Νέα Σμύρνη απ' τα παλιά
- Έναρξη μίζας caprice
- Ημερομηνία έναρξης
Olorin
RetroMaNiaC
- Joined
- 8 Ιουλ 2007
- Μηνύματα
- 717
- Αντιδράσεις
- 38
Για κάποιον περίεργο λόγο, παρόλο που όλοι σχεδόν οι φίλοι μου συμφωνούσαν πως ο "Λευτέρης" είχε τα χειρότερα σουβλάκια στη Ν. Σμύρνη, ήταν το μόνο σουβλατζίδικο που επέζησε τόσα χρόνια (άντε κι ο "Γιώργος" στην Πλατεία). Προσωπικά, προτιμούσα ανέκαθεν του "Μάκη" στην Ομήρου...panp είπε:
Πόσα παντελόνια έχουν σκιστεί σε αυτή την Πυραμίδα πια... :xm:caprice είπε:off topic: Αμετακίνητα στη Νέα Σμύρνη (για τους γνώστες) : Παλούκι και Πυραμίδα
Πάντως και πριν -όχι και τόσα πολλά όσο θα έπρεπε για να μην φαντάζει αφύσικο- χρόνια που είχα βρεθεί με κάτι φίλους στην Πλατεία, κάποιους από την παρέα τους έπιασε μεταμεσονύχτια μια τρέλα να θυμηθούν τα νιάτα τους και να κάνουν διαγωνισμό για το ποιος θα προλάβει να τη σκαρφαλώσει πρώτος...
(όχι, δεν ακολούθησα... παραείναι κατεστραμμένα τα γόνατά μου από το μπάσκετ για να επιδίδομαι σε τέτοια ριψοκίνδυνα εγχειρήματα)
Πές τα Χρυσόστομε. Αλάδωτη πίτα από τότε, και στεγνό σουβλάκι κι ο Μάκης πάντα με την άσπρη ποδιά.
Τα χειρότερα μακράν (γιατί τα πρόλαβα κι αυτά) στην άκρη της πλατείας κάτω από το Γαλλικό Ινστιτούτο (η "Δροσιά", μην το ψάχνετε τώρα). Γωνία 25ης Μαρτίου και Ειρήνης.
Παραμένει επίσης, μια που πιάσαμε τα off-topic, και η απομακρυσμένη Pizza Miss Canada, τέρμα Κοραή στη στρογγυλή πλατεία.
Όσο για την πλατεία, είχα πέσει μέσα στα συντριβάνια ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ, με είχε δαγκώσει κύκνος, είχα προλάβει Γύρο του Θανάτου στην αλάνα δίπλα, με είχε βγάλει φωτογραφία ο τύπος με τη μηχανή με τον τρίποδα, που σκεπαζόταν με την κουβέρτα, είχα διαβάσει αυτά τα κατεβατά που έγραφε ο τύπος στον τοίχο στην πάνω στάση της Πλατείας (στο ψαράδικο), τι να λέμε τώρα...
Μόνο το σιρκουϊ πόλης από την Αγία Φωτεινή δεν είδα (αν και ζούσα), παρόλο που κάπου εκεί μέναμε. Ήταν ένα ράλλι (με κανονικά αγωνιστικά αυτοκίνητα) που διεξήχθη ΜΕΣΑ στη Νέα Σμύρνη, κάπου προς το 72...
Αλλά όλα αυτά καλύτερα να τα πούμε σε κάποιο topic πέρι ΝΣ...
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ευχαριστούμε πολύ για τη μεταφορά, Caprice, και συνεχίζουμε, πιάνοντας κάπου από 1975 και προς τα εδώ :
-"Στροφή" Νέας Σμύρνης. Ήταν κάποτε πράγματι στροφή, από τη Συγγρού αριστερά (!) για να δεις τον περίφημο "Παππά" (Γρηγόριο Ε') στο παρκάκι. Τη δεκαετία του 80 η Συγγρού έγινε ταχείας κυκλοφορίας, και κατασκευάστηκαν οι τέσσερις υπόγειες διαβάσεις Ν.Σ.-Καλλιθέας (Αιγαίου με Χαροκόπου, Εφέσου με Αγίων Πάντων, Δαβάκη με Παλαιολόγου - αυτή ήταν η "στροφή"- και Σκρα με Μεγ. Αλεξάνδρου). Την όλη ιστορία θυμίζει το καφενείο "Στροφή" που όχι μόνο υπάρχει αλλά διατηρεί και το παλίο αυτό όνομα, μια-δυο-πολυκατοικίες πριν από τη Λεωφ. Συγγρού.
- Ωδείο Νέας Σμύρνης : Ξεκίνησε σαν παράρτημα του Εθνικού Ωδείου, σε ένα νεοκλασσικό όπου μετά χτίστηκε το Δημαρχείο. Μετά πήγε κάτω από το Ταχυδρομείο, σε αμιγώς υπόγειο χώρο. Επί Μελίνας η κυρία Κωνσταντάρα (ιστορική μορφή στο χώρο της μουσικής, αλλά πιο πολύ γνωστός ο γιος της) έχτισε στη γωνία Πλαστήρα και Σάρδεων ένα πενταόροφο, που αποτέλεσε πλήρη "αλλαγή εποχής" στα μουσικά πράγματα της περιοχής. Δημιουργήθηκαν κάποια προβλήματα με την ονομασία, που πέρασε από Ωδείο Νέας Σμύρνης και κατέληξε σε Ωδείο Αττικής. Θυμάμαι ακόμα τα μαθήματα χορωδίας με τον Κωστή Κωνσταντάρα στο ρετιρέ...
- Μεγάλο δισκάδικο εποχής 80 το Music Inn στη Βρυούλων. Περίφημα φροντιστήρια ο Λουκίδης (νυν Πλατανιώτης) και ο Παπακώστας.
- Κατηχητικό και κύριος Φάνης.
- Γαλακτοπωλείο Σιότροπου, μετέπειτα Δήμαρχου, μετά τον ανεπανάληπτο Μπάμπη Μπεχλιβανίδη...
