Παλιές φωτογραφίες της Ελλάδας.

[Gordon]

Φαντάσου το τώρα αυτό με φέτα και ντομάτα!!

 

[RIO]

Αθήνα 1944

 

[Bajar]

Ενώ είναι πολύ όμορφη εικόνα και με πολύ ζωντανά χρώματα κάτι δε μου κολλάει με την τοποθέτηση των κτηρίων. Υποψιάζομαι ότι έχει να κάνει με το αρνητικό της φωτογραφίας. Ο Άγιος Ελευθέριος στην πραγματικότητα βρίσκεται στα δεξιά της Μητρόπολης κι όχι αριστερά όπως εδώ. Αν πάλι ήταν τραβηγμένη από την πίσω πλευρά θα βλέπαμε το ιερό του. Τα δε κτήρια που βρίσκονται πίσω του υπάρχουν ακόμη και σήμερα αναλλοίωτα (εντάξει, ίσως λίγο πιο περιποιημένα).

Edit: oops! μόλις είδα και την ταμπέλα πάνω από το αριστερό μεσοπολεμικό κτήριο και είναι όντως ανάποδα.

 

[Bambinella]

Φωτογραφιες απο την Αθηνα του 1968...

 

[Always Somewhere]

Μοναστηράκι δεκαετία '60.

Προβολή συνημμένου 214727

Σε αυτό το σημείο τώρα υπάρχει μια γνωστή ταβέρνα.


Το Σωτήριο Ετος 2011 οι Retromaniax είχαν πάει εκεί για μασαμπουκα.. Ωρε τι γινότανε!!! Παλιές καλές εποχές...

Edit
Εκεινη την εποχή στις συναντήσεις του φόρουμ ερχόντουσαν το λιγότερο 20 μέλη! Σε κάθε συνάντηση για ρετρό καφέ τα μέλη αυξάνονταν.... Οποτε φανταστείτε τι γινόταν όπου πηγαίναμε!

 

[RIO]

Δεκαετία '50

 

[laura ingalls]

Διαφήμιση της ταινίας Δέκα Εντολές του Σεσίλ ντε Μιλ ζωγραφισμένη στον τοίχο. Άρα πρέπει να είναι από το 57 και μετά. (Ποιός ξέρει πόσο καιρό ήταν ζωγραφισμένος ο τοίχος όταν βγήκε η φωτογραφία).

 

[laura ingalls]

Το ποστ 286 χρήζει πολλαπλών αναλύσεων. Προσέξατε ότι στα δώρα που συνηθιζόταν τότε να κάνουν τα Χριστούγεννα οι εταιρείες προς τους τροχονόμους, υπάρχει και...μια μπανιέρα; Μα μπανιέρα;

Το άλλο που μου έκανε εντύπωση είναι στην τελευταία φωτό όπου βλέπουμε την πλατεία Κάνιγγος. Στην άκρη αριστερά διακρίνεται το πρώην Υπουργείο Εμπορίου, ένα καταπληκτικό μέγαρο με πολύ επιβλητικό εσωτερικό χώρο υποδοχής. Την προσοχή μου τράβηξε το παλιό κτήριο με τα κεραμίδια στην Ζώρζ. Σήμερα είναι αρκετά διαφορετικό με νεόκτιστα στοιχεία παρολο που έχει κρατήσει τον νεοκλασσικό χαρακτήρα του.





Ωραία μέχρι εδώ. Φαίνεται ότι πήραν το παλιό κτηριο και του προσθέσαν στοιχεία όπως οι σοφίτες και το υπερώο που δεν ηταν στον αρχικό σχεδιασμό. Βρήκα όμως στο διαδίκτυο μια φωτογραφία όταν η Κάνιγγος ήταν στρογγυλή πλατεία πριν τη διχοτομήσει η Ακαδημίας και μας δείχνει τα κακά χάλια των Δεκεμβριανών. Και νάτο και το κτήριο μας. Σακατεμένο αλλά προσεξτε τον σχεδιασμό του.

 

[Gordon]

Το ποστ 286 χρήζει πολλαπλών αναλύσεων. Προσέξατε ότι στα δώρα που συνηθιζόταν τότε να κάνουν τα Χριστούγεννα οι εταιρείες προς τους τροχονόμους, υπάρχει και...μια μπανιέρα; Μα μπανιέρα;

Και τι μπανιέρα; Μπλε! Να μην καθαρίζει με τίποτα.

