Μόνο για γυναίκες

[Bambinella]

Ημουν ακομα στο Δημοτικο οταν αρχισα να ενδιαφερομαι για το μακιγιαζ. Πηγαινα στο δωματιο της μαμας και πανω στην τουαλετα της χαζευα τα ολα κι ολα τρια ειδη μακιγιαζ που ειχε: Κραγιον, ρουζ και γαλαζια σκια ματιων. Το κραγιον το εβαζε σε καθημερινη βαση. Τα αλλα δυο στη χαση και στη φεξη και μονο σε κανενα κοσμικο γεγονος. Ανοιγα λοιπον τις συσκευασιες αυτων των ειδων, τα μυριζα και εβαφα τον καρπο μου. Το προσωπο μου οχι, εκτος απο ελαχιστες εξαιρεσεις, ισως γιατι πιστευα πως δεν θα ειχε τιποτα να κερδισει το παιδικο μουτρακι μου.
Οταν ημουν 14 ετων κυκλοφορησε ενα πολυ ξεχωριστο περιοδικο για το μακιγιαζ. Δεν θυμαμαι με τιποτα το ονομα αυτου του περιοδικου, αλλα θυμαμαι πως ηταν κατι θεσπεσιο. Κατ' αρχας κυκλοφορουσε μονο δυο φορες το χρονο: Απριλιο και Οκτωβριο. Σε καθε τευχος του λοιπον ειχε πληρη αφιερωματα για ολους τους διασημους οικους καλλυντικων και ολα τα νεα προϊοντα τους για την καινουργια σαιζον. Τα παντα ηταν αναλυτικοτατα με πολλες φωτογραφιες και με τις ονομασιες και τους αριθμους ολων των ειδων μακιγιαζ για οσες ηθελαν να τα αγορασουν.
Ηταν πολυτελης εκδοση με ιλουστρασιον σελιδες και πανακριβο. Με το πενιχρο χαρτζιλικι που μου εδινε η μαμα, καθοτι κομματακι σφιχτη, θα ηταν αδυνατον να αγορασω κατι τετοιο. Ευτυχως υπηρχε παντα ο μπαμπας που δεν μου ελεγε οχι και ετσι ικανοποιησα τη διψα μου.
Επαιρνα στα χερια μου αυτο το μεγαλειο και το ξεφυλλιζα με τις ωρες. Επι ενα εξαμηνο ελιωνα τις σελιδες του μεχρι να βγει το επομενο τευχος. Τι ονειρο ηταν αυτο! Δεν θα ξεχασω με ποση λαχταρα το κοιταζα και το διαβαζα. Ηταν μια λαχταρα που μονο με την ερωτικη μπορω να την παρομοιασω. Αν εχετε ερωτευτει, που μαλλον θα εχετε, ηταν οπως οταν περιμενει κανεις να συναντηθει με το ταιρι του. Μια γλυκια αναστατωση κι ενα χαρουμενο σφιξιμο στο στηθος. Εκανα τη συγκριση μερικα χρονια αργοτερα και καταλαβα πως δεν υπηρχε διαφορα.
Ακριβως επειδη οπως ειπαμε η εκδοση ηταν πολυτελης, ασχολιοταν μονο με μεγαλους οικους καλλυντικων. Περα απο τις διασημες μαρκες τυπου Dior, ειχε μεσα και αλλες που σημερα εχουν μαλλον ξεχαστει: Payot, Jade, Rene Guinot, Dr. Babor, Orlane, Stendhal, Margaret Astor, Annemarie Borlid, The new frontier, Charles of the Ritz. Tα θυμαστε, κοριτσια μου, ολα αυτα; Ηταν κομματι απο τα πρωτα νιατα μας.
Οσο ξεφυλλιζα το περιοδικο, τοσο πιο πολυ ονειρευομουν. Ονειρευομουν οτι καποτε θα μεγαλωνα και ολα αυτα θα τα αποκτουσα.
Στα 15 μου απεκτησα το πρωτο μου κραγιον. Μαρκα Sheila M σε κοκκινο μεταλλικο χρωμα και βεραμαν συσκευασια. Δεν το αγορασα. Το βουτηξα απο τη μαμα που το ειχε στην ακρη γιατι δεν της αρεσε το χρωμα. Η μαμα δεν εβαζε ποτε χτυπητα χρωματα. Τα κραγιον της απο το συνοικιακο καταστημα καλλυντικων οπου ψωνιζε τα ζητουσε σε αποχρωση "κρεατι" οπως την ελεγε. Ετσι λοιπον επειδη το κραγιον εκεινο ηταν σχεδον αχρησιμοποιητο ειπα να κανω ενα ψυχικο και να μην αφησω να παει χαμενο. Το πηρα, το φορεσα και βγηκα εξω. Η μαμα το ειδε και μου ειπε πως ηταν πολυ χτυπητο για την ηλικια μου. Δεν ειχε αδικο γιατι δεν θα ελεγα πως με κολακευε ιδιαιτερα. Ετσι κι εγω αφαιρεσα το πλεονασμα με λιγο χαρτι και εκοψε η πολλη κοκκινιλα. Το φορουσα για τα επομενα δυο χρονια και βεβαια οχι καθε μερα, αλλα ηταν το μονο που ειχα και η ηλικια μου δεν επετρεπε περισσοτερα.
Στα 17 μου ημουν εξω απο τον Πατιστα με μια καρδιακη μου φιλη, την Πεπη, (ωρα σου καλη Πεπη οπου κι αν βρισκεσαι) και αποφασισαμε να μπουμε μεσα. Αφου χαζεψαμε για καμποση ωρα, πηρα τη μεγαλη αποφαση και αγορασα ενα μαυρο μολυβι ματιων που δεν θυμαμαι μαρκα, μια συσκευασια τριπλη σκια και ενα κραγιον. Αυτα τα δυο τελευταια ηταν Mary Quant με την κλασικη μαργαριτα. Οι σκιες ηταν στους τονους του γκριζομπλε και το κραγιον σε μουντο φουξια. Η Πεπη δεν αγορασε τιποτα γιατι αγαπουσε τη ζωη της και δεν ηθελε να κανει τη μανα της παιδοκτονο.
Πηγα σπιτι σαν τρελη κι αρχισα να βαφομαι με τα καινουργια μου αποκτηματα. Καλε, τι ομορφη που ημουν! Σπουδαια υποθεση το μακιγιαζ και δεν σκοπευα να ξαναβγω εξω χωρις αυτο, οπερ και εγενετο και το τηρω μεχρι σημερα. Ακομα και μεσα στο σπιτι ενα ελαφρυ μακιγιαζ θα το εχω. Πρωτα απο ολα για να νιωθω ωραια εγω κι επειτα για τους δικους μου ανθρωπους που θελω να με βλεπουν περιποιημενη. Και μεσα να μεινω, μπορει να χρειαστει να ανοιξω την πορτα μου σε κανεναν ανθρωπο και δεν θα ηθελα ποτε να με δει απεριποιητη. Αυτο ειναι βασικοτατη αρχη για μενα και πιστευω πως εχει τις ριζες της στη μικρη η μεγαλη δοση ναρκισσισμου που διακρινει τον χαρακτηρα μου.
Γιατι πιστευω πως απο τον εξωτερικο μας εαυτο πρεπει να δειχνουμε παντα το καλυτερο του κομματι!

 

[αριαδνη]

Μπαμπι ως παιδί ποτέ μα ποτέ δεν με ενδιέφερε το μεικ απ. Αν είχα λεφτά σε σιντι, βιβλία και κόμιξ θα πήγαιναν. Ακόμα και οι ξαδερφες μου που είχαν στην εφηβεία τα ολίγα καλλυντικά ποτέ δεν τα πήρα ούτε να τα δω .
Τώρα ομως που ήρθαν τα δεύτερα αντα κάτι με έπιασε και βαλτε και την καραντίνα μεσα και θέλω να μαι πιο περιποιημένη και με οποία περιποίηση παρακαλώ; με ρετρό μεικ απ φυσικα της Μαιρυλιν, της Ωντρευ κτλ. Νομίζω πως επειδή είμαι πολύ άσπρη και ξανθιά χρειάζομαι πολύ χρώμα, πολύ ρουζ και έντονα βαμμένα χείλη. Απλά θέλω κάποιον να μου δείξει κάποια πράγματα.

 

[Bambinella]

Μενουμε σε διαφορετικες πολεις, Αριαδνη. Ειδαλλως θα μπορουσα να σου δειξω καποια πραγματα γιατι πιανει το χερι μου στο μακιγιαζ.
Δεν πειραζει ομως! Υπαρχει και το Retromaniax.

 

[αριαδνη]

Bambi , σκεψου τι ανόητη ήμουν στα 20 στα 21 μου φέρνανε δώρα σε γιορτές και γενέθλια μεικ απ και δεν τα κοίταζα καθόλου. Ξεραίνονταν δυστυχώς.

 

[Bambinella]

Εγω παλι λυπομουν που δεν ειχα γενεθλια δεκατεσσερις φορες το χρονο για να παιρνω τετοια δωρα.

 

[BETTY BOOP]

Oμολογώ και εγώ πως ως παιδί και ως έφηβη δεν με ενδιέφερε το μέικαπ, μου άρεσε μεν αλλά δεν τρελαινόμουν. Το χαρτζιλίκι μου ξοδευόταν σε cd/κασετες, κόμικς/περιοδικά (ΠΟΠΑΥ-ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ-ΚΑΤΕΡΙΝΑ-ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΤΕΡΙΝΑ...)...
Ακόμα και το περιοδικό ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΤΕΡΙΝΑ έβαζε σετ μακιγιάζ τα οποία έμεναν σχεδόν αχρησιμοποίητα στο συρτάρι μου.
Σε γιορτές και γενέθλια ποτέ δεν πήρα ως δώρο είδη μακιγιάζ και αν βρισκόμουν σε σπίτια στα οποία υπήρχαν και άλλα έφηβα κορίτσια, σχεδόν πάντα υπήρχαν σετ μακιγιαζ στο δωμάτιό τους.
Είχα ''κόλλημα'' με αρώματα και ειδικά με τα αρώματα BU καθώς και με σετ περιποίησης από αυτά που είχαν σαπουνάκι, αφρόλουτρο, γαλάκτωμα...κλπ.

 

[Bajar]

Το πες και το 'κανες Bambi! Ωραίο θέμα το μακιγιάζ! Για την ακρίβεια είναι ένα από τα μεγάλα μου πάθη. Οι περισσότερες μνήμες που έχω από την παιδική μου ηλικία σχετικά με το μακιγιάζ είναι να κάθομαι στη φλοκάτη του δωματίου μου, δίπλα μου μια στοίβα από τεύχη "Γυναίκα" της μητέρας μου και να τα ξεφυλλίζω με ευλάβεια χαζεύοντας το μακιγιάζ των μοντέλων και τις διαφημίσεις των καλλυντικών. Η ίδια η μητέρα μου είχε ελάχιστα πράγματα, ένα -δυο κραγιόν, ένα ρουζ, ίσως και καμιά σκιά κι ένα βερνίκι νυχιών, ίσα ίσα για να μην εμφανίζεται τελείως άβαφη στο σχολείο (μια που στην συγκεκριμένη επαρχία όλες ήταν και είναι πάντα πολύ περιποιημένες). Ξέρω ότι δεν τρελαινόταν κιόλας να βάφεται καθώς προερχόταν από ένα πάρα πολύ συντηρητικό περιβάλλον αλλά τι άλλο μπορούσε να κάνει;
Εγώ από την άλλη ήμουν το εντελώς αντίθετο μόνο που δεν μπορούσα να εκφραστώ, όχι μόνο λόγω ηλικίας αλλά και γιατί το συντηρητικό κλίμα υπήρχε τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο. Από το δημοτικό ακόμη ήξερα ένα σωρό πράγματα για το κάθε προϊόν, τους οίκους καλλυντικών, τα χρώματα, τις υφές, τις συσκευασίες, την εφαρμογή τους, μέχρι και τις τιμές τους αλλά όλα αυτά μόνο στη θεωρία. Εν τω μεταξύ και τα ερεθίσματα που είχα ήταν πολλά κυρίως από τα έντυπα και την τηλεόραση. Αλλά ήταν και η δεκαετία όπου το έντονο χρώμα στο μακιγιάζ είχε την τιμητική του και βέβαια ήταν και όλοι αυτοί οι μουσικοί (άντρες και γυναίκες) που άκουγα και θαύμαζα και που κάθε τους εμφάνιση ήταν κάτι σαν πεδίο μελέτης για το αχόρταγο μάτι μου (το πιο ωραιο μακιγιάζ το έκανε ο Nick Rhodes των Duran Duran, το πιο ακραίο η Madonna, το πιο σκοτεινό οι Kiss). Το χαρτζιλίκι μου δεν υπήρχε περίπτωση να ξοδευτεί σε τίποτα απ' όλα αυτά, ακόμη κι όταν μπήκα στα 16, γιατί θα υπήρχε άμεση κατάσχεση και κατσάδα! Στο δε σχολείο, τόσο στο γυμνάσιο όσο και στο λύκειο, το να φοράς μολύβι, μάσκαρα ή κραγιόν ισοδυναμούσε με ωριαία αποβολή! Έτσι το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να ενημερώνομαι και να περιμένω υπομονετικά την ενηλικίωση.
Κι όταν ήρθε, πάλι δεν μπορούσα να εκφραστώ όσο ήθελα λόγω του μέρους που έμενα στα φοιτητικά μου χρόνια. Τουλάχιστον όμως μπορούσα να τα αγοράσω, όσο μου επέτρεπαν τα οικονομικά μου, να τα δοκιμάσω και να πειραματιστώ και στο δικό μου πρόσωπο και σε άλλα. Από την ώρα που ήρθα Αθήνα, ο Χόντος, ο Λαμπρόπουλος και ο Πατίστας ήταν η παιδική μου χαρά. Ακόμη και οι φίλες μου όταν επρόκειτο για βόλτα σε κάποιο από αυτά τα καταστήματα με ζητούσαν κάθε φορά μαζί τους μόνο και μόνο γιατί γνώριζα τα κατατόπια, τα προϊόντα κι ενίοτε και κάποιες από τις αισθητικούς.
Θα μπορούσα (και το ήθελα) να το κάνω επάγγελμα αλλά ήμουν τόσο επηρεασμένη από την φιλοσοφία της οικογένειάς μου (και των υπόλοιπων συγγενών) ότι όλα αυτά δεν δείχνουν επίπεδο ( ), που μόλις πριν καμιά δεκαετία το πήρα απόφαση και πήγα και το σπούδασα (όχι ότι χρειαζόταν αλλά με όσα παθιάζομαι συνήθως έχω ανάγκη κι από μια πιστοποίηση lol! ).
Όπως και η Bambi, μου αρέσει να είμαι περιποιημένη, αν και μέσα στο σπίτι προτιμώ το πρόσωπο να είναι καθαρό από πρόσθετα και να μπορεί να αναπνέει. Και εννοείται ότι μακιγιάρομαι για μένα, γιατί το βρίσκω αφενός δημιουργικό αφετέρου μου φτιάχνει τρομερά τη διάθεση.
Απο τις ρετρο εταιρείες που έμεινα πιστή από τα πρώτα χρόνια που άρχισα να βάφομαι ακόμη προτιμώ τη Σφαξ Μάκτορ που έλεγε και ο Καλλιβωκάς στο Μια Τρελή Οικογένεια (Max Factor), τη Lancome για τις φοβερές μάσκαρα (κι ας κοστίζουν) και το foundation της Estee Lauder. Ακριβά γούστα θα πείτε. Σε κάποια πράγματα ό,τι πληρώνεις παίρνεις!
Μετά από τόσα χρόνια παθιασμένης αγάπης για το μακιγιάζ (και την κοσμετολογία) το λογικό θα ήταν να είμαι πλέον υπερευχαριστημένη με το πως έχει εξελιχθεί η συγκεκριμένη βιομηχανία και την πληθώρα επιλογών που έχουμε. Εν μέρει ναι, αλλά ταυτόχρονα με ενοχλεί το γεγονός ότι αυτή η υπερπροσφορά οφείλεται στην προώθηση της ιδέας του να καθιερωθεί ως πρότυπο, ειδικά για τους νέους, η αψεγάδιαστη εξωτερική εμφάνιση και κυρίως η αιώνια νεότητα αφήνοντας την καλλιέργεια του πνεύματος σε δεύτερη μοίρα.
Όπως και να 'χει όμως, εδώ μέσα θα παραμένω στο ύφος του θρεντ και θα ανεβάζω κατά καιρούς διάφορα ρετρό "βαφτικά" που ακόμη υπάρχουν στη συλλογή μου για να κάνουμε που και που ένα φλας μπακ στην ιστορία του μακιγιάζ.