- Ένωσις Γονέων "Χριστιανική Αγωγή" (η περίφημη ΓΕΧΑ), στη Βενιζέλου : ποτέ δεν κατάλαβα τι ήταν και πότε λειτουργούσε, αλλά διατηρείται αναλλοίωτη στη θέση της.
- Πιο παλιό διατηρούμενο μαγαζί ίσως (αφού το γράφει και στην ταμπέλα) ο Λώλος, 1937, εποχή περίπου ίδρυσης του Δήμου.
- Ιστορικά μαγαζιά που διατηρούνται τουλάχιστον από το 75-80, τα ανδρικά Ascot στην Ομήρου, το κοσμηματοπωλείο ΤMS (πλατεία), το τυροπιτάδικο του Νίκου (4ο Λύκειο), το παγωτατζήδικο "Γιώργος" στην πλατεία και διάφορα άλλα που θα αναφερθούν εν καιρώ.
- Ιστορικά μαγαζιά που χάθηκαν από τη δεκαετία 80 : το βιβλιοπωλείο "Βουλγουρίδης", τα δύο βενζινάδικα της Πλατείας (ένα ΒP στην Αγροτική τράπεζα και ένα Μοbil στο τέλος της 25ης Μαρτίου) και ... (συνεχίστε)
- Άλλα πράγματα που χάθηκαν, το τρόλεϊ 10 με τέρμα στην Πλατεία Κολοκοτρώνη, η περίφημη "αλάνα" που έγινε υπόγειο parking Πλατείας Καρύλλου και ...
- O "παππούλης" (Ζώης Μπίσαλας, εφημέριος στον "απομακρυσμένο" τότε ναό της Αγίας Παρασκευής και καθηγητής Θρησκευτικών στο 4ο Λύκειο) με βάζει κατ΄ευθείαν στο επόμενο.
-Ονόματα καθηγητών 4ου Γυμνασίου-Λυκείου, περίοδος 1982-1987 :
Λυκειάρχες-Γυμνασιάρχες : Κοκοτού, Φραγκέλης, Βαρδάκης, ...
Φιλόλογοι : Αναγνωστοπούλου, Γουρζέλα, Παπαλέξη, Χάρλας, Κοτζάκη, Μαντουβάλου, Καραγιάννης, ...
Θρησκευτικοί : Τσικουρής, Σκορδάς (1ο Λύκειο), ...
Φυσικοι : Ζαχαρίου, Γκουβέλης, Δημητριάδης, ...
Μαθηματικοί : Μπατάτσιος, Κουγιούφας, Καραμολέγκος, ...
Αγγλικούδες : Νέζη, ...
Γνωστοί κάτοικοι Νέας Σμύρνης τώρα ή για κάποιο διάστημα : Μίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Καλαμίτσης, Πωλίνα, Νίκος Πορτοκάλογλου, Δημήτρης Καταλειφός, Μάνος Τσιλιμίδης, ...
Συνεχίστε !
-"Στροφή" Νέας Σμύρνης. Ήταν κάποτε πράγματι στροφή, από τη Συγγρού αριστερά (!) για να δεις τον περίφημο "Παππά" (Γρηγόριο Ε') στο παρκάκι. Τη δεκαετία του 80 η Συγγρού έγινε ταχείας κυκλοφορίας, και κατασκευάστηκαν οι τέσσερις υπόγειες διαβάσεις Ν.Σ.-Καλλιθέας (Αιγαίου με Χαροκόπου, Εφέσου με Αγίων Πάντων, Δαβάκη με Παλαιολόγου - αυτή ήταν η "στροφή"- και Σκρα με Μεγ. Αλεξάνδρου). Την όλη ιστορία θυμίζει το καφενείο "Στροφή" που όχι μόνο υπάρχει αλλά διατηρεί και το παλίο αυτό όνομα, μια-δυο-πολυκατοικίες πριν από τη Λεωφ. Συγγρού.
- Ωδείο Νέας Σμύρνης : Ξεκίνησε σαν παράρτημα του Εθνικού Ωδείου, σε ένα νεοκλασσικό όπου μετά χτίστηκε το Δημαρχείο. Μετά πήγε κάτω από το Ταχυδρομείο, σε αμιγώς υπόγειο χώρο. Επί Μελίνας η κυρία Κωνσταντάρα (ιστορική μορφή στο χώρο της μουσικής, αλλά πιο πολύ γνωστός ο γιος της) έχτισε στη γωνία Πλαστήρα και Σάρδεων ένα πενταόροφο, που αποτέλεσε πλήρη "αλλαγή εποχής" στα μουσικά πράγματα της περιοχής. Δημιουργήθηκαν κάποια προβλήματα με την ονομασία, που πέρασε από Ωδείο Νέας Σμύρνης και κατέληξε σε Ωδείο Αττικής. Θυμάμαι ακόμα τα μαθήματα χορωδίας με τον Κωστή Κωνσταντάρα στο ρετιρέ...
- Μεγάλο δισκάδικο εποχής 80 το Music Inn στη Βρυούλων. Περίφημα φροντιστήρια ο Λουκίδης (νυν Πλατανιώτης) και ο Παπακώστας.
- Κατηχητικό και κύριος Φάνης.
- Γαλακτοπωλείο Σιότροπου, μετέπειτα Δήμαρχου, μετά τον ανεπανάληπτο Μπάμπη Μπεχλιβανίδη...
- Ένωσις Γονέων "Χριστιανική Αγωγή" (η περίφημη ΓΕΧΑ), στη Βενιζέλου : ποτέ δεν κατάλαβα τι ήταν και πότε λειτουργούσε, αλλά διατηρείται αναλλοίωτη στη θέση της.
- Πιο παλιό διατηρούμενο μαγαζί ίσως (αφού το γράφει και στην ταμπέλα) ο Λώλος, 1937, εποχή περίπου ίδρυσης του Δήμου.
- Ιστορικά μαγαζιά που διατηρούνται τουλάχιστον από το 75-80, τα ανδρικά Ascot στην Ομήρου, το κοσμηματοπωλείο ΤMS (πλατεία), το τυροπιτάδικο του Νίκου (4ο Λύκειο), το παγωτατζήδικο "Γιώργος" στην πλατεία και διάφορα άλλα που θα αναφερθούν εν καιρώ.
