Μεθοριακός Σταθμός (1974 ΥΕΝΕΔ)

[Supernikos]

Άμα παίρναμε εμείς κάτι από το περιοδικό τους χωρίς να το αναφέραμε, το πιο πιθανό θα ήταν να ακολουθούσε μύνηση από μέρους τους...

 

[LambrosKon]

ΡΤ 365 5-11/2/1977

 

[tonytony]

 

[Rinus Cesar]

Πολύ ωραίο τόπικ για μια πολύ - πολύ ωραία τηλεοπτική σειρά, σίγουρα απ' τις καλύτερες που πέρασαν από την ελληνική τηλεόραση !!! Επίσης, το αρχειακό υλικό, που έχετε ανεβάσει στα ποστ σας, είναι ... "να γλύφεις τα δάχτυλά σου" !!!

Όσο για μένα .... δυστυχώς, ήμουν πολύ μικρός όταν παιζόταν η σειρά [η οποία, μάλιστα, κράτησε πάρα πολύ !!!] κι έτσι ... δεν θυμάμαι πολλά πράγματα, πέρα από κάποιες "συγκεχυμένες" εικόνες !!! Τα δύο, μοναδικά, πράγματα που θυμάμαι [προφανώς από τα επεισόδια που προβλήθηκαν στις αρχές των 80ς] είναι τα εξής : α) Στο τηλεγραφείο του χωριού, τον ταλαίπωρο τηλεγραφητή να προσπαθεί να κάνει τον τηλέγραφο να δουλέψει !!! "Τάκα τάκα τάκα" έκανε ο τηλέγραφος ... αλλά ... μάταια, δεν έπαιρνε μπρος !!! β) Κάποια στιγμή είχε έρθει στο χωριό ένας Ελληνοαμερικάνος, μεγάλης ηλικίας κύριος, ο οποίος ... περιτριγύριζε τη μητέρα του Βάσου Ανδριανού για να την παντρευτεί και ... να περάσουν μαζί τα υπόλοιπα χρόνια που τους μένουν !!! Όμως ... ο υιός Βάσος Ανδριανός δεν ήθελε με τίποτα αυτόν το γάμο και ... έκανε κάθε προσπάθεια για να τον "σαμποτάρει" !!! Κάποια στιγμή, λοιπόν, η μητέρα του Ανδριανού τού ανακοίνωσε ότι θα καλέσουν τον Ελληνοαμερικάνο στο σπίτι τους για να τον τραπεζώσουν !!! Και ... ο πονηρός ο υιός πάει να "ψαρέψει" τον Ελληνοαμερικάνο σχετικά με τα φαγητά που του αρέσουν !!! Κι από το "ξεψάχνισμα" προέκυψε το εξής : Ο Ελληνοαμερικάνος σιχαίνεται τις μπάμιες, δεν θέλει ούτε να τις βλέπει !!! Και μια και δυο πάει και λέει στη μαμά του : "Μαμά, ο ... υποψήφιος γαμπρός τρελαίνεται για μπάμιες, είναι το αγαπημένο του φαγητό, του έχουνε λείψει εκεί στο Αμέρικα, αυτό να του μαγειρέψεις" !!! Και έτσι έγινε ... η μαμά του Ανδριανού μαγείρεψε μπάμιες για τον Ελληνοαμερικάνο ...

