Η δεύτερη γιαπωνέζα σου Domenica είναι πανέμορφη!
Η δική μου σπανιόλα είναι μικρή, πιο μικρή και από την bibi-bo.. Και χρονολογείται από το 1960-1970, χαρισμένη από μια γειτόνισσα που είχαμε στο πρώτο σπίτι που μέναμε μέχρι το 1983.
Σήμερα θα ήθελα να σας δείξω το.... βαρύ πυροβολικό μου!
Αυτή η κούκλα, είναι περίπου ένα μέτρο ψηλή, περπατάει και μιλάει! Εχει παιχτεί από ελάχιστα εώς καθόλου, ήταν η καλή μου κούκλα που δεν επιτρεπόταν κανένας να αγγίξει!! :flower:
Ολες αυτές οι κούκλες που σας δείχνω και οι επόμενες που θα ακολουθήσουν, είναι όλες δώρα μιας πολύ καλής κυρίας, οικογενειακής μας φίλης από την Πόλη, η οποία ήταν ιδιαίτερα ευκατάστατη και επειδή δεν είχε παιδιά μου έφερνε συνέχεια δώρο μεγάλες κούκλες. Αυτές τις κούκλες ήταν αδύνατο να μου τις αγοράσουν οι γονείς μου, ειδικά αυτή που σας δείχνω σήμερα, είχε εκείνη την εποχή μια μικρή περιουσία! Να'ναι καλά που ομόρφυνε με μοναδικές αναμνήσεις τα παιδικά μου χρόνια! :flower:
Η κούκλα στην πλάτη της έχει ένα Ζ μέσα σε έναν δαντελωτό κύκλο και κάτω από αυτό γράφει G.O. και παρακάτω 18. Στο καπάκι του μηχανισμού που μπαίνει το δισκάκι (στην πλάτη) γράφει ΟΖΕΝ U.S.
Το τραγούδι που έλεγε ήταν το "πλάθω κουλουράκια" από την μια μεριά του δίσκου και το "πόσο μ'αρέσουν οι καραμελίτσες" από την άλλη!