 

[Bambinella]

Πολυ καλα κανεις, Ζωη, και αφηνεις το δερμα σου αβαφο μεσα στο σπιτι. Ειναι αλλωστε η μονη ευκαιρια που εχει για να αναπνευσει, περα απο τις ωρες του νυχτερινου υπνου. Κι εγω ετσι κανω. Δεν βαζω πουδρες, ρουζ και μεϊκαπ οσο μενω σπιτι γιατι δεν θελω να βαραινω το δερμα μου.
Φοραω παντα ομως μαυρο μολυβι στα ματια και χρωματιστο στικ στα χειλη, συνηθως Λιποζαν, για να ειναι απαλα και να εχουν λιγο χρωμα. Αυτο ειναι το σπιτικο μακιγιαζ μου. Αναλαφρο απο τη μια και απο την αλλη εχει τοση ενταση ωστε να μου δινει το χρωμα που θελω.
Δεν φανταζεσαι με ποση ανυπομονησια περιμενω να δω τα ρετρο βαφτικα σου!

 

[αριαδνη]

Κορίτσια σας περιμένουμε να μας κάνετε εξτριμ , ρετρό μεικ οβερ. Μπετυ Μπου ευτυχώς που υπαρχεις δεν είμαι ή μονη τελικά. Μπαμπι αν μου έφερνες εμένα μεικ απ για δώρο είναι σν να μην μου φέρνες. Πόσα έχω μπιζουδακια νεανικά δώρα αχρησιμοποιητα που μου τα έφεραν με αγάπη.

 

[Bajar]

Κορίτσια σας περιμένουμε να μας κάνετε εξτριμ , ρετρό μεικ οβερ. Μπετυ Μπου ευτυχώς που υπαρχεις δεν είμαι ή μονη τελικά. Μπαμπι αν μου έφερνες εμένα μεικ απ για δώρο είναι σν να μην μου φέρνες. Πόσα έχω μπιζουδακια νεανικά δώρα αχρησιμοποιητα που μου τα έφεραν με αγάπη.

Ελπίζω τουλάχιστον να τα έχεις ακόμη αυτά τα δώρα, έστω και αχρησιμοποίητα, για να τα αναρτήσεις εδώ μέσα.
Α, και που είσαι, μικρή, θα σε αναλάβω τον Αύγουστο..... Χρώμα δε ζήτησες; θα το έχεις!

 

[αριαδνη]

Ελπίζω τουλάχιστον να τα έχεις ακόμη αυτά τα δώρα, έστω και αχρησιμοποίητα, για να τα αναρτήσεις εδώ μέσα.
Α, και που είσαι, μικρή, θα σε αναλάβω τον Αύγουστο..... Χρώμα δε ζήτησες; θα το έχεις!

Oλα τα έχω καταχωνιασμενα χρώμα γιατί είμαι σαν άσπρη πέτρα ξεξασπρη

 

[αριαδνη]

Το παλιό το burda είχε συμβουλές μεικ απ; Ήταν ή θεία μου ράφτρα και θυμάμαι αυτό το περίφημο περιοδικό με πολλές συμβουλές. Θα σας βγάλω εδώ τα ρετρό βραχιολακια.

 

[Bambinella]

Θυμαστε τις σκιες Custom Eyes της Revlon;
Κυκλοφορησαν στην Ελλαδα γυρω στο 1986 και ηταν καινοτομια για την εποχη εκεινη αφου ελυναν το προβλημα του να εχεις στην παλετα σου ανεπιθυμητα χρωματα. Μου εχουν τυχει κι εμενα κατι κοκκινωπες, κατι κιτρινωπες, κατι ροζ που δεν ηθελα ουτε να τις βλεπω. Οταν στις αρχες της δεκαετιας του 1990 αγορασα Custom Eyes εβαλα οπως θυμαμαι δυο τονους του γαλαζιου και μια γκρι.
Και απο σκιες μονο αυτα τα χρωματα φοραω ακομα. Αντε και κανενα λιλα καμια φορα.

 

[αριαδνη]

Τι υπέροχη παλέτα είναι αυτή! Νομίζω την διαφημιζε ή Κλοντια Σιφερ

 

[Bambinella]

Τι υπέροχη παλέτα είναι αυτή! Νομίζω την διαφημιζε ή Κλοντια Σιφερ

Για τα Custom Eyes ειδικα δεν ξερω. Παντως ηταν και αυτη ενα απο τα διασημα προσωπα της Revlon.

 

[Bajar]

Η Revlon ήταν πολύ μπροστά σε σχέση με άλλες εταιρείες που προωθούσαν έτοιμες παλέτες όπου κατέληγες από τις 4 σκιές να χρησιμοποιείς τις μισές έχοντας δώσει ένα σωρό λεφτά (το καμπανάκι χτυπά για τη Chanel και τον Dior που ακόμη τα ίδια κάνουν). Για την ακρίβεια μπήκε στη λογική του συνετού καταναλωτή αλλά και του επαγγελματία makeup artist που ξέρει τι θέλει να έχει στον εξοπλισμό του.
Πόσο μου αρέσει η παραπάνω διαφήμιση με τις δύο θεές της πασαρέλας και πόσο τους ταιριάζει το κόκκινο κραγιόν!

Μιλώντας για κραγιόν, θυμήθηκα μια ακόμη πανέμορφη παρουσία, το πρόσωπο της Lancôme των τελών του 80 μεχρι και το 1996, την Isabella Rossellini. Διαφήμιζε σχεδόν τα περισσότερα προϊόντα της εταιρείας όμως οι διαφημίσεις για τα κραγιόν ήταν αυτές που μου έχουν μείνει στη μνήμη, ίσως γιατί και σε αυτή το κόκκινο πήγαινε υπέροχα.

Από το 1990 μέχρι και αρκετά χρόνια μετά που τα ματ κραγιόν ήταν πολύ της μόδας, η Lancôme κυκλοφόρησε τις σειρές Rouge Superbe, Magique και Absolue (η τελευταία εξακολουθεί να κυκλοφορεί) με καινοτόμες συνθέσεις, πολύ ενυδατικές και με εξαιρετική απόδοση χρώματος χωρίς τα χείλη να δείχνουν στεγνά όπως συμβαίνει συχνά με τα ματ κραγιόν. Και φυσικά έπρεπε να δω αν αυτο ίσχυε:



Γύρω στα 1993 οι γήινες αποχρώσεις κυκλοφορούσαν πολύ, κι ευτυχώς δηλαδή γιατί είναι τα χρώματά μου. Δεν το τελείωσα ποτέ αυτό το κραγιόν ίσως γιατί το είχα χρυσοπληρώσει (τότε τα καταστήματα δεν έκαναν τις εκπτώσεις που κάνουν τώρα) και το φορούσα με φειδώ. Όμως ήταν πράγματι πολύ ενυδατικό και διαρκούσε για ώρες. Το πήρα στην καφε-κόκκινη απόχρωση 461 bakelite της σειράς Rouge Magique κι εδώ το βλέπουμε παρέα με ένα επίσης "μαγικό" και vintage μπουκάλι ενός από τα πιο διάσημα αρώματα του οίκου το Magie Noire.

 

[αριαδνη]

Είμαι έξω και σας διαβάζω με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και δω μπαχαρ μου μιλάμε για σένα και τις υπέροχες συμβουλές σου στο μεικ απ που έδωσες κατ ιδίαν. Ήταν πολύ χρησιμες. Ιδού και ή τσαντα- φάκελος που έχω απόψε.

 

[Bajar]

Ιδού και ή τσαντα- φάκελος που έχω απόψε.

Advertisement on the go, σαν να λέμε. Είναι όμως όλες κούκλες! Claudia, Nadja, Karen, Elle, ακόμη κι εκείνο το καχεκτικό η Kate Moss (αριστερά), τις λάτρευε ο φακός. Σε μια δεκαετία (90s) που το μακιγιάζ ήταν βαρύ και σχεδόν εντελώς ματ, αυτές κατάφερναν κι έβγαιναν τόσο φυσικές λες και γεννήθηκαν έτσι. Γι' αυτό λέμε ότι πέρα από την τέχνη και το δημιουργικό κομμάτι, το μακιγιάζ πρωταρχικό στόχο πρέπει να έχει την ανάδειξη των καλών μας χαρακτηριστικών.

 

[αριαδνη]

Κορίτσια το κοντουρινγκ υπήρχε τότε;

 

[Bajar]

Κορίτσια το κοντουρινγκ υπήρχε τότε;

Το contouring υπάρχει εδώ και αιώνες (τουλάχιστον από το 1800) αλλά δεν είχε να κάνει με το καθημερινό μακιγιάζ όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Το χρησιμοποιούσαν οι ηθοποιοί στο θέατρο αρχικά για να κάνουν πιο έντονα τα χαρακτηριστικά τους λόγω της απόστασης που είχε η σκηνή από το κοινό. Πιο εντατική χρήση έγινε με την έλευση του κινηματογράφου καθώς η ασπρόμαυρη εικόνα δείχνει συνήθως το πρόσωπο επίπεδο. Δεν νομίζω μάλιστα να χρησιμοποιούσαν τις καφέ-γκρίζες αποχρώσεις που χρησιμοποιούμε εμείς σήμερα για να πετύχουμε καλύτερο ανάγλυφο. Κατά κανόνα το contouring γινόταν με το ρουζ σε διάφορες αποχρώσεις, ειδικά με αυτές που ήταν μεταξύ σάπιου μήλου και ροδακινί. Ακόμη θυμάμαι τα περιοδικά που έδιναν συμβουλές για το πως θα τοποθετήσεις το ρουζ ανάλογα με το σχήμα του προσώπου σου. Κάτι τέτοιο δηλαδή:

Πρόκειται για ένα μάθημα contouring από το 1940κάτι με συμβουλές του Ern Westmore, ενός από τους διάσημους μακιγιέρ του Χόλυγουντ κατά τη χρυσή εποχή του κινηματογράφου. Ο ίδιος μάλιστα μαζί με τρία αδέρφια του, επίσης μακιγιέρ, είχε ιδρύσει το House of Westmore, έναν ναό κατά κάποιο τρόπο της γυναικείας ομορφιάς.