Παιχνίδι: A-Z Licensed Games

Leon

RetroNuts!
Joined
27 Σεπ 2008
Μηνύματα
2.119
Αντιδράσεις
1.037
Με αφορμή το A-Z Licensed games από Kim Justice, σκέφτηκα ότι είναι ωραία ιδέα για παιχνίδι στο forum. Ξεκινάει ο ένας από το γράμμα Α και γράφει για ένα Licensed game (από ταινία, κόμικ, σειρά, οτιδήποτε) που ξεκινάει από το γράμμα και μετά συνεχίζει ο επόμενος με το B, o μεθεπόμενος με το C κλπ. Αν δεν σας έρχεται παιχνίδι από κάποιο γράμμα δεν πειράζει, το προσπερνάτε και πάτε στο επόμενο. Αν έχετε όρεξη μπορείτε να γράψετε δυο λόγια για το κάθε παιχνίδι και το κατά πόσο έπιασε το πνεύμα του ορίτζιναλ υλικού. Ξεκινάω με το Α και το Airwolf της Elite.

Η σειρά έπιασε την μόδα της εποχής με υπερσύγχρονα ελικόπτερα που ξεκίνησε με το Blue Thunder. Κλασική ψυχροπολεμική μιλιταριστική αμερικανιά της περιόδου Ρήγκαν, δεν είναι για Emmy σεναρίου, ούτε και ηθοποιίας για να λέμε την αλήθεια. Αλλά αποζημιώνει με την μουσική των τίτλων και κυρίως με τις απίστευτες αερομαχίες.

Θυμάστε εκείνο το επεισόδιο που το Airwolf πετούσε μέσα σε υπόγειες σπηλιές; Ούτε και εγώ. Ναι απογειώνεται από τέτοια σπηλιά αλλά η δράση είναι εξωτερική, λογικό, αφού είναι ελικόπτερο. Εκτός του ότι δεν έχει σχέση με την σειρά, ο χειρισμός είναι άθλιος και το sprite είναι τόσο μεγάλο που σίγουρα θα το στουκάρετε στα τοιχώματα. Το μόνο θετικό είναι ότι το SID αναπαράγει καλά το μουσικό θέμα αλλά άμα το ακούσετε 15,000 φορές συνεχόμενα θα σας σπάσει τα νεύρα.

 
Batman: The Video Game (NES 1989)

Μετα την επιτυχια της ταινιας η ιαπωνικη SUNSOFT αφου πηρε τα δικαιωματα κυκλοφορησε το 1989 το Batman: The Video Game και πραγματικα μιλαμε οχι μονο για ενα απο τα κορυφαια παιχνιδια του NES αλλα και για ενα απο τα κορυφαια παιχνιδια γενικοτερα με ηρωα τον Batman.To παιχνιδι ειναι κλασσικο side scrolling με καποιες μικρες ομοιοτητες με παιχνιδια οπως castlevania και Ninja Gaiden αλλα μεχρι εκει καθως εχει τον δεικο του χαρακτηρα και υφος.Αποτελειται απο 5 πιστες οι οποιες χωριζονται η καθε μια απο 3 υπο επιπεδα και στο τελος 5 αρχηγοι που θα πολεμησουμε για να τερματισουμε το παιχνιδι.Ο ηρως μας πηδαει απο πλατφορμα σε πλατφορμα και σκαρφαλωνει σε τοιχους ενω εκτος απο της γροθιες του εχει στην διαθεση του το γνωστο batarang ενα οπλο αλλα και στιλετα τα οποια χρησιμοποιωντας τα σωστα σε διαφορα σημεια θα μας δωσουν πολυτιμες λυσεις.Το παιχνιδι επισης θεωρειται και οχι αδικα ως ενα απο τα δυσκολοτερα παιχνιδια του NES αν και στην αρχη μας βαζει καπως μαλακα και μπορει να κανουμε λαθος και να το θεωρησουμε ευκολο αλλα σιγα σιγα η δυσκολια ανεβαινει κατακορυφα μεχρι την στιγμη της κορυφωσης που γινετε χαμος.Τα γραφικα του παιχνιδιου ειναι απο τα καλυτερα που εχουμε δει στο NES ενω ο αλλος τομεας που δινει ρεστα ειναι ο ηχος και η μουσικη οπου περα απο το εξαιρετικο soundtrack η ηχοι γενικοτερα αλλα και η μουσικη που ακουμε στης πιστες κολαει πολυ με την ολη ατμοσφαιρα και γενικοτερα ειναι ολα τα λεφτα.

Αν καποιος θελει να παιξει καποιο ρετρο videogame με με τον Batman οπωσδηποτε πρεπει να εχει το Batman: The Video Game του NES μεσα στης επιλογες του και να ειναι σιγουρος πως θα απολαυσει καθε λεπτο απο τον χρονο που θα αφιερωσει σε αυτο εχοντας ομως στο πισω μερος του μυαλου του πως χρειαζεται υπομονη γιατι η δυσκολια του παιχνιδιου ειναι τετοια που μπορει να του γυρισει τα μυαλα και να βγαλει την οργη του πανω στο δυστυχο gamepad η πουθενα αλλους τελως παντων :p :p :p :p

 
Τελευταία επεξεργασία:
Chip 'N Dale: Rescue Rangers 1 και 2 (NES 1990,1993)

Δυο απο τα κορυφαια διαμαντια της capcom πρωτου γινει c(r)apcom για το NES που παραμενουν απολαυστικα ακομα και σημερα.Κλασσικο side scrolling platformer με την αγαπημενη μας ομαδα των rescue rangers απεναντι στα σατανικα σχεδια του του μοχθηρου FATCAT που αποτελειται απο 8 πιστες με την πρωτη να ειναι εισαγωγικη ωστε να μας βαλει στα ενδοτερα του παιχνιδιου και μετα ακολουθουν αλλες 7 που της βλεπουμε στον χαρτη με τα γραμματα A,B,C,D,E,F,G και που καποιες στιγμες εχουμε την επιλογη ωστε να μην χρειαστη να της βγαλουμε ολες για να τερματισουμε το παιχνιδι.Φυσικα αυτο δεν νομιζω να το κανει καποιος γιατι η ουσια και η απολαυση του παιχνιδιου ειναι να βγαλουμε ολες της πιστες κανονικα ασχετα αν μπορουμε να αποφυγουμε καποια.Στην περιπετεια μας μπορουμε να επιλεξουμε μεταξυ του chip και του dale και στο τελος της καθε πιστας υπαρχει η bonus stage που μπορουμε να κερδισουμε εξτρα ζωες.Οπτικα το παιχνιδι ειναι πανεμορφο για τα κυβικα του NES και πιστο στο υφος κινουμενων σχεδιων οπως και η μουσικη του παιχνιδου ειναι ολα τα λεφτα και περιλαμβανει καταρχην το κλασικο τραγουδακι των κινουμενων σχεδιων αλλα και η μουσικη που ακουμε σε καθε πιστα εκτος του οτι ειναι διαφορετικη ειναι και πολυ καλη ευχαριστη και δεν υπαρχει περιπτωση να καταντησει κουραστικη.Το ιδο και με τους ηχους του παιχνιδιου που και αυτοι ακολουθουν κατα γραμμα το υφος του παιχνιδιου και κολανε τελεια.

