johnalepou
Human RetroDatabase
- Joined
- 28 Αύγ 2006
- Μηνύματα
- 3.362
- Αντιδράσεις
- 547
Ο φόβος (1966)
RetroDB: http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%9F_%CF%86%CF%8C%CE%B2%CE%BF%CF%82_%281966%29
Κατ εμέ μια απο τις πιο καλες ελληνικες ταινιες...Εξαιρετική σκηνοθεσία απο τον Κωστα Μανουσακη (Ερωτας στους αμμολοφους)-πολύ ασυνήθιστη για το 1966!Μία παραγωγή της Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης...
SPOILERS
Η ταινία γυρισμένη στους βάλτους της Κωπαΐδας, πραγματεύεται τα καταπιεσμένα ήθη μιας μεγαλοαγροτικής οικογένειας. Ο βιασμός-φόνος της μουγγής ψυχοκόρης (Έλλη Φωτίου) από τον σεξουαλικά ανώριμο γυιό (Ανέστης Βλάχος) και η προσπάθεια συγκάλυψης του γεγονότος από τον αυταρχικό πατέρα (Αλέξης Δαμιανός) και την δεσμευμένη μοιρολατρικώς σύντροφό του (Μαίρη Χρονοπούλου), δίνουν την αφορμή στον Μανουσάκη για ένα καυστικό σχόλιο σχετικό με την «άρρωστη» νοοτροπία της «κλειστής» ελληνικής κοινωνίας του ʼ60, εκεί όπου όλα παίζονταν πίσω από τα φώτα, καταπνιγμένα από τις υποδόριες απειλές και τη βία.
Η παρουσία της κόρης (Έλενα Ναθαναήλ) και κυρίως η ελεύθερη σχέση της με το μηχανικό (Σπύρος Φωκάς) είναι ένα φωτεινό ιντερμέντζο, μέσα στο γενικό σκοτάδι. Στο τέλος η Φύση (μέσω ενός καταπληκτικού σκηνοθετικού ευρήματος, με σαφές ιδεολογικό υπόβαθρο), και όχι οι θεσμοί (ποιοί θεσμοί; - τίποτα δεν λειτουργεί...), θα είναι εκείνη που θʼ αποδώσει δικαιοσύνη.
Ο Μανουσάκης κινηματογραφεί σε άσπρο-μαύρο, εκμεταλλευόμενος την ιδανική φωτογραφία του Νίκου Γαρδέλη, την έξοχη μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου και φυσικά το υποκριτικό ταλέντο των ηθοποιών του. Δυστυχώς ο σκηνοθέτης αυτός δεν έκανε άλλη ταινία μετά από τον ΦΟΒΟ...Η ταινία αυτή πάντως τα πήγε καλά και στον πίνακα εισπράξεων τερματίζοντας 16η της χρονιάς
Υποψηφιότητα για Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Προβολή συνημμένου 83075 Προβολή συνημμένου 83076Προβολή συνημμένου 83077Προβολή συνημμένου 83078
RetroDB: http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%9F_%CF%86%CF%8C%CE%B2%CE%BF%CF%82_%281966%29

Κατ εμέ μια απο τις πιο καλες ελληνικες ταινιες...Εξαιρετική σκηνοθεσία απο τον Κωστα Μανουσακη (Ερωτας στους αμμολοφους)-πολύ ασυνήθιστη για το 1966!Μία παραγωγή της Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης...
SPOILERS
Η ταινία γυρισμένη στους βάλτους της Κωπαΐδας, πραγματεύεται τα καταπιεσμένα ήθη μιας μεγαλοαγροτικής οικογένειας. Ο βιασμός-φόνος της μουγγής ψυχοκόρης (Έλλη Φωτίου) από τον σεξουαλικά ανώριμο γυιό (Ανέστης Βλάχος) και η προσπάθεια συγκάλυψης του γεγονότος από τον αυταρχικό πατέρα (Αλέξης Δαμιανός) και την δεσμευμένη μοιρολατρικώς σύντροφό του (Μαίρη Χρονοπούλου), δίνουν την αφορμή στον Μανουσάκη για ένα καυστικό σχόλιο σχετικό με την «άρρωστη» νοοτροπία της «κλειστής» ελληνικής κοινωνίας του ʼ60, εκεί όπου όλα παίζονταν πίσω από τα φώτα, καταπνιγμένα από τις υποδόριες απειλές και τη βία.

Η παρουσία της κόρης (Έλενα Ναθαναήλ) και κυρίως η ελεύθερη σχέση της με το μηχανικό (Σπύρος Φωκάς) είναι ένα φωτεινό ιντερμέντζο, μέσα στο γενικό σκοτάδι. Στο τέλος η Φύση (μέσω ενός καταπληκτικού σκηνοθετικού ευρήματος, με σαφές ιδεολογικό υπόβαθρο), και όχι οι θεσμοί (ποιοί θεσμοί; - τίποτα δεν λειτουργεί...), θα είναι εκείνη που θʼ αποδώσει δικαιοσύνη.

Ο Μανουσάκης κινηματογραφεί σε άσπρο-μαύρο, εκμεταλλευόμενος την ιδανική φωτογραφία του Νίκου Γαρδέλη, την έξοχη μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου και φυσικά το υποκριτικό ταλέντο των ηθοποιών του. Δυστυχώς ο σκηνοθέτης αυτός δεν έκανε άλλη ταινία μετά από τον ΦΟΒΟ...Η ταινία αυτή πάντως τα πήγε καλά και στον πίνακα εισπράξεων τερματίζοντας 16η της χρονιάς

Υποψηφιότητα για Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Προβολή συνημμένου 83075 Προβολή συνημμένου 83076Προβολή συνημμένου 83077Προβολή συνημμένου 83078
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: