Ξαναπαίζοντας τα Special Review

Για να μην παρεξηγηθω αυτην την εντυπωση εχω απο μνημης και μονο (οποτε μπορει να κανω καλλιστα λαθος)...

>Edited μετα απο check μαλλον δεν θυμομουν 100% σωστα <

Ολα αυτα βεβαια δεν παυουν να ειναι εικασιες, ανεξοδα συμπερασματα και .... συμπτωσεις ή στην περιπτωση της OCEAN να συμβαινει αλλα με την αντιστροφη πορεια ...βλεποντας την θετικη σταση του περιοδικου στους τιτλους της -χωρις να υπαρχει κατι προηγουμενο- , οι επιφορτισμενοι με την προωθηση των παιχνιδιων της να επελεξαν κατοπιν να προωθησουν το παιχνιδια τους κυριως μεσω αυτου του περιοδικου .

Αλλωστε στην ελλαδα εχουμε μια αδυναμια σε θεωριες συνομωσιων....

Υ.Γ. κι επειδη δεν θα θελα οδηγησουμε ενα παρα πολυ ενδιαφερων thread οφ τοπικ , ας μεινουμε επι του θεματος παρακαλω ...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Nemo δεν νομίζω ότι είναι καμιά θεωρία συνωμοσίας. Είναι γνωστό ότι τα έντυπα βγάζουν τα χρήματά τους κυρίως μέσω των διαφημίσεων και όχι μέσω των πωλήσεων. Ε άμα σου πληρώνει ο άλλος τόσο χώρο (κάτι δισέλιδες διαφημίσεις είχε) και πιθανότητα σου δίνει αμέσως όλα τα παιχνίδια που κυκλοφορεί για να τα κάνεις review, έ θα του δώσεις λίγη σημασία παραπάνω. Δεοντολογικά μπορεί να μην είναι το πλέον ορθό αλλά πάνω κάτω όλοι αυτό κάνουν. Έτσι και αλλιώς αυτά τώρα είναι αρχαία ιστορία. :)

billy είπε:
*Ειδικά* τώρα για το Pirates είχα και εγώ εκφράσει μία παρόμοια απορία πριν κάποια χρόνια στα σχόλια του τεύχους 38 (το παιχνίδι είχε κυκλοφορήσει την ίδια χρονιά με το Tai-Pan).
Μιας και ανέφερες το Tai-Pan...E τώρα που το έριξα στο retrogaming με τα παλιά special review του Pixel έπαιξα και την έκδοση για ST (την οποία δεν την είχα παίξει τότε). Όχι μόνο είναι κάπως διαφορετική από τις οκτάμπιτες κατά την ταπεινή μου άποψη είναι και κατώτερη. Εντάξει οκ καλύτερα γραφικά (αν και τα sprites μου φαίνονται λίγο περίεργα και δεν μου άρεσε το animation) αλλά κατά τα άλλα το gameplay είναι σαφώς κατώτερο.

Εξηγούμαι. Ο χαρακτήρας πάει αργά οπότε η περιήγηση στην πόλη είναι κουραστική. Στους οκτάμπιτους μέσα στην πόλη έχει μια ψευδοτρισδιάστατη απεικόνιση (σαν τα adventures της Sierra) και είναι ξεκάθαρες οι έξοδοι. Ψιλοχάνεσαι στην αρχή γιατί οι πόλεις είναι δαιδαλώδεις αλλά το βρίσκεις τελικά. Στον ST είναι 2D και δεν καταλαβαίνεις σε ποια σημεία μπορείς να πας πάνω ή κάτω και αν έχεις πάει πάνω ή κάτω με αποτέλεσμα να χάνεσαι τελείως. Μου βγήκε η πίστη για να βρω όλα τα μέρη στην πρώτη πόλη.

Μετά έχει το θέμα ότι πατάς το fire ο χαρακτήρας βαράει (για να ρίξεις αναίσθητους ανθρώπους και να τους μαζέψεις για πλήρωμα). Έλα όμως που μπορεί να γίνει άνετα κατά λάθος και αν είναι μπροστά φρουρός τρως 1 μήνα στο μπαλαούρο χωρίς λόγο (έπρεπε να κάνω load πολλές φορές γιαυτό το λόγο). Στις οκτάμπιτες εκδόσεις δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα. Καλά και το interface μέσα στα κτήρια είναι πρόβλημα και όλα πάνε αργααααά σε σημείο που σου σπάει τα νεύρα.

Τελικά με τα χίλια ζόρια τα κατάφερα και σου βγάζει ένα ωραίο animation με τη φρεγάτα που φεύγει απ'το λιμάνι. Ε και εκεί δεν μπορούσα να οδηγήσω το πλοίο με τίποτα μα με τίποτα (και πάλι πήγαινε αργαααααααά) ! Άσε που τα πανιά ανεβαίνουν από το 0 στο 100. Δηλαδή τι έλεγαν οι καπετάνιοι "Τα πανιά στο 53%" ; :p Ε κάπου εκεί η υπομονή εξαντλήθηκε και έπιασα τις οκτάμπιτες εκδόσεις που παίζουν μια χαρά και καταλαβαίνεις τι σου γίνεται.

