Ο άνθρωπος με το γαρύφαλο

Αναφορά στην ταινία σε μια σκηνή της ταινίας  Άρπα Colla του Νίκου Περάκη.

 
Πριν πολλά πολλά χρόνια (μπορεί και μέσα 80ς,1984 προς 85) σε κάποιο παλιό περιοδικό τέλη 70ς (του 77 πρέπει να ήταν το περιοδικό) που είχα βρει στο σπίτι στο χωριό,είχα διαβάσει (δεν ξέρω και κατά πόσον αληθεύαν και τα κους κους της εποχής) ότι ο Τζίμας ξεκινούσε γυρίσματα της συγκεκριμένης ταινίας για λογαριασμό της Φίνος Φιλμ.Ως φαίνεται το σχέδιο θα ακυρώθηκε λόγω θανάτου του Φίνου οπότε θα την ξεκινούσε οριστικά 2-3 χρόνια μετά.
Γενικά έχω την περιέργεια αυτή αρκετά χρόνια,τι ταινίες να είχε προγραμματίσει να γυρίσει η Φίνος Φιλμ απ' το 1977 και μετά αλλά σίγουρα ακυρώθηκαν λόγω του θανάτου του ιδρυτή της.
 
Τυπικό και υπερβολικό μελόδραμα...
Νομίζω RIO από πολιτικού τύπου ελληνικές ταινίες που είχαν βγει απ' το 75 και μετά ,"ο Θανάσης στην χώρα της σφαλιάρας" είναι πολύ καλύτερη και πιο συγκλονιστική ταινία απ' την συγκεκριμένη,με τον Βέγγο να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας για Όσκαρ. Επίτηδες τις είδα πριν μια βδομάδα μαζί για σύγκριση
 
Πέραν της μονοδιάστατης ιδεολογικής διάστασης πάνω στην οποία βασίστηκε η καταγραφή της ταινίας, για την οποία ιδεολογική διάσταση για προφανείς λόγους δεν θα πάρω θέση, τα 620 χιλιάδες εισιτήρια που κόπηκαν, είναι τρανή απόδειξη του ότι δεν μπορεί παρά η ταινία να θεωρηθεί απόλυτα πετυχημένη. Και αυτό καταγράφεται στο ενεργητικό του Τζήμα, που ήδη μας είχε δώσει εκπληκτικά διαπιστευτήρια της δουλειάς του και του ταλέντου του με τον θρυλικό "Ασταπόγιαννο". Και όμως αυτός ο εκπληκτικός συνθέτης και σεναριογράφος δεν γύρισε πολλές ταινίες, ενώ άλλοι αντικειμενικά υποδεέστεροι του δεκάδες. Αδικία στο έπακρο.
Εν προκειμένω θα σταθώ στην ιστορική προσωπικότητα του Μπελογιάννη όπως πολύ πετυχημένα ενσάρκωσε ο καλός ηθοποιός Γκικόπουλος. Αντιμετώπισε με περίσσειο θάρρος, αυταπάρνηση, ηρωισμό και χαμόγελο την εναντίον του δίκη , την ακροαματική διαδικασία, το κατηγορητήριο και τελικά τον θάνατο χωρίς να λυγίσει και χωρίς ίχνος ενδεχόμενης κατάρρευσης. Αγνός ιδεολόγος αντιμετώπισε ηρωικά τον θάνατο ως το τέλος, για αυτό αντικειμενικά επιβραβεύτηκε μετά θάνατον με μια εξέχουσα και σημαντική ιστορική καταγραφή.
Επαναλαμβάνω δεν παίρνω θέση, ούτε κρίνω θετικά ή αρνητικά την ιδεολογία του. Απλά κάνω μια ιστορική καταγραφή των γεγονότων και του ιδίου, με όσο το δυνατόν αντικειμενική ματιά.
Λίγο οξύμωρο η παρουσία του Φυσσούν ως μάρτυρας κατηγορίας του Μπελογιάννη, ενώ είναι γνωστό τοις πάσοι ότι ήταν ενταγμένος ιδεολογικά και κομματικά στο ΚΚΕ. Θα ένιωσε κάπως στα γυρίσματα αλλά σαν πολύ καλός και φτασμένος ηθοποιός το ξεπέρασε γρήγορα.
 
Οι ταινίες δεν είναι ντοκιμαντέρ για να νιώθουμε πως οφείλουν να είναι αντικειμενικές. Εννοείται πως θα είναι ανακριβείς, φέρουν τις ιδέες του σκηνοθέτη τους και είναι προϊόντα του καιρού στον οποίον και για τον οποίον φτιάχτηκαν. Μίλησε στο κοινό της εποχής της και γι'αυτό έκανε επιτυχία.

Για παράδειγμα, οι ταινίες του Ξανθόπουλου στην εποχή τους έκαναν τεράστια επιτυχία γιατί υπήρχε το κοινό στο οποίο απευθύνονταν. Στα '90ς, περίοδο κωστοπουλικού "ξεβλαχέματος", που ο κόσμος είχε αλλάξει, έγιναν αντικείμενο παρωδίας, μέχρι και χλεβασμού. Τώρα, που πέθανε πρόσφατα ο πρωταγωνιστής, τις βλέπουμε με μεγαλύτερη επιείκεια και κατανόηση.

Tl;dr Η ταινία μας μιλάει όχι μόνο για την εποχή του Μπελογιάννη, αλλά και για την εποχή όπου γυρίστηκε.
 
Πίσω
Μπλουζα