρέμεινε μέχρι το 1941 και έπειτα από μια επιτυχημένη περίοδο συνεργασίας με θιάσους του ελεύθερου θεάτρου επανήλθε το 1946 για μια ακόμα 4ετία. Από το 1950 μέχρι το 1964 συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους γνωστούς θιάσους της εποχής ερμηνεύοντας πολλούς αξιόλογους ρόλους. Το 1964 συγκρότησε για 1η φορά δικό του θίασο και ανέβασε το έργο Κάνε Με Πρωθυπουργό στο Θέατρο Σαμαρτζή. Στη συνέχεια και μέχρι το 1974 συγκρότησε θιάσους με δημοφιλείς πρωταγωνιστές σημειώνοντας μεγάλες επιτυχίες. Η Κυρία Του Κυρίου (1965 - 1966) με την Γκέλυ Μαυροπούλου , Ο Άνθρωπος Που Γύρισε Από Τα Πιάτα (1968 - 1969) με τους Κώστα Χατζηχρήστο - Άννα Φόνσου , Το Μεγάλο Μας Τσίρκο (1973) με τους Τζένη Καρέζη - Κώστα Καζάκο κ.α. Στο τελευταίο μέρος της καριέρας του εμφανίστηκε σε πολλές επιθεωρήσεις. Στον κινηματογράφο μέσα από τις 132 ταινίες που συμμετείχε κατάφερε να γίνει ένας από τους πιο αγαπητούς ηθοποιούς ευρείας αποδοχής. Ξεκίνησε με ρόλους κακού του υπόκοσμου και στη συνέχεια διακρίθηκε σε ρόλους καλοκάγαθου ή γκρινιάρη εργοστασιάρχη ή του πατέρα γνωστών πρωταγωνιστριών. Το ντεμπούτο του το έκανε το 1947 με την ταινία Παιδιά Της Αθήνας δίπλα στην Έλλη Λαμπέτη. Ο 1ος σημαντικός ρόλος ήρθε με την ταινία Στέλλα (1955) του Μιχάλη Κακογιάννη. Το 1984 έκανε την τελευταία του εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη με την ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου Ταξίδι Στα Κύθηρα. Στην τηλεόραση συμμετείχε σε μια από τις μακροβιότερες εκπομπές , το Λούνα Παρκ του Γιάννη Δαλιανίδη , που συμπλήρωσε περισσότερα από 300 επεισόδια.
Η Σαπφώ Νοταρά γεννήθηκε το 1907 στο Ηράκλειο της Κρήτης και πέθανε το 1985. Σπούδασε στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου και στη δραματική σχολή του Πειραικού Συνδέσμου όπου έκανε μαθήματα ρυθμικής και μπαλέτου. Στη σκηνή πρωτοεμφανίστηκε το 1934 με το Ελεύθερο Θέατρο. Στη μακρόχρονη καριέρα της συνεργάστηκε με λαμπρούς θιάσους , όπως των Μαρίκας Νέζερ , κ. Κατερίνας , Πειραματικού Θεάτρου Αλέξη Δαμιανού , Δημήτρη Μυράτ , Έλλης Λαμπέτη - Γιώργου Παππά - Δημήτρη Χορν , Αλίκης Βουγιουκλάκη - Δημήτρη Παπαμιχαήλ , και επίσης με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Εθνικό Θέατρο. Από τα μέσα της 10ετίας του '60 διαμόρφωσε έναν ιδιόμορφο κωμικό τύπο , που τον αξιοποίησε περισσότερο στον κινηματογράφο και τον χαρακτήριζαν η βροντερή φωνή , ο αυθορμητισμός και η καλοσύνη της ψυχής. Ξεκίνησε την κινηματογραφική καριέρα το 1951 με την ταινία Η Λύκαινα. Έλαβε μέρος σε 32 ταινίες ερμηνεύοντας δεύτερους αλλά πολύ χαρακτηριστικούς ρόλους. Οι ταινίες που την έκαναν αυρύτερα γνωστή και την καθιέρωσαν ως μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες κωμικούς ήταν Η Χαρτοπαίχτρα (1964) του Γιάννη Δαλιανίδη και Αχ! Αυτή Η Γυναίκα Μου (1967) του Γιώργου Σκαλενάκη. Η χαρακτηριστική της φωνή της επέτρεψε να ξεχωρίσει και στο ραδιόφωνο μετέχοντας στις δημοφιλείς εκπομπές Το Ημερολόγιο Ενός Θυρωρού (Κλημεντίνη) , Η Κυρία Κυριακή κ.α.
