Οι Τρεις Ντετέκτιβ

[Metalcandyman]

Χτες τελείωσα και το αλλο βιβλιο απο τα δυο που ειχα παρει το '96. "Το μυστηριο του δράκου που ξεφυσούσε". Αρκετα καλό και αυτό και απο την ηθικολογικη του πλευρα όπως τελειωνει η ιστορια φαινεται οτι απευθυνεται σε ανηλικους.

Κυκλοφορει ακομα η σειρα αυτη ή εχει εξαντληθει? Εχουν περασει πολλα χρονια.

Κοιτα τα σκληροδετα βιβλια εχουν εξαντληθει εδω και πολλα χρονια κυριως η πρωτη εκδοση που κατω δεξια εχει το εικονηδιο με τον χιτσκοκ οσοι προλαβαμε προλαβαμε δηλαδη αν και σε βιβλιοπωλεια παλια και γενικα με ψαξιμο σιγουρα θα μπορεσεις να βρεις αρκετα βιβλια της σειρας που αν δεν ειναι πχ η πρωτη εκδοση θα ειναι η δευτερη που αντι για τον χιτσκοκ κατω δεξια εχει την κλειδαροτρυπα.Παντως η σειρα κυκλοφορει και σημερα δεν νομιζω ολα τα βιβλια αλλα καποια συγκεκριμενα και εχουν μαλακο εξωφυλλο και σχεδιο της πλακας σαν καρτουν καμια σχεση με τα παλια βιβλια.Φυγε μακρια δηλαδη και αν σε ενδιαφερει να βρεις και αλλα βιβλια ψαξε για πρωτη η δευτερη εκδοση σκληροδετη οπως και τα βιβλια που εχεις.

 

[Paratrooper-7]

Έχω 2 βιβλια ολα κιολα με το Χιτσκοκ πρωτη εκδοση του '96. Τωρα θα δω τι θα κανω θα ψαξω μπας και βρω κατι.

 

[Metalcandyman]

Έχω 2 βιβλια ολα κιολα με το Χιτσκοκ πρωτη εκδοση του '96. Τωρα θα δω τι θα κανω θα ψαξω μπας και βρω κατι.

Aν θες φιλος διαβασε την αποψη μου στα spoiler για τα βιβλια που εχεις και γραψε και συ την αποψη σου ετσι να ακουσουμε και αλλες γνωμες.

 

[Bajar]

Πραγματικά απολαυστικό το Μυστήριο του Φλογερού Ματιού κι ας έχει περίεργο τίτλο!

0: Το Μυστήριο του Φλογερού Ματιού

0: 7.Tο μυστηριο του φλογερου ματιου.

Επειδη ο τραυλος παπαγαλος ειναι απο τα αγαπημενα μου βιβλια με φοβερη ιστορια δεν υπηρχε περιπτωση να μη μαρεσει και η ιστορια του μυστηριου του φλογερου ματιου.Οταν υπαρχουν γριφοι,κρυφα μηνυματα και γενικα μυστηριο ετσι σχεδιο πολυ το γουσταρω γιαυτο μαρεσε απο την αρχη η ιστορια αυτη.Ετσι λοιπον εχουμε και δω το αρχικο γριφο στο γραμμα που αφησε στον αυγουστο αυγουστο ο θειος του και στην συνεχεια της προτομες που εκει παιζετε φουστια με το ψευτικο φλογερο ματι.Καλο hint επισης που και αλλοι εκτος του τυπου με της τρεις τελιτσες θελουν το διαμαντι αν και απο την αρχη δεν το ξερουμε αυτο και νομιζουμε πως ειναι δικοι του.Πολυ μαρεσε επισης και η συνδεση με τα προηγουμενα βιβλια και με το σκηνικο που επιτελους μετα απο αυτη την υποθεση αποκτουν οι τρεις ντεντεκτιβ για παντα την χρηση της Rolls Royce.Στο βιβλιο επισης εμφανιζεται και η λιζ λογκαν οταν πανε οι τρεις να παρουνε την προτομη απο την μανα της ενα κοριτσι που εχει τρελα με τα μυστηρια και τους ντεντεκτιβ και ολα αυτα και λεγεται πως υπαρχει αληθινος χαρακτηρας πισω απο την λιζ ο οποιος ειναι η κορη του Robert Arthur Elizabeth.To Μονο πραγμα που δεν με εκανε καλη εντυπωση σε αυτο το βιβλιο ειναι η μεταφραση.Απο την στιγμη που υπαρχει ηδη η πεπατημενη με καποια πραγματα οσον αφορα την μεταφραση απο προηγουμενα βιβλια δεν επρεπε καν να αλαξουν σε αλλη ονομασια την αλυσιδα απο αυτη σε αυτη που ειδαμε σε προηγουμενα βιβλια οπως και το ονομα της εταιριας ενοικιασης αυτοκινητων που καλουν οι τρεις για την Rolls Royce.Πραγματικα δεν μαρεσε καθολου ολο αυτο.

Βαθμολογια: 9

Δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω απ' όσα είπε ο Metal στο spoiler. Μου άρεσε που αυτή τη φορά δεν ξενιτεύτηκαν σε άλλη πόλη, νησί, χώρα κι έτσι καταφέραμε να δούμε και την τύχη της Rolls Royce. Προσωπικά βρήκα την ιστορία μάλλον μικρή σε έκταση, μπορεί να κάνω και λάθος, ίσως γιατί την διάβασα κατευθείαν από pdf.
Σχετικά με την υπόθεση, θα έλεγα ότι όταν γνωρίστηκαν τα παιδιά με τον Αύγουστο ήταν σχεδόν σίγουρο ότι οι προτομές που ήδη υπήρχαν στο παλιατζίδικο θα έπαιζαν κάποιο ρόλο στην ιστορία. Επίσης πιστεύω ότι τα περισσότερα Ελληνόπουλα όταν έφτασαν σε αυτά τα σημεία του βιβλίου (η περιγραφή των προτομών και μετά η αναφορά του ονόματος του Αυγούστου συνδυασμένο με τον γρίφο) τον πρώτο Αύγουστο που θα σκέφτηκαν, εκτός από το μήνα βέβαια, θα ήταν κάποιος Ρωμαίος αυτοκράτορας κι όχι ο Αύγουστος της Πολωνίας (για τον οποίο ούτε εγώ είχα ιδέα ποιος ήταν!) Κι αν ήμουν στη θέση τους από εκεί θα ξεκινούσα την αναζήτηση (και θα είχε τελειώσει η υπόθεση 30 σελίδες νωρίτερα ). Αλλά στην Αμερική η ιστορία που διδάσκεται έχει πιο πολύ σχέση με τα δικά τους παρά με τα της Ευρώπης.
Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε που χρησιμοποιήθηκε γρίφος για μια ακόμη φορά όπως επίσης και ότι εμφανίστηκε κι ένα κορίτσι στην όλη υπόθεση (επιτέλους!). Δεν ρωτώ αν θα την ξαναδούμε, προτιμώ να το ανακαλύψω μόνη μου.
Ιστορικά στοιχεία και λοιπές πληροφορίες αυτή τη φορά δεν έχω άλλωστε με κάλυψε ο προλαλήσας! Το μόνο που ίσως θα πρόσθετα είναι ότι οι πεποιθήσεις σχετικά με τις ιδιότητες των κρυστάλλων και των πολύτιμων λίθων ακόμη καλά κρατούν μέχρι σήμερα και υπάρχει αρκετός κόσμος που κουβαλά πάνω του κάτι ανάλογο με σκοπό την προφύλαξή του από κακή ενέργεια ή για να έχει τύχη. Το αν ισχύουν ή όχι είναι στην κρίση του καθενός.
Αγαπημένη σκηνή εκείνη στο σπίτι του Bob όπου ο πατέρας του εξηγεί γιατί το φαράγγι ονομάστηκε έτσι και τι σημαίνει ηλιακό ρολόι. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα σαν να ανάβει ένα λαμπάκι στο μυαλό μου!

Σχετικά με τη μετάφραση που αναφέρει ο Metal δεν έχω γνώμη, γιατί το αγγλικό κείμενο είναι στο ίδιο ύφος με τα προηγούμενα, όμως παρατήρησα ότι υπάρχει μια ελαφρά παραλλαγή στο όνομα της μάινας. Στον Παπαγάλο αναφέρεται ως Blackbeard (Μαυρογένης) ενώ εδώ ως Blackboard (μαυροπίνακας) και ήθελα να ρωτήσω αν συμβαίνει το ίδιο και στην ελληνική μετάφραση.
Τι άλλο; Α, ναι. Πολύ μουστάκι, βρε παιδί μου!

Για όλα τα παραπάνω και γιατί κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μου του βάζω 9.

