Rakeesh
RetroDB Feeder
- Joined
- 10 Δεκ 2007
- Μηνύματα
- 4.612
- Αντιδράσεις
- 1.885
Έχουμε πει για παραξενες και ενοχλητικες συνηθειες που ειχαμε εμείς, οι συμμαθητες μας ή οι μεγαλοι. Ας πουμε ομως για συνηθειες που ειχαν αλλες οικογενειες 
Το καθε σπιτι ειναι ενας μικροκοσμος και μπορει να σχηματισει ή να κληρονομησει μια συγκεκριμενη κουλτουρα. Μπορει να συναναστρεφομαι ανετα με καποιο φιλο στο δρόμο ή στο σχολείο, αλλα οταν βρεθω στον προσωπικο του χωρο, να παθω ενα μινι πολιτισμικο σοκ: δηλ. να συναντησω στοιχεια μιας αλλης "κουλτουρας" που να με ξενιζει ή να τα θεωρώ λάθος. Τετοια πραγματα αποκαλυπτονται οταν βρεθουμε πολυ κοντα με αλλες οικογενειες, οπως σε τραπεζι ή σε φιλοξενία.
Ενα απο τα πρωτα τετοια "σοκ" που ειχα παθει, ηταν οταν εβλεπα διαφορετικα ατομα να μοιραζονται το ιδιο ποτηρι ή να τρωνε απο το μερος που εφαγε ο αλλος. Στην οικογενεα μου ηταν ξεκαθαρο ποιανου ειναι το καθε τι, συν του οτι ειχα μια αηδια για τα σαλια, ποτε δεν επινα απο μερος που επινε αλλος. Εχει ενδιαφερον οτι αυτο που ισχυει στην οικογενεια μου μπορει να θεωρηθει παραξενια απο αλλους. Παντως μεγαλωνοντας το ξεπερασα αυτο.
Θυμαμαι ενα περιστατικο οταν ημασταν με συγγενεις και πλεναμε τα χερια μας για να κατσουμε στο τραπεζι. Τοσο οι γονεις οσο και τα παιδια ειχαν ενα δικο τους τροπο να πλενουν τα χερια τους (με ελαχιστο σαπουνι και ελαχιστο νερο) που ουσιαστικα αυτοι μπορει να θεωρουσαν οτι τα πλενουν, αλλα εμενα μου φανηκε οτι ετρωγαν με βρωμικα χερια.
Μια φορα που μας ειχαν φιλοξενησει στο σπιτι τους, ολοι κοιμοντουσαν σε απολυτο σκοταδι, κατι που ηταν αβολο για εμας, και οταν ζητησα λιγο φωτακι τους φανηκε πολυ παραξενο.
Εμεις ειχαμε παντα κατοικιδιο και δεν ελειπαν οι φορες που ξενιζε καποιους η συναναστροφη που ειχαμε με το κατοικιδιο. Τους φαινοντας πχ αδιανοητο οτι αφηναμε τη γατα να καθεται στον καναπε και μετα να καθομαστε εμεις στο μερος που καθοταν εκεινη (οπου και θα κολλουσαμε τριχες, μικροβια κλπ). Αντιστοιχως, στην οικογενεια μου θεωρουμε παραξενιά αυτη τη φοβικη συμπεριφορα απεναντι στα ζωα
Μεσα σε ολα αυτα να αναφερω ενα συγγενικο μου προσωπο, εκπαιδευτικο, με σπουδες στο εξωτερικο κλπ, που οποτε εβλεπε τετοιες "παραξενιες" σε αλλους, θεωρουσε χρεος του να χωσει τη μυτη του, και με εντονο τροπο να τους/μας συμμορφώσει
Το καθε σπιτι ειναι ενας μικροκοσμος και μπορει να σχηματισει ή να κληρονομησει μια συγκεκριμενη κουλτουρα. Μπορει να συναναστρεφομαι ανετα με καποιο φιλο στο δρόμο ή στο σχολείο, αλλα οταν βρεθω στον προσωπικο του χωρο, να παθω ενα μινι πολιτισμικο σοκ: δηλ. να συναντησω στοιχεια μιας αλλης "κουλτουρας" που να με ξενιζει ή να τα θεωρώ λάθος. Τετοια πραγματα αποκαλυπτονται οταν βρεθουμε πολυ κοντα με αλλες οικογενειες, οπως σε τραπεζι ή σε φιλοξενία.