Κι έτσι, το βράδυ που ήρθε σπίτι τους είδαμε την εξής σκηνή : Ο Ανδριανός σε μια γωνιά περίμενε πώς και πώς να απολαύσει τη στιγμή που ο Ελληνοαμερικάνος θα δει τις μπάμιες στο τραπέζι και ... θα ξεκουμπιστεί απ' το σπίτι !!! Όμως ... τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα σχεδίασε !!! Με το που είδε ο "υποψήφιος γαμπρός" τις μπάμιες είπε με μια σπαρταριστή ελληνοαμερικάνικη προφορά : "Όου, μπάμιες ... ντεν τις τρώω, ντεν μ΄ αρέσουν, αλλά αφού είναι απ' τα χεράκια σου ... θα τις φάω " !!!! Και στην τελευταία σκηνή του επεισοδίου είδαμε τον Ελληνοαμερικάνο να έχει πέσει με τα μούτρα στις μπάμιες, τον Ανδριανό να χτυπάει με τα χέρια του το κεφάλι του μονολογώντας "όχι ρε συ, όχι ρε συ ..." και εμείς οι τηλεθεατές [μικροί & μεγάλοι] να έχουμε ξεκαρδιστεί στο γέλιο !!! Θυμάμαι, επίσης, ότι την επόμενη ημέρα συζητούσα αυτό το επεισόδιο με τη συγχωρεμένη τη γιαγιά μου ....

 

[tsalk]

Λατρεύω να διαβάζω τις αναμνήσεις και τις περιγραφές του Rinus από τις διάφορες σειρές. Το σχόλιό μου εδώ είναι φαντάσου και να θυμόσουν πρισσότερα......

 

[tonytony]

 

[ChristosM]

Τρέξτε στο επίσημο site της ΕΡΤ να δείτε ένα από τα τελευταία επεισόδια που μόλις ανέβασε η ΕΡΤ. Την ευχαριστούμε πάρα πολύ.

http://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-view.aspx?tid=90937&tsz=0&act=mMainView

 

[nick]

Πραγματικά καταπληκτικό το απόσπασμα. Μου έκαναν εντύπωση οι τίτλοι τέλους που είχαν ολόκληρο σχεδόν το μουσικό θέμα. Αλλά και η εικόνα ήταν καθαρή!

 

[ChristosM]

Η συγκίνηση μου βλέποντας το προτελευταίο επεισόδιο που ανέβασε η ΕΡΤ στο επίσημο αρχείο της την περασμένη Πέμπτη, ήταν πολύ μεγαλύτερη απ' ότι είχα φανταστεί.

Οι τίτλοι αρχής και κυρίως του τέλους με γύρισαν αμέσως 30 χρόνια πριν και μου ξύπνησαν εικόνες και μνήμες.

Το συγκεκριμένο επεισόδιο είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς "κλείνει" τον κύκλο ζωης του Αλέξη με την Αλίκη με πολύ βίαιο τρόπο, για να ανοίξει όμως την πόρτα στην Γαρουφαλιά να μπεί επίσημα πλεον στην ζωη του Αλέξη, κάτι που οι τηλεθεατές ζητούσαν επίμονα να γίνει. Η Γαρουφαλιά ήταν πάντα ερωτευμένη με τον Αλέξη και στο τελευταίο επεισόδιο κατά κάποιο τρόπο δικαιώνεται η στάση της και η υπομονή της καθώς σμίγουν για μια ζωη.

Ο Βάσος Αδριανός ήταν υπέροχος στο ρόλο του Αλέξη και αγαπήθηκε πολύ από τους τηλεθεατές. Ο ρόλος του ως γεωπόνος, έδωσε αρκετές φορές κουράγιο σε πολλούς αγρότες του τόπου μας.

Η μητέρα του, η κυρία Κούλα (Κούλα Αγαγιώτου), στον ρόλο που την έκανε ευρέως γνωστή στο κοινό. Της ταιριάζει απόλυτα και μάλιστα το είχε πει και η ίδια σε μεταγενέστερη συνέντευξή της ότι προτιμά να ερμηνεύει δραματικούς ρόλους. Βέβαια η Αγαγιώτου ήταν απολαυστική και στα "Λιονταράκια" 4 χρόνια αργότερα σε κωμικό ρόλο.

Η ατμόσφαιρα της σειράς δεν ήταν μακριά από τις ανάλογες παλιές ελληνικές ταινίες που αγαπούσε το κοινό. Οι διάλογοι απλοί, καθημερινοί, απόλυτα κατανοητοί, χωρίς υπερβολές. Η Σούλα Πιερράκου διακρινόταν για το ωραίο της γράψιμμο και τους υπέροχους διαλόγους γεγονός που το "ζούσαμε" για πολλά χρόνια και μέσα από τα σήριαλ του Ξενόπουλου.

