Η πιο παλιά ιστορία παιχνιδιών made in SKG
Πολύ πίσω στον χρόνο, και συγκεκριμένα το 1930, πρωτοεμφανίζεται το εργαστήρι παιχνιδιών του Θωμά Ακουαρόνε στη Θεσσαλονίκη. Ο Θωμάς, ως ένας ανήσυχος και δημιουργικός άνθρωπος τότε, σκέφτηκε να δημιουργήσει παιχνίδια από τα χρησιμοποιημένα -και άχρηστα πλέον- μολυβένια υλικά του τυπογραφείου της οικογένειάς του. Η αρχή έγινε με την κατασκευή μινιατούρων από μολύβι, οι οποίες παρουσιάστηκαν στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης της εποχής, δίνοντας έτσι σχήμα και χρώμα σε μια πρώτη ύλη που τη συναντούσε καθημερινά από τα παιδικά του χρόνια.
Ύστερα από την επιτυχία που κατέγραψε το εγχείρημα με τα μολυβένια στρατιωτάκια, ο Θωμάς αποφασίζει να ξεκινήσει να δημιουργεί συστηματικά μινατούρες, με τα επόμενα χρόνια να επεκτείνεται η γκάμα και σε άλλα παιχνίδια, όπως σβούρες, ξύλινες κατασκευές, ξύλινα παζλ με ανάγλυφες εικόνες και ξύλινους κύβους με εικόνες από παραμύθια. Το μικρό εργαστήρι μεγαλώνει και προσλαμβάνονται υπάλληλοι, ενώ παράλληλα δημιουργούνται παιχνίδια που έχουν γράψει ιστορία, όπως τα πρώτα επιτραπέζια παιχνίδια, με μολυβένια πιόνια, όπως «το Παιχνίδι της Χήνας», «ο Γκρινιάρης», «το Ποδηλατοδρόμιο» και τόσα άλλα. Ενώ στα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σταματάει την παραγωγή παιχνιδιών στο εργαστήρι, το 1948 ξεκινάει μια νέα μεταπολεμική περίοδος, κατά την οποία στη ΔΕΘ εμφανίζονται παιχνίδια νέου τύπου, επηρεασμένα από την εποχή, όπως στρατιωτικά τζιπ, αεροπλάνα, τανκς και πολλά άλλα. Η νέα αυτή εποχή βρίσκει τον Αιμίλιο, γιο του Θωμά, στο τιμόνι της επιχείρησης, ενώ πλέον η παραγωγή είναι τόσο αυξημένη, που τα προϊόντα του εργαστηρίου διανέμονται πλέον σε όλη την Ελλάδα.
Από το 1956 η επιχείρηση μετονομάζεται σε «Παιχνίδια ΕΠΑ», ενώ η επιχείρηση περνάει στα χέρια του μικρότερου γιου, Ρενάτο, ο οποίος και δίνει μια νέα ώθηση στο εργαστήρι αλλά και στην αγορά παιχνιδιών γενικότερα. Τα πλαστικά παιχνίδια αλλά και μια νέα σειρά επιτραπέζιων, όπως τα «Σπούτνικ», «Λούνικ» και άλλα απογειώνουν το μέχρι τότε μικρό εργαστήρι, το οποίο μετατρέπεται σε μια σύγχρονη και δυναμική βιοτεχνία.
Αριστερά ο Ρενάτο Ακουαρόνε με τη σύζυγό του Ελιζέτα, παρέα με συνεργάτες
Εκείνα τα χρόνια και μέχρι αρχές της δεκαετίας του '70 τα παιχνίδια της ΕΠΑ γίνονται περιζήτητα κι έτσι, λόγω της ανάγκης για μεγαλύτερη παραγωγή, η επιχείρηση μεταφέρεται σε νέες εγκαταστάσεις στη Θέρμη. Οι νέες ιδιόκτητες εγκαταστάσεις 3.000 τ.μ και οι 70 εργαζόμενοι θα δώσουν πλέον μια νέα πνοή και η ΕΠΑ «ανοίγει τα φτερά της» με την παραγωγή παιχνιδιών να εκτοξεύεται, συμμετέχοντας σε αμέτρητες εκθέσεις, δημιουργώντας παιχνίδια με εξελιγμένο μηχανολογικό εξοπλισμό, ενώ πλέον το σήμα της ΕΠΑ ταυτίζεται στη συνείδηση του κόσμου με το ποιοτικό ντόπιο παιχνίδι.
Κι ενώ τα χρόνια περνάνε και ο Ρενάτο Ακουαρόνε μπορεί να χαρακτηριστεί πλέον ως ένας επιτυχημένος «παιχνιδάνθρωπος», την οικογενειακή επιχείρηση αναλαμβάνουν οι γιοι του, Αιμίλιος και Θωμάς, οι οποίοι καταφέρνουν να κρατούν τα προϊόντα της ΕΠΑ ψηλά στις προτιμήσεις των μικρών μας φίλων σε Ελλάδα και Κύπρο, ενώ παράλληλα οι δραστηριότητες έχουν επεκταθεί και στην αποκλειστική αντιπροσώπευση επιλεγμένων οίκων παιχνιδιών του εξωτερικού.
Ο Θωμάς Ακουαρόνε με τον πατέρα του Ρενάτο σε έκθεση παιχνιδιού το 1990 για το λανσάρισμα παιχνιδιού "Europa 1992"
Φτάνοντας στο σήμερα λοιπόν, μιλήσαμε με τον Θωμά τον νεότερο, ο οποίος μας αναφέρει πως η εταιρεία πλέον, πέραν της παραγωγής, ασχολείται και με τη λιανική πώληση, καθώς από το 2011 λειτουργεί στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου κι ένα κατάστημα παιχνιδιώνβʼ το βToy Storeβ. Στην ερώτησή μας για τα παιχνίδια που ο ίδιος θεωρεί πως έχουν ξεχωρίσει καθ' όλη τη διάρκεια ζωής της επιχείρησης, μας απάντησε πως αν και δύσκολο ν' απαντήσει και παρόλο που οι fan των παιχνιδιών της ΕΠΑ θα μας έδιναν μια δική τους ξεχωριστή λίστα, ο ίδιος υποθέτει πως τα πιο πετυχημένα προϊόντα θα μπορούσαν να είναι η «Πετροπηγή», τα πλαστικά τουβλάκια «Τέκτων» και οι μεταλλικές κατασκευές τύπου «Μεκανό».
Όμως ποιο είναι το αγαπημένο παιχνίδι του ίδιου του κ. Ακουαρόνε; Για εκείνον, ένα καραβάκι που θα «ταξιδέψει» ένα παιδί και θα το φθάσει στην ακτή της ενηλικίωσής του είναι το ιδανικό παιχνίδι. Περιγράφοντας αυτό που έχει στο μυαλό του, πιστεύει πως με όλο αυτό το ταξίδι, το παιδί θα έχει κερδίσει σε δεξιότητες, φαντασία, παρατηρητικότητα και σ' ένα σωρό άλλα και όλα αυτά με ένα ξέγνοιαστο κι ευχάριστο τρόπο. Το δικό του «καραβάκι» ήταν και είναι τα μολυβένια στρατιωτάκια του παππού του, Θωμά Ακουαρόνε. Αυτό που μας εξηγεί βέβαια από την άλλη, είναι πως η έλευση ηλεκτρονικών παιχνιδιών έχει επηρεάσει και τη ζήτηση των φυσικών παιχνιδιών, κυρίως ηλικιακά, δηλαδή έχει μειωθεί η ηλικία που τα περισσότερα παιδιά παύουν να παίζουν με τα δεύτερα. Ωστόσο, αυτό που πιστεύει ο ίδιος είναι πως όπως και οι υπόλοιποι κύκλοι που άνοιξαν κι έκλεισαν στην μεγάλη πορεία της ΕΠΑ μέσα στο χρόνο, έτσι κι αυτό το φαινόμενο, ενδεχομένως, αλλάξει με την πάροδο των χρόνων.
Ποιοι είναι όμως οι στόχοι του για το μέλλον; Όντας στο τιμόνι μας επιχείρησης με τόσο μεγάλη πορεία στο χρόνο, ο μεγάλος στόχος του ίδιου και του αδερφού του Αιμίλιου είναι να παραδώσουν την επιχείρηση στην τέταρτη γενιά πιο δυνατή απ' ότι την παρέλαβαν. Βέβαια, η προσήλωση των αδερφών Ακουαρόνε στο παραδοσιακό παιχνίδι είναι τόσο μεγάλη που κάτι τέτοιο φαίνεται εξαιρετικά εφικτό παρά τους δύσκολους καιρούς που ζούμε, γιατί η αγάπη για το παιχνίδι και η έγνοια για την ψυχαγωγία των μικρών μας φίλων είναι πολύ υψηλά στην ατζέντα της ΕΠΑ.
πηγη