Σπύρο δεν μιλάμε για παιδάκια που μπορεί να τσακώθηκαν στο διάλειμμα επειδή κάποιος ξεφούσκωσε την μπάλα. Μιλάμε για πιο βαθιά και πιο σοβαρά περιστατικά που συμβαίνουν και συνέβαιναν και θα συμβαίνουν και για να τα πούμε απλά, σκεφτείτε πως για κάποιους εδω μέσα (καλά, εγώ δεν έχω τέτοιες αναστολές
) μπορεί να ήταν εξαιρετικά δύσκολο να μιλήσουν για τα βιώματα τους και τους αξίζει ένα μπράβο γιατί είμαστε κλειστή κοινωνία σε αυτά και κάπου βλέπω πως σιγά σιγά σαν να αλλάζει αυτό. Σκεφτείτε το.
Δεν μπορείτε να λέτε "έλα μωρέ, υπερβάλλετε. Εγώ καλά περνούσα, πως κάνετε έτσι;"
Γιατί ουσιαστικά αυτό λέτε, και είναι μια ατομιστική λογική που εστιάζει στο δικό σας δέντρο, ενώ εμείς μιλάμε για το ευρύτερο παθογενές πλαίσιο που για πολλά παιδιά ήταν μια καθημερινή κόλαση για την οποία ποτέ κανείς δεν έκανε κάτι. Και ποιος να κάνει σε ένα κουτσό εκπαιδευτικό σύστημα με έναν λαό επίσης απαίδευτο;
Καλές στιγμές όλοι μπορούμε να θυμηθούμε, αν και εγώ όπως έχω ξαναπει, το σχολείο το βαριόμουνα μέχρι θανάτου, μιλάμε πιο πέρα δεν γινόταν. Δεν μπορείτε να λέτε τους άλλους υπερβολικούς όμως εμμέσως πλην σαφώς που στηλιτεύουν αυτές τις παθογένειες και δεν θέλουν να τις υποστεί άλλος γιατί εσείς περνούσατε καλά στο διάλειμμα.
Να με συμπαθάτε κιόλας και εσύ και ο paspartoo, αλλά αυτο το μήνυμα μου περνάτε, αν κάνω λάθος παρακαλώ διορθώστε με. Δεν θα βγω περαιτέρω εκτός θέματος, για περισσότερα και εγώ ευχαρίστως απο κοντά αν έρθει η ώρα κάποτε.