Ομόνοια 80s-90s

Mono

RetroNoob
Joined
28 Μάρ 2018
Μηνύματα
11
Αντιδράσεις
9
Τι εικόνες σας έρχονται από την Ομόνοια των 80s και 90s; Και κάποιες συνέχισαν μέχρι και πρόσφατα.

Παπατζήδες, γυαλιά ο Μίμης λίγο πιο πάνω, ταξί που έπρεπε να περιμένεις ώραααα για να βρεις, αυτά τα πλαστικά "gadget" που έβαζες νερό, φύσαγες και ακουγόταν σαν κελάηδημα πουλιού...
 
Το ΜΙΝΙΟΝ...(δεν χρειαζεται περιγραφη...)

Το δισκάδικο METROPOLIS

Ο Χόντος

...σκοτεινή εικόνα ήταν και είναι οι ζητιάνοι και οι ναρκωμανείς στους γυρω δρόμους...
 
Η κυκλική διαδρομή για τα αυτοκίνητα γύρω από την πλατεία.
Το συντριβάνι, και αργότερα ο Δρομέας.
Τα μαγαζιά με αεροβόλα - μαχαίρια - τράπουλες - ρουλέτες - είδη καπνιστού, μόλις κατέβαινες τις κυλιόμενες σκάλες προς το σταθμό.
 
Το περίπτερο έξω από τα Everest. Αγόραζα ξένα περιοδικά από εκεί όπως to Zzap!64 και το Computer and Video Games.
 
Μια εξαιρετική έκδοση με φωτογραφίες του Ανδρέα Μπέλια και ένα εκτενές κείμενο του αείμνηστου Γιώργου Ιωάννου περιγράφει γλαφυρά την Ομόνοια των late '70s - 1980. Τίτλος: "Ομόνοια 1980". Εκδόσεις Κέδρος (1988). Έχω την τύχη να το έχω αγοράσει και το συστήνω ανεπιφύλακτα. Παραθέτω και μια φωτογραφία με τον συγγραφέα (ημικαθιστός στην έξοδο του Ηλεκτρικού) έξω από το ξενοδοχείο Ομόνοια. Πλατεία Ομονοίας, άνοιξη 1980.

Omonoia.jpg
 
Οπως πολλες αλλες οικογενειες, φανταζομαι, κατεβαιναμε για ειδικες δουλειες ή ψωνια (πχ πριν το Πασχα, για αγορα κρεατος απο τη Βαρβακειο)

Μου φαινοταν οτι ηταν μια δικη της κουλτουρα, παρακμιακη, με ατομα απο μια αλλη εποχη, οπως λουστροι, σαλεπιτζηδες, παπατζηδες, ναρκομανεις κλπ. Θυμαμαι μια φορα που ειχε ψοφοκρυο (μαλλον χριστουγεννιατικα ψωνια) και ημουν ψιλοκρυωμενος, η μητερα μου πηρε καφτο σαλεπι απο ενα γραφικο σαλεπιτζη.

Εχω σχετικα σκοτεινες εικονες. απο την Ομονοια, γενικοτερα απο την περιοχη Βικτωρια-Ομονοια-Μοναστηρακι. Παντα πετυχαινα διαφορες αφισες, φυλλαδια, γκραφιτι απο παραθρησκευτικες οργανωσεις τυπου "Μετανοειτε, Ερχεται ο Αντιχριστος" και κατι τετοια, καθως και οταν περνουσαμε απο τιποτα βιβλιοπωλεια με τρομαζαν τα εξωφυλλα αποκρυφιστικων βιβλιων ή για το Νοστραδαμο ή για το τελος του κοσμου κλπ. Επισης οι ζητιανοι, οι αναπηροι ή ναρκομανεις που ζητουσαν λεφτα, τυποι που μοιραζαν φυλλαδια παραθρησκευτικων οργανωσεων ή περιπτερα τιγκα σε πορνοπεριοδικα (ναι, πριν την εφηβεια μου φαινοαν κατι απολυτα παρακμιακο και αποκρουστικο :D) Παντα μετα απο τσαρκα στην Ομονοια γυρνουσα με μια παραξενη σκοτεινη αισθηση.

Περα απο αυτο, το θετικο σε εξορμησεις στην Ομονοια ηταν οτι παντα περνουσαμε απο Στουρναρη :D
 
+το Θέατρο REX στο οποιο ειχα παρακολουθήσει πάμπολλες παραστασεις...
 
Δεν είχα επαφές με την Ομόνοια. Μόνο μερικές φορές ήταν σημείο συνάντησης με φίλους για να πάμε κάπου αλλού. Το φαρμακείο ΜΠΑΚΑΚΟΥ και το ΜΙΝΙΟΝ θυμάμαι (αν και είχα πάει μόνο μια-δυο φορές με τη μαμά μου) γιατί οι εκπληκτικές του βιτρίνες φάνταζαν θεϊκές στα παιδικά μου μάτια. Τίποτε άλλο. Εμείς δρούσαμε στα νότια προάστια και στον Πειραιά. Δεν είχαμε ιδιαίτερες σχέσεις με το κέντρο. Πολύ σπάνια.
 
Μια εξαιρετική έκδοση με φωτογραφίες του Ανδρέα Μπέλια και ένα εκτενές κείμενο του αείμνηστου Γιώργου Ιωάννου περιγράφει γλαφυρά την Ομόνοια των late '70s - 1980. Τίτλος: "Ομόνοια 1980". Εκδόσεις Κέδρος (1988). Έχω την τύχη να το έχω αγοράσει και το συστήνω ανεπιφύλακτα. Παραθέτω και μια φωτογραφία με τον συγγραφέα (ημικαθιστός στην έξοδο του Ηλεκτρικού) έξω από το ξενοδοχείο Ομόνοια. Πλατεία Ομονοίας, άνοιξη 1980.

Προβολή συνημμένου 227916
Με το που είδα τη φωτογραφία τον αναγνώρισα! Τα χρονογραφήματά του αποτύπωσαν μια Αθήνα άλλης εποχής.
 
Χμμμμ… Για μας λίγο νεότερους, το ξενοδοχείο ομόνοια είναι ο σημερινός Hondos σωστά; Επιπλέον, το κατάστημα Αποστολίδης είναι του γνωστού Αποστολίδη που βρίσκεται τώρα Αιόλου και Σοφοκλέους;
 
Εγώ την Ομόνοια την έχω φάει με το κουτάλι. Η οικογενειακή επιχείρηση ήταν εκεί και απ τα εφηβικά μου χρόνια βοηθούσα εκεί. Η Ομόνοια ποτέ δεν ήταν περιωπής. Ήταν η πιάτσα διάφορων συντεχνιών αλλά ήταν συγχρόνως και η καρδιά της πόλης. Πραγματικά. Οικονομικά ξενοδοχεία, ακριβά ξενοδοχεία, πολυκαταστήματα, συντεχνειακά καφενεία, εργάτες για μεμονωμένα μεροκάματα, γραφεία εφημερίδων, μεγάλα φαρμακεία που μπορούσες να παραγγείλεις φάρμακα για να σου έρθουν από το εξωτερικό, δικαστήρια, πορνεία. Όλοι χωράγανε. Είχε τις κρυμμένες ταβέρνες που πηγαίναμε τα μεσημέρια και τσιμπάγαμε και πίναμε μπίρες με δημοσιογράφους, πολιτικούς που είχαν τα γραφεία τους πέριξ της πλατείας, τυπογράφους και τουρίστες.
Έβρισκες ότι ήθελες. Η περιοχή έβριθε από δημόσιες υπηρεσίες πολλές από τις οποίες στεγαζόντουσαν σε υπέροχες μοντερνιστικές πολυκατοικίες του 30, και τις επισκεπτόμουν καθημερινά λόγω δουλειάς. Καλή η αποκέντρωση πραγματι, αλλά έχουμε σκεφτεί πόσο περισσότερο θα ερημοποιηθεί το κέντρο; Η Ομόνοια θα γεμίσει κτήρια κουφάρια. Ήδη το έχουμε δει το έργο μια φορά όταν φύγανε δικαστήρια και άλλες υπηρεσίες. Αν αυτά τα κτήρια δε μετατραπούν σε χώρους απογευματινής διασκέδασης και θεματικά μουσεία ώστε να κατέβει η οικογένεια και η πιτσιρικάδα να περάσει τα απογεύματά της και παράλληλα να υπάρχει αστυνομικη παρουσία πεζή, δεν υπάρχει σωτηρία.
 
Οντως, εγω οταν ημουν μικρος, θεωρουσα την Ομονοια κατι σαν "πρωτευουσα της Αθηνας", οχι μονο γεωγραφικα (κεντρο) αλλα με καθε εννοια. Οπως δηλ καποιος ερχεται στην Αθηνα απο το χωριο για καποιες δουλειες, υπηρεσιες, αγορες κλπ που δεν μπορει να κανει εκει, ετσι και ολοι οι Αθηναιοι θα πηγαιναν στην Ομονοια για τους ιδιους λογους. Αλλωστε στο σχεδιαγραμμα του ΗΣΑΠ (προ του Μετρο), η Ομονοια παντα εμφανιζοταν σαν το "κεντρο" της γραμμης.

Και μιας και ειπα για ΗΣΑΠ, ο σταθμος της Ομονοιας ηταν ενα υπογειο συμπλεγμα με διαφορα μαγαζια, βιτρινες, διαφημισεις κλπ. Νομιζω και υπογεια μαγαζια (η κανω λαθος; ). Τωρα με το Μετρο ειναι πιο μεγαλος, αλλα δεν εχει τα παρελκομενα
 
Τελευταία επεξεργασία:
Ναι υπήρχαν πράγματι κάποια μαγαζιά στον υπόγειο της Ομόνοιας, κυρίως στην έξοδο της οδού Αθηνάς. Υπήρχαν και βιτρίνες με δείγματα και φωτογραφίες από τα εμπορικά που ήταν πέριξ της πλατείας. Υπήρχε επίσης και ταχυδρομείο δίπλα από τις σκάλες που έβγαιναν στην Πειραιώς μπροστά από τον Μπακάκο. Πληρώναμε λογαριασμούς και στέλναμε γράμματα και ταχυδρομικές επιταγές εκεί. Υπήρχε επίσης ένα μινι φωτογραφείο όπου έβγαζες φωτογραφίες για ταυτότητα ή διαβατήριο. Το χειριζόταν άνθρωπος όμως, δεν ήταν αυτόματο μηχάνημα. Είχα βγάλει φωτογραφίες για το εκλογικό μου βιβλιάριο.
Και φυσικά υπήρχε ο κύριος που ήταν τυφλός, έπαιζε ακορντεόν και τραγουδούσε Καζαντζίδη και Μπιθικώτση καθισμένος σε ένα πτυσσόμενο σκαμπό έχοντας στο πλάι του μια κοπέλα για δεύτερη φωνή και για να φυλάει τις εισπράξεις. Πάντως είχε στεντόρεια αλλά ωραία φωνή και όλοι πετάγανε κάτι στο κεσεδάκι μπροστά του οπότε πρέπει να έβγαζε κάτι σαν μεροκάματο. Θυμάμαι και τουρίστες να βάζουν χρήματα όταν ταγουδούσε "είσαι μικρός και δε χωράααααας τον αναστε τον ανεστεναγμοοοοοοό μου".
 
Δεν μπορω να πω ότι είχαμε "πάρε-δώσε" με την Ομονοια. Οι "επισκέψεις" στην περιοχή ήταν σπανιότατες κι σχετίζονταν μόνο με λόγο τον οποίο δεν μπορούσες να αποφύγεις πχ γραφειοκρατία σε δημόσια υπηρεσία. Επίσης όταν πήγαιναμε (μια στο τόσο) σε θέατρο εκει τριγύρω (θυμάμαι Περοκέ, Γκλόρια κ.α.) κι έπρεπε να μεταβούμε με τον ηλεκτρικό. Γενικά δεν είχαμε παρτίδες με το κέντρο, αλλωστε ότι θέλαμε το βρίσκαμε στον Πειραιά.
Απο τότε όμως θυμάμαι τους ναρκομανείς κι τους ζητιάνους να περιφέρονται, τα κλεφτρόνια κι τους πορτοφολάδες, την βρώμα απο τα ούρα, το σκουπιδαριό...μια σκοτεινή κι μίζερη αίσθηση...
Σε αντίθεση με την "βίτρινα" του Συντάγματος που ήταν η σικ περιοχή κι φάνταζε στα μάτια μας (ιδίως στους Χριστουγεννιάτικους στολισμούς), η Ομόνοια -αν κι λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα- ήταν η θλιβερή παρακμιακή πλευρά της πόλης...τώρα πια έχει απογίνει...
Θεωρώ οτι η Ομονοια γνώρισε αίγλη στα 60s κι 50s...κι ακόμη περισσότερο προπολεμικά καθώς απο φωτο παλιές φωτό που έχω δει, στα 20s ήταν κυριολεκτικά όαση πρασίνου...πως κατάφεραν κι την κατάντησαν ετσι οπως ειναι τώρα, απορώ...
 
Τελευταία επεξεργασία:
Το Σύνταγμα περιβάλλεται από την Πλάκα, Μοναστηράκι, Κολωνάκι, Βουλή κτλ η καημένη η Ομόνοια, από τα Χαυτεία, το Μεταξουργείο, τα Εξάρχεια κτλ. Άλλος κόσμος στη μια περίπτωση άλλος στην άλλη. Η παρακμή της Ομόνοιας για εμένα έχει ήδη ξεκινήσει μετά τη μεταπολίτευση, εδραιώνεται στα τέλη του 80 και από το 90 περνάει σε άλλο επίπεδο, για να φτάσουμε μετά το 2005 να έχει τελείως αλλοιωθεί. Όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα δεν προβλέπω σύντομα να αλλάζει κάτι σε αυτή την περιοχή
 
Απο τότε όμως θυμάμαι τους ναρκομανείς κι τους ζητιάνους να περιφέρονται, τα κλεφτρόνια κι τους πορτοφολάδες, την βρώμα απο τα ούρα, το σκουπιδαριό...μια σκοτεινή κι μίζερη αίσθηση...
ήταν η θλιβερή παρακμιακή πλευρά της πόλης...
Ετσι ναι. Περνουσαμε απο καποιους δρομους και καποιες γωνιες μυριζε ουρα. 1-2 φορες (μικρος λεμε τωρα) ειχα δει μαστουρωμενους και ειχα ψιλοφρικαρει.
 
Πίσω
Μπλουζα