Παιδικά απωθημένα

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας Λορένα
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Λορένα

Λορένα

RetroNuts!
Joined
21 Απρ 2008
Μηνύματα
1.607
Αντιδράσεις
327
Με αφορμή το θρεντ πασχαλινές λαμπάδες, μου έφερε στο μυαλο ενα παιδικο μου απωθήμενο : δεν πηρα ποτε πασχαλινη λαμπαδα απο τον νονο μου :(

παντα με πειραζε που τα αλλα παιδια καθε Πασχα παιρναν λαμπαδες τσουρεκια, δωρα κτλ και σε μενα δεν ερχοταν ο (παλιοτσιγγουνης) νονος.

Και τωρα που ειμαι μεγαλη με πιανω να κοιταζω με νοσταλγια τις στολισμενες βιτρινες με λαμπαδες.

Με την ευκαιρια θυμηθηκα ποσες αλλες απραγματοποιητες επιθυμιες ειχαμε παιδια δεν εκπληρωσαμε και μας εμειναν μεχρι τωρα σαν απωθημενα.

π.χ Απωθημενο μεγαλυτερο ηταν που δεν σπουδασα μικρη αυτο που ηθελα, και το κανω τωρα.

και αλλα πολλα :xm:

Τουλαχιστον ειπα μερικα και ξαλαφρωσα σημερα :P
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ουτε εγω πήρα λαμπάδα ποτέ απο τον νονό μου και ήταν αρκετά πλουσιος από την Κεφαλλονια, εμπορος, ουτε τσουρέκι, ούτε ρουχαλάκια, τιποτα, αυτος ζητησε να με βαπτίσουν, μεχρι τα 24 δεν ήξερα καν πως ηταν η νουνά μου, αφου η κόρη του με βάπτισε, σε εναν γάμο συγγενικού προσωπου την είδα για πρώτη φορά..τόσο καλά, μου ηρθε ξαφνικό, οταν την είδα να κλαιει και να ζητά συγνωμη για τα περασμένα, τεσπα απο τοτε εχω να την ξαναδω, τι σημασία θα είχε!

ουτε και εγω σπουδασα και τωρα θα ήθελα να το κάνω, Λορένα εχουμε δυο κοινά λοιπόν ουτε παιχνιδια είχα σαν παιδάκι, μια bi-bi bo, εβλεπα τα αλλα κοριτσακια με όλα τα εξαρτηματα της κουκλας αυτης και με πιανε η καρδια μου!
 
Εγω σαν αγορι ηθελα παντα εναν αυτοκινητοδρομο εναν απλο βρε παιδι μου..πανακριβοςγια την εποχη μου,που τελικα τον απεκτησα στα 35 μου ,με 35 ευρω ,20 μετρα πιστα...αργησα αλλα εβγαλα το αποθημένο μου !!!
 
Μια φορα λιμπιζομουν μια σειρα τυπου Masters of the Universe αλλα τελικα μου περασε. Ανικανοποίητο μεν, αλλά οχι απωθημένο. Δεν έχω σκοπο να τα αποκτήσω οταν πχ γινω πλουσιος :P και μαλιστα καποια κομματια τα εχω χαρισει

Μετα ηθελα ενα υπολογιστη. Και μου εκαναν δωρο εναν :D

the end :darkglasses:
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Το δικό μου απωθημένο ήταν ένα δικό μου δωμάτιο. Πολλά αδέρφια γαρ.
 
Πάντα ήθελα το σπίτι των Playmobil...(!)
 
ΦΥΕ και τα μυαλά μας πονάνε!Δευτερο ετος κι εγω :) .
 
To δικό μου απωθημένο ήταν τα αυτοκίνητα. Σύμβολα ελευθερίας, μπήκες έφυγες. Δεν είχαμε τη δυνατότητα παλιά και πήραμε αναγκαστικά λόγω ταξιδιών των δικών μου όταν άνοιξαν το σκυλάδικο στη Καλαμάτα. LADA βέβαια, που τα υπεραγαπώ, αλλά εγώ ζούσα το American Dream. Όχι Σοβιετικά, όχι Γιαπωνέζικα ή Ευρωπαϊκά, Αμερικάνικα.