 

[Metalcandyman]

Πραγματικα αγαπημενο βιβλιο το μυστηριο του φλογερου ματιου.Οσο για την μαινα τον μαυρογενη δεν νομιζω στην ελληνικη μεταφραση να τον ονομασαν μαυροπινακα θα το ειχα παρατηρησει σιγουρα γιατι θα με ειχε κανει τρομερη εντυπωση.Επειδη ομως δεν θυμαμαι σε ποιο ακριβως σημειο του βιβλιου αναφερεται ο μαυρογενης αν θες Bajar πεσ με το σημειο και θα ψαξω να το βρω.Ετσι λοιπον αφου τελειωσες και αυτο το βιβλιο ετοιμασου τωρα για μια περιπετεια στην χωρα της βαρανια και στο μυστηριο της ασημενιας αραχνης

 

[Bajar]

Δε νομίζω ότι θα έλεγαν ποτέ το πουλί Μαυροπίνακα (τραγικό!). Κάποια χαζομάρα θα έγινε στη μεταφορά στο pdf. Κοίτα στο κεφάλαιο 9 "σημαντικό τηλεφώνημα από ένα φάντασμα" (σ.σ. ελεύθερη μετάφραση), κάπου δέκα αράδες από την αρχή, εκεί που ο Pete ζητάει ψηφοφορία για το αν θα εγκαταλείψουν την υπόθεση.

Μ' αρέσει που πάντα μου λες το τίτλο από το επόμενο βιβλίο της σειράς. Είναι σαν να ακούω τον τηλεοπτικό εκφωνητή: Δείτε στο επόμενο επεισόδιο...

 

[Metalcandyman]

Ειδα τελικα την ελληνικη εκδοση του φλογερου ματιου και η μαινα αναφερεται κανονικα ως μαυρογενης ευτυχως δεν εχουμε μαυροπινακες εδω χαχαχαχαχαχα.Χαιρομαι που σαρεσει που σε λεω για το επομενο βιβλιο γιατι οπως και να το κανουμε αφου εχω γνωσει για τα βιβλια ειναι χρεος μου να κανω τον εκφωνητη

0: 34.Τhe Mystery of the wandering caveman

To βιβλιο αυτο ειναι το τεταρτο της original σειρας οπως κυκλοφορησαν κανονικα δηλαδη που δεν ηρθε ποτε στην ελλαδα απο της εκδοσεις ψυχογιος κατι που οπως εχω γραψει πολλες φορες δεν ξερουμε γιατι εγινε και δεν θα το μαθουμε ποτε μονο υποθεσεις μπορουμε να κανουμε.Η ιστορια ειναι της M.V.Carey που ξεφευγει καπως απο το πολυ παραφυσικο σε αυτο το βιβλιο της και σιγουρα δεν θα εβαζα το βιβλιο αυτο μεσα στα καλυτερα της σειρας.Η ιστορια του βιβλιου ξεκιναει καπως πιο σκοτεινα απο αλλα βιβλια της σειρας καθως υπαρχει ενας θανατος ακριβως εξω απο την μαντρα ευκαιριων τζοουνς και συνεχιζει με πειραματα σε ζωα και με θεματα γενετικης γενικοτερα.Oι τρεις ντεντεκτιβ λοιπον θα γνωρισουν επιστημονες οπως και εναν αντιπαθητικο και φιλαργυρο τυπο που εκμεταλλευεται εμπορικα εναν σκελετο ανθρωπου των σπηλαιων που τον εχει κλειδωμενο ενω κανονικα θα επρεπε να τον εχουν οι επιστημονες για μελετη.Οταν τελικα κλαπει ο σκελετος αυτος για λιτρα και χαθει αλλος ενας σκελετος απο επιστημονα οι τρεις ντεντεκτιβ θα προσπαθησουν να τον βρουν αλλα και να λυσουν το μυστηριο ενος ανθρωπου των σπηλαιων εν ζωη που εθεαθη να περπαταει την νυχτα.Πανω κατω αυτη ειναι η ιστορια και το κακο με αυτο το βιβλιο ειναι πως υπαρχουν πολλοι χαρακτηρες και πολλες υπο πλοκες αν μπορω να της χαρακτηρισω ετσι που χανετε λιγο η προσοχη του αναγνωστη και μπερδευεται καπως το πραγμα οπως και η εμφανιση του ανθρωπου τον σπηλαιων που αργει καπως και μπαινουμε στην ουσια και στο μυστηριο του τιτλου του βιβλιου μετα απο 50 σελιδες.Περα απο αυτα εχουμε ακομα μια φορα μια περιπετεια εξω απο τα στενα ορια του ροκι μπιτς που σε αλλους αρεσει αυτο και σε αλλους οχι οπως και πως δεν υπαρχει σε αυτη την ιστορια καποις πελατης των τριων αλλα πιο πολυ μπαινουν στην υποθεση για να χορτασουν κυριως την δικη τους πεινα για μυστηριο.Οπως ειπα και στην αρχη δεν θα το εβαζα το βιβλιο αυτο μεσα στα κορυφαια της σειρας αλλα δεν θα το εβαζα ομως και κοντα στα χειροτερα μια μεση λυση θα ηταν καλυτερη και θα το ελεγα απλα μετριο.Απο τα αγαπημενα σημεια του βιβλιου για ενα ειναι στο τελος οταν πανε στον Hector Sebastian και αυτος του δεχνει το φοβερο και τρομερο μηχανημα που ονομαζεται ηλεκτρονικος υπολογιστης ο οποιος δεν εχει καμια σχεση με την γραφομηχανη καθως του παρεχει πολλες ευκολιες και οταν τελειωσει πατωντας ενα κουμπι και μετα απο μερικους ηχους με μαγικο τροπο εμφανιζεται αυτο που εγραψε σε κολλα χαρτιου σε ενα μηχανημα διπλα που ονομαζεται εκτυπωτης.Πολυ μεγαλη εντυπωση με εκανε ολο αυτο αν αναλογιστη κανεις πως μιλαμε για αρχες της δεκαετιας του 80 που κυκλοφορησε το βιβλιο.

Βαθμολογια: 6

 

[Metalcandyman]

0: 35.Το Μυστηριο της κλεμμενης φαλαινας

Στο μυστηριο της κλεμμενης φαλαινας οι τρεις ντεντεκτιβ βρισκονται στην θαλασσα και παρατηρουν της φαλαινες οταν ξαφνικα μια μικρη φαλαινα πιλοτος βγαινει στην στερια και δεν μπορει να ξαναγυρισει μονη της πισω στην θαλασσα.Ετσι λοιπον οι τρεις ντεντεκτιβ με διαφορα αντικειμενα απο την μαντρα ευκαιριων τζοουνς καταφερνουν να φτιαξουν κατι σαν μινι πισινα με νερο ωστε να αντεξει η φαλαινα και να παραμεινει ζωντανη μεχρι να βρουνε τροπο να ξαναγυρισει στην θαλασσα.Προς εκπληξη τους ομως την επομενη μερα οταν πηγαινουν ξανα στην παραλια η φαλαινα εχει εξαφανιστη και απο τα στοχεια που υπαρχουν και βρισκουν ανακαλυπτουν πως καποιος ηρθε και την πηρε.Ετσι λοιπον ψαχνοντας την φαλαινα καταληγουν σε μια περιπετεια στον βυθο της θαλασσας και αντιμετωποι με περιεργους και επικυνδυνους τυπους.

Το μυστηριο της κλεμμενης φαλαινας σαν ιστορια δεν ειναι και κατι το συνταρακτικο ισα ισα που απο την αρχη κανει μπαμ τι παιζετε καθως ολοι οι χαρακτηρες ειναι σαν ανοιχτα βιβλια και για το μονο πραγμα που μπορει να εχει περιεργεια ο αναγνωστης ειναι τι περιεχει τελικα το κουτι στον βυθο της θαλασσας γιατι δυσκολα να πιστεψει κανεις πως οι συγκεκριμενοι τυποι μπηκαν σε ολη αυτη την διαδικασια για ενα κουτι γεματο κομπιουτερακια.Περα απο ολα τα παραπανω ομως υπαρχουν και καποια πολυ ενδιαφεροντα πραγματακια σε αυτο το βιβλιο.Αρχικα το βιβλιο αυτο ειναι το πρωτο στην σειρα οι τρεις ντεντεκτιβ του συγγραφεα Marc Brandel ο οποιος θελησε να ξαναγυρισει σε καποια παλαιοτερα χαρακτηριστικα της σειρας τα οποια αγαπησαμε και πραγματικα ηταν πολυ καλη αυτη η κινηση του συγγραφεα γιατι αχτι το ειχα με πολλα προηγουμενα βιβλια που οι συγγραφεις εχουν ξεχασει παρα πολλα απο αυτα τα χαρακτηριστικα της σειρας.Για παραδειγμα απο την αρχη κιολας βλεπουμε μια αλλαγη προς τον χαρακτηρα του Hector Sebastian καθως εμφανιζεται απο τον προλογο κιολας πιο πολυλογας με την καλη εννοια και βγαζει εναν αλλο διαφορετικο χαρακτηρα γενικοτερα απο προηγουμενα βιβλια που ολοι οι προλογοι ηταν τελειως τυπικοι λες και διαβαζαμε τον ιδιο σε καθε βιβλιο.Περα απο αυτο εχουμε την επιστροφη με το σημαδι του ερωτηματικου με της κιμωλιες που εχουν οι τρεις με διαφορετικο χρωμα ο καθενας οπως ξερουμε οπως και την φραση ''σκορπιστειτε'' που ειδαμε σε παλαιοτερες υποθεσεις και σημαινε πως ο καθενας απο τους τρεις πηγαινε σε διαφορετικη κατευθυνση ωστε να μπερδεψουν τους αντιπαλους τους και να ξεφυγουν με ασφαλεια.Επισης ενα αλλο πολυ χαρακτηριστικο ειναι το τσιμπολογημα που κανει ο τζουπιτερ στο χειλος του οταν σκεφτεται πολυ εντονα και για το οποιο ειχαμε καιρο να διαβασουμε.Εξαιρετικη επισης μετα απο πολυ πολυ καιρο η αναφορα του συγγραφεα στον γουορθινγκτον ασχετα βεβαια αν δεν συμμετεχει στην ιστορια αλλα οπως αναφερεται βρισκεται σε διακοπες.

Ετσι λοιπον μπορει η ιστορια να μη λεει πολλα και να ειναι μετρια για τα γουστα μου αλλα μονο και μονο για την προσπαθεια του Marc Brandel να ξαναγυρισει στης ριζες της σειρας συμφωνα με αυτα που ανεφερα θα βαλω στο βιβλιο ενα 7,5 πρωτον γιατι εχω βαλει 7 σε χειροτερα βιβλια αλλα και κατα δευτερων δεν ειναι και για 8 οποτε το 7,5 για μενα ειναι μια χαρα.

Βαθμολογια: 7,5

 

[Bajar]

Είχα εντοπίσει στο thread ένα-δυο σχόλια μάλλον αρνητικά για το Μυστήριο της Ασημένιας Αράχνης και περίμενα πως και πως να το τελειώσω για να δω προς τι η τόση απογοήτευση. Βέβαια ο metal αναθεώρησε στη συνέχεια (και καλά έκανε) αλλά η άλλη κριτική αν και άδικη είναι σεβαστή.

0: Το μυστήριο της ασημένιας αράχνης

Προσωπικά βρήκα την ιστορία πολύ ενδιαφέρουσα και κάθε άλλο παρά κουραστική όμως έχω να παρατηρήσω κάποια πράγματα: Έχει τίτλο το "Μυστήριο...." αλλά πιο πολύ φέρνει σε περιπέτεια παρά σε μυστήριο. Εννοώ μ' αυτό ότι δεν έχει σκηνές όπως αυτές που είδαμε στη μούμια ή στο πράσινο φάντασμα που όσο να πεις μια ανατριχίλα την ένοιωθες, ούτε χρειάστηκε να λύσουν γρίφους όπως στον παπαγάλο και το φλογερό μάτι. Έχει όμως την αγωνία που προκαλεί μια περιπέτεια.
Επίσης η όλη ιστορία αφενός μοιάζει λίγο υπερβολική για τα σύγχρονα δεδομένα (ένας πολύ νεαρός υποψήφιος πρίγκηπας ζητά βοήθεια από τους επίσης νεαρούς αλλοδαπούς φίλους του για να βγάλουν από τη μέση αυτόν που επιβουλεύεται το στέμμα και τη θέση του) από την άλλη όμως η στέψη νεαρών ατόμων είναι κάτι που έχει καταγραφεί στην ιστορία πάρα πολλές φορές (μέχρι κι ο Όθωνας όταν έγινε βασιλιάς ήταν 17 χρόνων). Ωστόσο μια ιστορία με τέτοιο περιεχόμενο (παιγνίδια εξουσίας, μυστικά κόμματα, κατάσκοποι εναντίον του κράτους κλπ) ίσως να μην είναι ιδιαίτερα ελκυστική στο πολύ νεαρό κοινό γιατί είναι ταυτόχρονα και αρκετά σοβαρή, αλλά και πάλι έχει να κάνει με το εκάστοτε παιδί που θα διαβάσει το βιβλίο.
Κατά τα άλλα το "μυστήριο" για το πού χάθηκε η αράχνη λύνεται σχετικά εύκολα αν κάποιος είναι λίγο παρατηρητικός, στην περίπτωσή μου το βρήκα από την πρώτη στιγμή που αναφέρθηκε το παγίδευμα του γρύλου, και επιπλέον η όλη ιστορία έχει εκπληκτικά σκηνικά και δράση τόσο μέσα από την περιήγηση της πόλης όσο και στο ίδιο το κάστρο, ειδικά στους υπονόμους.
Όσο διάβαζα το βιβλίο είχα την αίσθηση μιας τόσο ζωντανής περιγραφής σαν να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου και τολμώ να πω πώς αν υπήρχε μία τουλάχιστον ιστορία των 3 ντετέκτιβ που θα μπορούσε να γίνει φιλμ, θα ήταν αυτή (μέχρι στιγμής δηλαδή, γιατί έχω μπροστά μου πολλές αδιάβαστες ακόμη). Βοηθά το ότι λαμβάνει χώρα εκτός Αμερικής, ότι υπάρχει κάστρο και θρύλοι που το συνοδεύουν, ότι πρόκειται για διαφορετική κουλτούρα και βέβαια για το ότι περιέχει ό,τι θα περιείχε και μια κινηματογραφική περιπέτεια: κυνηγητά, κρυψώνες, υπόγειες στοές, νυκτερινές λήψεις, συλλήψεις, δολοπλοκίες, τα πάντα.
Για όλα αυτά λοιπόν τα συναρπαστικά του βάζω 9 (χάνει τον ένα βαθμό επειδή βρήκα την αράχνη αμέσως! ).

ΥΓ. Έψαξα να βρω τι στο καλό ήταν το γκατζετάκι με την κάμερα/ walkie talkie/ μαγνητόφωνο αλλά δεν βρήκα κάτι. Βρήκα όμως (υποψιάζομαι δηλαδή) ότι αυτή η μπλε σκόνη που έκαψε ο τσιγγάνος για την εισπνεύσουν τα παιδιά και να μιλήσουν είναι πιθανόν τριμμένη λεβάντα, την οποία ανέκαθεν τη χρησιμοποιούσαν κάποιοι λαοί για να χαλαρώνει το νου και να βοηθά στο διαλογισμό. Ακίνδυνα πράγματα δηλαδή...
Όσο για το κρατίδιο, ώρες ώρες νόμιζα ότι φωτογράφιζε το Λιχτενστάιν (το οποίο είναι πριγκηπάτο και όντως η πρωτευουσά του έχει κάστρο από το οποίο πήρε το όνομά της, χώρια ότι είναι φορολογικός παράδεισος, άρα ελκυστικός στους ξένους για διαφόρων ειδών "επιχειρήσεις"). Αυτά!

 

[Metalcandyman]

Είχα εντοπίσει στο thread ένα-δυο σχόλια μάλλον αρνητικά για το Μυστήριο της Ασημένιας Αράχνης και περίμενα πως και πως να το τελειώσω για να δω προς τι η τόση απογοήτευση. Βέβαια ο metal αναθεώρησε στη συνέχεια (και καλά έκανε) αλλά η άλλη κριτική αν και άδικη είναι σεβαστή.