Μέσα σπό την σειρά πέρασαν πολλές ιστορίες με μηνύματα ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, αγάπης, ήθους. Ο "Μεθοριακός Σταθμός" ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο της ελληνικής τηλεόρασης που αγαπήθηκε πολύ από το τηλεοπτικό κοινό, όπως και οι παλιές ελληνικές ταινίες, αλλά χάθηκε εξ αιτίας κάποιων "μορφωμένων" χωρίς ευαισθησίες.

 

[tsalk]

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Χρήστο για την εξαιρετική αυτή σειρά (που ίσως να την αγάπησα παραπάνω από το Λούνα Πάρκ) και να ευχηθώ σύντομα η ΕΡΤ να ανεβάσει και το τελευταίο επεισόδιο που απλώς θυμίζω αρκετά αποσπάσματα είχαν προβληθεί το 1991 από την εκπομπή το σήριαλ των σήριαλ με την Ρένα Θεολογίδου.

 

[Wally]

Νομιζω οτι αυτοι οι δυο παραγραφοι του Χρηστου μαζι με δυο φωτογραφιες ειναι το καλυτερο αφιερωμα για την ομορφη αυτη σειρα...

 

[bernard.c]

Η συγκίνηση μου βλέποντας το προτελευταίο επεισόδιο που ανέβασε η ΕΡΤ στο επίσημο αρχείο της την περασμένη Πέμπτη, ήταν πολύ μεγαλύτερη απ' ότι είχα φανταστεί.Οι τίτλοι αρχής και κυρίως του τέλους με γύρισαν αμέσως 30 χρόνια πριν και μου ξύπνησαν εικόνες και μνήμες.

Το συγκεκριμένο επεισόδιο είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς "κλείνει" τον κύκλο ζωης του Αλέξη με την Αλίκη με πολύ βίαιο τρόπο, για να ανοίξει όμως την πόρτα στην Γαρουφαλιά να μπεί επίσημα πλεον στην ζωη του Αλέξη, κάτι που οι τηλεθεατές ζητούσαν επίμονα να γίνει. Η Γαρουφαλιά ήταν πάντα ερωτευμένη με τον Αλέξη και στο τελευταίο επεισόδιο κατά κάποιο τρόπο δικαιώνεται η στάση της και η υπομονή της καθώς σμίγουν για μια ζωη.

Ο Βάσος Αδριανός ήταν υπέροχος στο ρόλο του Αλέξη και αγαπήθηκε πολύ από τους τηλεθεατές. Ο ρόλος του ως γεωπόνος, έδωσε αρκετές φορές κουράγιο σε πολλούς αγρότες του τόπου μας.

Η μητέρα του, η κυρία Κούλα (Κούλα Αγαγιώτου), στον ρόλο που την έκανε ευρέως γνωστή στο κοινό. Της ταιριάζει απόλυτα και μάλιστα το είχε πει και η ίδια σε μεταγενέστερη συνέντευξή της ότι προτιμά να ερμηνεύει δραματικούς ρόλους. Βέβαια η Αγαγιώτου ήταν απολαυστική και στα "Λιονταράκια" 4 χρόνια αργότερα σε κωμικό ρόλο.

Η ατμόσφαιρα της σειράς δεν ήταν μακριά από τις ανάλογες παλιές ελληνικές ταινίες που αγαπούσε το κοινό. Οι διάλογοι απλοί, καθημερινοί, απόλυτα κατανοητοί, χωρίς υπερβολές. Η Σούλα Πιερράκου διακρινόταν για το ωραίο της γράψιμμο και τους υπέροχους διαλόγους γεγονός που το "ζούσαμε" για πολλά χρόνια και μέσα από τα σήριαλ του Ξενόπουλου.

