Πάντως για να μεταχειριστώ και τη σύγχρονη αγγλική ορολογία η επιλογή του Αλεξανδράκη για το ρόλο του Νάσου Ανάστη μου φαίνεται μάλλον καραμπινάτο miscasting κρίνοντας και από το βιβλίο που έχω διαβάσει. Η Νόρα, αν και 30άρα περίπου τότε, μικροέδειχνε κάπως, απεναντίας του Αλέκου τα 50 sth που ήταν τότε του φαίνονταν καραμπινάτα. Εκτός κι αν είχαν κάνει κάποια τροποποίηση στο σενάριο της τηλεοπτικής διασκευής.
Σε κάθε περίπτωση, και ως γεννηθείς το 1975, οι Μυστικοί Αρραβώνες θα παραμείνουν για πάντα μια από τις πλέον πρώιμες θολές μου τηλεοπτικές μνήμες που όμως έχουν συνδυαστεί με κάτι όμορφο. Και αυτή η στοιχειωτική μουσική του Χατζηνάσιου θα είναι για πάντα μια ωραία καταβύθιση στην πολύ πρώιμη παιδική ηλικία,- στα όρια της συγκεχυμένης μνήμης και του θολού. Το γεγονός μάλιστα ότι ουδέποτε ξαναπροβλήθηκε η συγκεκριμένη σειρά βοηθά στο να διατηρείται και η μνήμη της πρώτης (και μοναδικής) τηλεθέασης