Οσον αφορα το δευτερο παιχνιδι το υφος και τα γραφικα ειναι ολοιδια με του πρωτου και με της βασικες διαφορες σε σχεση με το το πρωτο να ειναι η δυσκολια που εδω ειναι καπως μεγαλυτερη γιατι δεν υπαρχουν διασπαρτες μεσα στης πιστες τοσες πολλες ζωες και βελανιδια οπως στο πρωτο οπως και πιο δυσκολες ειναι και οι bonus πιστες.Επισης το παιχνιδι εχει γινει λιγακι πιο περιπλοκο η ιστορια του δηλαδη οπως σε καποιο σημειο που θα πρεπει σε ενα παρκο να βγαλουμε 3 διαφορετικες πιστες με ξεχωριστα θεμα για να μαζεψουμε 3 κλειδια η την βολτα μας με ενα καροτσακι μεσα σε ενα ορυχειο.Επισης ορισμενοι αρχηγοι ειναι δυσκολοτεροι απο αυτους του πρωτου παιχνιδιου οπως και γενικοτερα ολες οι πιστες που θα το καταλαβει αμεσως οποιος παιξει το πρωτο παιχνιδι.Πολυ ενδιαφερον εχει γιννει και το διπλο με την δυνατοτητα πλεον ο ενας παικτης να μπορει να πιασει τον αλλον και να τον πεταξει πχ σε καποια ψηποτερη πλατφορμα που αλλιως δεν θα μπορουσαμε να φτασουμε.Σε γενικες γραμμες το 2 κραταει ολα τα καλα στοιχεια του πρωτου και προσθετει καποιες πινελιες που το κανουν ακομα καλητερο

Ειτε ειναι καποιος οπαδος των αγαπημενων αυτων ηρωων ειτε οχι και απλα θελει καποιο old school platformer να περασει ευχαριστα και διασκεδαστικα την ωρα του μονος η με παρεα και τα δυο αυτα παιχνιδια ειναι ιδανικα γιαυτο τον σκοπο.Υπεροχοι χαρακτηρες,εξαιρετικα σχεδιασμενες πιστες,μεγαλη ποικηλια σε εχθρους και αρχηγους,ομορφα γραφικα και υπεροχη μουσικη,ευκολο το ενα αλλα και λιγακι πιο δυσκολο το αλλο για ολα τα γουστα,εξαιρετικα δομημενο gameplay,και φυσικα με την υπογραφη της Capcom που εκεινα τα χρονια εβγαζε ενα καλυτερο παιχνιδι μετα το αλλο φτιαχνουν ενα φανταστικο συνολο χωρις ατελειες κα μειονεκτηματα κατι που ειναι πολυ σπανιο για τα περισσοτερα παιχνιδια ακομα και σημερα εν ετη 2020.

Αφου ειχα ανεβασει τερματισμους απο τα παιχνιδια στο Youtube πριν μια εφταετια ποσταρω τα δεικα μου βιντεο για της αναγκες του post μη βαλω κανενος ξενου κριμα ειναι :p :p :p :p

ΥΓ: Δεν υπαρχει ηχος στα βιντεο γιατι εκεινη την εποχη ειχα ενα προβλημα με την καρτα ηχου του υπολογιστη οποτε μη νομιζετε πως κουφαθηκατε η εχει καποιο προβλημα το pc σας. :p:p:p:p


 
To Batman της Sunsoft αν και δεν έχει πολύ σχέση με την ταινία (προφανώς προσέθεσαν στοιχεία της ταινίας κάπου στο τέλος του development) είναι σαφώς ανώτερο του Batman της Ocean, παρότι το δεύτερο είναι πιο πιστή μεταφορά.

Doctor Who and the Mines of Terror (1985 BBC)

Το παιχνίδι ξεκίνησε ως sequel του πολύ καλού Castle Quest για τον Beeb και εν μέσω της ανάπτυξης το μετέτρεψαν σε Doctor Who αφού πήρε τα δικαιώματα η Micro Power. Είναι η εποχή του Colin Baker, η χειρότερη ίσως περίοδος του Dr. Who...μέχρι την τωρινή. Είναι ένα καλό arcade adventure όπου τα βάζετε με τον the Master και έχετε στο πλευρό σας μια ρομποτική γάτα για να σας βοηθήσει κάτι σαν τον πιο διάσημο K9. To παιχνίδι ερχόταν με μια Rom που έπρεπε να βάλετε στην θύρα του BBC για να παίξει. Το κόστος παραγωγής ήταν τόσο υψηλό που οδήγησε την εταιρία στην χρεοκοπία. Προφανώς δεν έμαθαν από το πάθημα της Imagine και των Mega Games.

 
Μιας και έγραψα στο 2001 A Game Odyssey για το E.T. που κολλάει και με το παρόν thread, του κάνω ένα copy paste, αφού και το γράμμα Ε ίσως είναι λίγο δύσκολο.

E.T. Phone Home! (1983) Developer: Steve Englehart κ.α. Publisher: Atari Platform: Atari 8-bit

O Steve Englehart είναι μύθος στα κόμις. Αποφοίτησε από το κολέγιο την περίοδο του πολέμου του Βιετνάμ και πήγε στον στρατό. Όταν γύρισε ξεκίνησε στα κόμικς δίπλα στον επίσης θρυλικό Neal Adams στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 και από τότε έγινε συγγραφέας των μεγαλύτερων τίτλων τόσο της Marvel όσο και της DC. Τα runs του στον κάθε τίτλο έχουν αφήσει ιστορία, και έχει γράψει μερικά από τα καλύτερα σενάρια για τον καθένα τους. Στο Batman έκανε τον σκοτεινό ιππότη πραγματικά σκοτεινό, μια δεκαετία πριν τον Frank Miller. Έγραψε μερικές από τις καλύτερες ιστορίες των Avengers, ανατάραξε τα βαλτωμένα νερά των Fantastic Four, η συνεργασία του με τον Gene Colan στο Doctor Strange είναι μία από τις καλύτερες περιόδους του τίτλου. Στο Captain America συντάραξε με την ιστορία όπου ο Cap παραιτείται, προδομένος από την Αμερική του Watergate. O Steve Englehart δεν φοβόταν να πάρει ρίσκα και να ανατρέψει το status quo και οι επιλογές του απέδωσαν κάνοντας τον έναν από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς της βιομηχανία. Αλλά εδώ δεν θα ασχοληθούμε ούτε με τα κόμικς, ούτε με τα βιβλία, ούτε με τις ταινίες, αλλά με το πέρασμα του από την Atari.

Στα τέλη του ‘70 αποφάσισε να αφήσει τα κόμικς, τότε νόμιζε μόνιμα αλλά θα επέστρεφε, και να αρχίσει να γράφει βιβλία. Το πρώτο του νουβέλα έκανε αρκετή επιτυχία ώστε η εκδότρια Dell να του δώσει προκαταβολή για την δεύτερη. Σκεφτόταν να βάλει το στόρι στην Silicon Valley οπότε πήρε τηλέφωνο τον φίλο του Ted Richards, ο οποίος εργαζόταν στην Atari, να του κάνει μερικές ερωτήσεις για το πως λειτουργεί η βιομηχανία υπολογιστών. Αντ’αυτού ο Ted του πρότεινε να πάει δουλέψει στην Atari και με την προτροπή της γυναίκας του συμφώνησε, επέστρεψε την προκαταβολή για την νουβέλα και μπήκε στην Atari το 1982. Ξεκίνησε γράφοντας manuals (του Eastern Front που βραβεύτηκε) αλλά σύντομα μπήκε στο Advanced Games Group, ως ο τύπος που κατέβαζε ιδέες, αφού οι προγραμματιστικές του ικανότητες έφταναν μέχρι την BASIC. H Atari σε αυτό το σημείο είχε ξεμείνει από δημιουργούς, αφού η πρώτη φουρνιά ταλέντων έφυγε για να ιδρύσει την Activision και η δεύτερη την Imagic, οπότε ο Steve έγινε μέλος του τρίτου υπό την διοίκηση του Chris Horseman, ενός Βρετανού από την Thorn Emi, και των Jim Morris, Robert Weatherby, Michael Gurganus, Jack Ritter, Dave Menconi, Aric Wilmunder, Dan Oliver, Rita Pless και Jeffrey Heimbuck.

Το πρώτο παιχνίδι που συμμετείχε στον σχεδιασμό ήταν το E.T. Phone Home, όχι το διαβόητο παιχνίδι του VCS αλλά αυτό για τους οκτάμπιτους Atari. Την υλοποίηση των ιδεών του ανέλαβαν οι Dave Getreu, Carol Schneider και Dave Comstock. Ήταν η πρώτη φορά που η Atari μάζευε μια τόσο μεγάλη ομάδα, αφού συνήθως τα παιχνίδια ήταν one man projects. Η ανάπτυξη του παιχνιδιού ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1982 και σε αντίθεση με την πίεση που δέχθηκε ο Warshaw να ολοκληρώσει το παιχνίδι σε χρόνο ρεκόρ για να προλάβει την αγορά των Χριστουγέννων, η ομάδα του home computer ET ήταν πιο χαλαρή αφού οι πωλήσεις των παιχνιδιών των home ήταν ελάχιστες σε σχέση με αυτά των κονσολών. Τα παιχνίδια των υπολογιστών πουλούσαν χιλιάδες αντίτυπα, του VCS εκατομμύρια. Υπήρχαν και σχέδια για ένα coin-op αλλά το πρότζεκτ ακυρώθηκε αν και είχε δημιουργηθεί ένα εντυπωσιακό intro.

Παρόλα αυτά, το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού δεν ολοκληρώθηκε. Το αρχικό design είχε τέσσερα μέρη: την προσγείωση του διαστημοπλοίου, την προσπάθεια του ET να αποφύγει τους πράκτορες του FBI και να πάει στο σπίτι του Έλιοτ, τον Έλιοτ να μαζεύει τα κομμάτια που χρειάζονται για να τηλεφωνήσει σπίτι ο ET και τέλος τον Έλιοτ να πηγαίνει τον ET με το ποδήλατο του τον ET στο σημείο προσγείωσης. Τελικά μόνο το μάζεμα του τηλεφώνου υλοποιήθηκε γιατί το παιχνίδι αν και έχασε την Χριστουγεννιάτικη περίοδο έπρεπε να βγει σε ένα εύλογο διάστημα (το έδειξαν ως demo στο CES του Ιανουαρίου στην επίδειξη του 1200XL) και κυρίως γιατί δεν θα χωρούσαν όλα αυτά σε ένα cartridge 8k. Αν και η ομάδα δεν γνώρισε τον Spielberg, μέσα στο συμβόλαιο ήταν ότι έπρεπε να εγκρίνει το κόνσεπτ του παιχνιδιού. Στο σημείο που επέμενε ήταν να έχει happy end οπότε προστέθηκε η σκηνή που το διαστημόπλοιο έρχεται και παίρνει τον ET. Ίσως το κομμάτι που έχει τραυματίσει τα περισσότερα παιδάκια που το έπαιξαν είναι το digitised speech του ET “E.T. Phone Home” που ακούγεται σαν καρκινοπαθής που μιλάει με μηχανάκι μετά από λαρυγγεκτομή.

 
Friday the 13th (NES 1989)

Εχοντας μεγαλη τρελα με της ταινιες friday the 13th θα ηταν αδυνατο αν δεν εψαχνα να βρω και να παιξω ολα τα παιχνιδια που εχουν σχεση με αυτες και αν και δεν ειναι πολλα το παιχνιδι του NES ειναι μακραν το πιο αγαπημενο μου που το παιζω ακομα και σημερα και με αφορμη το θεμα αυτο το ξανατερματισα σημερα το μεσημερι.

Το FT13TH λοιπον του NES το οποιο το πρωτοεπαιξα οταν εμφανιστηκαν για πρωτη φορα emulators του NES για το pc καθως δεν κυκλοφορησε ποτε στην ευρωπη ωστε να το αγορασω για το NES αλλα ηταν αποκλειστικοτητα της αμερικης ειναι ενα απο τα παιχνιδια της κονσολα το οποιο εχει πολυ υψηλο επιπεδο προκλησης γιατι δεν ειναι ενα απλο platformer αλλα θελει και στρατηγικη ωστε να επιβιωσουμε και να νικησουμε τον jason Voorhees.Στο παιχνιδι λοιπον ελεγχουμε 6 ομαδαρχες που ο καθενας εχει την δικη του καμπινα με σκοπο φυσικα την προστασια των παιδιων της κατασκηνωσης απο τον σατανικο jason.Καθε ενας απο αυτους του ομαδαρχες εχει και διαφορετικες ικανοτητες οπως να να ειναι πιο γρηγορος απο τον αλλον η να κανει μεγαλητερα αλματα κλπ κατι που παιζει πολυ σημαντικο ρολο στην στρατηγικη μας μεσα στο παιχνιδι.Ετσι λοιπον οι κανονες του παιχνιδιου ειναι απλοι και το παιχνιδι τελειωνει αν ο jason σκοτωσει ολους τους ομαδαρχες η ολα τα παιδια η αν καταφερουμε να τον νικησουμε που για να γινει αυτο πρεπει να τον σκοτωσουμε οχι μια αλλα 3 φορες.Οποτε πως θα γινει ενας ομαδαρχης να σκοτωσει τον jason αλλα παραληλα να σωσει τα παιδια και τους ομαδαρχες;ε λοιπον αυτη ειναι η μεγαλη προκληση του παιχνιδιου.Για να το καταφερουμε αυτο λοιπον πρεπει να ελεγχουμε κυριως τον πιο γρηγορο ομαδαρχη ενω τους ποιο αργους να τους εχουμε διπλα στα παιδια αν επιτεθει ο jason αλλα τα πραγματα δεν ειναι απλα καθως στην περιπετεια μας στην crystal lake θα διαβουμε εκτος της κατασκηνωσης και ενα δασος και μια σπηλια με ορδες απο ζομπι,πουλια και λυκους να μας κανουν επιθεση ενω πρεπει να εχουμε και τον νου μας στον jason.Φυσικα στην διαθεση μας εναντια σε ολους αυτους τους εχθρους δεν θα εχουμε μονο τα χερια μας αλλα και διαφορα οπλα οπως πετρες η καποια special οπλα οπως μασετα η τριαινα που θα τα αποκτησουμε αν καταφερουμε μεσα στον λαβυρινθο του δασους να βρουμε και να σκοτωσουμε την μανα του jason.Oι μαχες με τον jason εχουν δυο μορφες με την πρωτη να ειναι εξωτερικα σαν ενα κλασσικο platformer ενω η αλλη ειναι μεσα στης καμπινες και θυμιζουν πολυ το παιχνιδι punch out του NES.Επισης υπαρχουν και αλλα αντικειμενα που θα μας βοηθησουν οπως ο αναπτηρας που μπορουμε να αναβουμε το τζακι στης καμπινες κατι που θα αποτρεψει τον jason να μπει μεσα.

Τα γραφικα του παιχνιδιου δεν ειναι κατι το απιστευτο αλλα ειναι καλα για τα δεδομενα της κονσολας αν και εχουμε δει και πιο εντυπωσιακα παιχνιδια οπως ειναι φυσικο στο NES οπως και η μουσικη ειδικα η μουσικη στης μαχες αλλα και τα ηχητικα εφε γενικοτερα ταιριαζουν με την ολη ατμοσφαιρα.Αν ειστε λατρης των ταινιων friday the 13th η αν θελετε κατι διαφορετικο με μεγαλο επιπεδο προκλησης να ασχοληθειτε στο αγαπημενο NES τοτε το παιχνιδι αυτο αξιζει με τα χιλια της προσοχης σας.

 
@metalcandyman γνωρίζω ότι δεν παίζεις computer games οπότε μάλλον το Friday the 13th για τους home το έχεις χάσει, ευτυχώς θα προσέθετα, μιλάμε για άθλιο παιχνίδι. Μ'αρέσει που το Pixel το είχε και Special Review τρομάρα τους. Κρίμα τα λεφτά για την αντιγραμμένη κασέτα.
 
Leon το εχω μονο ακουστα φιλε και απ'οτι εχω διαβασει καποια στιγμη μιλαμε για μεγαλη φολα καμια σχεση με του NES που πραγματικα ειναι εξαιρετικο.Tωρα οσον αφορα τα PC games παιζω πολλα χρονια απο την πρωτη στιγμη που απεκτησα PC απλα δεν εχω εμπειρια απο home micros γιατι μια ζωη απο το Atari 2600 μεχρι και σημερα κονσολας ημουνα και ειμαι.Eπισης επαιζα πολυ το συγχρονο friday the 13th the game αλλα απο ενα σημειο και μετα πλακωσαν κατι ρωσοι κυριως hackers και το παιχνιδι ξευτιλιστηκε οποτε και το παρατησα.Ετσι λοιπον η παιχνιδαρα του NES μονο παραμενει σταθερη αξια :cool: :cool: :cool: :cool:
 
Gargoyles (Mega Drive η καλυτερα Genesis γιατι ποτε δεν κυκλοφορησε στην ευρωπη 1995)

Eνα απο τα διαμαντια του Mega Drive που προσωπικα δεν γνωριζω και παρα πολλους που να εχουν ασχοληθει μαζι του ειναι το Gargoyles.To Gargoyles λοιπον ειναι ενα Platformer που μοιαζει πολυ στον σχεδιασμο και στα γραφικα με το επισης υπεροχο Demon's Crest του SNES και πραγματικα εινα τοσο καλο που σιγουρα ειναι ενα απο τα καλυτερα παιχνιδια της κονσολας της sega.

To παιχνιδι ξεκιναει στη μεσαιωνικη σκωτια οπου μια αρχαια φυλη των Gargoyles πολεμαει με μια ομαδα vikings που αδικα εχουν στην κατοχη του το μυστηριωδες Eye of odin.O Goliath ο αρχηγος των Gargoyles στη συνεχεια μεταφερεται στο μελοντικο Manhattan του σημερα οπου και συνεχιζει να ψαχνει για το Eye of odin καθως ομως πρεπει να πολεμησει με μια διαβολικη φυλη απο ρομποτς.Ο Goliath μπορει να πεταει (Για ενα πολυ μικρο διαστημα) και φυσικα να πολεμαει και κατα την διαρκεια της μαχης μπορει να σκιζει τα προσωπα των εχθρων του και γενικοτερα ειναι αρκετα ευκινητος οχι ασχημα δηλαδη για εναν τυπο που ειναι φτιαγμενος απο πετρα.Γενικοτερα οι κινησεις που εχουμε στην διαθεση μας ειναι πολλες οπως να χτυπαμε τους αντιπαλους να τους πεταμε αντικειμενα να σκαρφαλωνουμε σε τοιχους αλλα και να κρεμομαστε απο επικινδυνες προεξοχες γιαυτο και ισως παρει λιγη ωρα σε οποιον παιξει το παιχνιδι ωστε να εμπεδωσει τον χειρισμο.Μολις ομως τον μαθουμε καλα ημαστε ετοιμη να διασχισουμε της πιστες του παιχνιδιου που αν και δεν ειναι μικρες σαν παιχνιδι δεν εχει και τεραστια διαρκεια.Φυσικα σε καθε πιστα θα πολεμησουμε με δεκαδες εχθρους απο Vikings τοξοτες μεχρι Raptor-bots.Οι πιστες εχουν πολυ μεγαλη ποικηλια και απο τα φλεγομενα ερειπια ενος καστρου θα βρεθουμε στο manhattan η στο τρενο του υπoγειου σιδηροδρομου ακομα και σε σπηλιες γεματες λαβα και τα παντα εξαιρετικα σχεδιασμενα.

Τα γραφικα του παιχνιδιου ειναι υπεροχα και σιγουρα απο τα καλυτερα που εχουμε δει στο MD.Σκοτεινες και γεματες μυστηριο οι πιστες ταιριαζουν απολυτα με το υφος του παιχνιδιου και των Gargoyles και οι λεπτομερεις σε καθε σημειο της πιστας οπως και σε καθε εχθρο απο τον μεγαλυτερο ως τον πιο μικρο ειναι φανταστικες.Εντυπωσιακη επισης και η μορφη του Goliath με τα φτερα του να ανεμιζουν και τον εξαιρετικο σχεδιασμο του.Οι ηχοι επισης και η μουσικη ταιριαζουν απολυτα στο σκοτεινο υφος του παιχνιδιου απο τον ηχο των φτερων του Goliath μεχρι και της φωνες θανατου των θυληκων vikings.Γενικα δεν εχουμε να πουμε πολλα για τα γραφικα και την μουσικη γιατι πραγματικα ειναι ολα υπεροχα και δεν υπαρχει κατι στραβο να αναφερω που δεν μαρεσε.

