Παλιές φωτογραφίες της Ελλάδας.

Όσον αφορά την παραπάνω φωτογραφία μπορεί να είναι από τη δεκαετία του 80 γιατί στο τρόλευ μπροστά υπάρχει το αυτοκόλλητο "χωρίς εισπράκτορα". Οι εισπράκτορες άρχισαν να καταργούνται το 78 -80 και έφυγαν σταδιακά από τη ζωή μας.

Πάντως στη Θεσσαλονίκη αρχές της δεκαετίας του 1990 θυμάμαι καθαρά εισπράκτορες, τουλάχιστον στα αρθρωτά λεωφορεία.
 
Πάντως στη Θεσσαλονίκη αρχές της δεκαετίας του 1990 θυμάμαι καθαρά εισπράκτορες, τουλάχιστον στα αρθρωτά λεωφορεία.
Εγω παλι θυμαμαι οτι στην Αθηνα τον εισπρακτορα στα λεωφορεια τον κατηργησε η κυβερνηση της Αλλαγης. Πρεπει να ηταν το 1982.
Θυμαμαι περιστατικα που εμπαινε μεσα τσουρμο και ριχνανε χαλικια, κουμπια....μεχρι και δοντια! Ισα - ισα δηλαδη να ακουστει ο ηχος.
Αθανατη Ελλαδα...
 
Δεν θυμάσαι σωστά όμως, διότι εγώ έφυγα το 1980, δηλαδή 1 π.α. και ήδη υπήρχαν πολλά λεωφορεία και τρόλλεϋ χωρίς εισπράκτορα. Η αντικατάσταση ήταν σταδιακή, δεν ξυπνήσαμε όλοι ένα πρωί και βρήκαμε τους εισπράκτορες ρετρό. Οπότε ίσως ολοκληρώθηκε επί ΠαΣοΚ, αλλά είχε ξεκινήσει νωρίτερα. Κακοσχεδιασμένη φυσικά (εξ ου και τα κουμπιά) διότι η πληρωμή ουσιαστικά επαφίετο εις την τιμιότητα των Ελλήνων, όπως η τήρηση του Συντάγματος στον πατριωτισμό τους (εδώ καγχάζουν. Εγώ πάντα πλήρωνα.)
 
Δεν θυμάσαι σωστά όμως, διότι εγώ έφυγα το 1980, δηλαδή 1 π.α. και ήδη υπήρχαν πολλά λεωφορεία και τρόλλεϋ χωρίς εισπράκτορα. Η αντικατάσταση ήταν σταδιακή, δεν ξυπνήσαμε όλοι ένα πρωί και βρήκαμε τους εισπράκτορες ρετρό. Οπότε ίσως ολοκληρώθηκε επί ΠαΣοΚ, αλλά είχε ξεκινήσει νωρίτερα. Κακοσχεδιασμένη φυσικά (εξ ου και τα κουμπιά) διότι η πληρωμή ουσιαστικά επαφίετο εις την τιμιότητα των Ελλήνων, όπως η τήρηση του Συντάγματος στον πατριωτισμό τους (εδώ καγχάζουν. Εγώ πάντα πλήρωνα.)
Α, μπορει! Δεν επιμενω.
Αλλωστε ημουν μικρη. Σχεδον βρεφος. :).....Ετσι δε λενε για παρτη τους και πολλες εν Ελλαδι καλλιτεχνιδες οταν τις ρωτουν σε ποια ηλικια ξεκινησαν; :bash:
 
Τελευταία επεξεργασία:
Ε κι εγώ μη νομίζεις. Είχα όμως πρόωρη ανάπτυξη κι έτσι αν και το 1980 που όπως πολλάκις έχω πει τελείωσα το πολυτεχνείο ήμουν μόλις 13 χρονών (διότι όχι να το παινευτώ αλλά ήμουνα πολύ προικισμένος) έμοιαζα με κανονικός 23άρης.
 
Αν διακρίνω καλά υπάρχει ένα κτίσμα στην πλαγιά του Λυκαβηττού; Από που να είναι τραβηγμένη αυτή η λήψη άραγε; Πάντως αληθινά αθηναϊκό τοπίο.
Μήπως αυτό το κτίσμα είναι ο Άγιος Ισίδωρος; Τότε μπορεί να είναι τραβηγμένη η φωτογραφία από τηνΑσκληπιού.
 