Και τότε απ'ό,τι ξέρω στην Ελλάδα δεν κυκλοφορούσαν αφρόλουτρα ή τουλάχιστον ήταν σπάνια και πολύ ακριβά. Ο πολύς κόσμος (όσοι πλένονταν τουλάχιστον) χρησιμοποιούσαν στερεό σαπούνι, πράσινο ή "αρωματικό". Και το στερεό σαπούνι αφήνει υπολείμματα που δεν φεύγουν που να χτυπιέσαι.

 

[laura ingalls]

Οδός Μαυροματαίων εκεί που - όπως φαίνεται από παλιά - ξεκινάγανε τα κτελ για τα Μεσόγεια και τις παραλίες.


Αυτές τις μπλε μεταλλικές ταμπέλες που στηριζόντουσαν σε μια άκρως βαριά βάση τις θυμόμουνα και γω μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 80. Άλλαζε η αφετηρία, μετακινούσαν την μπλε πινακίδα εκεί που είχε χώρο να παρκάρει το λεωφωρείο!

 

[RIO]

Τραμ στην δεκαετία του '60

 

[Uskoke]

@laura ingalls : τέτοιες βαριές βάσεις είχαμε και στο Ηράκλειο!Συνήθως ήταν μπετόν χυμένο σε κάποιο τενεκέ που χρησίμευε ως καλούπι.
@RIO : δεν πρέπει να είναι '60 αλλά '50 γιατί τότε είχαν ήδη ξηλωθεί τα τραμ. γιατί τα ξήλωσαν και από Σαλονίκη ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω. Ηλεκτρικό όχημα άρα μηδέν ρύπανση, τρέχει σε ράγες άρα δεν φθείρει την άσφαλτο, έχει μεταλλικές ρόδες άρα δεν θέλει λάστιχα, έχει μόνο ένα σύρμα στην γραμμή επαφής (το - είναι στις ράγες και το + στην γραμμή επαφής ενώ τα τρόλεϊ έχουν, όπως όλοι ξέρουμε, δυο για + και - με αποτέλεσμα πολύ συχνά να βγαίνουν οι κεραίες και ευτυχώς, πολύ σπανιότερα να σπάει ο τρολές που είναι ένα πελώριο σίδερο, η μάνα μου και η αδερφή μου παρά λίγο να τις χτυπήσει ένας τρολές που έσκασε 2 μέτρα μακρύτερα τους). τώρα γίνεται μεγάλη συζήτηση για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα να χαμε να λέγαμε δηλαδή. ποια ηλεκτρικά;τρόλεϊ, ηλεκτρικός, τραμ, μετρό, προαστιακός υπεραστικά τρένα είναι όλα ήδη ηλεκτρικά!αφήστε το αμάξι σπίτι σας και πάρτε τις συγκοινωνίες! και το ντηζελοκίνητο λεωφορείο είναι προτιμότερο γιατί πάει που πάει ενώ το αμάξι πας μόνος σου!

 

[elephadas]

Τα τραμ του κέντρου της Αθήνας είχαν καταργηθεί νωρίς στη δεκαετία του 50, επί υπουργίας Καραμανλή (πριν γίνει πρωθυπουργός), δεν ξέρω τη λογική. Στην "περιφέρεια" της Αθήνας παρέμειναν μέχρι αργότερα. Το τραμ του Περάματος (που πήγαινε στον Πειραιά) το θυμάμαι ακόμη στα μέσα του 70 (σταμάτησε μόλις το 1977). Οπότε δεν είναι απίθανο να είναι φωτογραφία των 60ς, αν και το τραμ είναι πολύ παλιομοδίτικο.

Με μπερδεύει η ταμπέλα του. Πόση να ήταν η απόσταση ανάμεσα στο Τελωνείο και στο σταθμό Λαρίσης? Και τα δύο πάνω στο λιμάνι ήταν. Μπορεί να έκανε μόνο αυτή τη μικρή διαδρομή?

Μπα, αυτήν έκανε μόνο. Διαβάζω στη Wikpedia "Παράλληλα, οι ΣΑΠ, η εταιρεία που λειτουργούσε τη γραμμή Πειραιά-Θησείου, το 1882 ίδρυσε μία γραμμή τραμ κανονικού εύρους που ένωνε το σταθμό ΣΑΠ Πειραιά με το τελωνείο. Το 1910 οι ΣΑΠ προσπάθησαν να ενισχύσουν τη γραμμή, ώστε να μεταφερθούν περισσότερα εμπορεύματα, μία κίνηση που βρήκε ενάντια τους υπαλλήλους της εταιρείας. Αυτή η γραμμή έμεινε στην ιστορία μέσω των γυρισμάτων της ταινίας Ποτέ την Κυριακή"

(Χε χε αναφέρεται βέβαια στη φοβερή σκηνή με τον Γιάννη Φέρμη (που την κλέβει), τη Μερκούρη, τον Ντασέν και τη δεύτερη μεγαλοπρεπέστερη μούτζα του Ελληνικού σινεμά). Η ταινία ήταν του 1960, οπότε μέχρι τα γυρίσματά της τουλάχιστον η γραμμή δούλευε.

 

[laura ingalls]

Το τραμ στον Πειραιά λειτουργούσε και αρχές της δεκαετίας του 70. Μεχρι και το 2005 έβλεπα κάποια κομμάτια του τροχιόδρομου όταν περπατουσα στον Πειραιά εκεί που είναι τα σιδηρουργεία.
Ναι οι μεταλλικές πινακίδες μέσα στα ντενεκάκια της σούπερ συσκευασίας της φυτίνης βαμμένα μπλε ήταν η βάση τους για την αφετηρία! Τι θυμήθηκα...
Για τις συγκοινωνίες έχεις απόλυτο δίκιο, με την οικονομική κρίση πολλοί εδώ στην Αθήνα εγκατέλειψαν το δευτερο και τρίτο αυτοκίνητο της οικογένειας και χρησιμοποιούσαν τα πρωινά τις συγκοινωνίες. Πάνω που άρχισε να διαμορφώνεται μια κουλτούρα όσον αφορά αυτό το θέμα και τα νέα παιδιά τις χρησιμοποιούν πολύ μας προέκυψε ο κορονοϊός. Να δούμε που θα βγει.

 

[RIO]

1966

 

[laura ingalls]

Το κατάστημα Χαραμή πωλούσε αλλαντικά όλων των ειδών μερακλήδικα και μη. Γωνία σχεδόν Αθηνάς και Ευριπίδου ή μήπως Σοφοκλέους; Δε θυμάμαι καλά. Αυτό που θυμάμαι πολύ καλά είναι ότι είχε μια ψησταριά σε μια γωνιά του μαγαζιού, ψώνιζες τα σουτζούκια και τα λουκάνικα και τα έτρωγες επιτόπου στο ψιλοόρθιο. Αυτά τη δεκαετία του 80 και 90.

 

[Bajar]

Το κατάστημα Χαραμή πωλούσε αλλαντικά όλων των ειδών μερακλήδικα και μη. Γωνία σχεδόν Αθηνάς και Ευριπίδου ή μήπως Σοφοκλέους; Δε θυμάμαι καλά. Αυτό που θυμάμαι πολύ καλά είναι ότι είχε μια ψησταριά σε μια γωνιά του μαγαζιού, ψώνιζες τα σουτζούκια και τα λουκάνικα και τα έτρωγες επιτόπου στο ψιλοόρθιο. Αυτά τη δεκαετία του 80 και 90.

Νομίζω ότι το πρόλαβα μέσα του '90 και μου είχε κάνει εντύπωση η ποικιλία των αλλαντικών. Γενικά, ως παιδί της επαρχίας, εντυπωσιαζόμουν πολύ εύκολα με τη σωρεία αγαθών που υπήρχαν στην κεντρική αγορά αν και η ίδια η κεντρική αγορά ήταν από μόνη της (αρχιτεκτονικά μιλώντας) ένα αξιοθέατο στα νεανικά μου μάτια. Πειράζει που στη φωτό πιο πολύ πρόσεξα τα σκουπίδια κάτω στο δρόμο;

Και μια που λέω για σκουπίδια παραθέτω μια φωτογραφία της λεωφόρου Βασ. Σοφίας στην Αθήνα των τελών του '70. Διακρίνεται μπροστά το καρότσι του υπαλλήλου καθαριότητας του δήμου, όπως θα λέγαμε σήμερα. Η κίνηση ίδια και απαράλλαχτη με το τώρα, όμως τότε (που δεν υπήρχαν κάγκελα...) το παρκάρισμα στα τεράστια πεζοδρόμια της λεωφόρου ήταν συνηθισμένο. (πηγή Lifo)

 

[laura ingalls]