- Ιστορικά μαγαζιά που χάθηκαν από τη δεκαετία 80 : το βιβλιοπωλείο "Βουλγουρίδης", τα δύο βενζινάδικα της Πλατείας (ένα ΒP στην Αγροτική τράπεζα και ένα Μοbil στο τέλος της 25ης Μαρτίου) και ... (συνεχίστε)
- Άλλα πράγματα που χάθηκαν, το τρόλεϊ 10 με τέρμα στην Πλατεία Κολοκοτρώνη, η περίφημη "αλάνα" που έγινε υπόγειο parking Πλατείας Καρύλλου και ...
- O "παππούλης" (Ζώης Μπίσαλας, εφημέριος στον "απομακρυσμένο" τότε ναό της Αγίας Παρασκευής και καθηγητής Θρησκευτικών στο 4ο Λύκειο) με βάζει κατ΄ευθείαν στο επόμενο.
-Ονόματα καθηγητών 4ου Γυμνασίου-Λυκείου, περίοδος 1982-1987 :
Λυκειάρχες-Γυμνασιάρχες : Κοκοτού, Φραγκέλης, Βαρδάκης, ...
Φιλόλογοι : Αναγνωστοπούλου, Γουρζέλα, Παπαλέξη, Χάρλας, Κοτζάκη, Μαντουβάλου, Καραγιάννης, ...
Θρησκευτικοί : Τσικουρής, Σκορδάς (1ο Λύκειο), ...
Φυσικοι : Ζαχαρίου, Γκουβέλης, Δημητριάδης, ...
Μαθηματικοί : Μπατάτσιος, Κουγιούφας, Καραμολέγκος, ...
Αγγλικούδες : Νέζη, ...
Γνωστοί κάτοικοι Νέας Σμύρνης τώρα ή για κάποιο διάστημα : Μίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Καλαμίτσης, Πωλίνα, Νίκος Πορτοκάλογλου, Δημήτρης Καταλειφός, Μάνος Τσιλιμίδης, ...
Συνεχίστε !
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Και μέρες τώρα θέλω να θυμηθώ να προσθέσω ένα ιστορικό "μαγαζί" : ΠΡΟΠΟ-ΛΑΧΕΙΑ "ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ", Γιάννης Διφωνής (εμπεριείχε και τα πρώτα ηλεκτρονικά που εμφανίστηκαν στην πλατεία, εκεί γνώρισα το Space Invaders, το Φοίνικα και το Carnival...) Ήταν στη Βασ. Κωνσταντίνου, τον ένα από τους δύο δρόμους της πλατείας Καρύλλου. Κάποιος από την οικογένεια πρέπει να έχει τώρα προπατζήδικο χαμηλά στην Αγίας Φωτεινής, κοντά στην Εστία.
Olorin
RetroMaNiaC
- Joined
- 8 Ιουλ 2007
- Μηνύματα
- 717
- Αντιδράσεις
- 38
Όλο λέω να προσθέσω κι εγώ τις δικές μου αναμνήσεις από τη στιγμή που "αποσχίστηκε" το thread (μέχρι και η συμπατριώτισσα caprice μου το υπενθύμισε ευγενικά μέσω PM... #) ) και όλο για κάποιο λόγο ξεχνάω ή δεν προλαβαίνω...
Λοιπόν, αν και αυτή τη στιγμή δεν ζω στη Νέα Σμύρνη, ενώ ακόμα και τα τελευταία χρόνια μου στην Ελλάδα είχαμε μετακομίσει οικογενειακώς στην άλλη άκρη της Αθήνας (Δροσιά), ακόμα και σήμερα όταν με ρωτάνε από πού είμαι, λέω Νεοσμυρνιώτης και το πιστεύω, αφού εκεί έζησα τα πρώτα 20 χρόνια της ζωής μου (1981-2001), αλλά και κατά βάση πάλι εκεί ξημεροβραδιαζόμουν τα επόμενα 8 μέχρι να φύγω από την Ελλάδα (άλλωστε δεν έχω τίποτα απολύτως να με δένει με το μέρος που μετακομίσαμε... Πιο πολύ νιώθω το Newcastle ως γειτονιά μου που έχω ζήσει λιγότερο από 3 χρόνια, παρά εκεί που στο κάτω-κάτω σε μια οκταετία δεν γνώρισα άλλον άνθρωπο πέρα από τους γονείς και την αδερφή μου). Ακόμα και σήμερα, όποτε κατέβω Ελλάδα, το πρώτο πράγμα που θα κάνω μέσα στις πρώτες 1-2 μέρες είναι να πάω στην Πλατεία για καφέ...
Τώρα από εκεί και πέρα, δυστυχώς λόγω ηλικίας (συνεχίζω να μην έχω συνηθίσει ότι εδώ είμαι από τους μικρούς), δεν νομίζω να υπάρχουν τόσα κοινά βιώματα με τους υπόλοιπους... Μάλιστα σχεδόν ντρέπομαι που πολλά από όσα αναφέρει ο panp δεν τα γνωρίζω/πρόλαβα καν...
Ειλικρινά πάντως, αν αρχίσω να μιλάω για τη Ν.Σμύρνη (ειδικά για την εποχή από μέσα 80s μέχρι τέλη 90s που την έζησα πιο έντονα), δεν νομίζω να σταματήσω, οπότε προς το παρόν περιορίζομαι απλώς στο να σχολιάζω τα όσα ανέφεραν οι προλαλήσαντες...
Εννοείται πως θυμάμαι πάντως την Miss Canada, που για κάποιον περίεργο λόγο την τιμούσαμε συχνά με κάτι συμμαθητές, παρόλο που ήταν αρκετά αποκομμένη...(νομίζω απλώς επειδή έτυχε να μένουν κοντά 1-2 παιδιά και την είχαν συνηθίσει από μικροί).
Όπως φυσικά και τον "Νίκο", από τα πιο διάσημα τυροπιτάδικα, ίσως κι επειδή ήταν ο κλασικός τόπος συνάντησης πριν από κάθε παιχνίδι του Πανιωνίου (εγώ τουλάχιστον με τους φίλους μου εκεί πάντα δίναμε ραντεβού). Αυτό που μου έχει μείνει από τα σχολικά μου χρόνια είναι το ότι Β'-Γ' Λυκείου έτυχε κάποιος να βγάλει αντικλείδι της κεντρικής πόρτας του σχολείου, το οποίο βρισκόταν ακριβώς απέναντι (1ο Γυμνάσιο-Λύκειο, γνωστό στους ντόπιους και ως ΛΑΝΣ (Λύκειο Αρρένων Νέας Σμύρνης), από την εποχή που ήταν ακόμα αρρένων. Οι ποδοσφαιρόφιλοι ίσως το γνωρίζουν γιατί στις μεταδόσεις από τους αγώνες του Πανιωνίου φαίνεται πίσω από τη μια εστία). Θες κάτι το ότι οι τυρόπιτες στο κυλικείο του σχολείο ήταν επιεικώς άθλιες, κάτι το ότι θέλαμε και λιγάκι να το παίξουμε αντίδραση, είχαμε βγάλει κι εμείς, λίγοι κι εκλεκτοί, αντίγραφα του κλειδιού και στα διαλείμματα βγαίναμε προσεκτικά για να μην μας δει κάποιος καθηγητής ή ο επιστάτης και πηγαιναμε στον Νίκο (επίσης εννοείται ότι το αντικλείδι ήταν εξαιρετικά χρήσιμο το πρωί όπου συνήθως ο επιστάτης κλείδωνε την πόρτα με το που άρχιζε η προσευχή με αποτέλεσμα αν αργούσες χωρίς να έχεις το κλειδί να είσαι καταδικασμένος να πάρεις απουσία την πρώτη ώρα κι ας είχες φτάσει 10' πριν αρχίσει το μάθημα!). Θυμάμαι πως συνήθως έλεγα "Το κλασικό, Νικόλα!" και μου έβαζε μια ζαμπονοτυρόπιτα με μπόλικα υπολείμματα από λιωμένο/καμένο τυρί από το ταψί που του είχα πει ότι μου άρεσε. Επίσης κλασικός ο τοίχος με τις φωτογραφίες και τα αποκόμματα του Πανιωνίου. Κάποτε θυμάμαι έλεγα ότι "μια μέρα θα είμαι κι εγώ σε αυτό τον τοίχο" (τελικά νομίζω πρέπει να είχε πράγματι για μια περίοδο μια φωτογραφία της ομάδας μας όταν βγήκαμε 3οι στο Πανελλήνιο Εφήβων).
Τα συντριβάνια της πρώτης γενιάς στην Πλατεία τα είχα προλάβει κι εγώ ως παιδάκι με κύκνους, πάπιες και λοιπά ζώα (πολύ αμυδρά τα θυμάμαι βέβαια, περισσότερο από φωτογραφίες γιατί με πήγαινε σχεδόν καθημερινά η μάνα μου βόλτα). Ωστόσο η σημαντικότερη ανάμνησή μου είναι από τα νέα συντριβάνια και την είχα αναφέρει πρόπερσι στο σχετικό thread για τα μπουγέλα:
Λοιπόν, αν και αυτή τη στιγμή δεν ζω στη Νέα Σμύρνη, ενώ ακόμα και τα τελευταία χρόνια μου στην Ελλάδα είχαμε μετακομίσει οικογενειακώς στην άλλη άκρη της Αθήνας (Δροσιά), ακόμα και σήμερα όταν με ρωτάνε από πού είμαι, λέω Νεοσμυρνιώτης και το πιστεύω, αφού εκεί έζησα τα πρώτα 20 χρόνια της ζωής μου (1981-2001), αλλά και κατά βάση πάλι εκεί ξημεροβραδιαζόμουν τα επόμενα 8 μέχρι να φύγω από την Ελλάδα (άλλωστε δεν έχω τίποτα απολύτως να με δένει με το μέρος που μετακομίσαμε... Πιο πολύ νιώθω το Newcastle ως γειτονιά μου που έχω ζήσει λιγότερο από 3 χρόνια, παρά εκεί που στο κάτω-κάτω σε μια οκταετία δεν γνώρισα άλλον άνθρωπο πέρα από τους γονείς και την αδερφή μου). Ακόμα και σήμερα, όποτε κατέβω Ελλάδα, το πρώτο πράγμα που θα κάνω μέσα στις πρώτες 1-2 μέρες είναι να πάω στην Πλατεία για καφέ...
Τώρα από εκεί και πέρα, δυστυχώς λόγω ηλικίας (συνεχίζω να μην έχω συνηθίσει ότι εδώ είμαι από τους μικρούς), δεν νομίζω να υπάρχουν τόσα κοινά βιώματα με τους υπόλοιπους... Μάλιστα σχεδόν ντρέπομαι που πολλά από όσα αναφέρει ο panp δεν τα γνωρίζω/πρόλαβα καν...
Ειλικρινά πάντως, αν αρχίσω να μιλάω για τη Ν.Σμύρνη (ειδικά για την εποχή από μέσα 80s μέχρι τέλη 90s που την έζησα πιο έντονα), δεν νομίζω να σταματήσω, οπότε προς το παρόν περιορίζομαι απλώς στο να σχολιάζω τα όσα ανέφεραν οι προλαλήσαντες...
Εννοείται πως θυμάμαι πάντως την Miss Canada, που για κάποιον περίεργο λόγο την τιμούσαμε συχνά με κάτι συμμαθητές, παρόλο που ήταν αρκετά αποκομμένη...(νομίζω απλώς επειδή έτυχε να μένουν κοντά 1-2 παιδιά και την είχαν συνηθίσει από μικροί).
Όπως φυσικά και τον "Νίκο", από τα πιο διάσημα τυροπιτάδικα, ίσως κι επειδή ήταν ο κλασικός τόπος συνάντησης πριν από κάθε παιχνίδι του Πανιωνίου (εγώ τουλάχιστον με τους φίλους μου εκεί πάντα δίναμε ραντεβού). Αυτό που μου έχει μείνει από τα σχολικά μου χρόνια είναι το ότι Β'-Γ' Λυκείου έτυχε κάποιος να βγάλει αντικλείδι της κεντρικής πόρτας του σχολείου, το οποίο βρισκόταν ακριβώς απέναντι (1ο Γυμνάσιο-Λύκειο, γνωστό στους ντόπιους και ως ΛΑΝΣ (Λύκειο Αρρένων Νέας Σμύρνης), από την εποχή που ήταν ακόμα αρρένων. Οι ποδοσφαιρόφιλοι ίσως το γνωρίζουν γιατί στις μεταδόσεις από τους αγώνες του Πανιωνίου φαίνεται πίσω από τη μια εστία). Θες κάτι το ότι οι τυρόπιτες στο κυλικείο του σχολείο ήταν επιεικώς άθλιες, κάτι το ότι θέλαμε και λιγάκι να το παίξουμε αντίδραση, είχαμε βγάλει κι εμείς, λίγοι κι εκλεκτοί, αντίγραφα του κλειδιού και στα διαλείμματα βγαίναμε προσεκτικά για να μην μας δει κάποιος καθηγητής ή ο επιστάτης και πηγαιναμε στον Νίκο (επίσης εννοείται ότι το αντικλείδι ήταν εξαιρετικά χρήσιμο το πρωί όπου συνήθως ο επιστάτης κλείδωνε την πόρτα με το που άρχιζε η προσευχή με αποτέλεσμα αν αργούσες χωρίς να έχεις το κλειδί να είσαι καταδικασμένος να πάρεις απουσία την πρώτη ώρα κι ας είχες φτάσει 10' πριν αρχίσει το μάθημα!). Θυμάμαι πως συνήθως έλεγα "Το κλασικό, Νικόλα!" και μου έβαζε μια ζαμπονοτυρόπιτα με μπόλικα υπολείμματα από λιωμένο/καμένο τυρί από το ταψί που του είχα πει ότι μου άρεσε. Επίσης κλασικός ο τοίχος με τις φωτογραφίες και τα αποκόμματα του Πανιωνίου. Κάποτε θυμάμαι έλεγα ότι "μια μέρα θα είμαι κι εγώ σε αυτό τον τοίχο" (τελικά νομίζω πρέπει να είχε πράγματι για μια περίοδο μια φωτογραφία της ομάδας μας όταν βγήκαμε 3οι στο Πανελλήνιο Εφήβων).
Τα συντριβάνια της πρώτης γενιάς στην Πλατεία τα είχα προλάβει κι εγώ ως παιδάκι με κύκνους, πάπιες και λοιπά ζώα (πολύ αμυδρά τα θυμάμαι βέβαια, περισσότερο από φωτογραφίες γιατί με πήγαινε σχεδόν καθημερινά η μάνα μου βόλτα). Ωστόσο η σημαντικότερη ανάμνησή μου είναι από τα νέα συντριβάνια και την είχα αναφέρει πρόπερσι στο σχετικό thread για τα μπουγέλα:
Και μια που μίλησα και για σχολείο...Olorin είπε:
Χμμμ, αν και λογικά θα έπρεπε να μοιραζόμασταν ορισμένους καθηγητές αφού τα σχολεία μας συστεγαζόντουσαν και συνηθιζόνταν καθηγητές που δεν συμπλήρωναν ώρες να διδάσκουν και στα δυο, δεν βλέπω γνώριμα ονόματα (εκτός από τον Τσικουρή, αν και προσωπικά δεν τον είχα). Υποθέτω λόγω ηλικίας (τα δικά μου γυμνασιακά/λυκειακά χρόνια ήταν 1993-1999), αν και είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι από τους καθηγητές μου δίδασκαν και στην εποχή σου (απλώς θα περιοριζόντουσαν μάλλον στο 1ο)...panp είπε:
Στους γνωστούς Νεοσμυρνιώτες να προσθέσουμε και τους Αφους Κατσιμίχα, της Άλκηστη Πρωτοψάλτη, την Τζόυς Ευείδη, τη Νόρα Κατσέλη και σίγουρα πολλούς ακόμα που δεν μου έρχονται, αλλά αν τους αναφέρει κάποιος θα πω "Α ναι μωρέ, αφού τον/την πετύχαινα συνέχεια στην Πλατεία ή στη Λαϊκή τις Τετάρτες στο δρόμο κάτω από το σπίτι μου"...panp είπε:
caprice
RetroMasteR
- Joined
- 30 Νοέ 2010
- Μηνύματα
- 1.181
- Αντιδράσεις
- 190
Μέχρι να αξιωθώ να γράψω τα δικά μου βιώματα από τη γειτονιά μου (τα οποία και θα γεφυρώσουν το ηλικιακό χάσμα ανάμεσα στον Olorin και στον panp διότι είμαι της ενδιάμεσης γενιάς) και προκειμένου να εξιλεωθώ για την αναβλητικότητα / αργοπορία και ότι άλλο υπάρχει με στερητικό "α" που να ταιριάζει εδώ, ας βάλω μία φωτογραφία που τράβηξα (στα κλεφτά διότι είχαν ανοίξει και με κοίταζαν λίγο στραβά) της Miss Canada.
Ευχαριστούμε για τη "λαθραία" φωτογραφία ! Λατρεμένη πιτσαρία. Να σκεφτείτε ότι την αγαπήσαμε οικογενειακώς πολύ απλά γιατί κάποια Πρωτοχρονιά του 198... ΗΤΑΝ ανοιχτή, απάντησαν στο σταθερό τηλέφωνο ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΜΕ ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΠΩΣ, και ΦΕΡΑΝ ΠΙΤΣΑ ΣΠΙΤΙ ! Ναι, καλά καταλάβατε. Ήταν μια εποχή που οι πιτσαρίες δεν ήταν ανοιχτές Πρωτοχρονιά, δε μοιράζαν φυλλάδια για να βρεις το τηλέφωνο, και φυσικά δεν φέρναν και την πίτσα σπίτι ! Οι περισσότερες (π.χ. SERAFINO) είχαν το σλόγκαν, τυπωμένο στο χαρακτηριστικό "μαντηλάκι" για τα χέρια : "Τηλεφωνήστε μας 10 λεπτά πριν ξεκινήσετε. Όταν φτάσετε, η πίτσα σας θα σας περιμένει." Οπότε ίσως κάποιο τέτοιο φυλαγμένο μαντηλάκι μας ξελάσπωσε εκείνη την Πρωτοχρονια (γιατί τα κάναμε συλλογή, φυσικά !)
Αλήθεια, τώρα που το σκέφτομαι, από τις πιτσαρίες γνώρισα τα αρωματισμένα μαντηλάκια, πολύ πριν τα βγάλει ο Χόντος...
Στη Miss Canada έγινε το πρώτο reunion της 20ετίας από την αποφοίτησή μας. Είχαμε κλείσει όλο το μαγαζί για πάρτη μας ! Και πώς όχι, άλλωστε ! 1987-2007, είκοσι χρόνια ήταν αυτά.
Και μια που έχω γράψει κι άλλα, ένα-δυο τετράγωνα πιο πίσω, υπάρχουν νεώτερα : η περίφημη ASCOT με τα ανδρικά στην Ομήρου έχει πλέον κλείσει, και μου τη θυμίζει μόνο ένα αθάνατο πουλόβερ που έχω πάρει από εκεί τουλάχιστον πριν το 1985 (!).
Κι όσο για το Ωδείο Νέας Σμύρνης, πριν από λίγες μέρες άκουσα "Ο Κωνσταντάρας κλείνει το Ωδείο, και πουλάει τα πιάνα, μήπως ενδιαφέρεσαι;"...
Τι να κάνουμε κύριοι Χαρίκο-Γιώργο (κουρείο στην οδό Ιωνίας, δίπλα στο ομώνυμο οβελιστήριο), μπορεί να έρχομαι από τότε, εδώ και 17 χρόνια για κούρεμα εκεί, μπορεί να κάνω 30 χιλιόμετρα όντας ο πιο μακρινός πελάτης, από τα Μεσόγεια, αλλά η ζωή προχωράει...
Υστερόγραφον : Ρετρό πιτσαρίες ! Συνήθως με μια ταπετσαρία-αφίσα από τυρολέζικο τοπίο κολλημένη στον ένα τοίχο (όχι η Miss Canada, άλλες), πίτσα σε μεταλλικό ταψί, εκείνη η χαρακτηριστική όμορφη μυρωδιά "βουτυρίλας" καθώς έμπαινες, μπορντώ τραπεζομάντηλα, μακαρόνια φούρνου σε μεταλλικό δισκάκι, μαντηλάκια, και η απειλή στον κατάλογο : Η πίτσα τρώγεται με τα δάκτυλα !
Αλήθεια, τώρα που το σκέφτομαι, από τις πιτσαρίες γνώρισα τα αρωματισμένα μαντηλάκια, πολύ πριν τα βγάλει ο Χόντος...
Στη Miss Canada έγινε το πρώτο reunion της 20ετίας από την αποφοίτησή μας. Είχαμε κλείσει όλο το μαγαζί για πάρτη μας ! Και πώς όχι, άλλωστε ! 1987-2007, είκοσι χρόνια ήταν αυτά.
Και μια που έχω γράψει κι άλλα, ένα-δυο τετράγωνα πιο πίσω, υπάρχουν νεώτερα : η περίφημη ASCOT με τα ανδρικά στην Ομήρου έχει πλέον κλείσει, και μου τη θυμίζει μόνο ένα αθάνατο πουλόβερ που έχω πάρει από εκεί τουλάχιστον πριν το 1985 (!).
Κι όσο για το Ωδείο Νέας Σμύρνης, πριν από λίγες μέρες άκουσα "Ο Κωνσταντάρας κλείνει το Ωδείο, και πουλάει τα πιάνα, μήπως ενδιαφέρεσαι;"...
Τι να κάνουμε κύριοι Χαρίκο-Γιώργο (κουρείο στην οδό Ιωνίας, δίπλα στο ομώνυμο οβελιστήριο), μπορεί να έρχομαι από τότε, εδώ και 17 χρόνια για κούρεμα εκεί, μπορεί να κάνω 30 χιλιόμετρα όντας ο πιο μακρινός πελάτης, από τα Μεσόγεια, αλλά η ζωή προχωράει...
Υστερόγραφον : Ρετρό πιτσαρίες ! Συνήθως με μια ταπετσαρία-αφίσα από τυρολέζικο τοπίο κολλημένη στον ένα τοίχο (όχι η Miss Canada, άλλες), πίτσα σε μεταλλικό ταψί, εκείνη η χαρακτηριστική όμορφη μυρωδιά "βουτυρίλας" καθώς έμπαινες, μπορντώ τραπεζομάντηλα, μακαρόνια φούρνου σε μεταλλικό δισκάκι, μαντηλάκια, και η απειλή στον κατάλογο : Η πίτσα τρώγεται με τα δάκτυλα !
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Romios
RetroN00b
- Joined
- 19 Σεπ 2012
- Μηνύματα
- 15
- Αντιδράσεις
- 19
Την "Δροσια " ( Σουβλάκια) αν θυμάσε ήταν ταχύτατος !!! χαχαχα επρεπε να εχεις υπομονη μεχρι να στα τυλίξει . Η Pizza Miss Canada υπάρχει ακόμη στην " Λακούβα" . Και να μην ξεχνάμε και την Πιτσα Σεραφίνο εκει που ειναι τωρα τα Starbucks .
Στον φίλο ο οποίος αναφέρετε στα μπουγέλα θυμαμαι που το επαιξε το θέμα η TV , αλλά τα μπουγέλα ξεκίνησαμ πολύ μεσα στην δεκαετία 80 .
Τον " ΝΙΚΟ" τον τυροπίτα προηγούμενα χρόνια λεγόταν " ΧΑΊΤΑΣ " πρίν αλλάξει χέρια .
Και κάτι δύσκολο πόσοι γνωρίζουν οι θυμούνται το τρελλό ξύλο που έπεσε στο 4οΓυμνασιο( Ιδιο κτιρο με την ΛΑΝΣ τότε) απόκριες του 1982 ή 1983 με πέσιμο που φάγαμε εντός σχολείου από την Σιβιτανείδιο και μετά εγινε Μακελείο σε όλη την ΝΣ από τα κυνηγητα , μεχρι και από τον Αδωνι είχαν έρθει οι Μηχανοβιοι .
Στον φίλο ο οποίος αναφέρετε στα μπουγέλα θυμαμαι που το επαιξε το θέμα η TV , αλλά τα μπουγέλα ξεκίνησαμ πολύ μεσα στην δεκαετία 80 .
Τον " ΝΙΚΟ" τον τυροπίτα προηγούμενα χρόνια λεγόταν " ΧΑΊΤΑΣ " πρίν αλλάξει χέρια .
Και κάτι δύσκολο πόσοι γνωρίζουν οι θυμούνται το τρελλό ξύλο που έπεσε στο 4οΓυμνασιο( Ιδιο κτιρο με την ΛΑΝΣ τότε) απόκριες του 1982 ή 1983 με πέσιμο που φάγαμε εντός σχολείου από την Σιβιτανείδιο και μετά εγινε Μακελείο σε όλη την ΝΣ από τα κυνηγητα , μεχρι και από τον Αδωνι είχαν έρθει οι Μηχανοβιοι .
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Eγώ έκανα στο 4ο Γυμνάσιο 1982-1984 (απόφοιτος Λυκείου το 87), αλλά αυτό που λες δε μου θυμίζει κάτι...
Όσο για τον "slow" στη Δροσιά, μήπως ένας χοντρούλης, ταβερνόφατσα, με μουστάκι; Το άλλο άκρο της ταχύτητας βέβαια ήταν ο Μάκης στην Ομήρου.
Τέλος, Σεραφίνο, Νατάσα, Ζεας, Παλλάς, Ταορμίνα κλπ. αναφέρονται και εδώ, και στο "Ρετρό πιτσαρίες".
Όσο για τον "slow" στη Δροσιά, μήπως ένας χοντρούλης, ταβερνόφατσα, με μουστάκι; Το άλλο άκρο της ταχύτητας βέβαια ήταν ο Μάκης στην Ομήρου.
Τέλος, Σεραφίνο, Νατάσα, Ζεας, Παλλάς, Ταορμίνα κλπ. αναφέρονται και εδώ, και στο "Ρετρό πιτσαρίες".
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Olorin
RetroMaNiaC
- Joined
- 8 Ιουλ 2007
- Μηνύματα
- 717
- Αντιδράσεις
- 38
Από τον "Μάκη" έχω φάει με διαφορά τα περισσότερα σουβλάκια της ζωής μου και σχεδόν όλα της παιδικής/εφηβικής μου ηλικίας. Είχε με διαφορά τα πιο καθαρά σουβλάκια κι ας μην έβαζε πολλά-πολλά μέσα (ούτε τζατζίκι δεν έβαζε). Κάποτε αν δεν κάνω λάθος είχε κάνει το λάθος να το γυρίσει σε... πιτσαρία, κόντεψε να φαλιρίσει και γρήγορα επέστρεψε στα σουβλάκια...panp είπε:
Επίσης, δεν μπορώ να παραλείψω να διηγηθώ μια προσωπική ιστορία (και ίσως μια από τις πρώτες αναμνήσεις μου που θυμάμαι τόσο καθαρά), αφού ο Μάκης ήταν η αφορμή για να βγω για πρώτη φορά μόνος μου από το σπίτι ή έστω ας το πούμε μόνος μου. Ήμουν-δεν ήμουν 5 χρονών, αλλά λόγω ύψους περνούσα άνετα για... 10χρονος, οπότε είχα φαγωθεί να πείσω τους δικούς μου να με αφήσουν να βγω από το σπίτι, αφού ήμουν "μεγάλο παιδί" πια. Τελικά, δεν ξέρω πώς, τους πείθω ένα βράδυ που είχαν έρθει κάτι επισκέψεις και λέγαμε να πάρουμε σουβλάκια, να με αφήσουν να πάω μόνος μου να τα πάρω. Βλέπετε, το σπίτι μου ήταν σχεδόν απέναντι από τον Μάκη, άρα το μόνο που θα είχα να κάνω ήταν να διασχίσω έναν δρόμο, ο οποίος μπορεί να ήταν η Ομήρου, μια οδός με αρκετή κίνηση, όμως στο συγκεκριμένο σημείο (λίγο πριν τη γωνία με την Κ.Παλαιολόγου για τους γνωρίζοντες) ήταν πολύ στενός και κυρίως με ελάχιστη κίνηση, άρα δεν ήταν και τόσο δύσκολο να τον διασχίσω. Κατεβαίνω λοιπόν κι έχω τη μάνα μου στο μπαλκόνι να κοντεύει να πεθάνει από την αγωνία και να μου τσιρίζει "Περίμενεεε, περίμενεεε!" από τον 5ο όροφο με αποτέλεσμα να την ακούν μέχρι την Πλατεία (όχι δεν περνούσαν αυτοκίνητα, απλώς ήθελε να είναι σίγουρη ότι το κοντινότερο όχημα βρίσκεται... στην Καλλιθέα ακόμα!). Τελικά κάποια στιγμή το παίρνει απόφαση, ουρλιάζει "Τώωωρα Πέεερνα!!!" και περνάω τρέχοντας από έναν δρόμο τόσο άδειο που θα μπορούσες κάλλιστα να παίξεις μπάλα. Πάω λοιπόν στο σουβλατζίδικο, μουρμουρώντας συνέχεια από μέσα μου την παραγγελία λες και ήταν ποιηματάκι για το Νηπιαγωγείο (εντάξει, είπαμε ότι έχω καλή μνήμη, αλλά μην περιμένετε και να τη θυμάμαι πάνω από 2,5 δεκαετίες αργότερα!). Πάω λοιπόν στην ουρά και περιμένω υπομονετικά να έρθει η σειρά μου, όλο χαρά που πριν ακόμα πάω σχολείο ήμουν κι επίσημα "μεγάλος". Έλα όμως που (ίσως το θυμάστε όσοι πηγαίνατε) είχε έναν ψηλό πάγκο γύρω στο 1,5μ. με αποτέλεσμα οι ψήστες να μην με δουν και να προχωρήσουν στον επόμενο πελάτη (ο οποίος ίσως γιατί δεν φανταζόταν ότι είχα έρθει μόνος και πιθανότατα νόμιζε ότι ήμουν γιος του προηγούμενου πελάτη, δεν είπε τίποτα και παρήγγειλε κανονικά). Αφού λοιπόν με προσπερνάνε άλλοι 2-3 πελάτες, προσπαθώ να ψελλίσω κάτι, αλλά από τη φασαρία δεν με ακούει κανείς. Απογοητεύομαι κι εγώ, κοντεύω να βάλω τα κλάμματα και αποφασίζω ότι δεν είμαι τελικά όσο "μεγάλος" νόμιζα και ξεκινάω να γυρίσω σπίτι ηττημένος. Ευτυχώς όμως, στο απέναντι πεζοδρόμιο ήταν ο θείος που είχε έρθει να δει γιατί αργώ, αφού η μάνα μου κόντευε να πάθει εγκεφαλικό (όχι τόσο γιατί άργησα επειδή με προσπέρασαν 2-3 πελάτες, αλλά μάλλον έτσι κι αλλιώς θα συνέβαινε από το άγχος της που με άφησε να παω...). Οπότε αφού του εξήγησα βουρκωμένος τι συνέβη, με ξαναπάει στο σουβλατζίδικο, το λέει στον Μάκη και μου παίρνει την παραγγελία εκείνη την ώρα... Το αστείο της υπόθεσης φυσικά ήταν όταν μετά από καμιά δεκαριά χρόνια ξεπέρασα τα 2μ. και έπρεπε να σκύβω για να παραγγέλνω αφού αλλιώς έκρυβε το πρόσωπό μου ο σωλήνας του εξαερισμού, ο Μάκης μου υπενθύμιζε πολλές φορές το σκηνικό εκείνο λέγοντας μου σχεδόν κάθε φορά που με έβλεπε "Θυμάσαι που όταν ήσουν μικρός δεν έφτανες τον πάγκο;"...
Για κάποιο λόγο προτιμούσαμε πάντα την Πίτσα Παλλάς για πίτσες... Όχι ότι ήταν άσχημη, αλλά να, τότε δεν μου έκανε και καμιά ιδιαίτερη εντύπωση σε σχέση με άλλες πιτσαρίες που είχαν πιο εντυπωσιακά μενού... Επίσης θυμάμαι πόσο εντύπωση μου είχε κάνει μια φορά που είχαμε πάει από εκεί με τον πατέρα μου να πάρουμε πίτσα, αφού για πρώτη φορά μετά από χρόνια είδα επιτέλους την πιτσαρία από όπου τρώγαμε τόσον καιρό (καλά μην φανταστείτε, 10' περπάτημα από το σπίτι μου ήταν, απλώς ήταν σε σημείο που ποτέ δεν είχε τύχει να περάσω, αφού ήταν χωμένη σε έναν παράδρομο της Συγγρού). Επίσης θυμάμαι ότι όση ώρα περιμέναμε να γίνει η πίτσα εκείνη τη μέρα, μας έσπασαν το τζάμι του αυτοκινήτου (ναι, μέρα-μεσημέρι σε παράδρομο της Συγγρού!) και πήραν κάτι τσάντες με ρούχα που μόλις είχαμε αγοράσει... Δεν πρέπει να ξαναπήγαμε από το μαγαζί να παραγγείλουμε...panp είπε:
Επίσης αν θυμάμαι καλά, υπήρχε ένα γκαρσόνι που δούλευε διπλοβάρδιες και στον Μάκη και στην Πίτσα Παλλάς... (δεν θυμάμαι όνομα, αλλά θυμάμαι ότι ήταν ένας κοντούλης με σγουρά μαύρα μαλλιά)
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
theodoropoulos
RetroN00b
- Joined
- 25 Ιαν 2014
- Μηνύματα
- 4
- Αντιδράσεις
- 4
Ἐγὼ ἀπό τὴν πλευρὰ μου ,θὰ προσθέσω τὰ ἠλεκτρονικά/μπιλιάρδα στήν θέση που ειναι τα HONDOS ἥ ἠ Ἐθνικὴ τράπεζα ἅν δὲν ἀπατῶμαι..
nikodemus
RetroWannaBe
- Joined
- 9 Mαϊ 2013
- Μηνύματα
- 35
- Αντιδράσεις
- 3
στην ταινία ''το πιθάρι''με το Βέγγο και το Μαλούχο (1963?) το σπίτι με την αυλή βρίσκεται στη Νέα Σμύρνη.Βρισκόταν δλδ διότι δεν υπάρχει τώρα.Πολύ κοντά στη στάση μπακνανά.Σήμερα υπάρχει κάποιο βενζινάδικο εκεί,αλλά δεν έχω αξιοθεί να πάω.
Το σπίτι αυτό ήταν πέρα για πέρα αληθινό και έτυχε να είναι του συχωρεμένου του πεθερού μου.Στο εσωτερικό που έμεναν οι δυο φίλοι στην ταινία,έμενε ο πεθερός μου με την οικογένειά του!Δεν είχε πειραχτεί τίποτα!Η πληρωμή ήταν τσάμπα εισιτήρια για να δούνε την ταινία στο σινεμά!!!
Α!Επίσης,οι πολυκατοικίες γιαπιά που εργάζονται οι 2 ήρωες του έργου,βρίσκονται επίσης στη Ν.Σμύρνη-οι παλαιότεροι ίσως αναγνωρίσουν πολύ περισσότερα!
Αξίζει να τη δείτε!!
Το σπίτι αυτό ήταν πέρα για πέρα αληθινό και έτυχε να είναι του συχωρεμένου του πεθερού μου.Στο εσωτερικό που έμεναν οι δυο φίλοι στην ταινία,έμενε ο πεθερός μου με την οικογένειά του!Δεν είχε πειραχτεί τίποτα!Η πληρωμή ήταν τσάμπα εισιτήρια για να δούνε την ταινία στο σινεμά!!!
Α!Επίσης,οι πολυκατοικίες γιαπιά που εργάζονται οι 2 ήρωες του έργου,βρίσκονται επίσης στη Ν.Σμύρνη-οι παλαιότεροι ίσως αναγνωρίσουν πολύ περισσότερα!
Αξίζει να τη δείτε!!