Το δωμάτιό μου κοσμούσαν φωτογραφίες από παλιά αυτοκίνητα της δεκαετίας του '60 και του '50, πάντα από Αμερική. Πάθος και μεγάλος έρωτας, σχέση θανάσιμη. Το απωθημένο εκπληρώθηκε πριν λίγο καιρό και συνεχίζω. Όσο με παίρνει, όσο αναπνέω και ζω θα είμαι της σχολής "God bless America and it's classic muscle cars" .

Δεύτερο απωθημένο ένα δωμάτιο γεμάτο υπολογιστές και κονσόλες που δεν μπορούσα να αποκτήσω ποτέ. Ευτυχώς το όνειρο το ζω καθημερινά.

Σπουδές δεν με ενδιέφεραν ποτέ, σπούδασα μόνο για να βρω την ησυχία μου από τους δικούς μου και να κερδίσω χρόνο στο gaming. Τα δικά μου πρότυπα ποτέ δεν φορούσαν γραβάτες και κουστούμια, δεν οδηγούσαν ακριβά Mercedes, ούτε ακολουθούσαν καριέρες, αντίθετα ακολουθούσαν τη καρδιά τους.

Το μόνο απωθημένο που δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ, είναι ήσυχα παιδικά χρόνια όπως οι περισσότεροι από σας. Αυτό θα πραγματοποιηθεί μόνο αν γυρίσει ο χρόνος πίσω.

Μέχρι τότε, έχουμε καιρό. :) :)
 
Ένα μεγάλο τριώροφο σπίτι από Lego στο παιχνιδάδικο της γειτονιάς (έχει κλείσει πλέον).

Στην ερώτησή μου μετά από χρόνια πόσο το πουλάει, η απάντηση ήταν προφανής. Δεν πωλείται :(

Ένα ακόμη απωθημένο ήταν και η Amiga 500.
 
Εμένα το παιδικό μου απωθημένο μικρός ήταν η Amiga 500 την οποία απέκτησα πρόσφατα όπως αναφέρω σε άλλο πόστ...

Ένα λιγότερο απωθημένο είναι ένα δωμάτιο φουλ με arcades...Θυμάμαι την απογοήτευση που είχα πάρει όταν είχα ρωτήσει τη μητέρα μου μικρός αν τα ηλεκτρονικά στο μαγαζί θα τα πάρουμε σπίτι κάποια μέρα και μου είχε πει όχι...

Γενικώς εκτός απ'αυτό δεν είχα κάτι άλλο τα παιδικά μου χρόνια ήταν πάρα πολύ καλά , δεν ήμουν το κλασσικό παίδι αν μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς ασχολιόμουν με λιγότερο συμβατικά πράγματα να το πούμε έτσι , εκεί που οι άλλοι μιλούσαν για ομάδες εγώ διάβαζα/συζήταγα με άλλους δυο για το review του Double Dragon στο Pixel , εκεί που έβγαιναν άλλοι βόλτες στη Γλυφάδα για καφέ , εμείς πηγαίναμε για skate στη Γλυφάδα στο πάρκο...δεν μπορώ να πω οτι μου έλειψε ουσιαστικά κάτι αν και η οικογένεια μου δε θεωρείται πλούσια...

Τώρα είναι που μου λείπουν...σε μια εποχή που είμαστε όλοι σφιγμένοι...
 
cutlaroc είπε:
Εμένα το παιδικό μου απωθημένο μικρός ήταν η Amiga 500
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Kαι δεν είσε ο μόνος!! Απο τι να πρωτοαρχίσω : Απο το BMX ποδήλατο που ζηλευα κάργα και τελικά ποτε δεν το απέκτησα ,απο την Amiga 500 που είχε ο γείτονας του διπλανου διαμερισματος και ολο τον εγλειφα να παω σπιτι του!!,

απο τα gameboy αρχές 1990ς οπου επισεις δεν μου το αγορασε ποτέ ο πατέρας μου(φισικά δεν είναι αποθυμένο τωρα)με την δικαιολογία οτι πεζοντας το θα...στραβοθώ!Η με το video οπου (εφτιχώς) το 1ο μου το απέκτησα το 1994 ,με αποκλειστικά δικές μου οικονομίες!!! Μεχρι τοτε εβλεπα ταινίες σε άλλα σπιτι φιλων μου.

Πολλά τα αποθυμένα...
 
Παιδικά απωθημένα δεν έχω,στην εφηβεία τα γούστα άρχισαν να γίνονται ακριβά και έτσι απαγορευτικά προς αγορά.Amiga 3000,Atari Falcon,Aprilia AF1 125 Futura.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Το Cat's Lair και τον Grune The Destroyer των ThunderCats από το Παγκόσμιο στους Αμπελόκηπους, ένα playset του He-Man από ένα μαγαζί στην οδό Πουλίου στους Αμπελόκηπους επίσης, ένα Transformer από ένα μαγαζί στο Παγκράτι, Sega Master System το 91 επειδή είχα ήδη Atari και NES, την Amiga 1200 το 93 από κάποιο μαγαζί στα Εξάρχεια (μου πήραν τελικά Mega CD γιατί με θεωρούσαν μικρό για υπολογιστή -8 τότε-, αλλά πήρα IBM συμβατό ένα χρόνο μετά)... πρέπει να είναι κι άλλα που δε θυμάμαι αυτή τη στιγμή.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ειχα πολλά παιχνιδια αλλα ειχα βαλει στο ματι το πειρατικο των πλέιμομπιλ. Αντι για αυτο (το οποιο ειχε εξαφανιστει απο το νησι και πουλιοταν σε τιμές μαυρης αγοράς) ηρθε η μπετονιερα και ανυψωτικο μηχάνημα με τα βαρελάκια. Ημουν ομως κοριτσάκι! τι να την κανω την μπετονιέρα; Παιζαμε με τα παιδάκια της γειτονιας στα εγκαταλελειμένα κτιρια (τα ᾽χαλάσματα᾽) οικοδομη. Τα σπασμενα πλειμομπιλ έπεφταν απο κάτω ως εργατικο ατυχημα.

Τωρα που το σκέφτομαι καλυτερα μαλλον ηταν υπαινιγμος της οικογενειας για το επάγγελμα των ονειρων τους (πολιτικος μηχανικος) ή εστω το επαγγελμα του συζηγου. Τους απογοητευσα βέβαια. Τα ξαδερφια εχουν ακομα το πειρατικο καράβι.
 
Παιδικά απωθημένα:

1) Amstrad 6128

2) Αυτοκινητόδρομος

3) Πειρατικό καράβι playmobil

4) Ποδήλατο BMX

5) Να τρώω όση Merenda θέλω!!!!!!!
 
1. Πιάνο με ουρά (στα 35 μου, σε μια καλή ευκαιρία, το πήρα).

2. Έγχρωμη τηλεόραση. Μετά από ομηρικούς καυγάδες, η αγορά εγκρίθηκε λίγο πριν από το Μουντιάλ του 1990...

3. Ποδήλατο cross : το πήρα μετά από κανα-δυο χρόνια γκρίνιας, αλλά αποδείχτηκε βαρύ και δυσκίνητο σε σχέση με ένα αγωνιστικό...

4. Πουλόβερ με διακοσμητικά από δέρμα, καστόρι και άλλα : ακριβά για την εποχή, αλλά με διάφορους αυτοσχεδιασμούς με τη μάνα μου, ράβαμε πάνω σε αυτά που έπλεκε κομμάτια από τον Καλυβιώτη, θυρεούς κλπ. που ήταν μόδα της εποχής, και τελικά βγαίναν καλά. Μετά πήρα 2-3, τα οποία και έχω ακόμα, τουλάχιστον 25 χρόνια, και αποδεικνύουν την τρομερή τους ποιότητα...

5. Να μη φορούσα γυαλιά...Δεν είχε έρθει το laser τότε που τα φόρεσα (περί το 1976-77), αλλά "απελευθερώθηκα" το 1995 με φακούς επαφής. Από τότε ζώ με αυτούς και προς το παρόν δεν σκέφτομαι επέμβαση...
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα