Παραγγελιά! (1980)

Βλέποντας την συγκεκριμένη ταινία μου έρχεται στο μυαλό κάτι που διαβάζω τα τελευταία χρόνια σχετικά με έναν νεώτερο σκηνοθέτη τον Γιάννη Οικονομίδη.Χαρακτηριστικό των ταινιών του Οικονομίδη είναι ο ρεαλισμός και το φούλ βρισίδι που ρίχνουν οι ήρωες.Και όποτε τον ρωτούν στις συνεντεύξεις "γιατί τόσο βρισίδι οι διάλογοι" αυτός απαντά "μα έτσι μιλάνε στην νύχτα κτλ. Ο Τάσιος όμως με την ταινία "Παραγγελιά" με ελάχιστο βρισίδι κατόρθωσε να δείξει πραγματικά (και με διπλάσιο ρεαλισμό από Οικονομίδη) πως είναι η παρακμή της νύχτας.Ακόμη και ο ηθοποιός Μενέλαος Ντάφλος που υποδύεται σε μικρό ρόλο τον ιδιοκτήτη του κέντρου που γίνεται το φονικό,πιο άνθρωπος της νύχτας πείθει ότι είναι απ' τον χαρακτήρα Πετρόπουλο στην ταινία "το μικρό ψάρι" του Οικονομίδη (στο βιντεάκι που έχει γίνει viral στο youtube) που δείχνει καρικατούρα εντελώς.Εννοείται πως το "μικρό ψάρι" είναι καταπληκτική ταινία αλλά ήθελα να κάνω μια μικρή σύγκριση ανάμεσα στον ρεαλισμό του Τάσιου και του Οικονομίδη.
 
έτυχε να την δώ πολύ πρόσφατα και ο Γιώργος Ζορμπάς είναι ο ηθοποιός ανάμεσα σε Καφετζόπουλο και Αντωνίου στην κάτω εικόνα που παρέθεσες.

'Εχεις απόλυτο δίκιο σχετικά με την παρατήρησή σου τελικά είναι λάθος η φωτογραφία που έβαλα στο κολάζ, είναι ένας θαμώνας του κέντρου και όχι ο Γιώργος Ζορμπάς. Να συμπληρώσω ότι ο τελευταίος ήταν και τραγουδιστής κάνοντας έναν δικό του δίσκο το 1986, απ' όπου και η παρακάτω φωτογραφία και έχοντας και κάποιες ακόμα συμμετοχές σε άλλους.

zorbas.jpeg
 
Σημαντική αρχειακή φωτογραφία που δημοσίευσε στον λογαριασμό του ο εκλιπών δημοσιογράφος Άρης Σκιαδόπουλος από τη δίκη των Νίκου και Δημοσθένη Κοεμτζή και Θωμά Καραμάνη στο Κακουργιοδικείο Αθηνών. Στη φωτογραφία εμφανίζονται εκτός των 2 πρώτων κατηγορουμένων και ο δημοσιογράφος και η σύζυγος του Δημοσθένη. Σημαντικά στοιχεία επίσης αποκαλύπτονται και στα σχόλια παρουσίασης της φωτογραφίας από τον δημοσιογράφο.
 
Οι τίτλοι αρχής με το τραγούδι του Στέλιου Καζαντζίδη "Ποιος θα με πληροφορήσει" σε στίχους Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου και μουσική Απόστολου Καλδάρα.

 
Χορταστικό αφιέρωμα για τα 50 χρόνια από το αιματηρό περιστατικό της Παραγγελιάς, τον Φεβρουάριο του 1973, με αναφορές μεταξύ άλλων και στην ταινία.
 
Είναι πιθανόν να είναι όπως τα λες γιατί έχει και καιρό από τότε που το ανέβασα και επίσης καιρό να ξαναδώ την ταινία. Θα παραθέσω και τις 2 φωτογραφίες για σύγκριση, την αναφερθείσα και μία που περιέχει όλη την αντροπαρέα (Αντώνης Αντωνίου, Γιώργος Ζορμπάς, Αντώνης Καφετζόπουλος). Δυσκολεύομαι να πω αν είναι όντως αυτός ή όχι.

1.



2.

ο γιαννης θωμας δεν ειναι σιγουρα σαυτη τη φωτο,καμια σχεση
 
Δεν χρειάζεται πιστεύω να αναφέρω πως είναι η κορυφαία στιγμή στην καριέρα του σημαντικού μας ηθοποιού Αντώνη Αντωνίου, άλλωστε δεν νομίζω να υπάρχει διαφορετική άποψη. Και αν φυσικά θα υπάρξει θα είναι απολύτως θεμιτή αν και προσωπικά θα με εκπλήξει. Τρία χρόνια μετά την πολύ καλή ταινία ''Το βαρύ πεπόνι'' ο Αντωνίου δίνει εκ νέου και με πολύ πιο ηχηρό τρόπο διαπιστευτήρια του πλούσιου υποκριτικού του ταλέντου με την συνδρομή ασφαλώς του πολύ καλού Παύλου Τάσιου που ήταν δημιουργός και των δυο κινηματογραφικών ταινιών. Η ταινία είναι μια αναπαράσταση του τριπλού εγκλήματος που διέπραξε ο Κοεμτζής στις αρχές της δεκαετίας του '70 με κάποιες μικρές η μεγάλες παραλλαγές όπως αναφέρθηκε ήδη από τους προλαλήσαντες του φόρουμ.
Θα σταθώ αν μου επιτραπεί σε αυτό καθαυτό το έγκλημα, τονίζοντας πως μια στιγμή ακραίας παρόρμησης ή υπερβάλλοντος παροξυσμού στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου μπορεί να καταστρέψει την ζωή τόσων ανθρώπων θύτη και θύματος ή θυμάτων κατά περίπτωση. Όχι παιδιά δεν αξίζει ούτε για την μεγαλύτερη προσβολή λακτική ή βίαιη να φτάσουμε στα τελείως άκρα από πλευράς αντίδρασης καταστρέφοντας το πιο όμορφο δώρο της φύσης που λέγεται ΖΩΗ. Γιατί και η στέρηση της ελευθερίας είναι ουσιαστικά στέρηση της ζωής. Η ψυχραιμία και η ωριμότητα πρέπει να λειτουργούν αποτρεπτικά.
Μακριά από μένα η δικαιολόγηση, η ενθάρυνση ή ακόμα και η απόδοση ηρωικής διάστασης στον ήρωα της ταινίας και της πραγματικότητας. Είμαι κάθετα ενάντια στην βία και ειδικά στην ακραία της μορφή που είναι η δολοφονία, ακόμα και αν τα αίτια μπορούν να οδηγήσουν σε παροξυσμό την ανθρώπινη σκέψη. Και αν έστω και ασυνείδητα βρεθώ σε αντίστοιχη θέση με τον ήρωα της ταινίας και για οποιαδήποτε λόγο, θα αντιμετώπιζα την κατάσταση διαφορετικά και αν έστω και υποσυνείδητα αυτό δεν θα ισχύσει μέσα μου εκείνη την κακιά στιγμή και θολώσω και εγώ, έχω μέσα μου μηχανισμούς εκλογίκευσης και δεν θα έφτανα ποτέ στα άκρα. Το λέω και το υπογράφω αλλιώς να μην με λένε Σεμπάστιαν.
Τέλος για να αποφορτιστούμε λίγο, δυο γυναικείες παρουσίες της ταινίας μου δημιούργησαν ανάμικτα συναισθήματα. Πιστεύω πως η καλή μας ηθοποιός Κατερίνα Γώγου μας κούρασε λίγο με τους πομπωδεις μονολόγους της. Αντίθετα στο καταθλιπτικό και γκρίζο περιβάλλον της ταινίας η απαστράπτουσα Σοφία Ρούμπου έλαμψε εκτυφλωτικά. Μια από τις πιο γοητευτικές ηθοποιούς διαχρονικά του ελληνικού κινηματογράφου κατά την ταπεινή μου άποψη.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πίσω
Μπλουζα