Ενα απο τα πρωτα τετοια "σοκ" που ειχα παθει, ηταν οταν εβλεπα διαφορετικα ατομα να μοιραζονται το ιδιο ποτηρι ή να τρωνε απο το μερος που εφαγε ο αλλος. Στην οικογενεα μου ηταν ξεκαθαρο ποιανου ειναι το καθε τι, συν του οτι ειχα μια αηδια για τα σαλια, ποτε δεν επινα απο μερος που επινε αλλος. Εχει ενδιαφερον οτι αυτο που ισχυει στην οικογενεια μου μπορει να θεωρηθει παραξενια απο αλλους. Παντως μεγαλωνοντας το ξεπερασα αυτο.
Θυμαμαι ενα περιστατικο οταν ημασταν με συγγενεις και πλεναμε τα χερια μας για να κατσουμε στο τραπεζι. Τοσο οι γονεις οσο και τα παιδια ειχαν ενα δικο τους τροπο να πλενουν τα χερια τους (με ελαχιστο σαπουνι και ελαχιστο νερο) που ουσιαστικα αυτοι μπορει να θεωρουσαν οτι τα πλενουν, αλλα εμενα μου φανηκε οτι ετρωγαν με βρωμικα χερια.
Μια φορα που μας ειχαν φιλοξενησει στο σπιτι τους, ολοι κοιμοντουσαν σε απολυτο σκοταδι, κατι που ηταν αβολο για εμας, και οταν ζητησα λιγο φωτακι τους φανηκε πολυ παραξενο.
Εμεις ειχαμε παντα κατοικιδιο και δεν ελειπαν οι φορες που ξενιζε καποιους η συναναστροφη που ειχαμε με το κατοικιδιο. Τους φαινοντας πχ αδιανοητο οτι αφηναμε τη γατα να καθεται στον καναπε και μετα να καθομαστε εμεις στο μερος που καθοταν εκεινη (οπου και θα κολλουσαμε τριχες, μικροβια κλπ). Αντιστοιχως, στην οικογενεια μου θεωρουμε παραξενιά αυτη τη φοβικη συμπεριφορα απεναντι στα ζωα
Μεσα σε ολα αυτα να αναφερω ενα συγγενικο μου προσωπο, εκπαιδευτικο, με σπουδες στο εξωτερικο κλπ, που οποτε εβλεπε τετοιες "παραξενιες" σε αλλους, θεωρουσε χρεος του να χωσει τη μυτη του, και με εντονο τροπο να τους/μας συμμορφώσει
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
) να είναι ''η εφημερίδα της γειτονιάς'', όχι ότι τα υπόλοιπα μέλη (μπαμπας και δυο κοριτσια...) πήγαιναν πίσω. Όλα τα έβλεπαν, όλα τα σχολίαζαν με το δικό τους τρόπο και πολλές φορές αλλοίωναν την πραγματικότητα. Είχαμε πέσει θύματα ανελέητου κουτσομπολιού...οπως και αλλα ατομα...
που καταναλωναν οι ενηλικες (τοτε τα κοριτσια ηταν ανηλικα...αλλά δεν ξερω μήπως επιναν και αυτες, ετσι γελοιες που ηταν!) μαζι με...ένα σωρο τσιγαρα (πρωι, μεσημερι με το φαγητο, απογευμα, βραδυ...)!!!
. Πάμε λοιπόν. Οι (πρώην) γείτονές μας ήταν μια οικογένεια με 4 παιδιά εκ των οποίων τα 2 ήταν ενήλικες από την χρονιά που μετακομίσαμε εκεί. Τα άλλα 2 στην ηλικία μας 5-6 τότε. Αυτοί λοιπόν είχαν 2 σπίτια, ένα ισόγειο και ένα που ήταν σαν ψηλή πολυκατοικία και το οποίο ήταν το σπίτι που έμεναν. Για να φτάσεις στο σπίτι έπρεπε να ανέβεις μια εξωτερική σκάλα η οποία ήταν φάτσα φόρα στο μπαλκόνι μας. Και τι δεν είχαμε δει σε αυτή τη σκάλα. Τον μεγάλο γιο να ανεβοκατεβαίνει με βροχή μόνο με το εσώρουχο, σας άλλος Γιώργος Πετρόχειλος στη σκηνή με την ατάκα για τους Σεξ Πιστολς, ο μικρός γιος να χοροπηδάει για να κατέβει και να ακούγεται το ντανκ ντανκ της σκάλας, η μάνα του να κάθεται στη μέση της σκάλας και να φωνάζει Λευτεράκηηηη!!! Χαμός λέμε! Επίσης είχαν και 2-3 σκυλιά που ανεβοκατέβαιναν στη σκάλα! Αυτά για αρχή.
/emoticons/mellow@2x.png 2x" width="20" height="20" />