Πολύ... αναμνηστική η φωτό σου Bajar. Η αλήθεια είναι ότι συνείδηση στην καθαριότητα ως Αθηναίοι πολίτες αρχίσαμε να έχουμε μετά τα μέσα της δεκαετίας του 90. Εσύ προφανώς και δεν πρόλαβες τις σακούλες σκουπιδιών να τις αφήνουμε μπροστά στην πολυκατοικία μας χύμα στον δρόμο! Μια ολόκληρη πολυκατοικία εβγαζε τα σκουπίδια της σε ένα σημείο μπροστά στην είσοδό της. Απλά τα βγάζαμε όλοι εντός μιας ώρας το βράδυ πριν περάσει το σκουπιδιάρικο. Εμείς ας πούμε στην Κυψέλη που λόγω κίνησης το σκουπιδιάρικο πέρναγε τις πολύ πρώτες πρωινές ώρες δεν έπρεπε να τα βγάλουμε πριν τις 23:00 το βράδυ. Θυμάμαι που γύρναγα από βόλτα το βράδυ και με περίμενε η σακούλα σκουπιδιών έτοιμη να την κατεβάσω. Μεγάλοι μεταλικοί κάδοι για τα σκουπίδια υπήρχαν αραιά αραιά και έξω από... υγειονομικού ενδιαφέροντος χώρους. Δηλαδή σε πλατείες όπου υπήρχαν πιάτσες με ψησταριές, πιτσαρίες, μπαρ άρα πολλές σακούλες σκουπιδιών, εξω από σχολεία, γήπεδα, νοσοκομεία κ.λ.π. Νομίζω ότι σε αυτό το θρεντ σε κάποια φωτογραφία έπιασε το μάτι μου έναν τέτοιο κάδο.
Αυτό άλλαξε το φθινόπωρο του 93 και το θυμάμαι γιατί όταν ήρθα για Χριστούγεννα από Αγγλία ήταν από τα πράγματα που πρόσεξα με το που πάτησα το πόδι μου στην Αθήνα, ήταν και βράδυ όταν έφτασα. Υπήρχαν πλέον οι κάδοι.

Όσον αφορά την παραπάνω φωτογραφία μπορεί να είναι από τη δεκαετία του 80 γιατί στο τρόλευ μπροστά υπάρχει το αυτοκόλλητο "χωρίς εισπράκτορα". Οι εισπράκτορες άρχισαν να καταργούνται το 78 -80 και έφυγαν σταδιακά από τη ζωή μας.

 

[elephadas]

Σχετικα με εισπράκτορες και καθαριότητα μου θύμισε ότι το πρώτο πράμα που κάνανε οι συνεπιβάτες μου κατεβαίνοντας από το λεωφορείο ήταν να πετάξουν το εισιτήριο (ένα χαρτί λεπτό χρωματιστό, όχι τα μεταγενέστερα χαρτονάκια). Στο δρόμο φυσικά. Μη λερώνουμε τους κάδους αχρήστων!. Ήμουνα ο μόνος που το πέταγα στα καλαθάκια που ήταν στις κολώνες.

Στη σκηνή από το πήξιμο της Βασ Σοφίας αν κοιτάξετε στο πλήθος αριστερά ίσως να δείτε κι έναν elephada να περπατάει. Όπως έχω γράψει αλλού, συχνά κατέβαινα από το λεωφορείο Χίλτον ή Ευαγγελισμό και πήγαινα Πολυτεχνέιο ποδαράτα. Κι ενώ αν ανέβαινα Μαρασλή κλπ και πήγαινα από Κολωνάκι - Εξάρχεια - Στουρνάρ(α)η θα έκοβα δρόμο, το απόφευγα λόγω σκαλιών. Συνήθως πήγαινα Βασ Σοφίας,, Κανάρη, Σόλωνος κλπ. Δίπλα από το λεωφορείο δηλαδή (αλλά πιο γρήγορα)

Όταν υπηρετούσα τη μαμά Ελλάς όταν ήμουνα εξόδου Σαβ/κα που δεν είχε Ευκαιρία από Ναύσταθμο - Πειραιά και τούμπαλιν, χρησιμοποιούσα τα λεωφορεία του Περάματος που είχαν τερμαφετηρία στην Πλατεία Κουμουνδούρου και για να πάω στην αφετηρία των Άνω Ιλισίων περπατούσα όλη την Ευριπίδου, και με τρελλαίνανε όλα αυτά τα μαγαζιά με αλλαντικά και τυριά και ξηροκάρπια που περνούσα στο δρόμο. Ήθελα τα πάντα!

 

[RIO]

1913. Ζευγάρι χωρικών