Η Μαρία Φωκά γεννήθηκε το 1916 στο Αργοστόλι και πέθανε το 2001. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1944 στο έργο Στέλλα Βιολάντη και συνέχισε στο Θέατρο Τέχνης μέχρι το 1948. Η θεατρική της παρουσία υπήρξε συνεχής μέχρι το 1984 (με εξαίρεση την 8ετία 1950 - 1958. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1949 με την ταινία Ο Κόκκινος Βράχος. Έλαβε μέρος σε 33 ταινίες (κωμωδίες και δράματα). Έγινε ευρύτερα γνωστή με το ρόλο της κυρίας Δελακοβία στην τηλεοπτική σειρά Η Γειτονιά μας , και αργότερα με το ρόλο της Όλγας Μαρκάτου στην τηλεοπτική σειρά Ντόλτσε Βίτα. Διατέλεσε αντιπρόεδρος και πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Ηθοποιών και μέλος του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.
Ο Δήμος Σταρένιος γεννήθηκε το 1909 στο Κάιρο και πέθανε το 1983. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1929 με το έργο Η Άγνωστος του Μπισόν και στο σινεμά το 1943 με την ταινία Μάγια Η Τσιγγάνα. Έλαβε μέρος σε 66 ελληνικές ταινίες και ειδικεύτηκε σε ρόλους κακών. Συμμετείχε και σε αρκετές ξένες παραγωγές , στις οποίες ήταν περιζήτητος αφού γνώριζε 4 γλώσσες.
Ο Κώστας Βουτσάς γεννήθηκε το 1931 στο Βύρωνα , αλλά μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Ενώ ήταν ακόμα μαθητής του γυμνασίου , έπαιξε σε μια παράσταση που οργανώθηκε σε κάποια κατασκήνωση στη Μηχανιώνα. Εκεί τον είδε ο σκηνοθέτης Τ. Τσουμάκας που διέκρινε το ταλέντο του και τον παρότρυνε να ακολουθήσει την ηθοποιία. Λίγο αργότερα σπούδασε στη δραματική σχολή Τριανταφυλλίδη (Μακεδονικό Ωδείο) της Θεσσαλονίκης. Αποφοίτησε το 1952. Η 1η του επαγγελματική εμφάνιση στη σκηνή ήταν το 1953 στο Στρατιωτικό Θέατρο Θεσσαλονίκης με το έργο Άνθος Του Γιαλού. Στο ίδιο θέατρο συνέχισε τις εμφανίσεις για μερικά ακόμη χρόνια. Το 1953 έκανε την 1η του κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία Ο Μπαμπάς Εκπαιδεύεται (εμφανίστηκε ως κομπάρσος). Στην Αθήνα ήρθε για μόνιμη εγκατάσταση το 1958 ύστερα από προτροπή της πρωταγωνίστριας του μουσικού θεάτρου Καλής Καλό που τον κάλεσε στον θίασό της. Μαζί της εμφανίστηκε στην επιθεώρηση Πάρε Κόσμε στο Θέατρο Περοκέ το 1958. Την επόμενη σαιζόν εντάχθηκε στο δυναμικό του Θεάτρου Ακροπόλ όπου εμφανίστηκε σε επιτυχημένες επιθεωρήσεις. Στο είδος αυτό διακρίθηκε ιδιαίτερα στη μεγάλη και τόσο παραγωγική του θεατρική καριέρα. Στον κινηματογράφο συνέχισε τις εμφανίσεις σε ταινίες παίζοντας σε δεύτερους ρόλους , μέχρι το 1961 και την ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη Κατήφορος , με την οποία αναγνωρίζεται το μεγάλο κωμικό ταλέντο και η δημοτικότητά του εκτινάσσεται στα ύψη. Από την επόμενη χρονιά αρχίζουν οι πρώτοι πρωταγωνιστικοί ρόλοι και μέσα σε λίγα χρόνια θα καθιερωθεί ως ένας από τους σημαντικότερους κωμικούς της γενιάς του. Στο θέατρο την περίοδο 1964 - 1972 εμφανίζεται ως συν-θιασάρχης με όλα τα μεγάλα ονόματα της κωμωδίας , ενώ από το 1972 και μετά συγκροτεί δικούς του θιάσους και διαπρέπει στην κωμωδία. Η πρωταγωνιστική του παρουσία στον ελληνικό κινηματογράφο υπήρξε σχεδόν αδιάκοπη για 4 10ετίες σε ταινίες του εμπορικού κυκλώματος (10ετίες '60 , '70 και '80) αλλά και του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου ('80 και '90). Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε 76 ταινίες , αποκλειστικά κομεντί και κωμωδίες. Το 1982 σκηνοθέτησε τη μοναδική του ταινία με τίτλο Και Το Λουρί Της Μάνας. Το 1984 η επιτροπή του φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον τίμησε με ειδικό βραβείο για τη συνολική προσφορά του στον κινηματογράφο , με αφορμή της ταινία Ο Έρωτας Του Οδυσσέα (1984) του Βασίλη Βαφέα. Σημαντική είναι και η παρουσία του στη μικρή οθόνη. Ξεκίνησε το 1973 στη σειρά του Κώστα Πρετεντέρη Ο Ονειροπαρμένος (και σκηνοθέτης) και συνέχισε με σειρές όπως Ο Θυρωρός , Ο Ανδροκλής Και Τα Λιοντάρια Του κ.α.
Ο Χρόνης Εξαρχάκος γεννήθηκε το 1933 στην Ερμούπολη της Σύρου και πέθανε το 1984. Μεγάλωσε στην Πλάκα. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Πέλλου Κατσέλη και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1963 με το έργο Η Βίλλα Των Οργίων του Γ. Σταύρου και τον θίασο Κάκιας Αναλυτή - Κώστα Ρηγόπουλου. Το 1964 εμφανίστηκε στο έργο Ιούλιος Καίσαρ του Σαιξπηρ με το Ελληνικό Λαικό Θέατρο και στη συνέχεια (1964 - 1965) συνεργάστηκε με τον θίασο της κ. Κατερίνας. Το 1965 έπαιξε με τον θίασο Βουτσά - Κοντού - Κωνσταντίνου στα έργα Μην Πατάτε Τη Χλόη και Ο Καραγκιόζης Στη Βουλή και το 1966 ήρθε η 1η μεγάλη επιτυχία με το θίασο Βουγιουκλάκη - Παπαμιχαήλ και το ρόλο του χωροφύλακα στο έργο Η Κόρη Μου Η Σοσιαλίστρια. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους καταξιωμένων πρωταγωνιστών , ενώ από το 1969 και μετά συγκρότησε πολλές φορές δικούς του θιάσους , τελειώνοντας τη θεατρική του καριέρα με ένα έργο που το αγάπησε ιδιαίτερα , το Γκαρσονιέρα Για Δέκα (1980) , το οποίο και σκηνοθέτησε. Πήρε μέρος σε περισσότερες από 60 επιθεωρήσεις και διακρίθηκε ως ένας από τους πιο μοντέρνους κωμικούς της γενιάς του. Το ιδιόμορφο κωμικό του ταλέντο αποτυπώθηκε σε 23 ελληνικές ταινίες ξεκινώντας με τη δημιουργία του Οδυσσέα Κωστελέτου Διαζύγιο Αλά Ελληνικά (1964) , με το πρωταγωνιστικό ζευγάρι Αναλυτή - Ρηγόπουλου που τον ανέδειξε. Έγινε βασικός ηθοποιός τηςΦίνος Φιλμ και εμφανίστηκε σε πολλές επιτυχημένες κωμωδίες της και μιούζικαλ. Ο 1ος του πρωταγωνιστικός ρόλος ήταν στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη Ο Κατεργάρης (1971) , ενώ μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία σημείωσε με την ταινία Η Κόρη Μου Η Σοσιαλίστρια.