Το Gargoyles ειναι μεγαλη παιχνιδιαρα και αποκλειστικοτητα του MD και ειναι δεδομενο οτι ειναι απο τα κορυφαια παινχιδια του ασχετα αν δεν θεωρειται κλασικο και αν δεν εκανε μεγαλη επιτυχια.Εξαιρετικα γραφικα και καλοσχεδιαμενοι χαρακτηρες και πιστες με επισης εξαιρετικη μουσικη αλλα και πολλες κινησεις στο ρεπερτοριο μας φτιαχνουν ενα υπεροχο παιχνιδι που ολοι οι φιλοι των Platformers θα πρεπει να παιξουν και ειδικα ωσοι ειναι και φιλοι των κινουμενων σχεδιων της Disney με ηρωες τα Gargoyles αλλα και ωσοι γουσταρουν το εκπληκτικο Demοn's Crest του SNES και δεν εχουν παιξει το Gargoyles πρεπει να ασχοληθουν μαζι του οπωσδηποτε.

 
Highlander 1986 C64

Σύμφωνα με τον μύθο η Ocean έκανε το παιχνίδι επίτηδες χάλια γιατί αν πουλούσε θα έπρεπε να πληρώσει υπέρογκα δικαιώματα στην εταιρία παραγωγής της ταινίας Cannon. Όμως τα πράγματα μάλλον δεν είναι έτσι. Η Ocean αγόραζε τα δικαιώματα πολύ φτηνά και πόσο μάλλον για ένα b-movie από ένα στούντιο που έβγαζε φτηνιάρικες ταινίες. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να προβλέψει κανένας ότι θα κάνει επιτυχία. Επίσης στο σινεμά πάτωσε αλλά έγινε cult classic όταν βγήκε σε βίντεο. Τα πράγματα είναι απλά και δεν υπάρχει συνωμοσία. Η Canvas αναλάμβανε licenses από την Ocean που τα ξεπέταγε όσο το δυνατόν γρηγορότερα για να βγάλει λεφτά και παρέδιδε σκουπίδια. Για το ιδιαίτερα κακό Highlander η Ocean είναι ξεκάθαρο ότι προσπάθησε να το στρώσει μπας και πουλήσει. Είπε στον Bob Wakelin, τον καλλιτέχνη που φιλοτέχνησε πολλά εξώφυλλα της εταιρίας, “έχουμε μια κουράδα στα χέρια μας βάλε τα δυνατά σου για το εξώφυλλο” και όντως είναι ίσως η καλύτερη δουλειά του Bob για την εταιρία. Την μουσική την ανάθεσαν στον μεγάλο Martin Galway και είναι το μοναδικό καλό στοιχείο του παιχνιδιού.

Ακολουθεί η ιστορία του ιδρυτή της Canvas Software Ian Weatherburne που την είχα γράψει στο 2001: A Game Odyssey.

Το μοναδικό καλό που είχαν να πουν οι συνεργάτες του για τον Ian Weatherburn ήταν ότι ήταν ένας πολύ ταλαντούχος προγραμματιστής, αφοσιωμένος στην δουλειά του. Κατά τα άλλα η εικόνα που περιέγραψαν είναι πολύ δυσάρεστη. Μοναχικός, χωρίς καμία κοινωνική ικανότητα, δεν ωρίμασε ποτέ και έμεινε Πίτερ Παν, αυταρχικός, ξεροκέφαλος, τον ενδιέφερε μόνο το χρήμα και τα μόνα αστεία που τον διασκέδαζαν ήταν κάτι που γινόταν σε βάρος κάποιου άλλου.

Μετά την κατάρρευση της Imagine κάποια μέλη της ίδρυσαν την Denton Designs, μεταξύ αυτών και ο Ian Weatherburn. Όμως όταν είδε ότι η νέα εταιρία δεν είχε την χλιδή με τα σπορ αυτοκίνητα και τα πολυτελή γραφεία της Imagine, αποχώρησε. Ήθελε να γυρίσει στο lifestyle που είχε συνηθίσει στην σύντομη παραμονή του στην Imagine και έτσι ίδρυσε μαζί με τους Steven Cain και Roy Gibson (επίσης της Imagine) την Canvas Software.

Από ότι φαίνεται ο φιλοχρήματος Weatherburn επικράτησε του καλού προγραμματιστή Weatherburn. H εταιρία έπαιρνε συμβόλαια από την Ocean διαφόρων licenses για να τα μετατρέψει σε παιχνίδια. Η εταιρία ήταν διαβόητη για την κακή ποιότητα των παιχνιδιών της, έχοντας στο βιογραφικό της ένα από τα χειρότερα licensed games όλων των εποχών, το Highlander, και άλλα που δεν πάνε πίσω, όπως το Miami Vice. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να τελειώσουν γρήγορα την δουλειά και να τσεπώσουν τα χρήματα, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για την ποιότητα του παιχνιδιού. Πίστευαν ότι η Ocean δεν θα πρόσεχε πόσο κακά είναι τα παιχνίδια που τις έδιναν αφού εξέδιδαν άπειρα. Όμως η Ocean το πρόσεξε και προσπαθούσε να τα σενιάρει φτιάχνοντας ωραία εξώφυλλα δια χειρός του μεγαλύτερου καλλιτέχνη της Ocean, Bob Wakelin, ή βάζοντας τους μουσικούς της, σαν τον Martin Galway να φτιάξει ένα καλό μουσικό θέμα.

Οι Cain και Simon Butler αηδιασμένοι με την κατάσταση αποχώρησαν από την εταιρία, και όχι με τον καλύτερο τρόπο, ενώ η Ocean έδινε όλο και λιγότερη δουλειά στην Canvas με όλο και πιο ασήμαντα licenses. Κάποια στιγμή το τηλέφωνο σταμάτησε να χτυπάει και αυτό θα ήταν το τέλος της εταιρίας. Εκεί την έκανε και ο Roy Gibson (από ότι λέγεται παίρνοντας και τα περισσότερα χρήματα) για την Αμερική αφήνοντας τον Weatherburn μόνο επικεφαλής μιας εταιρίας που χρεοκοπούσε. Ο Ian, που ήταν μέσα στα χρέη, αυτοκτόνησε τον Μάρτιο του 1989. Ήταν μόλις 23.

 
Inspector Gadget 1988 C64

Αστυνόμος Σαΐνης. Από τις ελάχιστες φορές που προτιμώ την μεταγλώττιση από το ορίτζιναλ με τον Τάσο Κωστή να δίνει ρέστα.

To παιχνίδι που είδαμε φωτογραφίες του στα preview των περιοδικών (και στο Pixel) ήταν τελείως διαφορετικό από αυτό που τελικά βγήκε στον υπολογιστή. Αυτό που έγινε ήταν ότι κάποιο bug κράσαρε το παιχνίδι και ο δημιουργός του Ian Chia δεν κατάφερε να βρει τι. Η Melbourne House απελπισμένη έδωσε το παιχνίδι σε άλλο developer και λόγω πίεσης χρόνου παραδόθηκε ένα έκτρωμα. Η ειρωνεία είναι ότι λίγο μετά ο Chia βρήκε τι έφταιγε αλλά ήταν πολύ αργά το license είχε δοθεί αλλού. Το ορίτζιναλ παιχνίδι έμοιαζε με το Metro-Cross με μουσική γραφικά και εισαγωγή πιστά στο καρτούν.

 
με μουσική γραφικά και εισαγωγή πιστά στο καρτούν.

Εκαναν καλη δουλεια με την μουσικη!!!μου ακουγεται πολυ καλη στο παιχνιδι!!!Εβαλα το βιντεο 3 φορες μονο για να ακουσω την μουσικη.
 
Judge Dredd (SNES 1995)

Judge Dredd λοιπον με την ιστορια να εχει ως εξης.το δικαστικο συστημα εχει γινει πολυ απλο.Οι δικαστες κοβουν βολτες στους δρομους και περιπολουν και οποιον εγκληματια πιασουν εχουν την ευχερεια να τον τιμωρησουν οπως θελουν και επιτοπου ακομα και με εκτελεσεις.Ο Dredd λοιπον προδιδεται απο εναν διεφθαρμενο δικαστη και για να καθαρισει το ονομα του περνει την κατασταση στα χερια του και εμεις πιανουμε το gamepad και ετοιμαζομαστε για δραση.

Το gameplay του παιχνιδιου μας προσφερει αρκετη δραση,πολλα αντικειμενα να μαζεψουμε,πολλους χαρακτηρες και γενικα εχει ολα ωσα μπορει να ζητησει κανεις απο ενα 16μπιτο action/adventure παιχνιδι.O Dredd στην περιπετεια του να ξεπλυνει το ονομα του εχει στην διαθεση του χειροβομβιδες,πεντε τυπους πυραυλων,σφαιρες απο καουτσουκ που αναισθητοποιουν τους εχθρους οπως και διαφορα αλλα οπλα.Επισης το οπλοστασιο του δεν περιλαμβανει μονο οπλα αλλα μπουνιες,κλωτσιες και κεφαλιες ολοκληρωνουν της επιθετικες του ικανοτητες.Φυσικα δεν χρειαζεται παντα να σκοτωνουμε να ανατιναζουμε και γενικα να πετσοκοβουμε τους εχθρους γιατι μπορουμε και να τους συλαβουμε ωστε να κερδισουμε περισσοτερους ποντους αλλα και power ups.Ο χειρισμος ανταποκρινεται καλα στον ελεγχο του Dredd αλλα και στον ελεγχο των οπλων κατι ομως που πολλες φορες δεν ειναι τελειο στης μπουνιες και στης κλωτσιες χωρις βεβαια να δημιουργειται κανενα μεγαλο προβλημα.

Oι 12 πιστες του παιχνιδιου ειναι γεματες δραση και σε συνδιασμο με τα μυστικα περασματα και τα κρυφα αντικειμενα γεινονται ακομα καλυτερες.Για παραδειγμα σε καποιες πιστες θα πρεπει να σπρωξουμε αντικειμενα ωστε να πατησουμε πανω τους και να ανεβουμε σε ψηλοτερες περιοχες ωστε να παρουμε εξτρα ζωες αλλα και για να εμφανισουμε κρυφα περασματα πρεπει να χρησιμοποιησουμε βομβες φωτιας.Φυσικα υπαρχουν και αλλοι τροποι οπως να πυροβολησουμε εναν υπολογιστη ωστε να ανοιξη δρομος για μια εξτρα ζωη και μιας και αναεφερα τον υπολογιστη αν σταθουμε μπροστα του και πατησουμε πανω θα μαθουμε πληροφοριες για της αποστολες μας οι οποιες εχουν αρκετα μεγαλο ενδιαφερον.Για παραδειγμα θα κανουμε απο περιπολια στην πολη μεχρι που θα πρεπει να σταματησουμε μια εξεγερση στης φυλακες και να κλεισουμε τον κεντρικο υπολογιστη.Γενικοτερα τα επιπεδα εχουν ενδιαφερον και δεν κοβουμε βολτες περα δωθε μονο και μονο για να σκοτωνουμε διαφορους εχθρους οι οποιοι εχουν ποικιλια αλλα δεν ειναι κατι το ιδιαιτερο Τους αρχηγους του παιχνιδιου συνηθως οταν τους αντιμετωπιζουμε δεν υπαρχει η πολυτελεια του χωρου οποτε στρατηγικες κλπ δεν υπαρχουν και απλα βαραμε στο ψαχνο και σε μερικες περιπτωσεις χρειαζεται και λιγη σκεψη για να τους νικησουμε αλλα οχι και τιποτα ιδιαιετερο.

Τα γραφικα του παιχνιδιου ειναι πολυ καλα οπως και εξαιρετικο το animation των χαρακτηρων.Τα τοπια στης πιστες ειναι εξαιρετικα σχεδιασμενα και αποπνεουν μια σκοτεινη ατμοσφαιρα και μια εντονη φουτουριστικη αισθηση που κολαει παρα πολυ με το υφος του παιχνιδιου.Μερικα backrounds εχουν μια μετρια απεικονιση σε καποια σημεια αλλα σε γενικες γραμμες και αυτα ειναι εξαιρετικα.Το ιδιο καλη ειναι και η μουσικη οπως και τα ηχητικα εφε του παιχνιδιου με ενα ωραιο μουσικο θεμα και πολυ καλους ηχους απο ολα τα οπλα μηδενος εξερουμενου.Γενικα ο τεχνικος και μουσικος τομεας του παιχνιδιου ειναι απο τα δυνατα του σημεια.

Το Judge Dredd ειναι ενα πολυ καλο παιχνιδι για το snes που αξιζει να ασχοληθει καποιος μαζι τους και μαλιστα κυκλοφορησε και για το Mega Drive αλλα η κορυφαια εκδοση ειναι του snes γιατι στην εκδοση για το MD το gamepad δεν ανταποκρινεται το ιδιο καλα αλλα και τα γραφικα φαινονται πιο ξεπλυμενα οπως και η μουσικη που ειναι υποδιεστερη.Ωσοι γουσταρετε την ταινια και τα παιχνιδια δρασης παιξτε το οπωσδηποτε αν δεν το εχετε κανει και να ειστε σιγουροι πως δεν θα χασετε γιατι πολυ απλα δεν υπαρχει ανθρωπος που να ασχολειται με τα videogames και να μην γουσταρει ενα καλο 16μπιτο Action/adventure platformer.

 
Για τους home και πάλι άστα βράστα. Διαβάζαμε τον φοβερό Δικαστή Ντρεντ στο Αγόρι και για παιχνίδι έσκασε αυτό το έκτρωμα.
 
Για τους home και πάλι άστα βράστα. Διαβάζαμε τον φοβερό Δικαστή Ντρεντ στο Αγόρι και για παιχνίδι έσκασε αυτό το έκτρωμα.
Πω ρε φιλος τι σαβουρα ειναι αυτη χαχαχαχαχαχαχα. :p :p :p :p
 
Knigts of the Round (Arcades 1991,SNES 1994)

Οπως γουσταρουμε τα videogames που εχουν θεμα τους πειρατες και την αγρια δυση ετσι λοιπον γουσταρουμε και αυτα που εχουν θεμα καποιο μεσαιωνικο σκηνικο με ιπποτες,σπαθια,ασπιδες,πανοπλιες μαγους μαγισσες κλπ.Ενα τετοιο παιχνιδι λοιπον ειναι και το Knights of the round της capcom ενα παιχνιδι που σε οποιο μερος υπηρχε αγαπηθηκε απο τον πολυ κοσμο λογο του οτι ειχε ενα συνολικο πακετο χαρακτηριστηκων ετσι ωστε ο καθενας μπορουσε να το απολαυσει.Το KOTR ειναι ενα απο τα δεκαδες παιχνιδια που για εναν περιεργο τροπο πολυς κοσμος το απαξιωνε λες και γω δεν ξερω τι αλλο ηθελαν ωστε να τους αρεσει και να πουν καλα λογια.Προς θεου δεν βγαζω ολα τα παιχνιδια τελεια απλα με την δινει στα νευρα πολυ ασχημα οταν ακουω απαξιωτικους χαρακτηρισμους για παιχνιδια που πραγματικα αξιζουν.Εκτος απο το μονο το παιχνιδι ηταν πολυ καλο και στο διπλο αρκει βεβαια να ειχες καποιον καλο συμπαικτη διπλα ωστε να μην περνει τα φρουτα οταν εσυ παρατριχα θα εχανες ζωη και μετα αναγακαζοσουν να τον αρχισεις στα μπουνιδια.Το KOTR ειναι ενα απο τα παιχνιδια που δεν εχουν ηλικεια δεν τα αγγιζει ο χρονος και οσα χρονια και αν περασουν θα παιζεται απο τους οπαδους του με ευχαριστηση.

Δεν υπαρχει καμια ιδιαιτερη ιστορια στο παιχνιδι και δεν χρειαζεται εξαλου.Απλα ειναι ο αρθουρος που μολις εβγαλε το εξκαλιμπερ απο τον βραχο καταλαβε το πεπρωμενο του και ο μαγος μερλιν τον εστειλε σε μια αποστολη μαζι με τους δυο ακολουθους του lancelot και perceval να σκοτωσουν τον σατανικο βασιλεια Garibaldi.Oπως καταλαβαινετε η ιστορια δεν εχει την παραμικρη σημασια απλα υπαρχει για τυπικους λογους.Το παιχνιδι ειναι ενα κλασικο side scrolling beat'm up στα πρωτυπα της capcom και στην διαθεση μας εχουμε 3 χαρακτηρες που μπορουμε να επιλεξουμε.Τον Arthur με το φοβερο του εξκαλιμπερ που ειναι αρκετα δυνατoς αλλα οι κινησεις του ειναι αργες με αποτελεσμα καποιες φορες να μας χτυπανε οι εχθροι πριν προλαβουμε να τους χτυπησουμε εμεις,τον lancelot που ειναι ο πιο γρηγορος της παρεας αλλα ειναι και ο πιο αδυναμος και τον perceval που αντι για σπαθι οπως οι αλλοι δυο εχει τσεκουρι ειναι πολυ δυνατως αλλα και αργοκινητος.To ΚΟΤR αποτελειται απο 8 πιστες αλλες μικροτερες και αλλες μεγαλυτερες που στο τελος της καθε μιας θα συναντησουμε ενα σκληροτραχηλο Boss.Μεγαλη ποικηλια υπαρχει στους εχθρους που θα συναντησουμε στην περιπετεια μας και ειναι απλους τυπους με μαχαιρια,ιπποτες με τεραστια σπαθια,χοντρους φρουρους με τσεκουρια οπως και ιπποτες που μας χτυπανε απο το εδαφος αλλα και πανω απο καποιο αλογο,αλλα και τιγρης,μαγους και αρλεκινους με στιλετα με εμφανιση νιντζα.Ποικηλια και φαντασια υπαρχει και στα boss του παιχνιδιου και θα συναντησουμε απο καποιον αρχηγο των ιπποτων μεχρι σαμουραι αλλα και εναν γιγαντα με ενα τεραστιο σφυρι.Ο χειρισμος του παιχνιδιου ειναι απλος οπως και σε καθε τετοιου ηδους παιχνιδι αλωστε και εκτος απο τον μοχλο για την κινηση του χαρακτηρα μας εχουμε και δυο κουμπια ενα για αλμα και το αλλο για χτυπημα.Ενδιαφερον εχουν και καποιες ειδικες κινησης με την πιο συμαντικη την αμυνα που μπορει να βγαλει ο χαρακτηρας μας πατωντας το κουμπι του χτυπηματος και κατευθηνοντας τον μοχλο προς την αντιθετη κατευθηνση απο εκεινη που ειναι ο εκαστοτε εχθρος.Επισης πατωντας το κουμπι του χτυπηματος και κατευθηνοντας τον μοχλο προς την μερια του καθε εχθρου πραγματοποιουμε ενα πιο δυνατο χτυπημα.Υπαρχει και μια αλλη κλασικη κινηση που συναντουμε σχεδον σε ολα τ hack'n slash της capcom και οχι μονο που γεινεται αν πατησουμε τα δυο κουμπια μαζι και βολευει οταν μας εχουν περικυκλωσει οι εχθροι.Προσοχη ομως γιατι καθε φορα κανουμε την συγκεκριμενη κινηση χανετε και λιγη απο την ενεργεια μας.

Υπαρχει και ενα level up system στο παιχνιδι αλλα πραγματικα ειναι αδιαφορο και προσωπικα θα ηθελα να εχει πιο σημαντικο ρολο και οχι να αναλωνετε απλα στην εμφανηση του χαρακτηρα μας καθε φορα που ανεβενουμε level και βλεπουμε να αλαζει το σπαθι και η πανοπλια μας.Αυξανεται και καπως θεωρητικα η δυναμη αλλα πραγματικα μονο στην θεωρια μενει γιατι δεν προκειται να το παρατηρηση κανεις.Δεν υπαρχει η δυνατοτητα να περνουμε και αλλα οπλα μεσα στο παιχνιδι αλλα υπαρχουν καποια αντικειμενα οπως ραβδια που μας ανεβαζουν level κατευθειαν μολις το παρουμε,ενα πιονι του σκακιου συγκεκριμενα το αλογο και μολις το παρουμε ερχεται ενα αλογο το ιπευουμε και χτυπαμε τους εχθρους με πιο δυνατα χτυπηματα η μπορουμε και να τους παταμε αν θελουμε.Επισης υπαρχουν καποιες κοκκινες σφαιρες που χρεισιμοποιουνται σαν βομβες και εξολοθρευουν ολους του εχθρους που υπαρχουν στην οθονη αλλα και κατι πρασινες σφαιρες που μετατρεπει τους εχθρους σε φρουτα και λαχανικα που μας αναπληρωνουν την ενεργεια και φρουτα και λαχανικα βρισκουμε και διασπαρτα μεσα στης πιστες.Η δυσκολια του παιχνιδιου ειναι σε υψηλα επιπεδα κατι που ξεγελαει γιατι δεν φαινεται απο της πρωτες πιστες αλλα σταδιακα δυσκολευει και ειδικα οταν θα αντιμετωπισουμε τον samurai που ειναι απο τους πιο δυσκολους αν οχι ο πιο δυσκολος αρχηγος του παιχνιδιου.

Στον τομεα των γραφικων το KOTR ειναι πανεμορφο,πολυχρωμο και γεματο λεπτομερειες.Ολοι οι χαρακτηρες μας οι εχθροι και οι αρχηγοι ειναι μεγαλοι σε μεγεθος και αψογα σχεδιαμενοι απο της πανοπλιες τους τα οπλα και γενικα τα παντα.Οι πιστες του παιχνιδιου επισης ειναι πανεμορφες και αμεσως μας βαζουν στον κοσμο των ιπποτων και των μαγων και απεικονιζουν τελεια την μεσαιωνικη εποχη που διαδραματιζεται το παιχνιδι.Ενα πολυ σχεδον ανυπαρκτο προβληματακι ειναι οτι οταν μαζευονται πολυ εχθροι στην οθονη παρατηρουμε ενα πολυ μικρο slowdown αλλα σε καμια περιπτωση δεν χαλαει την εξαιρετικη εικονα του παιχνιδιου.Πραγματικα το KOTR ανταποκρινεται τελεια στα υψηλα στανταρντς που εχουν θεσει ολα τα beat'em ups της capcom

To knights of the round ειναι ενα ακρως διασκεδαστικο παιχνιδι που ειτε το παιζουμε μονοι η με παρεα ειναι πραγματικα υπεροχο.Το Gameplay,τα γραφικα,ο ηχος και η δυσκολια που εχει δημιουργουν ενα τελειο μιγμα διασκεδασης και κατατασουν το KOTR ψηλα στην λιστα των κλασικων arcades αλλα και στην λιστα των κορυφαιων Hack'n slash.Φορεστε την πανοπλια σας παρτε το σπαθι σας και μπειτε στην μαγικη και φανταστικη περιπετεια παρεα με τον βασιλια αρθουρο.

 
Καλή η μεταφορά στο SNES αλλά δεν την πάλευα να το παίζω πετσοκομμένο, οπότε μόνο στα ηλεκτρονικά (εξάλλου μέχρι να βγει στην κονσόλα το είχα ήδη τερματίσει). Εντωμεταξύ το "Table" γιατί το φάγανε; Knights of the Round...τι;
 
Καλή η μεταφορά στο SNES αλλά δεν την πάλευα να το παίζω πετσοκομμένο, οπότε μόνο στα ηλεκτρονικά (εξάλλου μέχρι να βγει στην κονσόλα το είχα ήδη τερματίσει). Εντωμεταξύ το "Table" γιατί το φάγανε; Knights of the Round...τι;
XAXAXAXAXA σωστος.Ποτε δεν εδωσα σημασια σε αυτο που λες για το table αλλα πραγματικα εχεις απολυτο δικειο και μαλον οι σχιστοματηδες της capcom ψιλομπερδεψαν τα μπουτια τους :p :p :p :p
 
Στον τομεα των γραφικων το KOTR ειναι πανεμορφο,πολυχρωμο και γεματο λεπτομερειες.

Σιγα το πανεμορφο και σιγα τις λεπτομερειες που εχει η εκδοση του arcade.Ενα ματσο pixels βλεπουμε και τιποτα περισσοτερο!!!

knights of the rounds.JPG

Πλακα κανω...Εννοειται οτι ειναι ξαιρετικο παιχνιδι και πολυ ομορφο οπτικα ακομη και σημερα.Αψογος στις παρουσιασεις των παλιων παιχνιδιων.Σκεψου να γραψεις κανα review και για την super παιχνιδαρα final fight να υπαρχει!!!Εχουν βαλει θεμα με παρουσιαση για το final fight αλλα καλυτερα θα ηταν να υπαρχει και μια δικια σου παρουσιαση.
 
Lobo 1996 Snes/Mega Drive

O Lobo ήταν παρωδία των σκοτεινών "edgy" χαρακτήρων που ήταν της μόδας στα κόμικς εκείνο τον καιρό στυλ Wolverine. Δημιούργημα των Keith Giffen και Alan Grant με σχέδιο από Simon Bisley, το κόμικ είχε φοβερό χιούμορ και απίστευτη βία. Δυστυχώς την άδεια την ανέλαβε η διαβόητη Ocean που αν και είχε βγάλει κάποια καλά παιχνίδια στους οκτάμπιτους home (και μερικά από τα χειρότερα), το πέρασμα στα 16 bit δεν ήταν επιτυχημένο και έβγαζε μόνο σκουπίδια. Ένα από αυτά θα ήταν το Lobo, ένα fighting game που θα έβγαινε όταν οι 16μπιτες κονσόλες είχαν πια ψοφήσει. Συνήθως ο ειδικός τύπος προμοτάρει παιχνίδια για συστήματα που πεθαίνουν όσο κακά και αν είναι αφού δεν έχει πλέον να καλύψει τίποτα άλλο. Αλλά αυτό ήταν τόσο κακό που θάφτηκε από τα previews. Ένα fighting game σε στυλ Killer Instict με άθλια prerendered γραφικά, λίγους χαρακτήρες και κάκιστο χειρισμό. Ήταν τόσο κακό που τελικά η Ocean δεν το εξέδωσε ποτέ παρότι ήταν σχεδόν έτοιμο. Τελικά διέρρευσε και σήμερα μπορούμε να το "απολαύσουμε".

Το μόνο καλό του παιχνιδιού είναι ότι έχει ως χαρακτήρα τον Santa Claus. Αυτό ήταν από την ιστορία όπου το Easter Bunny προσέλαβε τον Lobo να σκοτώσει τον Santa, και καταλήγει σε λουτρό αίματος στον βόρειο πόλο όπου σφάζει τα ξωτικά, τον αιμοσταγή Santa, και τον Ρούντολφ. Στην συνέχεια ο Lobo παίρνει το έλκηθρο και ρίχνει βόμβες στα παιδάκια του πλανήτη. Η ιστορία τελειώνει με έναν μπαμπά που αφού διάβασε το κόμικ πήρε την καραμπίνα και σκότωσε τα παιδιά του. Μια ωραία Χριστουγεννιάτικη ιστορία.
 
Πίσω
Μπλουζα