0: Το μυστήριο της ασημένιας αράχνης

Προσωπικά βρήκα την ιστορία πολύ ενδιαφέρουσα και κάθε άλλο παρά κουραστική όμως έχω να παρατηρήσω κάποια πράγματα: Έχει τίτλο το "Μυστήριο...." αλλά πιο πολύ φέρνει σε περιπέτεια παρά σε μυστήριο. Εννοώ μ' αυτό ότι δεν έχει σκηνές όπως αυτές που είδαμε στη μούμια ή στο πράσινο φάντασμα που όσο να πεις μια ανατριχίλα την ένοιωθες, ούτε χρειάστηκε να λύσουν γρίφους όπως στον παπαγάλο και το φλογερό μάτι. Έχει όμως την αγωνία που προκαλεί μια περιπέτεια.
Επίσης η όλη ιστορία αφενός μοιάζει λίγο υπερβολική για τα σύγχρονα δεδομένα (ένας πολύ νεαρός υποψήφιος πρίγκηπας ζητά βοήθεια από τους επίσης νεαρούς αλλοδαπούς φίλους του για να βγάλουν από τη μέση αυτόν που επιβουλεύεται το στέμμα και τη θέση του) από την άλλη όμως η στέψη νεαρών ατόμων είναι κάτι που έχει καταγραφεί στην ιστορία πάρα πολλές φορές (μέχρι κι ο Όθωνας όταν έγινε βασιλιάς ήταν 17 χρόνων). Ωστόσο μια ιστορία με τέτοιο περιεχόμενο (παιγνίδια εξουσίας, μυστικά κόμματα, κατάσκοποι εναντίον του κράτους κλπ) ίσως να μην είναι ιδιαίτερα ελκυστική στο πολύ νεαρό κοινό γιατί είναι ταυτόχρονα και αρκετά σοβαρή, αλλά και πάλι έχει να κάνει με το εκάστοτε παιδί που θα διαβάσει το βιβλίο.
Κατά τα άλλα το "μυστήριο" για το πού χάθηκε η αράχνη λύνεται σχετικά εύκολα αν κάποιος είναι λίγο παρατηρητικός, στην περίπτωσή μου το βρήκα από την πρώτη στιγμή που αναφέρθηκε το παγίδευμα του γρύλου, και επιπλέον η όλη ιστορία έχει εκπληκτικά σκηνικά και δράση τόσο μέσα από την περιήγηση της πόλης όσο και στο ίδιο το κάστρο, ειδικά στους υπονόμους.
Όσο διάβαζα το βιβλίο είχα την αίσθηση μιας τόσο ζωντανής περιγραφής σαν να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου και τολμώ να πω πώς αν υπήρχε μία τουλάχιστον ιστορία των 3 ντετέκτιβ που θα μπορούσε να γίνει φιλμ, θα ήταν αυτή (μέχρι στιγμής δηλαδή, γιατί έχω μπροστά μου πολλές αδιάβαστες ακόμη). Βοηθά το ότι λαμβάνει χώρα εκτός Αμερικής, ότι υπάρχει κάστρο και θρύλοι που το συνοδεύουν, ότι πρόκειται για διαφορετική κουλτούρα και βέβαια για το ότι περιέχει ό,τι θα περιείχε και μια κινηματογραφική περιπέτεια: κυνηγητά, κρυψώνες, υπόγειες στοές, νυκτερινές λήψεις, συλλήψεις, δολοπλοκίες, τα πάντα.
Για όλα αυτά λοιπόν τα συναρπαστικά του βάζω 9 (χάνει τον ένα βαθμό επειδή βρήκα την αράχνη αμέσως! ).

ΥΓ. Έψαξα να βρω τι στο καλό ήταν το γκατζετάκι με την κάμερα/ walkie talkie/ μαγνητόφωνο αλλά δεν βρήκα κάτι. Βρήκα όμως (υποψιάζομαι δηλαδή) ότι αυτή η μπλε σκόνη που έκαψε ο τσιγγάνος για την εισπνεύσουν τα παιδιά και να μιλήσουν είναι πιθανόν τριμμένη λεβάντα, την οποία ανέκαθεν τη χρησιμοποιούσαν κάποιοι λαοί για να χαλαρώνει το νου και να βοηθά στο διαλογισμό. Ακίνδυνα πράγματα δηλαδή...
Όσο για το κρατίδιο, ώρες ώρες νόμιζα ότι φωτογράφιζε το Λιχτενστάιν (το οποίο είναι πριγκηπάτο και όντως η πρωτευουσά του έχει κάστρο από το οποίο πήρε το όνομά της, χώρια ότι είναι φορολογικός παράδεισος, άρα ελκυστικός στους ξένους για διαφόρων ειδών "επιχειρήσεις"). Αυτά!

Ναι οντως αναθεωρησα και οπως εχω γραψει και για καποια αλλα βιβλια της σειρας ειναι αλλο πραγμα οταν τα διαβαζεις 13 χρονων και αλλο οταν τα διαβαζεις μετα τα 30 πχ σε μεγαλυτερη ηλικια.Εχω γραψει πολλα παραδειγματα στα spoiler με της αποψεις μου για τα βιβλια σε αυτο το θεμα.Κατα τα αλλα συμφωνω σε ολα οσα γραφεις και πραγματικα και μενα το μυαλο μου πηγε στο λιχτενσταιν οτι μπορει να ειχε αυτο το κρατιδιο στο μυαλο του ο Robert Arthur.Oσο για της ταινιες προσωπικα δεν θα πολυγουσταρα μια ταινια με το μυστηριο της ασημενιας αραχνης προτιμω αλλα βιβλια πολυ περισσοτερο απο αυτο αλλα απο την αλλη αν οι υποτιθεμενες ταινιες θα ηταν οπως αυτες που κυκλοφορησαν το 2007 και το 2009 ας το αφησουν καλυτερα στην ακρη και να μη μας ζαλιζουν το κεφαλι.Το 2007 κυκλοφορησε το μυστικο του νησιου των σκελετων και το 2009 κυκλοφορησε το μυστικο του πυργου της φρικης και οι ταινιες αυτες δεν εχουν καμια σχεση με τα βιβλια οπως και οι χαρακτηρες οπως και να το κανουμε περα απο τα τυπικα οπως την εμφανιση κλπ δεν θυμιζουν και πολυ τους τρεις ντεντεκτιβ των βιβλιων.Δεν λεω οι ταινιες να ηταν ακριβες αντιγραφα των βιβλιων αλλα οχι και να γραψουν εκει που δεν πιανει μελανι τον Robert Arthur και την ιστορια των βιβλιων.Δεν ειναι τυχαιο που απο την τελευταια ταινια εχουν περασει 11 χρονια και δεν εχει υπαρξει καποια αλλη.

Φτανουν ολα αυτα ομως Bajar.Ανοιξε καλα τα αυτια σου γιατι το ρολοι σιγα σιγα θα αρχισει να ουρλιαζει ουουουουουουουουουουουουουουουουουου

 

[Bajar]

Oσο για της ταινιες προσωπικα δεν θα πολυγουσταρα μια ταινια με το μυστηριο της ασημενιας αραχνης προτιμω αλλα βιβλια πολυ περισσοτερο απο αυτο αλλα απο την αλλη αν οι υποτιθεμενες ταινιες θα ηταν οπως αυτες που κυκλοφορησαν το 2007 και το 2009 ας το αφησουν καλυτερα στην ακρη και να μη μας ζαλιζουν το κεφαλι.Το 2007 κυκλοφορησε το μυστικο του νησιου των σκελετων και το 2009 κυκλοφορησε το μυστικο του πυργου της φρικης και οι ταινιες αυτες δεν εχουν καμια σχεση με τα βιβλια οπως και οι χαρακτηρες οπως και να το κανουμε περα απο τα τυπικα οπως την εμφανιση κλπ δεν θυμιζουν και πολυ τους τρεις ντεντεκτιβ των βιβλιων.Δεν λεω οι ταινιες να ηταν ακριβες αντιγραφα των βιβλιων αλλα οχι και να γραψουν εκει που δεν πιανει μελανι τον Robert Arthur και την ιστορια των βιβλιων.Δεν ειναι τυχαιο που απο την τελευταια ταινια εχουν περασει 11 χρονια και δεν εχει υπαρξει καποια αλλη.

Whaaaat???? Έχουν γίνει ταινίες βασισμένες στους 3 ντετέκτιβ? Ούτε που το ήξερα! Φαίνεται δεν έχω μόνο εγώ τέτοιες φαεινές ιδέες . Και δε μου λες, βρε Βασίλη, είναι τόσο χάλια; Αν είναι, να ξέρω να μην αναζητήσω κάποια απ' αυτές κι είμαστε και σε επικίνδυνη ηλικία (θερίζουν τα εμφράγματα στους νέους!). Αν και τώρα μου εξήψες την περιέργεια.

Φτανουν ολα αυτα ομως Bajar.Ανοιξε καλα τα αυτια σου γιατι το ρολοι σιγα σιγα θα αρχισει να ουρλιαζει ουουουουουουουουουουουουουουουουουου

Ρολόι είναι αυτό ή λύκος;
Το έχω ξεκινήσει ήδη!

Α, και κάθε φορά που αρχίζω ένα βιβλίο με τον πρόλογο του Hitchcock μου έρχεται πάντα στο μυαλό αυτό!
Αφιερωμένο!

 

[Metalcandyman]

Whaaaat???? Έχουν γίνει ταινίες βασισμένες στους 3 ντετέκτιβ? Ούτε που το ήξερα! Φαίνεται δεν έχω μόνο εγώ τέτοιες φαεινές ιδέες . Και δε μου λες, βρε Βασίλη, είναι τόσο χάλια; Αν είναι, να ξέρω να μην αναζητήσω κάποια απ' αυτές κι είμαστε και σε επικίνδυνη ηλικία (θερίζουν τα εμφράγματα στους νέους!). Αν και τώρα μου εξήψες την περιέργεια.


Ρολόι είναι αυτό ή λύκος;
Το έχω ξεκινήσει ήδη!

Α, και κάθε φορά που αρχίζω ένα βιβλίο με τον πρόλογο του Hitchcock μου έρχεται πάντα στο μυαλό αυτό!
Αφιερωμένο!

Δες τι γινετε οι ταινιες μια χαρα ταινιες ειναι δεν εχω κανενα παραπονο απο αυτο και οι χαρακτηρες οπως ειπα οπτικα και γενικα σε καποια χαρακτηριστικα ναι ειναι οι τρεις ντεντεκτιβ και αν δεν ηταν ταινιες με τους τρεις ντεντεκτιβ και ηταν απλα καποιες ταινιες με τρια παιδια που μπλεκουν σε καποια περιπετεια θα της εβλεπα ακομα πιο ευχαριστα.To προβλημα ειναι πως πηραν τους τιτλους των βιβλιων και εφτιαξαν αλλες ιστοριες που δεν εχουν καμια σχεση με τα βιβλια αυτα.Ας κρατουσαν τους τρεις ντεντεκτιβ,ας εφτιαχναν αλλες ιστοριες αλλα ας αλλαζαν τους τιτλους.Με την εσπασε πολυ ασχημα αυτο που πεταξαν στον καλαθο των αχρηστων της original ιστοριες του Robert Arthur.Φυσικα αν δεις της ταινιες μπορει να εχεις αλλη αποψη ενοειται αυτο και οσο για το που μπορεις να της βρεις υπαρχουν στο youtube κανονικα απλα δεν εχουν υποτιτλους.Γραψε απλα τους τιτλους του πυργου της φρικης και του νησιου των σκελετων και θα στης βγαλει το ιδιο ατομο της εχει ανεβασει.

Τωρα αν ειναι ρολοι η λυκος κολλας και συ σε κατι λεπτομερειες βρε Bajar το ρολοι ουρλιαζει λεμε oυουουουουουουουουουουουουουουουουουου

 

[Bajar]

οσο για το που μπορεις να της βρεις υπαρχουν στο youtube κανονικα απλα δεν εχουν υποτιτλους.Γραψε απλα τους τιτλους του πυργου της φρικης και του νησιου των σκελετων και θα στης βγαλει το ιδιο ατομο της εχει ανεβασει.

Τωρα αν ειναι ρολοι η λυκος κολλας και συ σε κατι λεπτομερειες βρε Bajar το ρολοι ουρλιαζει λεμε oυουουουουουουουουουουουουουουουουουου

Thanx! Θα τις τσεκάρω κάποια στιγμή να δω περί τίνος πρόκειται.

Και μη φωνάζεις, παιδί μου, τρύπησε το τύμπανο!
Πάω να διαβάσω!
(και να ακούσω τα 35 μέταλλα που ανέβασες πριν στο διπλανό thread μπας και έρθει η ακοή μου στα ίσια της )

 

[Bajar]

Περίμενα πώς και πώς μια περιπέτεια εφάμιλλη του Τραυλού Παπαγάλου και νομίζω ότι τη βρήκα στο Μυστήριο του Ρολογιού που Ουρλιάζει.

0: Το ρολόι που ουρλιάζει

Τι να πρωτοπώ για αυτήν την απίστευτη ιστορία; Ότι αυτό που τους έβαλε σε μπελάδες ήταν ένα αθώο ρολόι-ξυπνητήρι; ότι οι γρίφοι έδιναν κι έπαιρναν; ότι έμπλεξαν πάλι με ύποπτους τύπους με παρελθόν πιο σκοτεινό κι από τη μαύρη νύχτα στα βουνά; ή ότι απειλήθηκε ξανά η σωματική τους ακεραιότητα (στα σοβαρά αυτή τη φορά);

Τη λάτρεψα τη συγκεκριμένη ιστορία. Κυρίως γιατί ξεκίνησε ήσυχα και μάλλον αδιάφορα και ξαφνικά μέσα σε δυο κεφάλαια οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές. Χάρηκα που αυτή τη φορά κάθισαν και λίγο στον τόπο τους, γιατί μετά την Βαράνια, μια ανάπαυλα από τα ταξίδια και τους ξένους πολιτισμούς χρειαζόταν.

Οι γρίφοι είναι το δυνατό χαρτί αυτής της ιστορίας. Πιο περίεργοι αυτή τη φορά και πιο δυσεπίλυτοι από τη στιγμή που ένας ήταν μισός. Πραγματικά παραδέχτηκα τον Άρθουρ σε αυτό το κομμάτι, γιατί ενώ στα προηγούμενα βιβλία του πάντα έδινε ένα μικρό, σχεδόν αφανές στοιχείο που θα μπορούσε να πιάσει ο αναγνώστης για να λύσει από μόνος του το εκάστοτε μυστήριο, στο συγκεκριμένο περιμένει να περάσουν 18 ολόκληρα κεφάλαια για να αποκαλύψει ότι ο Bert Clock είχε γράψει ένα βιβλίο με τις εμπειρίες του από το ραδιόφωνο*, το βιβλίο που προβλημάτιζε για μεγάλο διάστημα τόσο τους 3 ντετέκτιβ όσο και το αναγνωστικό κοινό.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι οι κακοί αυτή τη φορά διέθεταν πολύ πιο ωμή ιδιοσυγκρασία σε σχέση με κακούς προηγούμενων ιστοριών. Το να απειλείς ένα παιδί με φλόγιστρο δεν είναι καθόλου αστείο και υποθέτω ότι αρκετοί αναγνώστες αισθάνθηκαν άβολα σε αυτό το σημείο. Ο συγκεκριμένος κακός (ο Jeeters) όμως δεν είχε τέτοιες ευαισθησίες.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά τα τρελά κι απίθανα, εμφανίστηκε από το πουθενά και ο Huganay από τα παλιά, καθώς μυρίστηκε πολύτιμα έργα τέχνης και είπε να ξαναβάλει το χέρι του. Νομίζω ότι όλοι χαρήκαμε που τον ξαναείδαμε στη σειρά, γιατί με αυτόν οι καταστάσεις αποκτούν άλλο ενδιαφέρον αλλά είμαι και σίγουρη ότι οι περισσότεροι μείναμε με ανοιχτό το στόμα (κι από μέσα μας βρίζαμε ασύστολα) όταν αυτό το μπουμπούκι με το πλούσιο και απόλυτα σκοτεινό παρελθόν όχι μόνο δεν συνελήφθη αλλά μετά από ένα κατεβατό επιχειρήματα απλώς άνοιξε την πόρτα κι έφυγε σαν κύριος αφήνοντας αποσβολωμένο μέχρι και τον αρχηγό της αστυνομίας!

Θα φανώ λίγο σπαστικιά τώρα αλλά υπάρχει και κάτι που με ενόχλησε κάπως στην ιστορία. Η προσπάθεια του Jupe να λύσει τον δεύτερο γρίφο δεν με ικανοποίησε τόσο. Εννοώ ότι όσο κι αν ένα παιδί είναι έξυπνο, τέτοιοι γρίφοι λύνονται πολύ δύσκολα ακόμη κι από ενήλικες. Έμεινα με την αίσθηση ότι ο Arthur σε αυτό το σημείο μάλλον προσπάθησε να συντομεύσει την πλοκή για να προχωρήσει παρακάτω.
Παρ' όλα αυτά ήταν εξαιρετική ιστορία και τη βαθμολογώ με 10 (και λίγο της είναι)!

*Και κάτι τελευταίο που ενδεχομένως να έχει αναφερθεί παλιότερα. Παρατήρησα ότι ο Arthur στηρίζει ένα μέρος της πλοκής σε ακουστικά -ηχητικά τρικ, κάτι που το είχε ξανακάνει στο Πύργο της Φρίκης και στη Μούμια. Δεν ήξερα πώς στο καλό έβρισκε τέτοιες ιδέες, μέχρι που διάβασα τη βιογραφία του και διαπίστωσα ότι πριν αρχίσει τη συγγραφή ήδη μετρούσε πολλά χρόνια δουλειάς στα θεατρικά έργα ραδιοφώνου. Έτσι απέκτησε άπειρες γνώσεις για τα ηχητικά τεχνάσματα και τα μηχανήματα αναπαραγωγής τους όπως και για το ποιόν και τη ζωή των ραδιοφωνικών ηθοποιών, στοιχεία τα οποία ενσωμάτωσε στις ιστορίες του. Στην παρούσα υπόθεση μάλιστα η αναφορά του στο μυστηριώδες βιβλίο του Bert Clock θα μπορούσε να θεωρηθεί αυτοβιογραφική. Μπορεί να είναι ιδέα μου αλλά ίσως τελικά να ήθελε να δώσει στο νεανικό κοινό μια εικόνα από τον γοητευτικό αυτό κόσμο του ραδιοφώνου που είχε αρχίσει να χάνεται, αφού την εποχή που εκδόθηκε η σειρά, η τηλεόραση είχε καταλάβει θριαμβευτικά τη θέση του.

 

[Metalcandyman]

Περίμενα πώς και πώς μια περιπέτεια εφάμιλλη του Τραυλού Παπαγάλου και νομίζω ότι τη βρήκα στο Μυστήριο του Ρολογιού που Ουρλιάζει.

0: Το ρολόι που ουρλιάζει

Τι να πρωτοπώ για αυτήν την απίστευτη ιστορία; Ότι αυτό που τους έβαλε σε μπελάδες ήταν ένα αθώο ρολόι-ξυπνητήρι; ότι οι γρίφοι έδιναν κι έπαιρναν; ότι έμπλεξαν πάλι με ύποπτους τύπους με παρελθόν πιο σκοτεινό κι από τη μαύρη νύχτα στα βουνά; ή ότι απειλήθηκε ξανά η σωματική τους ακεραιότητα (στα σοβαρά αυτή τη φορά);

Τη λάτρεψα τη συγκεκριμένη ιστορία. Κυρίως γιατί ξεκίνησε ήσυχα και μάλλον αδιάφορα και ξαφνικά μέσα σε δυο κεφάλαια οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές. Χάρηκα που αυτή τη φορά κάθισαν και λίγο στον τόπο τους, γιατί μετά την Βαράνια, μια ανάπαυλα από τα ταξίδια και τους ξένους πολιτισμούς χρειαζόταν.

Οι γρίφοι είναι το δυνατό χαρτί αυτής της ιστορίας. Πιο περίεργοι αυτή τη φορά και πιο δυσεπίλυτοι από τη στιγμή που ένας ήταν μισός. Πραγματικά παραδέχτηκα τον Άρθουρ σε αυτό το κομμάτι, γιατί ενώ στα προηγούμενα βιβλία του πάντα έδινε ένα μικρό, σχεδόν αφανές στοιχείο που θα μπορούσε να πιάσει ο αναγνώστης για να λύσει από μόνος του το εκάστοτε μυστήριο, στο συγκεκριμένο περιμένει να περάσουν 18 ολόκληρα κεφάλαια για να αποκαλύψει ότι ο Bert Clock είχε γράψει ένα βιβλίο με τις εμπειρίες του από το ραδιόφωνο*, το βιβλίο που προβλημάτιζε για μεγάλο διάστημα τόσο τους 3 ντετέκτιβ όσο και το αναγνωστικό κοινό.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι οι κακοί αυτή τη φορά διέθεταν πολύ πιο ωμή ιδιοσυγκρασία σε σχέση με κακούς προηγούμενων ιστοριών. Το να απειλείς ένα παιδί με φλόγιστρο δεν είναι καθόλου αστείο και υποθέτω ότι αρκετοί αναγνώστες αισθάνθηκαν άβολα σε αυτό το σημείο. Ο συγκεκριμένος κακός (ο Jeeters) όμως δεν είχε τέτοιες ευαισθησίες.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά τα τρελά κι απίθανα, εμφανίστηκε από το πουθενά και ο Huganay από τα παλιά, καθώς μυρίστηκε πολύτιμα έργα τέχνης και είπε να ξαναβάλει το χέρι του. Νομίζω ότι όλοι χαρήκαμε που τον ξαναείδαμε στη σειρά, γιατί με αυτόν οι καταστάσεις αποκτούν άλλο ενδιαφέρον αλλά είμαι και σίγουρη ότι οι περισσότεροι μείναμε με ανοιχτό το στόμα (κι από μέσα μας βρίζαμε ασύστολα) όταν αυτό το μπουμπούκι με το πλούσιο και απόλυτα σκοτεινό παρελθόν όχι μόνο δεν συνελήφθη αλλά μετά από ένα κατεβατό επιχειρήματα απλώς άνοιξε την πόρτα κι έφυγε σαν κύριος αφήνοντας αποσβολωμένο μέχρι και τον αρχηγό της αστυνομίας!

Θα φανώ λίγο σπαστικιά τώρα αλλά υπάρχει και κάτι που με ενόχλησε κάπως στην ιστορία. Η προσπάθεια του Jupe να λύσει τον δεύτερο γρίφο δεν με ικανοποίησε τόσο. Εννοώ ότι όσο κι αν ένα παιδί είναι έξυπνο, τέτοιοι γρίφοι λύνονται πολύ δύσκολα ακόμη κι από ενήλικες. Έμεινα με την αίσθηση ότι ο Arthur σε αυτό το σημείο μάλλον προσπάθησε να συντομεύσει την πλοκή για να προχωρήσει παρακάτω.
Παρ' όλα αυτά ήταν εξαιρετική ιστορία και τη βαθμολογώ με 10 (και λίγο της είναι)!

*Και κάτι τελευταίο που ενδεχομένως να έχει αναφερθεί παλιότερα. Παρατήρησα ότι ο Arthur στηρίζει ένα μέρος της πλοκής σε ακουστικά -ηχητικά τρικ, κάτι που το είχε ξανακάνει στο Πύργο της Φρίκης και στη Μούμια. Δεν ήξερα πώς στο καλό έβρισκε τέτοιες ιδέες, μέχρι που διάβασα τη βιογραφία του και διαπίστωσα ότι πριν αρχίσει τη συγγραφή ήδη μετρούσε πολλά χρόνια δουλειάς στα θεατρικά έργα ραδιοφώνου. Έτσι απέκτησε άπειρες γνώσεις για τα ηχητικά τεχνάσματα και τα μηχανήματα αναπαραγωγής τους όπως και για το ποιόν και τη ζωή των ραδιοφωνικών ηθοποιών, στοιχεία τα οποία ενσωμάτωσε στις ιστορίες του. Στην παρούσα υπόθεση μάλιστα η αναφορά του στο μυστηριώδες βιβλίο του Bert Clock θα μπορούσε να θεωρηθεί αυτοβιογραφική. Μπορεί να είναι ιδέα μου αλλά ίσως τελικά να ήθελε να δώσει στο νεανικό κοινό μια εικόνα από τον γοητευτικό αυτό κόσμο του ραδιοφώνου που είχε αρχίσει να χάνεται, αφού την εποχή που εκδόθηκε η σειρά, η τηλεόραση είχε καταλάβει θριαμβευτικά τη θέση του.

Συμφωνω απολυτα σε ολα δεν εχω να προσθεσω ουτε κομμα που λεει ο λογος.Επισης πολυ ενδιαφερουσες οι πληροφοριες για τον Robert Arthur τα ηχητικα και ακουστικα τρικ κλπ καραγουσταρω να διαβαζω τετοιες πληροφοριες οταν της αναφερεις Bajar.Πολυ μεγαλη προσοχη ομως στο επομενο βημα σου γιατι ο ελ ντιαμπλο παραμονευει στη γωνια και η σπηλια που ηταν το λημερι του εχει αρχισει ξανα μετα απο πολλα χρονια τους περιεργους θορυβους της

 

[Bajar]

Πολυ μεγαλη προσοχη ομως στο επομενο βημα σου γιατι ο ελ ντιαμπλο παραμονευει στη γωνια και η σπηλια που ηταν το λημερι του εχει αρχισει ξανα μετα απο πολλα χρονια τους περιεργους θορυβους της

Και να ήταν μόνο ο El Diablo που παραμόνευε; Κόσμος και λαός ασχολήθηκε με αυτή τη σπηλιά, τα δαιδαλώδη τούνελ της και τις αμέτρητες στοές της!

0: Το Μυστήριο της Σπηλιάς που Βογκάει

Όταν ξεκίνησα το βιβλίο βδομάδες πριν, ήμουν λίγο προκατειλημμένη με το τι θα συναντήσω αφού δεν θα διάβαζα την ιστορία γραμμένη από τον Άρθουρ. Ωστόσο η υπόθεση ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις καθώς για μια ακόμη φορά τα παιδιά βρίσκονται μακριά από το Rocky Beach αλλά μέσα στα όρια της πολιτείας ώστε οι αναγνώστες να έχουν την ευκαιρία να δουν ένα ακόμη κεφάλαιο της ιστορίας της Καλιφόρνια, αυτό που σχετίζεται με τους ισπανόφωνους κατοίκους της και την κουλτούρα τους.
Παρ' όλο που ο μύθος του El Diablo είναι αρκετά τρομακτικός σαν ιδέα, νομίζω ότι τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία τον έχει το ίδιο το τοπίο και κυρίως το εσωτερικό της σπηλιάς. Διαβάζοντας το βιβλίο από το αγγλικό κείμενο υπήρχαν πολλές στιγμές που κατά την περιγραφή του χώρου ένιωθα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να καταφέρουν τα παιδιά να βγουν ποτέ από κει μέσα, όσα μέτρα ασφαλείας κι αν είχαν πάρει κι όσα σημάδια κι αν είχαν προνοήσει να βάλουν. Αλλά μετά σκεφτόμουν ότι δεν ήταν όποια κι όποια παιδιά...
Μου άρεσε πολύ η επιλογή των κακών χαρακτήρων καθώς μέχρι το τελευταίο κεφάλαιο έδιναν τελείως διαφορετική εντύπωση. Ωστόσο έχοντας την εμπειρία των προηγούμενων βιβλίων οι υποψίες μου για τον κεντρικό κακό της υπόθεσης είχαν αρχίσει από νωρίς, χωρίς όμως να μπορώ να τον συνδέσω με όλα τα γεγονότα.
Μου άρεσε επίσης το ότι ο συγγραφέας πέρα από τον θρύλο του El Diablo έδωσε ειδικό βάρος και στο λεγόμενο California Dream, την ιστορία των χρυσοθήρων της Καλιφόρνια, μια ιστορία που ξεκίνησε το 19ο αι. με τις ελπίδες των μεταναστών για γρήγορο κι εύκολο πλουτισμό και δόξα, καθώς η περιοχή ήταν διάσημη ως η "Χρυσή πολιτεία" (Golden State). Και όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, πράγμα που φαίνεται και μέσα από το ίδιο το βιβλίο, το όνειρο ξεπερνούσε κατά πολύ την πραγματικότητα.
Για πρώτο βιβλίο του Άρντεν μπορώ να πω ότι ο συγγραφέας τα πήγε εξαιρετικά καλά. Γρήγορη πλοκή, σκηνικό εφάμιλλο των προηγούμενων ιστοριών, οι χαρακτήρες των παιδιών αποδόθηκαν αρκετά πιστά και το μυστήριο παραμένει άλυτο μέχρι το τελευταίο επεισόδιο. Αν έχω να παρατηρήσω κάτι, είναι ότι αυτή τη φορά στο καστ δεν υπήρξε κάποιος χαρακτήρας αγοριού συνομήλικου των τριών ντετέκτιβ, το οποίο όμως στην παρούσα ιστορία ίσως τελικά να μην ήταν και τόσο απαραίτητο.
Και μια -κατά τη γνώμη μου- αστοχία. Η παρουσία του πολεμικού ναυτικού στην όλη υπόθεση θεωρώ ότι δεν εξυπηρετούσε σε κάτι. Ναι μεν ο βατραχάνθρωπος τους έδωσε κάποιες κατευθύνσεις μέσα στη σπηλιά με τη λίμνη, όμως είμαι σίγουρη ότι θα μπορούσαν όλα αυτά να τα ανακαλύψουν και μόνοι τους.
Κι επειδή κάθε φορά προσπαθώ να δω την έμπνευση του συγγραφέα από τα πραγματικά τοπία, νομίζω πως όταν έγραφε για την Santa Carla είχε μάλλον στο μυαλό του την Santa Cruz, καθώς οι ιστορίες τους μοιάζουν πολύ.
Το βαθμολογώ μάλλον αυστηρά με 8 (λόγω της άκυρης ύπαρξης του πολεμικού ναυτικού) και περιμένω ακόμη πιο συναρπαστικές ιστορίες από τον Άρντεν.

 

[Metalcandyman]

Και να ήταν μόνο ο El Diablo που παραμόνευε; Κόσμος και λαός ασχολήθηκε με αυτή τη σπηλιά, τα δαιδαλώδη τούνελ της και τις αμέτρητες στοές της!

0: Το Μυστήριο της Σπηλιάς που Βογκάει

Όταν ξεκίνησα το βιβλίο βδομάδες πριν, ήμουν λίγο προκατειλημμένη με το τι θα συναντήσω αφού δεν θα διάβαζα την ιστορία γραμμένη από τον Άρθουρ. Ωστόσο η υπόθεση ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις καθώς για μια ακόμη φορά τα παιδιά βρίσκονται μακριά από το Rocky Beach αλλά μέσα στα όρια της πολιτείας ώστε οι αναγνώστες να έχουν την ευκαιρία να δουν ένα ακόμη κεφάλαιο της ιστορίας της Καλιφόρνια, αυτό που σχετίζεται με τους ισπανόφωνους κατοίκους της και την κουλτούρα τους.
Παρ' όλο που ο μύθος του El Diablo είναι αρκετά τρομακτικός σαν ιδέα, νομίζω ότι τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία τον έχει το ίδιο το τοπίο και κυρίως το εσωτερικό της σπηλιάς. Διαβάζοντας το βιβλίο από το αγγλικό κείμενο υπήρχαν πολλές στιγμές που κατά την περιγραφή του χώρου ένιωθα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να καταφέρουν τα παιδιά να βγουν ποτέ από κει μέσα, όσα μέτρα ασφαλείας κι αν είχαν πάρει κι όσα σημάδια κι αν είχαν προνοήσει να βάλουν. Αλλά μετά σκεφτόμουν ότι δεν ήταν όποια κι όποια παιδιά...
Μου άρεσε πολύ η επιλογή των κακών χαρακτήρων καθώς μέχρι το τελευταίο κεφάλαιο έδιναν τελείως διαφορετική εντύπωση. Ωστόσο έχοντας την εμπειρία των προηγούμενων βιβλίων οι υποψίες μου για τον κεντρικό κακό της υπόθεσης είχαν αρχίσει από νωρίς, χωρίς όμως να μπορώ να τον συνδέσω με όλα τα γεγονότα.
Μου άρεσε επίσης το ότι ο συγγραφέας πέρα από τον θρύλο του El Diablo έδωσε ειδικό βάρος και στο λεγόμενο California Dream, την ιστορία των χρυσοθήρων της Καλιφόρνια, μια ιστορία που ξεκίνησε το 19ο αι. με τις ελπίδες των μεταναστών για γρήγορο κι εύκολο πλουτισμό και δόξα, καθώς η περιοχή ήταν διάσημη ως η "Χρυσή πολιτεία" (Golden State). Και όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, πράγμα που φαίνεται και μέσα από το ίδιο το βιβλίο, το όνειρο ξεπερνούσε κατά πολύ την πραγματικότητα.
Για πρώτο βιβλίο του Άρντεν μπορώ να πω ότι ο συγγραφέας τα πήγε εξαιρετικά καλά. Γρήγορη πλοκή, σκηνικό εφάμιλλο των προηγούμενων ιστοριών, οι χαρακτήρες των παιδιών αποδόθηκαν αρκετά πιστά και το μυστήριο παραμένει άλυτο μέχρι το τελευταίο επεισόδιο. Αν έχω να παρατηρήσω κάτι, είναι ότι αυτή τη φορά στο καστ δεν υπήρξε κάποιος χαρακτήρας αγοριού συνομήλικου των τριών ντετέκτιβ, το οποίο όμως στην παρούσα ιστορία ίσως τελικά να μην ήταν και τόσο απαραίτητο.
Και μια -κατά τη γνώμη μου- αστοχία. Η παρουσία του πολεμικού ναυτικού στην όλη υπόθεση θεωρώ ότι δεν εξυπηρετούσε σε κάτι. Ναι μεν ο βατραχάνθρωπος τους έδωσε κάποιες κατευθύνσεις μέσα στη σπηλιά με τη λίμνη, όμως είμαι σίγουρη ότι θα μπορούσαν όλα αυτά να τα ανακαλύψουν και μόνοι τους.
Κι επειδή κάθε φορά προσπαθώ να δω την έμπνευση του συγγραφέα από τα πραγματικά τοπία, νομίζω πως όταν έγραφε για την Santa Carla είχε μάλλον στο μυαλό του την Santa Cruz, καθώς οι ιστορίες τους μοιάζουν πολύ.
Το βαθμολογώ μάλλον αυστηρά με 8 (λόγω της άκυρης ύπαρξης του πολεμικού ναυτικού) και περιμένω ακόμη πιο συναρπαστικές ιστορίες από τον Άρντεν.

0: spoiler

Συμφωνω με οσα γραφεις αν και για το πολεμικο ναυτικο αν θυμαμαι καλα υπαρχει σκοπος που εξυπηρετει στο βιβλιο.Εχω την εντυπωση λοιπον εκτος και αν δεν θυμαμαι καλα οπως ειπα πως στο τελος στην λυση του μυστηριου κλπ αναφερετε πως τα πυρα του πολεμικου ναυτικου ηταν που μετακινησαν καποιους βραχους μεσα στην σπηλια κλπ οποτε και οι χρυσοθηρες βρηκαν ευκαιρια και εκαναν την σπηλια να ουρλιαζει ξανα μετα απο πολλα χρονια.

Σειρα τωρα για να διαβασεις εχει το τελευταιο βιβλιο που εγραψε ο Robert Arthur το μυστηριο του κρανιου που μιλουσε.

 

[Bajar]

0: spoiler

Συμφωνω με οσα γραφεις αν και για το πολεμικο ναυτικο αν θυμαμαι καλα υπαρχει σκοπος που εξυπηρετει στο βιβλιο.Εχω την εντυπωση λοιπον εκτος και αν δεν θυμαμαι καλα οπως ειπα πως στο τελος στην λυση του μυστηριου κλπ αναφερετε πως τα πυρα του πολεμικου ναυτικου ηταν που μετακινησαν καποιους βραχους μεσα στην σπηλια κλπ οποτε και οι χρυσοθηρες βρηκαν ευκαιρια και εκαναν την σπηλια να ουρλιαζει ξανα μετα απο πολλα χρονια.

Σειρα τωρα για να διαβασεις εχει το τελευταιο βιβλιο που εγραψε ο Robert Arthur το μυστηριο του κρανιου που μιλουσε.

Θα το ξανακοιτάξω, Βασίλη μου, πιθανόν να έχω κάνει εγώ το λάθος, άλλωστε εσύ έχει διαβάσει τα βιβλία άπειρες φορές. Βλέπεις το συγκεκριμένο το ξεκίνησα λίγο μετά την Πρωτοχρονιά και το τελείωσα προχθές με τεράστια διαλείμματα ανάμεσα, οπότε μάλλον κάτι μου έχει ξεφύγει.
Με το επόμενο τελειώνει ο Arthur, ε; Κρίμα, τον είχα λατρέψει!

 

[Bajar]

0: spoiler

Συμφωνω με οσα γραφεις αν και για το πολεμικο ναυτικο αν θυμαμαι καλα υπαρχει σκοπος που εξυπηρετει στο βιβλιο.Εχω την εντυπωση λοιπον εκτος και αν δεν θυμαμαι καλα οπως ειπα πως στο τελος στην λυση του μυστηριου κλπ αναφερετε πως τα πυρα του πολεμικου ναυτικου ηταν που μετακινησαν καποιους βραχους μεσα στην σπηλια κλπ οποτε και οι χρυσοθηρες βρηκαν ευκαιρια και εκαναν την σπηλια να ουρλιαζει ξανα μετα απο πολλα χρονια.

Θα το ξανακοιτάξω, Βασίλη μου, πιθανόν να έχω κάνει εγώ το λάθος, άλλωστε εσύ έχει διαβάσει τα βιβλία άπειρες φορές. Βλέπεις το συγκεκριμένο το ξεκίνησα λίγο μετά την Πρωτοχρονιά και το τελείωσα προχθές με τεράστια διαλείμματα ανάμεσα, οπότε μάλλον κάτι μου έχει ξεφύγει.
Με το επόμενο τελειώνει ο Arthur, ε; Κρίμα, τον είχα λατρέψει!

Edit καθυστερημένο: Ξανακοίταξα αυτό που είπες και ως ένα σημείο είναι σωστό.

0

Ο βατραχάνθρωπος, όταν τον ρώτησε ο Jupe αν έγιναν αλλαγές στη διάταξη της σπηλιάς εξαιτίας των επιχειρήσεων του ναυτικού, τον διαβεβαίωσε ότι δεν είχαν καμία ανάμειξη σε αυτό, αφού ήθελαν να παραμένουν αφανείς και μάλιστα και οι ίδιοι είχαν την απορία γιατί η σπηλιά βογκάει.
Αργότερα όταν τα παιδιά πιάστηκαν από τους δυο χρυσοθήρες, ο ίδιος ο Waldo τους αποκάλυψε ότι για να μπορέσουν να βρουν τα διαμάντια έκαναν διάφορα ανοίγματα στη σπηλιά με αποτέλεσμα να ξαναρχίσει το βογκητό το οποίο τελικά ήταν προς το συμφέρον τους.
Οπότε ναι, η παρουσία του βατραχανθρώπου χρειαζόταν για να αποκλειστεί η περίπτωση εμπλοκής του ναυτικού στο θόρυβο της σπηλιάς.

Πώς τα καταφέραμε, γεμίσαμε πάλι spoilers!

 

[Metalcandyman]

0: 36.Το Μυστηριο της χαμενης γοργονας.

Πριν αποκτησω το συγκεκριμενο βιβλιο πιτσιρικας η φαντασια μου καλπαζε μονο και μονο με τον τιτλο και επλαθα ενα σωρο πιθανες ιστοριες στο μυαλο μου για την γοργονα του τιτλου και πως ειναι δυνατων οι τρεις ντεντεκτιβ να ψαχνουν μια γοργονα.Φυσικα οταν απεκτησα τελικα το βιβλιο απογοητευτηκα καθως οχι μονο δεν υπηρχε γοργονα αλλα και η γοργονα της ιστοριας μας δεν ειχε δα και τοσο τεραστια σημασια ωστε να δικαιολογει την εμφανιση της στον τιτλο του βιβλιου.

Η ιστορια του βιβλιου ειναι της M.V.Carey και δεν θα ελεγα πως ειναι και απο της καλυτερες της.Η τρεις ντεντεκτιβ λοιπον πηγαινουν σε μια μικρη γραφικη πολη της καλιφορνια με το ονομα βενετια που καποτε ηταν τουριστικο αξιοθεατο για μια εργασια του μπομπ και γνωριζονται με τους κατοικους και μαθενουν την ιστορια του ξενοδοχειου που υπαρχει εκει και την εξαφανιση μια διασημης ηθοποιου που εμενε εκει και που συμφωνα με αστικους θρυλους της περιοχης το φαντασμα της μπορει να τριγυριζει ακομα στο ξενοδοχειο.Τελικα η εξαφανιση του μικρου γιου της γυναικας που εχει το βιβλιοπωλειο μαζι με τον πατερα της και ο θανατος του πιστου και αχωριστου με τον πιτσιρικα σκυλου του που βρεθηκε μεσα σε ενα καδο βαζουν φωτια στους τρεις ντεντεκτιβ οι οποιοι ξεκινανε να λυσουν ακομα ενα μυστηριο.

Ολα αυτα λοιπον οπως η υποψια του φαντασματος το μυστηριωδες ξενοδοχειο ο περιεργος και μυστηριωδης ηθοποιος και γενικα ολοι οι περιεργοι κατοικοι και η ολη ατμοσφαιρα της γραφικης πολης ειναι μια πολυ καλη μαγια που προυποθετει μια ιστορια γεματη μυστηριο και αγωνια ομως τα πραγματα δεν ειναι ακριβως ετσι.Καταρχην βλεπουμε τους τρεις ντεντεκτιβ να μην εχουν τα χαρακτηριστηκα γνωρισματα τους απο προηγουμενα βιβλια οπως για παραδειγμα καποια σκηνικα που να βλεπουμε της αθλητικες δυνατοτητες του πιτ η την ευστροφια
του τζουπιτερ για παραδειγμα.Ολα οσα ανακαλυπτουν στην ουσια δεν ειναι τιποτα παραπανω απο απλη περιεργεια οπως το ανοιγμα του δωματιου της ηθοποιου στο ξενοδοχειο και τα οσα βρηκαν εκει μεσα αλλα κανει μπαμ και απο την αρχη αν παρατηρησει καποιος τα δεδομενα που πηγε το μικρο αγορι και ποιος τον εχει.Ακομα και ενας απο τους ενδιαφεροντες χαρακτηρες που ειναι ο μουτς που κλεβει τα σκυλια στην ουσια σαν μπαλωμα ειναι στην ιστορια ωστε να υπαρχουν περισσοτεροι υποπτοι για την εξαφανιση του αγορια παρα γιατι εχουν καποιο μεγαλο ενδιαφερον σαν χαρακτηρες.Ο ποιο ενδιαφερον χαρακτηρας που οντως εχει ενδιαφερον απο την αρχη ειναι ο μπαρτον ο ηθοποιος και κανει μπαμ και δω πως παιζει μεγαλο ρολο στην ιστορια.Περα απο αυτα εχουμε την εμφανιση του αρχηγου ρεινολντς που σε αυτο το βιβλιο εχουμε απο της δυο συμπεριφορες του αυτη που νευριαζει οταν οι τρεις χωνονται στης δουλειες του αλλα και στο πολυ θετικο εχουμε την εμφανιση του αγαπημενου γουορθινγκτον και μαλιστα χωρις την λιμουζινα αλλα με αλλο οχημα ωστε να βοηθησει καλυτερα τα αγορια.

Περα απο ολα τα παραπανω που μπορει να ακουγονται αρνητικα και πως θεωρω το βιβλιο αυτο ενα απο τα οχι και τοσο καλα της σειρας τα πραγματα δεν ειναι ακριβως ετσι.Για παραδειγμα μπορει να μην ειναι απο τα κορυφαια της Carey αλλα δεν ειναι και σαν τον σημαδεμενο ζητιανο για παραδειγμα που ειναι απο τα χειροτερα της.Απλα η ιστορια ειχε πολυ καλη μαγια ωστε να γινοταν ακομα καλυτερη και οχι ενα τοσο απλοικο μυστηριο αλλα θα μπορουσε να εχει πολυ μεγαλυτερο ενδιαφερον.Το σιγουρο ειναι ενα παντως μακρια απο το βιβλιο αυτο οποιος μπαινει στην σειρα των τριων ντεντεκτιβ τωρα γιατι αν το πρωτο βιβλιο που θα διαβασει ειναι αυτο πολυ χλωμο το βλεπω να συνεχισει και με τα υπολοιπα της σειρας.

Βαθμολογια: 6