Ε οκ πρώτο παιχνίδι της Ocean για τον ST ήταν δεν το κατείχε ακόμα το sport οπότε είχε κάτι προβληματάκια. Πάντως το παιχνίδι είναι μάλλον αδικημένο. Έπεσε μαζί (πάνω κάτω και της ίδια περίοδο του '87) με ένα παρόμοιο και πολύ ανώτερο παιχνίδι (το Pirates!) οπότε δεν αναγνωρίστηκε ποτέ (εκτός από την Ελλάδα :) ). Κρίμα γιατί αν το δεις ανεξάρτητα και δεν μπεις σε συγκρίσεις δεν είναι κακό (μιλώντας κυρίως για τις οκτάμπιτες εκδόσεις) και μπορεί να σου κρατήσει το ενδιαφέρον για ένα διάστημα. Η περιήγηση στις πόλεις δίνει μια ζωντάνια (που βλέπεις παντού κατοίκους να κινούνται) αν και από ένα σημείο και μετά θα προτιμούσες να λειτουργεί όπως στο Pirates! και να μην ψάχνεις που είναι η αποθήκη, η τράπεζα, κτλ. Βέβαια από την άλλη έχει οίκους ανοχής και τζόγο οπότε... :D

Φυσικά τεράστια η παράλειψη του Pixel να μην παρουσιάσει το Pirates! (βέβαια το Pirates! ήταν μόνο για τον ένα από τους τρεις δημοφιλείς οκτάμπιτους home ενώ το Tai-Pan υπήρχε για όλους) αλλά αυτό είναι τελείως άσχετο με το special review του Tai-Pan το οποίο νομίζω ότι το άξιζε. Φυσικά η έκδοση για ST δείχνει πιο ωραία και ορθώς χρησιμοποίησαν φωτογραφίες από αυτή αλλά στο gameplay είναι η πιο αδύναμη οπότε θα σας πρότεινα να επιλέξετε μια οκτάμπιτη αν θέλετε να το παίξετε (και οι τρεις καλές είναι).

Και ένα βίντεο από την έκδοση για CPC

 
Xαχαχα !!

Δεν έχεις άδικο σε κάποια σημεία, αλλά τελικά τα πάντα είναι θέμα συνήθειας. :D (ειδικά αυτό με την περιήγηση στην πόλη στην έκδοση του ST, θυμάμαι το είχαν γράψει και στο review ότι "έχει γίνει μία ομαδοποίηση στις οθόνες" ή κάπως έτσι).

Η αλήθεια πάντως είναι πως κάποιος που έχει παίξει & συνηθίσει τις 8-bit versions, θα έχει ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα να προσαρμοστεί στην έκδοση του ST.

Oπως και να 'χει, και εμείς που παίζαμε στα οκτάμπιτα τον καιρό εκείνο, φάγαμε κάποιο διάστημα στην χαρτογράφηση των πόλεων (με την πρώτη ευκαιρία θα ψάξω να βρω τους χάρτες μου και θα τους φωτογραφήσω να τους δείτε, για "ρετρίλα" στο maximum !!).

Aργότερα βέβαια άρχισαν τα αφιερώματα στα περιοδικά, όπου δημοσιεύονταν και οι χάρτες των πόλεων, oπότε και γλυτώσαμε απο τον επιπλέον κόπο.

Μία άλλη ρετρο-ανάμνηση απο το Τai-Pan:

Είχαμε πάει με έναν φίλο, επίσης Amstrad user, στο τοπικό commodore club (πίσω απο τη ΜΕΜΟΧ), και βλέπουμε το ("φρέσκο", εκείνη την εποχή) Tai-Pan, το οποίο το περιμέναμε απο τις προηγούμενες εβδομάδες που το είχαμε δεί στα "προσεχώς" του Pixel.

Το παιχνίδι έδειχνε υπέροχο, και ήθελα να αρπάξω το joystick και να παίξω !!

Τότε ο φίλος μου έριξε την ατάκα: (με νευριασμένη φωνή) "Το βλέπεις πως είναι σε Commodore? ...κάτσε να δείς πως θα είναι σε Amstrad !!". :D :D

Aυτό το είχε πεί επειδή εκείνη την περίοδο είχε τύχει να παίξει κάποια spectrum ports, και είχε πέσει το ηθικό του !! :supergrin: (τελικά διαψεύστηκε: το παιχνίδι είχε ωραία graphics και σε Amstrad :) )
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Λιγο πολύ, νομίζω και εγώ οτι τα Special Reviews ήταν δικαιολογημένα...special ! Για παράδειγμα, ακόμη και σήμερα παίζω μερικά απο αυτά, όπως το Lost Patrol, Turrican II, Wing Commander, Captain Blood, Rainbow Islands...Σίγουρα άντεξαν τη δοκιμασία του χρόνου. Εξαιρετική ιδέα του thread (και του Leon φυσικά), είναι να ξαναπαιχθούν κάποια απο αυτά, η ακόμη να παιχθούν αυτά που ξέφυγαν, όπως για παράδειγμα το Resolution 101, που όσα χρόνια και να περάσουν, πάντα μου ξεφέυγει και δεν το έχω παίξει ποτέ !

<< Σε ότι αφορά την Ocean, δεν νομίζω ότι υπήρχε κάτι το μεμπτό πάντως. Η συγκεκριμένη εταιρεία είχε δώσει ρέστα εκείνη την περίοδο με πολύ και καλό πράμα, θυμάμαι ότι έβαζα δισκέτα και έβλεπα το λογότυπο OCEAN*, και έλεγα "εντάξει, θα είναι καλό το παιχνίδι !"

*δεν έχω ξαναχαζέψει για περισσότερη ώρα το logo εταιρείας, απ'ότι αυτό εδώ, στην δισκέτα του Cabal >>

[video=youtube;j4z-VwuuKL8]

 
Κοιτάζω λίγο τα special review της μετέπειτα εποχής και συγκεκριμένα από το τεύχος 80 (που αλλάζει μορφή αλλά και κατεύθυνση το Pixel) μέχρι και το τεύχος 101 (που το Pixel αλλάζει και πάλι κατεύθυνση). Από το τεύχος 80 το Pixel αρχίζει να ασχολείται περισσότερο με τις κονσόλες (πρώτο special review console game) αλλά και με τα PC ακολουθώντας την κίνηση της αγοράς προς αυτά. Μπαίνουμε στην δύση των home σταδιακά αφού η Ελλάδα (όπως πάντα με μια καθυστέρηση) ακολουθεί τις παγκόσμιες εξελίξεις. Από το τεύχος 102 και μετά φεύγει και ο τελευταίος από τους παλιούς συντάκτες (ο Αντρέας Τσουρινάκης) και η θεματολογία για PC μετακινείται αποκλειστικά στο PC Master. Το Pixel καλύπτει πλέον μόνο κονσόλες και home υπολογιστές που βρίσκονται πλέον σε πλήρη παρακμή.

Σε αυτό λοιπόν το διάστημα βλέπουμε μια ισορροπία στα PC/Console special review (10 παιχνίδια) και στα special review όπου υπάρχει και έκδοση για home computers (12). Η αλλαγή με την προηγούμενη εποχή είναι τεράστια όπου η συντριπτική πλειοψηφία των παιχνιδιών ήταν για home computers. Ακόμα χειρότερα αν δούμε πόσα ήταν παιχνίδια γραμμένα για home και όχι μεταφορές από την έκδοση για PC/κονσόλα είναι μόλις 7 στα 22! Είναι ξεκάθαρο ότι μιλάμε για τέλος εποχής. Συγκεκριμένα τα special review εκείνης της περιόδου:

80 The Legend of Zelda (πρώτο τεύχος με μεγάλη μορφή)

81 Deuteros

82 Sonic The Hedgehog

83 Midwinter II: Flames of Freedom

84 Utopia

85 Heimdall

86 Eye of the Beholder II

87 Falcon 3.0

88 Black Crypt

89 Deliverance

90 Secret Weapons of the Luftwaffe

91 Air Warrior

92 Aces of The Pacific

93 The Lost Files of Sherlock Holmes

94 The Legend of Kyrandia

95 Links 386 Pro (Επιστροφή του περιοδικού στην original μορφή)

96 Inca

97 Stunt Island

98 X-Wing

99 Dune II

100 Desert Strike

101 Goal!

Φυσικά με αυτή τη μετακίνηση προς PC και κονσόλες αλλάζει και ο χάρτης των special review: Τα Ευρωπαϊκά παιχνίδια που αποτελούσαν την συντριπτική πλειοψηφία πριν, τώρα είναι μόλις 8. Αν και πριν τα special review αχολούνταν με πιο "σοβαρά" genres πλέον αυτό γίνεται σχεδόν αποκλειστικά με μόνο 4-5 παιχνίδια να μην είναι simulation/adventure/rpg/strategy.
 
billy είπε:
Στο τεύχος 56 παρουσιάστηκε το Heroes of the Lance (εμπνευσμένο απο -τι άλλο- το Dragonlance campaign setting της TSR), τον καιρό που η SSI είχε πάρει "εργολαβία" τους σχετικούς AD&D τίτλους. :) Αν και παρουσιάζονται σε απλά reviews ορισμένοι καλοί τίτλοι - ακόμα και "με μία ματιά" όπως το War in Middle Earth (καθώς κάποιοι λιγότερο καλοί, ενώ έχουμε και το... "αβαβά" με την διπλή παρουσίαση του Shoot-out), εν τέλει το Heroes δεν είναι ακριβώς "άκυρο" σαν επιλογή.