Μέσα σπό την σειρά πέρασαν πολλές ιστορίες με μηνύματα ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, αγάπης, ήθους. Ο "Μεθοριακός Σταθμός" ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο της ελληνικής τηλεόρασης που αγαπήθηκε πολύ από το τηλεοπτικό κοινό, όπως και οι παλιές ελληνικές ταινίες, αλλά χάθηκε εξ αιτίας κάποιων "μορφωμένων" χωρίς ευαισθησίες.

Πιστεύω ότι τα λόγια σου εκφράζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα που σε πολλούς από εμάς "ξύπνησαν" (ξανα)βλέποντας την σειρά, ύστερα από 30 χρόνια...

Μαζί με το "Λούνα Παρκ", αυτές οι δύο σειρές έγραψαν ιστορία στην Ελληνική τηλεόραση επί 7 χρόνια (1974-1981). Και η κάθε μία ήταν "μοναδική" στο είδος της...

 

[bernard.c]

Με μεγάλη συγκίνηση, παραθέτω το μήνυμα του επί 7 χρόνια σκηνοθέτη των 349 επεισοδίων της σειράς "Μεθοριακός σταθμός", κ. Γιώργου Πετρίδη, σχετικά με το ανέβασμα του προτελευταίου (348ου) επεισοδίου της σειράς στο site της ΕΡΤ:

http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=90937&autostart=0

"Είδα με απέραντη λαχτάρα και χαρά το προτελευταίο επεισόδιο του «Μεθοριακού Σταθμού» και όχι μόνο συγκινήθηκα αλλά δάκρυσα. Και ήταν φυσικό. Ήταν σα να έβρισκα ένα από τα χαμένα μου «παιδιά» μετά από 29 ολόκληρα χρόνια. Περιμένω με λαχτάρα να δω και το «στερνοπαίδι» μου και θα τα ξαναπούμε. Και μια λεπτομέρεια: Στο επεισόδιο που είδαμε, το προτελευταίο, υπήρχε μια έντονη συγκίνηση από όλους όσους έπαιζαν γιατί ήξεραν πως με το επόμενο θα τελείωνε η σειρά. Προσπαθούσαν όλοι να μη φαίνεται η συγκίνηση αλλά για εμένα ήταν φανερή και μόλις το είδα θυμήθηκα το κλίμα που επικρατούσε στο πλατό.

Χαίρομαι ειλικρινά που με την έμπρακτη αγάπη σας για το παρελθόν προσφέρετε και σε εμάς τους παλιότερους μεγάλη συγκίνηση. Να είστε όλοι καλά.

Γιώργος Πετρίδης

27 Νοεμβρίου 2011"

 

[ChristosM]

Πραγματικά πολύ συγκινητικό το μήνυμα του κυρίου Πετρίδη και ειλικρινά τον ευχαριστούμε. Προσωπικά θα ήθελα να τον ευχαριστήσω και για κάτι ακόμα. Για την παρέα που πρόσφερε για 7 χρόνια στην λατρεμένη μου γιαγιά (που μου λείπει τόσο), η οποία αγαπούσε πάρα πολύ τον "Μεθοριακό Σταθμό" και δεν έχανε επεισόδιο. Σας ευχαριστώ πολύ κ. Πετρίδη.

 

[Dimitrissss]

Αυτό που μου έχει αποτυπωθεί έντονα από τον Μεθοριακό Στθμό, είναι ότι τις Τετάρτες τα απογεύματα ερχόταν η μακαρίτισσα πλέον θεία Κυριακή στο σπίτι μας, γιατί δεν είχε τηλεόραση και δεν ήθελε να χάσει τον «Αλέξη».

Με την ευκαιρία, να πω ότι μέχρι τα μέσα του '70, υπήρχαν ακόμα σπίτια που δεν είχαν τηλεόραση κι έτσι οι επισκέψεις για σίριαλ, ματς, σώου (Γιουροβίζιον, καλλιστεία κλπ.) ήταν συχνές. Αντίθετα εμείς «προνομιούχοι», ο μπαμπάς δούλευε στην Φίλιπς, πρώτοι - πρώτοι τηλεόραση, όπως και έγχρωμη αργότερα (νέες επισκέψεις γιατί τα ματς δεν βλέπονται ασπρόμαυρα!) Μη βλέπετε σήμερα που τηλεόραση πλέον έχει κάθε σπίτι σε κάθε δωμάτιο, ακόμα και στο μπάνιο (που λέει η λόγος).

Πάντως έχω την εντύπωση ότι οι άνθρωποι χωρίς τηλεόραση ήταν λιγότερο υποψιασμένοι, αλλά και λιγότερο αποβλακωμένοι. Ζούσαν τη ζωή κοιτόντας έξω απ' τα πραγματικά παράθυρα του σπιτιού κι όχι απ' τα παράθυρα των δελτίων ειδήσεων, ούτε απ' τα παράθυρα των Windows. Ζωή αληθινή, όχι virtual. Ξέφυγα.

 

[Wally]

Ενα μεγαλο ευχαριστω στον κ Πετριδη για το ομορφα "φορτισμενο" μηνυμα.

 

[bernard.c]

Πραγματικά πολύ συγκινητικό το μήνυμα του κυρίου Πετρίδη και ειλικρινά τον ευχαριστούμε. Προσωπικά θα ήθελα να τον ευχαριστήσω και για κάτι ακόμα. Για την παρέα που πρόσφερε για 7 χρόνια στην λατρεμένη μου γιαγιά (που μου λείπει τόσο), η οποία αγαπούσε πάρα πολύ τον "Μεθοριακό Σταθμό" και δεν έχανε επεισόδιο. Σας ευχαριστώ πολύ κ. Πετρίδη.

Αυτό που μου έχει αποτυπωθεί έντονα από τον Μεθοριακό Στθμό, είναι ότι τις Τετάρτες τα απογεύματα ερχόταν η μακαρίτισσα πλέον θεία Κυριακή στο σπίτι μας, γιατί δεν είχε τηλεόραση και δεν ήθελε να χάσει τον «Αλέξη»...

Φαίνεται ότι όλοι μας έχουμε συνδέσει τον "Μεθοριακό σταθμό" με πρόσωπα αγαπημένα που δεν είναι πια κοντά μας... Εγώ θυμάμαι την προ-γιαγιά μου και την αδερφή της, οι οποίες έβλεπαν κάθε Τετάρτη τη σειρά στην ασπρόμαυρη τηλεόραση της γιαγιάς μου. Και εγώ, μικρό παιδάκι ακόμα τότε, να παίζω στον ίδιο χώρο χαζεύοντας πότε πότε τη σειρά. Για αυτό και μου αρκεί το άκουσμα της μουσικής των τίτλων της σειράς για να με συγκινήσει...

Σκεφτόμουν επίσης πόσο ωραίο θα ήταν να βρίσκονταν περισσότεροι από τους συντελεστές της σειράς εν ζωή (Β. Αδριανός, Κ. Αγαγιώτου, Θ. Έξαρχος, Τζ. Γαρμπή, Μ. Φωκά, Ν. Πλατής, κα), προκειμένου να δουν και αυτοί και να συγκινηθούν με το επεισόδιο της σειράς που ανέσυρε από το Αρχείο της η ΕΡΤ ύστερα από σχεδόν 30 χρόνια...

 

[tsalk]

Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες από το αρχείο του σκηνοθέτη της σειράς Γιώργου Πετρίδη τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ για την παραχώρηση του υλικού καθώς για τις αναμνήσεις που μας ''ξύπνησε''

 

[nick]

Ένα μικρό απόσπασμα απο την σειρά το 1981:

[video=youtube;DKkRkb6-65U]

 

[D@redevil]

Ευχαριστούμε πάρα-πάρα πολύ Nick!

Σήμερα, μας έφερες πολλά βιντεάκια-θησαυρούς σε πολλά θρεντς! :flower: