Να η ευκαιρία (1977 ΕΡΤ)

Έχω καταντήσει κουραστικός έως γραφικός επαναλαμβάνοντας πόσο καλύτερη και ποιοτικότερη ήταν η τηλεόραση μας την δεκαετία του ΄70 και πόσο έχει απαξιωθεί τις τελευταίες δεκαετίες χωρίς να διαφαίνεται φρένο στον κατήφορο. Και πως θα γίνει αυτό αφού έχουν σπάσει τα φρένα της κοινωνικής καταβαράθρωσης και δεν διαφαίνεται δυνατότητα επισκευής σε συνδυασμό με την απουσία μηχανικών επισκευής. Γιατί κακά τα ψέματα η τηλεόραση είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας.
Το πάνελ της συγκεκριμένης εκπομπής απαρτιζόταν από τεράστιες προσωπικότητες του καλλιτεχνικού και δημοσιογραφικού στερεώματος, που αποτελεί την πιο τρανταχτή απόδειξη πως ήταν η χώρα μας και πως κατάντησε. Όταν πράγματι έβγαιναν αυθεντικά μουσικά ταλέντα με αποκλειστικό προσόν τις φωνητικές χορδές τους και όχι τα πλαστικοποιημένα, σιλικονούχα και ρετουσαρισσμένα εξωτερικά προσόντα τους, που την σήμερον κρίνονται από ανάλογου επιπέδου παρουσιαστές που το μόνο προσόν των διαγωνιζομένων και κριτών είναι τα πόσα αποκαλυπτικά εξώφυλλα έχουν κάνει με προχώ φωτογραφίες, ποζεριά στα ύψη και σκάνδαλα προσωπικής ζωής που πουλάνε
Χαλαρώστε παιδιά γιατί το ταλέντο σας είναι μάλλον περιορισμένο αν όχι ανύπαρκτο και το φιλοθεάμον κοινό με στοιχειώδη κρίση όταν σας βλέπει κρατάει την κοιλιά του από τα γέλια. Θα μου πείτε έχουν τηλεθέαση. Γιατί ποιος σας είπε ότι οι κωμωδίες που βγάζουν γέλιο δεν έχουν πέραση και το γέλιο το έχουμε ανάγκη όλοι μας.
 
Ένα ''like'' είναι πολύ μικρό για την ανάρτησή σου Sebastian.
 
Πίσω
Μπλουζα