Το "διασκεδαστικό" της υπόθεσης που λέγαμε παραπάνω, είναι ότι δύο τεύχη πριν, ο Γιωργάκης (μαζί με τον Λεκό) έκαναν μία μαζική παρουσίαση rpg παιχνιδιών, όπου δεν είχαν γίνει καθόλου κολακευτικά σχόλια για το Heroes !! :D (αντίθετα, εκθειάζετo -δικαίως- το "Forgotten Realmsικό" και υπέροχο, Pool of Radiance).

Aντιλαμβάνεστε νομίζω για ποιό λόγο παραξενεύτηκα όταν δύο μήνες αργότερα είδα το Heroes of the Lance να έχει γίνει special review (και μάλιστα απο τον Γιωργάκη). :D
Μιας και το ανέφερες έδωσα στο Heroes of the Lance μια 2η ευκαιρία μετά από 25 χρόνια. Καταρχάς το παιχνίδι είναι βασισμένο στην πρώτη περιπέτεια του Dragonlance το DL1 Dragons of Despair και συγκεκριμένα στο dungeon crawl κομμάτι της που οι χαρακτήρες εξερευνούν τα ερείπια της Xak Tsaroth για να βρουν τα Disks of Mishakal. Και εδώ έχουμε το πρώτο και μεγαλύτερο φάουλ. Η σειρά αποτελείται από 14 περιπέτειες, ένα τεράστιο επικό campaign που εκτυλίσσεται στο War of the Lance. Το είχα παίξει ως tabletop RPG και το είχα μισήσει γιατί είναι γραμμικό, τραβάει τους παίκτες από τη μύτη και απαιτεί να κάνουν τα πάντα όπως θέλει η περιπέτεια ενώ αν δεν γίνει αυτό για κάποιο λόγο χαλάει. Ότι όμως είναι κακό για το επιτραπέζιο, όπου η ελευθερία του παίκτη είναι πάνω από όλα, είναι το απόλυτα φυσιολογικό για ένα CRPG και με τόσο τεράστιο και επικό σενάριο θα ήταν ότι πρέπει. Και οι αθεόφοβοι της SSI αντί να χρησιμοποιήσουν την Goldbox Engine για να εκδώσουν μια επική τριλογία αποφάσισαν να το κάνουν side-scrolling action "RPG" (RPG...λέμε τώρα). Απίστευτα χαμένη ευκαιρία.

Και δυστυχώς και το ίδιο το παιχνίδι είναι μαύρο χάλι. Ο χειρισμός είναι άθλιος και το collision detection απίστευτα προβληματικό σε σημείο που παρατάς το παιχνίδι. Σου την πέφτει το τέρας και σε σφάζει και αν δεν είσαι στην κατάλληλη απόσταση και είσαι έστω και ένα pixel πιο κοντά εσύ βαράς αέρα. Η επιλογή του να είναι side scrolling αλλά να πηγαίνεις και προς τα "μέσα" στις οθόνες το κάνει απίστευτο μπέρδεμα. Καλά...Δηλαδή όλα τα action adventure/rpg (Zelda, Fairy Tale Adventure, Times of Lore, Ancient Land of Ys, κλπ.) της εποχής που ήταν top down το είχαν κάνει λάθος; Δεν ανακάλυπταν ακριβώς και την Αμερική στο είδος... :p .

Εν κατακλείδι η αρχική εκτίμηση των Λεκόπουλο-Κυπαρίσση στο software file που το έθαψαν (συνολική βαθμολογία 5/10) ήταν απόλυτα ορθή. Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ τί έγινε και άλλαξαν γνώμη και ο Κυπαρίσσης το έκανε special review μόλις δύο τεύχη μετά ενώ το απίστευτο Pool of Radiance δεν είχε ανάλογη μεταχείριση.
 
Leon είπε:
Εν κατακλείδι η αρχική εκτίμηση των Λεκόπουλο-Κυπαρίσση στο software file που το έθαψαν (συνολική βαθμολογία 5/10) ήταν απόλυτα ορθή. Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ τί έγινε και άλλαξαν γνώμη και ο Κυπαρίσσης το έκανε special review μόλις δύο τεύχη μετά ενώ το απίστευτο Pool of Radiance δεν είχε ανάλογη μεταχείριση.
Και πάλι συμφωνούμε. :)

H επιλογή τους είναι τουλάχιστον παράξενη απο τη στιγμή που το Pool of Radiance ήταν (λογικά) διαθέσιμο.

