dkssprs είπε:
-Τι το θές μεγάλωσες τώρα....
-Αλήθεια πατέρα? Μεγάλωσα? Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορώ να αποφασίζω μόνος μου και να διαχειρίζομαι την προσωπική μου περιουσία χωρίς να αποφασίζουν οι γονείς μου τι χρειάζομαι και τι όχι ή τι είναι καλύτερο για μένα?
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΠΑΤΕΡΑ που με προστάτεψες αδειάζοντας το έπιπλο γιατί μάλλον ήθελες τον χώρο!
...κάτι τέτοιο θα έλεγα εγώ μάλλον, εκτός αν έβαζα τα κλάματα και έτρεχα γύρω γύρω τριρίζοντας σαν μικρό κοριτσάκι, που είναι και πιθανό
Jackie dragon είπε:
Και κατι επιπλεον που ηθελα να προσθεσω οσο αφορα την άδοξη κατάληξη που ειχε το NES σου ειναι οτι αυτο το περιστατικό πρεπει να γινει μάθημα προειδοποίησης σε ολους εμας που προκειται να γινουμε νεοι γονεις ωστε παντα να εχουμε προνόηση προστασίας των αγαπημενων παιχνιδιων που θ'ανηκουν στα παιδια μας.. Δηλαδη παντα μα παντα θα ρωταμε πριν τους πετάξουμε καποιο παιχνιδι! Βεβαια στην εποχη μας το θετικο ειναι οτι η δικη μας γενια (οι γεννηθέντες κυριως τη δεκαετια του '80 και που κατα το 70% ειμαστε ολοι gamers) θα εχουμε ηδη ενα σπιτι γεματο απο συλλογη κονσολών οπότε τα παιδια μας θα τα βρουν ολα κυριολεκτικα στο "πιάτο" οσο αφορα το gaming!
Σωστά τα λες αν και δεν ξέρω κατα πόσο θα δουλέψει κάτι τέτοιο. Γιατί το "μικρόβιο" του Retro μπορεί κάποιος να το αποκτήσει πολύ αργότερα από ότι φαντάζεσαι.
Εγώ ας πούμε ήμουν πολύ κτητικός και συνδεόμουν πολύ με τα παιχνίδια μου συναισθηματικά. Και λόγω του ανταγωνισμού με τον αδερφό μου, είχα φάει κόλλημα και κλείδωνα όλα τα πράγματά μου μακριά από εκείνον αλλά και τους γονείς μου. Ως αποτέλεσμα, σχεδόν ποτέ οι γονείς μου δεν πέταξαν τίποτα γιατί πολύ απλά δεν είχαν πρόσβαση αλλά και τα είχα όλα μαζεμένα (οπότε δεν ενοχλούσαν).
Κι όμως στο τέλος δεν γλίτωσαν. Τα περισσότερα παιχνίδια μου τα ξεφορτώθηκα ο ίδιος μετά τα 17, όταν άρχισα να ασχολούμαι πιο πολύ με το PC και είδα ότι δεν υπάρχει λόγος να τα κρατάω όλα αυτά κλεισμένα κάπου. Δηλαδή, είχα περάσει ήδη την ηλικία που λες, μάλλον, που πρέπει να ρωτάμε για να πετάξουμε πράγματα. Δεν τα πέταξα (γιατί τα λυπόμουν) αλλά τα μοίρασα από δω και απο εκεί. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, ένα σωρό αντικείμενα και παλιά videogames που μετάνιωσα που ξεφορτώθηκα. Γιατί το μικρόβιο του Retro το κόλλησα μετά τα 25.
Οπότε είναι κάτι που δεν θα μπορέσουμε να ελέγξουμε μάλλον. Ασε που ακόμα και αν κρύψουμε τα παιχνίδια των παιδιών μας από το να τα ξεφορτωθούν (αντιστράφηκαν οι ρόλοι ή μου φαίνεται?) ακόμα και όταν φτάσουν σε μεγάλη ηλικία, ακόμα και τότε ίσως να μην τους ενδιαφέρει. Το μικρόβιο του Retro το κολλάει η μειοψηφία, ας πούμε ότι εγώ, μονο έναν φίλο έχω που του αρέσουν αυτά, όλοι οι υπόλοιποι το βρίσκουν σαν θεμα για να με κράζουν, μάλιστα μου έχουν βγάλει το παρατσούκλι "φερετρο-maniax"
.