Το κτήριο αριστερά με τα αγάλματα στην ταράτσα είναι χαρακτηριστικό. Το μόνο που ήξερα με τέτοια διακόσμηση είναι το Ιλίου Μέλαθρον (έχουν αφαιρεθεί προ πολλού) κι έτσι γκουγκλάρισα παλιές φωτό και είναι πράγματι αυτό.

1597414481333.png

Οπότε είναι από Παν/μίου μεταξύ Αμερικής - Βουκουρεστίου, εκεί που σήμερα είναι το Attica.

Για τους μη Αθηναιογνώστες, το κτήριο, χτισμένο σε σχέδια του Τσίλλερ, λέγεται μεν Ιλίου Μέλαθρον, αλλά έχει πολύ πιο γνωστά ονόματα. Εγώ το έμαθα "Οικία Σλήμαν" και τότε στεγαζόταν σ' αυτό ο Άρειος Πάγος, τώρα είναι το Νομισματικό Μουσείο
 
Οι καφετέριες στον Λυκαβηττό ήταν δύο: Η "πράσινη τέντα" και ο "Αποσπερίτης". Απλά δεν μπορώ να καταλάβω ποιά από τις δύο είναι εδώ. Νομίζω ότι πρέπει να είναι η πράσινη τέντα.
 
Πράσινη τέντα λοιπόν η οποία απ ότι φαίνεται επαναλειτουργεί φέτος μετά από χρόνια.DSC01074.jpg


Λέτε να σερβίρει φραπέ με τη ρετρό θήκη ποτηριού; πλάκα θα χε.23154514_0_n.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία:
Το πράσινο το βλέπω. Η τέντα πού είναι?
 
Το πράσινο το βλέπω. Η τέντα πού είναι?
Ε έτσι το ξέραμε. Προφανώς στη δεκαετία του 60 ή 70 θα υπήρχε καμμιά πράσινη τέντα από αυτές τις κλασικές που θα φαινόταν απο 5 χιλιομετρα μακρυά και θα βγήκε το όνομα. Πάμε στην πράσινη τέντα για καφέ και ποικιλία. Αν και η ποικιλία του Αποσπερίτη ήταν πολύ πιο καλή.
 
Έτσι που τους βλέπω φορτωμένους στην καρότσα σαν εμπορεύματα, πιάνεται η ψυχή μου. Ντροπή...
 
Τι το θυμήθηκες βρε συ μέρες που είναι; Ψυχολογικό μασάζ;
Θυμάμαι τον πατέρα μου που μου λεγε διάφορες ιστορίες για κείνες τις μέρες. Γι αυτό πρέπει να δουλεύει η διπλωματία και κυρίως να υπάρχει οργάνωση.
 
Τι να πω εγώ που δεν θυμάμαι τον πατέρα μου αλλά εμένα? Ήμουνα βέβαια νιάνιαρο για να με επηρεάσει προσωπικά (17 χρονώ), κάτι καθηγητές στο φροντιστήριο εξαφανίστηκαν για λίγο και μετά μας έλεγαν διάφορες ιστορίες για την τραγική κατάσταση που βρήκαν. Αλλά τη μέρα της επιστράτευσης που επικρατούσε πανικός φυσικά μας διώξανε από το φροντιστήριο αλλά δεν υπήρχαν συγκοινωνίες οπότε πήγα σπίτι με τα πόδια και με ρωτήσανε διάφοροι στο δρόμο αν πήγαινα να παρουσιαστώ :) Η επιστράτευση ήταν απόλυτο φιάσκο, έδειξε πόσο είχε διαλύσει το στράτευμα η χούντα - παρά το ότι ήταν στρατιωτικοί οι ίδιοι - και φυσικά οδήγησε στην κατάρρευσή της (με το τελεσίγραφο του Ντάβου).

Η επίσημη ιστορία λέει ότι στην επιστράτευση του 1940 ο κόσμος ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό. Έχω πολλές αμφιβολίες γι' αυτό, αλλά πάντως το 1974 σίγουρα δεν υπήρχε ενθουσιασμός (δείτε και τις φωτογραφίες) αλλά οργή εναντίον της δικτατορίας που είχε προκαλέσει τη νέα εθνική καταστροφή με το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου.
 
Τα ίδια έλεγε κι ο πατέρας μου. Ήταν λέει ένα ρεζίλι σκέτο. Αυτό θυμήθηκα με τις παστωμένες σαρδέλες που πηγαίνουν να παρουσιαστούν και ντράπηκα κιόλας
 
Πίσω
Μπλουζα