Τώρα, σαν "αυτόνομο" παιχνίδι (χωρίς συγκρίσεις με άλλα PRG ή action-RPG) το Heroes το είχα παίξει με την λογική του "απο το τίποτα..." - επειδή εμείς οι Amstrad users (ως "μη-αμερικανοι") ήμασταν πάντα "ριγμένοι" στον τομέα των AD&D. Δυστυχώς όμως, για μία ακόμη φορά είχαμε spectrum port (η μία κατραπακιά μετά την άλλη δηλαδή :p ). Ευτυχώς τουλάχιστον το sequel (Dragons of Flame - εξώφυλλο στο Pixel 88) είχε καλύτερα graphics, αν και σαν παιχνίδι ήταν στο ίδιο μοτίβο.

Παρ' όλα αυτά, το Heroes ήταν αρκετά συμπαθές σε κάποιους Amstrad users (θυμάμαι ο "Sonic" Ελ-Κροντήρ του USER το είχε παίξει και είχε δημοσιεύσει και walkthrough).
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Έπαιξα ένα παιχνίδι που δεν είχα παίξει τότε, το Star Trek: The Rebel Universe αφού είχε βγει μόνο για ST (που δεν είχα) και ποτέ για Amiga που έγινε Special Review στο τεύχος 37 του Οκτωβρίου του '87. Καταρχάς η πρώτη έκπληξη που βλέπεις είναι ότι το παιχνίδι είναι Αγγλικό (περίμενα να είναι Αμερικάνικο) και ένας από τους συντελεστές είναι ο Mike Singleton! Οπότε περιμένεις μεγάλο παιχνίδι, με μπόλικο βάθος που δεν μπορεί να "στριμωχτεί" σε ένα genre και δύστροπο interface. Και πράγματι όλα αυτά ισχύουν.

Το Star Trek είναι κατά βάθος ένα adventure, όπου το σημαντικότερο πράγμα είναι η εξερεύνηση και σε κάποιο βαθμό η επίλυση γρίφων. Το λες όμως και "space sim" αφού όπως και να το κάνεις ελέγχεις το enterprise και μπαίνεις σε μάχες (το πιο arcade κομμάτι). Τέλος πάντων, πέρα από την προσπάθεια κατηγοριοποίησης, ας περάσουμε στο ζουμί. Καταρχάς τα φοβερά γραφικά που έλεγε ο Λεκόπουλος ισχύουν...εν μέρει. Γιατί ναι μεν οι στατικές εικόνες είναι ωραίες και ο τρισδιάστατος αστρικός χάρτης μου άρεσε, τα γραφικά της μάχης είναι κάτι χοντροκομμένα wireframes που δεδομένου ότι το μόνο που βλέπεις είναι ένα και μόνο αντίπαλο σκάφος, ε θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο λεπτομερή και solid filled. Όμως η μεγαλύτερη απογοήτευση είναι οι εικόνες των πλανητών που επισκέπτεσαι, όπου το μόνο που βλέπεις είναι κάτι απλοϊκά line graphics του αντικειμένου με το οποίο πρέπει να κάνεις κάτι. Ούτε περιγραφή του πλανήτη με κείμενο δεν έχει, πόσο μάλλον να έχει καμιά εικόνα. Δυστυχώς και ο ήχος, αν και sampled, είναι κακής ποιότητας. Κρίνοντας από άλλα παιχνίδια για ST της ίδιας χρονιάς περίμενα πολύ περισσότερα στον οπτικοακουστικό τομέα.

Star_planet.jpg

Τα "γραφικά" που συναντάς σε ένα πλανήτη

Star_ship.jpg

Το αντίπαλο wireframe ship της μάχης η οποία δεν έχει και κανένα ενδιαφέρον από άποψη στρατηγικής.

Πάμε στο gameplay που είναι και το ζουμί. Το παιχνίδι και εδώ όπως και με τα γραφικά είναι άνισο. Φυσικά είναι τεράστιο και τα ηλιακά συστήματα προς εξερεύνηση πάρα πολλά. Το θέμα είναι ότι θέλει πάρα πολύ ψάξιμο για να βρεις τα κατάλληλα αντικείμενα που χρειάζεσαι και αισθάνεσαι ότι ψάχνεις ψύλλους στα άχυρα. Θέλει οπωσδήποτε guide για να το παίξετε κάτι που είναι μεγάλο μείον. Και αν και έχει ένα ενδιαφέρον αρχικά να βρίσκεις σταδιακά στοιχεία για το πως να ολοκληρώσεις την αποστολή σου (και υπάρχουν παραπάνω από ένας τρόποι για να το τελειώσεις) από ένα σημείο και μετά βαριέσαι γιατί η εξερεύνηση γίνεται επαναλαμβανόμενη.

Η απογοήτευση είναι μεγάλη πάνω στους πλανήτες που λειτουργεί σαν adventure. Υπάρχει ένα αντικείμενο ή ένα εμπόδιο και τα μέλη της ομάδας σου λένε το καθένα τη γνώμη του για το τί να κάνεις και επιλέγεις εσύ. Αν κάνεις λάθος μπορεί να τραυματιστεί ένα μέλος της ομάδας ή και να χάσεις ένα σημαντικό αντικείμενο που θα ανακόψει την πορεία σου προς την ολοκλήρωση της αποστολής (παίζει να μην μπορείς να τελειώσεις και το παιχνίδι αλλά δεν έχω τσεκάρει). Ε...δεν είναι και τίποτα φοβερό από θέμα γρίφων...Το πολύ πολύ να πρέπει να χρησιμοποιήσεις κάποιο αντικείμενο που έχεις βρει σε κάποιο άλλο πλανήτη. Αλλά που είναι το βασικό στοιχείο των Star Trek; Να συναντήσεις πολιτισμούς; Τίποτα. H ζώνη καραντίνας είναι τεράστια αλλά πολύ αραιοκατοικημένη... :p

Το άλλο που είναι απίστευτα κακό είναι ότι με το που μπεις σε ένα ηλιακό σύστημα μπορεί να υπάρχει κάποιος πλανήτης που κάνει κάτι κακό στο Enterprise και το παιχνίδι δεν σου λέει τίποτα! Πρέπει να έχεις διαβάσει το manual για να καταλάβεις τι θα πάθεις. Το θέμα είναι ότι αν κολλήσεις catastrophe pods δεν σου λέει πουθενά ότι τα έχεις και πόσο χρόνο έχεις μέχρι να χάσεις ή να βρεις τον πλανήτη που τα "διώχνει". Πρέπει να σημειώσεις το χρόνο που τα κόλλησες και να υπολογίζεις πόσο έχεις ακόμα βάσει του manual.

To σύστημα μάχης είναι πολύ απλοϊκό και δεν έχει κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον ενώ το σύστημα χειρισμού με τα εικονίδια είναι πολύ δύστροπο αν και τελικά το συνηθίζεις. Το παιχνίδι αν και πολύ φιλόδοξο τελικά δεν τα καταφέρνει τόσο καλά. Το βασικό είναι ότι του λείπει η “ψυχή”. Ο Χίτσκοκ έλεγε ότι μια ταινία είναι η ζωή χωρίς τα βαρετά μέρη. Το Rebel Universe είναι το Star Trek χωρίς τα ενδιαφέροντα μέρη.

Αν και πρέπει να ομολογήσω ότι απογοητεύτηκα αρκετά από το παιχνίδι και περίμενα κάτι καλύτερο, από την άλλη πιστεύω ότι και το άξιζε το Special Review και έχει στοιχεία που το σώζουν. Είναι Star Trek (πιασάρικο) και παιχνίδι για ST που εκείνη την εποχή ήταν high end σύστημα με τα παιχνίδια του να είναι σαφώς πιο εντυπωσιακά από των οκτάμπιτων. Επίσης παρά τις αστοχίες του η εξερεύνηση και εύρεση τρόπου να νικήσεις τους Klingons έχει ενδιαφέρον. Αν και δεν το έχω τελειώσει ακόμα θα προσπαθήσω να το τελειώσω με τουλάχιστον ένα τρόπο από τους 8 δυνατούς (με guide γιατί αν ψάχνεις στα τυφλά θα βαρεθείς και θα το παρατήσεις πριν το ολοκληρώσεις).
 
Πολύ ωραία ανάλυση! :thumbup:

Όσον αφορά τα απλοϊκά γραφικά στις μη στατικές οθόνες, (συμφωνώ, θα μπορούσαν τουλάχιστον να ήταν filled vector), ίσως να έγινε έτσι λόγω χωρητικότητας της δισκέτας.

Επίσης, να προσθέσω πως όταν παίζουν τα samples, διακόπτεται κάθε άλλη λειτoυργία στο παιχνιδι (δε μπορείς να κουνήσεις ούτε το δείκτη του mouse), δείγμα του οτι το '87, ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι προγραμματιστές δεν είχαν "πάρει τον αέρα" του μηχανήματος.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Η αλήθεια είναι ότι το παιχνίδι να ήθελε την παραπάνω δισκέτα. Ιδίως αν έπρεπε να απεικονιστούν οι πλανήτες. To πάγωμα το αναφέρει και ο Λεκό στο Special Review και αν και ενοχλητικό δεν δημιουργεί πρόβλημα. Πιο ενοχλητικό είναι το μέτριο sampling. Πάντως είναι θέμα της προγραμματιστικής ομάδας και όχι γενικό της εποχής. Το Goldrunner πχ. που ανέφερα παραπάνω (ίδια χρονιά) δεν είχε τέτοιο πρόβλημα.
 
Αγαπημένο παιχνίδι που συχνά-πυκνά το μνημονεύουμε στο retromaniax :thumbup: (απο τα σχόλια του τεύχους 37, μέχρι και σχετικά πρόσφατα)

Μου είχε αφήσει τόσο έντονες εντυπώσεις, που μαζί με το Sundog, ήταν τα πρώτα δύο games που αναζήτησα σε Amiga όταν την είχα φρεσκοαγορασμένη. :) (και αργότερα μέσα στην πρώτη δεκάδα παιχνιδιών ST που εξομοίωσα).

Το Star Trek το είχα πρωτοπαίξει στα τέλη του '88 - περίπου ένα χρόνο αφ' ότου είχα διαβάσει το review, σε PC-XT ενός φίλου μου (την εποχή που απολαμβάναμε στο καινούριο -τότε- PC του και άλλα games, όπως Starflight, Visions of Aftermath, Project Space Station, Roadwar 2000, το διαμαντάκι των Murry bros. Ancient Art of War, και πάρα, μα *πάρα* πολλά ακόμα...).

Περάσαμε ευχάριστες ώρες κρατώντας αρχείο για τους πλανήτες που πηγαίναμε, και τι ανακαλύπταμε εκεί. Πραγματικά αξέχαστες στιγμές... (και ζηλεύω τον Dino που είχε την ευκαιρία να το παίξει σε ST "back in the day")

Kάτι που θυμήθηκα μόλις τώρα: Εχω την εντύπωση πως σε κάποιο μεταγενέστερο τεύχος, συντάκτης του Pixel είχε γράψει για το Star Trek ότι "τελικά ίσως να μην αξίζει τον κόπο". :D (ίσως να άλλαξαν γνώμη όταν κόπασε ο αρχικός ενθουσιασμός. Either that, ή θυμάμαι λάθος quote :supergrin: )
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Μιας και ανέφερες το Ancient Art of War τι ¨άκυρο¨ special review ήταν αυτό (τεύχος 40, Ιανουάριος '88); Το παιχνίδι ήταν παμπάλαιο (του '84), πως τους ήρθε; Καταλαβαίνω ότι το τεύχος ήταν αφιερωμένο στα φτηνά (home) PCs αλλά θα μπορούσαν να διαλέξουν κάτι νεώτερο (πχ το sequel που βγήκε το '87). Θα μου πεις βέβαια το παιχνίδι είναι τόσο κλασσικό και τόσο σημαντικό στην ιστορία του gaming που "κάλλιο αργά παρά ποτέ". :D Πάντως όσοι είστε γαλλόφωνοι υπάρχει έκδοση στα Γαλλικά για Amiga με βελτιωμένα γραφικά.
 
Σχετικά με το AAoW και την ετεροχρονισμένη αναφορά του στο Pixel:

Δεδομένου ότι τα περιοδικά υπολογιστών στην Ελλάδα ξεκίνησαν το '83, και τον καιρό εκείνο τα pc δεν θεωρούνταν σε καμία περίπτωση "home" για να κάθεται κάποιος να παίζει games σε αυτά (ακόμα και τα 8-bit στην Ελλάδα δεν είχαν ακόμα γνωρίσει την mainstream "διάδοση" που είχαν την αμέσως επόμενη διετία), θεωρώ ότι οι συντάκτες του Pixel (και οι ελληνες users γενικότερα) απο το '87-'88 και μετά, "ανακάλυπταν" σιγά-σιγά κάποια games στα pc (ορισμένα απο τα οποία είχαν κυκλοφορήσει παλιότερα), οπότε "έπεσαν" πάνω στο συγκεκριμένο. (Oντως το παιχνίδι ήταν παλιό. Δεν είναι τυχαίο ότι ο pc user φίλος μου, πήρε το "θαλάσσιο" sequel σχεδόν "στο καπάκι". Μάλιστα ήταν ικανός να τρώει όλη τη μέρα σχεδιάζοντας χάρτες :D )

Αυτό που λες περί Amiga version, ισχύει. :)

Προσωπικά, είχα παίξει το AAoW το '88 για pc και δεν είχα ενδιαφερθεί να ψάξω ποτέ για άλλες versions, μέχρι που πριν κάποια χρόνια (το 2007), με αφορμή το 2ο sequel που ο Captain Kal ανέφερε ότι υπήρχε και σε Amiga, έκατσα και κοίταξα αυτήν, και διάφορες άλλες εκδόσεις (Amstrad, κλπ) του original Ancient.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
billy είπε:
Περάσαμε ευχάριστες ώρες κρατώντας αρχείο για τους πλανήτες που πηγαίναμε, και τι ανακαλύπταμε εκεί. Πραγματικά αξέχαστες στιγμές... (και ζηλεύω τον Dino που είχε την ευκαιρία να το παίξει σε ST "back in the day")
Kάτι που θυμήθηκα μόλις τώρα: Εχω την εντύπωση πως σε κάποιο μεταγενέστερο τεύχος, συντάκτης του Pixel είχε γράψει για το Star Trek ότι "τελικά ίσως να μην αξίζει τον κόπο". :D (ίσως να άλλαξαν γνώμη όταν κόπασε ο αρχικός ενθουσιασμός. Either that, ή θυμάμαι λάθος quote :supergrin: )
Πράγματι, το είχα παίξει εκείνες τις εποχές, αλλά πέρα από την πρώτη επαφή δεν προχώρησα παρακάτω, για τους λόγους που αναφέρει ο Leon πιο πάνω...

Τότε φαινόταν πράγματι εντυπωσιακό (άλλωστε σου δινόταν ευκαιρία να "μπεις" μέσα στο αγαπημένο σου σήριαλ), όμως πέρα από τον πρώτο ενθουσιασμό δεν υπήρχε κάτι να σε κρατήσει...

Το Supremacy ήταν μάλλον ο (πετυχημένος) απόγονός του, κατα κάποιο τρόπο...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Υπεροχο thread...
 
DINO είπε:
Τότε φαινόταν πράγματι εντυπωσιακό (άλλωστε σου δινόταν ευκαιρία να "μπεις" μέσα στο αγαπημένο σου σήριαλ)

Το Supremacy ήταν μάλλον ο (πετυχημένος) απόγονός του, κατα κάποιο τρόπο...

Ακριβώς τα ίδια συναισθήματα είχα και εγώ, Dino. :)

To Σταρ Τρεκ (τότε στην ΕΤ-2) ήταν αγαπημένη σειρά, και επιπλέον το παιχνίδι αυτό, στα μάτια ενός "ταπεινού" κατόχου οκτάμπιτου υπολογιστή σαν και του λόγου μου, φαινόταν ως κάτι το σχεδόν "μαγικό"... (θυμάμαι τα τότε συναισθήματα που προκαλούσε, και πραγματικά συγκινούμαι :) )

Οσο για το Supremacy, οι "χάρτες" τους έμοιαζαν - οπότε "κατα κάποιο τρόπο", όπως είπες και εσύ, είχαν μία ομοιότητα - αν και το υπόλοιπο παιχνίδι ήταν "ατόφιο" strategy, χωρίς τα στοιχεία adventure & εξερεύνησης του Σταρ Τρεκ. (Οπως και να 'χει, φοβερό παιχνίδι το Supremacy. :thumbup: Δυστυχώς τον κορυφαίο αντίπαλο με τα 99% δεν είχα καταφέρει να τον νικήσω...)

Ενα ακόμα ωραίο special review παιχνιδιού απο τα πολλά που είχαν παρουσιαστεί σε ST (Sundog, Wargame Construction Set, κλπ), ήταν και το Phantasie III. :thumbup: (πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ κάποιο άλλο στη "θέση" του για special review του μήνα)

Το Phantasie III ήταν ουσιαστικά το παιχνίδι που με εισήγαγε στα computer RPGs, μιά και όταν είδα το review άρχισα να ρωτάω και να ψάχνω για το πού "εξαφανίστηκαν" τα προηγούμενα 2 παιχνίδια της σειράς.

Τελικά εντοπίστηκαν σε πειρατικό κατάλογο παιχνιδιών C64 που μου έδειξε ένας φίλος, κατηγοριοποιημένα μαζί με άλλα games όπως Ultima, Wizardry, Bard's Tale, κλπ., οπότε η "σπίθα" δεν ήθελε και πολύ να ανάψει... :)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
ΑΧΑ! Η οργή του Νικόδημου! :D

Το είχα πάρει και εγώ...

Αν και ήταν πολύ καλό, δυστυχώς φαίνεται πως τα RPGs δεν ήταν το φόρτε μου...

Τα Adventures είχαν κερδίσει την προτίμησή μου νικώντας κατά κράτος, οπότε η δισκέτα παρέμεινε μέχρι και σήμερα κάπου πίσω πίσω στη δισκετοθήκη...

Και για του λόγου το αληθές:

attachment.php


(Και ολίγον ανορθόγραφο από τον πειρατή της γειτονιάς μου) :D
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Dino, σε πάω με χίλια. :thumbup:

Aυτό είναι που λένε "μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις" !!
 
Πάντως ο billy περιέγραψε επακριβώς πως είχαμε νιώσει τότε οι κάτοχοι οκτάμπιτων όταν είδαμε το review του startrek στο πίξελ! Έμοιαζε ως κάτι μαγικό, κάτι βγαλμένο από το μέλλον που εμείς δεν μπορούσαμε φυσικά την εν λόγω στιγμή να έχουμε!
 
Πίσω
Μπλουζα