Πειράγματα στο σχολείο/Νταήδες.

[elefas]

και γω στο σχολείο όντας μικρόσωμος, ήσυχος και καλός μαθητής συγκέντρωνα όλα τα απαραίτητα κριτήρια για να είμαι το θύμα από τους νταήδες. Το πιο χοντρό περιστατικό που θυμάμαι ήταν που με είχαν κρεμάσει από το παράθυρο της τάξης στον 1ο όροφο και με κρατούσαν από τα πόδια 2 συμμαθητές μου. Πραγματικά αν με άφηναν μάλλον δεν θα έγραφα τώρα μέσα στο φόρουμ.

Ένα άλλο σκηνικό με ένα συμμαθητή-ζιζάνιο με τον οποίο έπεφτε πολλή σφαλιάρα και ξύλο (φυσικά τις έτρωγα) ώσπου μια μέρα με είχε φέρει στο αμήν και όπως πλακωνόμασταν μέσα στην τάξη (περιμένοντας να έρθει ο καθηγητής) τον σπρώχνω προς τον τοίχο με δύναμη και πάει κ σκάει με το πρόσωπο πάνω σε ένα καρφί που εξείχε. Μιλάμε για τη σπλατεριά, γυρνάει και βλέπω τα μούτρα του μέσα στο αίμα, τον είχε σκίσει το καρφί στο μέτωπο (όχι τίποτα σοβαρό, αλλά έτρεχε πολύ αίμα, πάγωσε όλη η τάξη, μετά άρχισαν οι τσιρίδες)! 2-3 ραμματάκια και από τότε γίναμε καλοί φίλοι

Πάντως κάτι που με στενοχωρεί διαβάζοντας τις διηγήσεις των περισσοτέρων εδώ μέσα είναι ότι σε μερικούς έχει μείνει απωθημένο, ζητάνε εκδίκηση κατά κάποιο τρόπο ακόμα και τώρα που ίσως να έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια. Εγώ από τη μεριά μου δε νιώθω ετσι. Κάθε παλιό συμμαθητή που συναντώ τον χαιρετώ με αγάπη και ας με πείραζε όταν είμασταν μικροί. Και αυτοί πάλι βλέπω ότι χαίρονται όταν με βλέπουν μάλιστα τώρα επιδιώκουν να κάνουμε και παρέα, οι καιροί αλλάζουν, μεγαλώνουμε, βάζουμε μυαλό.

 

[don dokken]

"μεγαλώνουμε, βάζουμε μυαλό."better speak 4 your self...

 

[megistias]

δεν ημουν ποτε χοντρος ουτε ασχημος.οταν ενα χωριο δεν εχει τρελο τοτε τον δημιουργει.προσπαθουσαν ολοι να με κανουν να νιωσω ο τελευταιος το παιδι της καρπαζιας ο γελαμε ολοι μονο που τον βλεπουμε.τα πραγματα ειναι διαφορετικα τωρα.ολοι μοιαζουν για 40αριδες αποτυχημενοι λουζερς με ολοι την σημασια της λεξεως.αρκετοι εχουν φατσα γκει,αλλοι ειναι πρεζακιδες.δεν ειμαι βιαιος ανθρωπος αλλα την εκδικηση μου θα την παρω.το παραξενο ειναι πως δεν καταφερε ποτε κανεις να μου κανει κατι παρα μονο χλευασμοι.μπορω να δωσω και ονοματα δικα τους και το δικο μου και αν με διαβαζουν ας επικοινωνησουν απο δω να τους σκισω στα 2 απο κοντα.εχω συναντησει κανα 2-3 απο δαυτους στο δρομο και τους βριζω και το μονο που κανουν ειναι να με κοιταζουν περιεργα και να φευγουν φυσικα γιατι τωρα θα πεσει κορεατικη κλωτσια και δεν τους περνει με τιποτα.δεν εχω ξεχασει τιποτα και θα την παρω την εκδικηση μου.ακομα και σε δασκαλους που δεν εβλεπαν τιποτα και καλα και ειδικα στον δασκαλο ονοματι ΛΙΑΝΟ θα τον κανω κομματια που τολμισε να σηκωσει χερι μονο σε μενα επειδη ημουν φτωχοπαιδο.ρατσισμος σε ολο του το μεγαλειο.πηγαινα στο πετρινο στο αιγαλεω δημοτικο και 8ο γυμνασιο και 1ο λυκειο.οποιος λοιπον ειναι απο κει ας μου μιλησει ειτε φιλος ειτε εχθρος.τωρα ολοι θελουν να μιλανε μαζι μου και να με κανουν παρεα και κολλητο φιλο γιατι δεν μασαω σε τιποτα ειτε γκομενες ειτε δουλεια ειτε παρεα.

ΥΓ.δεν δεχομαι συμβουλες παρατηρησεις οποτε μην μου στειλει κανεις.

 

[alkis21]

Μάλιστα... από αυτά που γράφεις μια φράση μου έρχεται στο μυαλό, δεν είναι ούτε συμβουλή ούτε παρατήρηση: καλά σου κάνανε.

 

[RIO]

Χμμμ.... Κάποιες φορές, όταν θυμάμαι κάποια παρόμοια πράγματα, απο το σχολείο ψιλοστενοχωριέμαι, αλλά δεν μπορώ να πω οτι θέλω εκδίκηση. Απλά όταν δω κάποιον τέτοιον γνωστό, μάλλον θα προσπαθήσω να τον αποφύγω.Άλλωστε και τι να πεις, αν δεν είχες καλές σχέσεις...

 

[don dokken]

μαζεψτε τους Σεχιδηδες απ το φορουμ..τσ τσ τσ..

 

[RIO]

Mα γιατί σβήστηκε το μύνημα μου; δεν είπα κάτι κακό.

 

[brees21]

Θυμαμαι ημουν 1 Λυκειου, geek στην εμφανιση, κ ενας bully καθοταν μπροστα μου κ μου χε κανει τη ζωη κολαση, εκτος απο σφαλιαριδια που εδιναν κ επαιρναν σε καθε ωρα κ διαλλειμα , μου κανε κ ψυχολογικο πολεμο. Τι απειλες οτι θα με σκοτωσει, τι αγρια κοιταγματα οπου βρισκοταν κ οπου στεκοταν. Ημουν γενικα το παιχνιδακι του . Καθε μερα οι καθηγητες μας πεταγαν εξω απο μια φορα τη μερα τουλαχιστον , αλλα θεση δε μας αλλαζαν , χαχα. Μπορει να ημουν πιο αδυνατος αλλα δε τις ετρωγα, με οση λιγη δυναμη ειχα εριχνα κ εγω σφαλιαριδια. Μια μερα ομως σκαρφιστικα κατι σατανικο. Ειχα εναν πολυ καλο φιλο ο οποιος ηταν πολυ μυωδης , αλλα αυτο που λενε αγαθος γιγαντας. Δεν πειραζε ουτε κουνουπι. Επι ποση ωρα τον τουρμπωνα να τον βουτηξουμε, ωσπου στο τελος τον βουταει ο φιλος μου τον ριχνει κατω με κεφαλοκλειδωμα κ εγω οπως ηταν σωριασμενος ο αλλος, να τον κλωτσαω οπου βρω, με marteens που ειχαν σιδερο μπροστα, ξαφνου μας βλεπουν καθηγητες κ ενας απ αυτους με τραβαει πισω ( σα να λεμε το χερι του θεου) γιατι ημουν ετοιμος να τον κλωτσησω στο προσωπο ... Το αποτελεσμα? Το παιδι αυτο στο νοσοκομειο , εγω με αποβολη απο το σχολειο ( η οποια δεν ισχυσε με απουσιες, απλα επειδη ηταν ιδιωτικο , δε με δεχτηκαν την επομενη χρονια, την οποια ετσι κ αλλιως ειχα αποφασισει να φυγω). Ομως η ηδονη που ενιωσα οταν τον κλωτσαγα κ τον χτυπαγα ηταν πιο μεγαλη ακομα κ απο sex. Εκτοτε δεν εχω χτυπησει ανθρωπο στη ζωη μου κ ουτε προκειται . Αλλα εαν γυρναγα το χρονο πισω, παλι θα τον χτυπουσα με οση δυναμη ειχα.

 

[Domenica]

Λοιπόν η ζωή έχει πολλά παράξενα και πολλά μπορούν να γινουν. Από τους συμμαθητές μου έχω δει την χοντρή με τα γυαλιά να εξελίσσεται σε θεά, το σπασικλάκι να γίνεται συμπαθέστατος οικογενειάρχης, την τότε θεά σήμερα παχουλή νοικοκυρα και κουρασμένη εργαζόμενη,τον loser που τέλειωσε το σχολείο στα 20 να πηγαινει σε σχολή μαγειρικής με μεταπτυχιακά στη Γαλλία ως σεφ. Γενικώς οι πιο πολλοί μάλλον έγιναν καλύτεροι και πιο συμπαθητικοι. Ο νταης βέβαια δεν αλλάζει. Μπορειτε να ειστε βέβαιοι πως αν σπουδάσει ιατρική δεν θα φυγει με ῾᾽τους γιατρους χωρις σύνορα῾᾽ αλλά θα παίρνει φακελάκια αφού σε βάλει να πουλήσεις το οικοπεδάκι στο χωριό, αν σπουδάσει μηχανικός δεν θα ανοιγει πηγάδια για φυλές στην έρημο αλλά θα αναλαμβάνει δημόσια έργα με μίζες και αν δεν παίρνει τα γράμματα θα πουλάει προστασία σε μαγαζιά ή κάτι αντίστοιχο. Ο νταής του σχολείου μου σήμερα δουλευει ως μεγαλοστέλεχος για πολυεθνικές με χειριστη (ηθική) φημη, στο εξωτερικό. Ο νταής πάει πακέτο με την ψηλομύτα που πιστευει πως ο κόσμος της ανήκει λόγω καταγωγής. (συνήθως δεν ήταν ωραία αλλά επειδή σνομπαρε τους πάντες όλοι την ήθελαν).

 

[Rakeesh]

Κατα τα αλλα μας λενε "μη βαζετε ταμπελες"

Βρε ποσο μαθηματικα δουλευουν και ταιριαζουν ολα στη ζωη... οι νταηδες, οι ψηλομητες, και ο ρολος του καθενος

 

[status]

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Θωμά από το νηπιαγωγείο που έμαθα πάνω του πως να συμπεριφέρομαι όταν πάνε να μου πάρουν τον αέρα.

Επίσης,

0

συγγνώμη για τις κλοτσιές αλλά in retrospect σου άξιζαν τελικά.:Ρ

 

[Maddog]

Ο νταής του σχολείου μου σήμερα δουλευει ως μεγαλοστέλεχος για πολυεθνικές με χειριστη (ηθική) φημη, στο εξωτερικό. Ο νταής πάει πακέτο με την ψηλομύτα που πιστευει πως ο κόσμος της ανήκει λόγω καταγωγής. (συνήθως δεν ήταν ωραία αλλά επειδή σνομπαρε τους πάντες όλοι την ήθελαν). Οι ψηλομύτες της τάξης μου αποκατάσταθηκαν με νταήδες σαν τους παραπάνω και αντίστοιχες δουλειές οι ίδιες.

Αν το δεις από την οπτική γωνία του "νταή", μια χαρά τα έχει καταφέρει. Άρα δεν νομίζω ότι τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η άποψη των υπολοίπων για το ποιόν του.

Τουλάχιστον διαβάζω και μια ιστορία στην οποία ο νταής δεν είχε προφανές κακό τέλος. Έτσι για ποικιλία ρε παιδί μου...γιατί το thread κάποιες στιγμές μου θύμιζε Αμερικάνικη οικογενειακή ταινία, όπου πάντα στο τέλος επέρχεται η δικαίωση, οι κακοί τιμωρούνται φριχτά για τις πράξεις τους και η ισορροπία του σύμπαντος επιστρέφει.

Προς Θεού, επειδή σίγουρα κάποιοι θα πέσουν να με φάνε, δεν τους υποστηρίζω με τίποτα. Αλλά το σχολείο ήταν πάντα μικρογραφία της κοινωνίας, με τα καλά της και τα κακά της και ανισότητες και διακρίσεις υπάρχουν παντού και πάντα. Απλά μαθαίνεις να επιβιώνεις και με αυτές...

 

[Shakti]

Βασικά δεν έχω να συμπληρώσω κάτι παραπάνω, αυτά που λέτε για τους ανθρώπους είναι εξαιρετικά βάσιμα. Θεωρώ πως τα παιδιά μπορούν να γίνουν πιο μοχθηρά και απο τους μεγάλους, γιατί ξαναγυρνάμε σε αυτό που λέγαμε και στο θέμα με τις φοβίες που είχαμε σαν παιδιά, και πόσο βαθιά καταγεγραμμένες είναι στο υποσυνείδητο μας. Οτι τα παιδιά ακριβώς επειδή δεν έχουν τον "καθωσπρεπισμό" και τις αναστολές των ενηλίκων, βγάζουν πιο καθαρές ανθρώπινες αντιδράσεις. Για καλό και για κακό. Και δεν δέχομαι το ακαταλόγιστο, έχω δει αρκετά παραδείγματα για να ξέρω πως τα παιδιά ξέρουν πάρα πολύ τι κάνουν. Και κάποια απο αυτά με έχουν σοκάρει σε μεγάλο βαθμό...

Και εκεί βλέπουμε πραγματικά τι είμαστε εκ φύσεως εμείς οι άνθρωποι.

Εγώ ήμουν το ασχημόπαπο που εξελίχθηκε. Ήμουν μέχρι και το γυμνασιο μια στρουμπουλούλα, άχαρη κοπέλα με φουντωτά μαλλιά, που άκουγα εκατομμύρια παρατσούκλια απο τα αγόρια, αν και δεν ήμουν αντικοινωνική. Είχα φιλίες. Ήμουν αγοροκόριτσο και έπαιζα πολύ συχνά ξύλο με τα αγοράκια.

Απο το Λύκειο και μετά η μεταμόρφωση μου ήταν γρήγορη και εκπληκτική, σε βαθμό που και εγώ όταν το σκέφτομαι απορώ. Άλλαξε το σώμα μου, ψήλωσα απότομα, έχασα κιλά, καθάρισε το πρόσωπο μου, έμαθα να φτιάχνω τα μαλλιά μου που μέχρι και σήμερα όλοι με ρωτάνε αν τα έχω κάνει στο κομμωτήριο, βελτίωσα το ντύσιμο μου, άλλαξαν όλα. Και ξαφνικά τα αγοράκια που μέχρι εχθές με κορόιδευαν μου κολλούσαν σαν τσιμπούρια και έγινα η ωραία του σχολείου. Δεν υπερβάλλω και δεν κορδώνομαι, αντιθέτως τα θυμάμαι με λύπη. Γιατί αυτές τις ξαφνικές αλλαγές ήταν κάτι που δεν μπορούσα να διαχειριστώ γιατί μέσα μου ένιωθα ακόμα άχαρη. Επίσης άλλαξε η συμπεριφορά των ανθρώπων γύρω μου. Οι "φίλες" με αντιπάθησαν και τα αγόρια που με έβριζαν ξαφνικά ήθελαν να γίνουν γκόμενοι. Δεν ήξερα πως να το βγάλω πέρα όλο αυτό. Πήρα φόρα και άρχισα να βγαίνω απο το καβούκι μου χωρίς να έχω επεξεργαστεί ακόμα όλες αυτές τις ανακατατάξεις, δεν ήμουν και αρκετά πονηρή για κάτι τέτοιο. Ανακατεύτηκα στα κοινά του σχολείου, βγήκα παμψηφεί πρόεδρος της τάξης μου, και γραμματέας του 15μελους. Χορωδία, σχολικές γιορτές, όλα. Τα έφτιαξα και με το πιο όμορφο αγόρι του σχολείου και η ζωή κυλούσε σαν παραμύθι γιατί θεωρούσα πως πλέον ήμουν αυτό που επιθυμούσα διακαώς. Αποδεκτή. Ποιος δεν θέλει να νιώθει έτσι όταν μέχρι εχθές ήταν αλλιώς;

Μέχρι που μία δυσαρεστημένη κοπελιά με την οποία είχαμε αρπαχτεί για μια βλακεία και ένας δυσαρεστημένος τύπος που είχε φάει χυλόπιτα άρχισαν να διαδίδουν πολύ χοντρά πράγματα για εμένα, οτι έλεγα διάφορα, οτι έκανα διάφορα που ποτέ βέβαια δεν συνέβησαν. Το θέμα είναι όπως πως αρκετοί τα πίστεψαν γιατί όπως σκέφτηκα αργότερα τελικά ήθελαν να τα πιστέψουν και έβγαλαν απο μέσα τους όλη την υποβόσκουσα αντιπάθεια ή ζήλια ή όπως θέλετε πείτε το. Ξαφνικά δεν μου μιλούσε το μισό σχολείο και εγώ φυσικά δεν μπορούσα να αποδείξω οτι δεν είμαι ελέφαντας , οτι δεν είπα, οτι δεν έκανα. Και φυσικά καθημερινά βρισίδια και λεκτική βία και απειλές, ειχα βαρεθεί κάθε μέρα να παίζω ξύλο γιατί αλλιώς θα με έτρωγαν. Μιλάμε για μίσος που ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως ξεκίνησε, μια αγελαία συμπεριφορά. Ακούγεται επιπόλαιο αλλά αν δεν ήμουν σκληρό καρύδι και δεν είχα συμπαράσταση απο λίγους καλούς φίλους και την οικογένεια μου, παίζει να είχα κάνει και καμία τρέλα. Έτσι περίπου είχε πάθει μία φίλη μου που κατέληξε να πέσει απο τον 2 όροφο να σκοτωθεί και ευτυχώς την γλύτωσε αλλά με επίπονη και μακρόχρονη αποθεραπεία. Δεν την γλύτωσε όμως ο πιτσιρικάς που αυτοκτόνησε πριν λίγους μήνες γιατί τον κορόιδευαν οι συμμαθητές του.

Στο τέλος αναγκαστικά επενέβησαν οι γονείς μου, εγώ άλλαξα σχολείο, πήγα σε άλλη περιοχή που είχα και φίλους απο εκεί, φίλους που διατηρώ μέχρι και σήμερα. Και κάποιοι απο τους παλιούς μου συμμαθητές είχαν και το θράσος να πουν "τι σου κάναμε και έφυγες".

Με τα παιδιά της περιοχής μου που τώρα έχουν μεγαλώσει δεν έχω καμία επαφή, έλειπα και χρόνια άλλωστε, αλλά εκτός απο μερικούς που μπορεί να δω και να πω ένα γεια αν τους πετύχω, δεν διατήρησα καμία επαφή. Η περιοχή μου δεν είναι και η καλύτερη της Αθήνας, ούτε έχει και τους καλύτερους ανθρώπους. Δεν ξέρω αν θυμούνται ή δεν θυμούνται, αλλά κάποια απο τα άτομα που τα είχα συναντήσει τότε τυχαία, με αντιμετώπισαν με βιασύνη, μεταμέλεια και ντροπή. Υποθέτω κάτι ήταν και αυτό.

Αλλά 2-3 συγκεκριμένα άτομα ευτυχώς ποτέ δεν τα πέτυχα και για το καλό τους να μην τα πετύχω γιατί όπου τα βρω θα τα θάψω και θα ξέρουν γιατι επειδή είμαι σίγουρη όχι μόνο πως θα θυμούνται τι έκαναν αλλά θα είναι και αμετανόητα προκλητικοί γιατί αυτός είναι ο κ#λοχαρακτήρας τους. Και δεν είμαι τίποτα petite.

Είναι κάτι που μέχρι σήμερα δεν το έχω ξεπεράσει ούτε το έχω συγχωρήσει παρά το γεγονός οτι πραγματικά δεν είμαι μνησίκακη. Το συγκεκριμένο όμως με σημάδεψε και με άλλαξε, με δίδαξε πολλά πράγματα. Δεν μασάω ποτέ να πω αυτό που σκέφτομαι, τιμώ την ευγένεια και το ήθος στις συναναστροφές μου γιατί ποτέ δεν θέλω να δω άλλους να νιώθουν έτσι, υπερασπίζομαι ότι αδύναμο, και είμαι παράλληλα απόλυτη σε ότι νιώθω οτι με "απειλεί" εμένα ή κάποιον δικό μου. Υποθέτω μου έκανε και καλά και κακά αυτή η εμπειρία.

 

[Dimitrios]

Αν καποιος σου εκανε τον εξυπνο στο σχολειο, αυτο συνεβαινε γιατι εσυ του το επετρεψες. Εχω μια προσωπικη θεωρεια που λεει οτι μονο για το 20% κακων που μας συμβαινουν δεν ειμαστε υπευθυνοι εμεις.

Φίλε joe πραγματικά συμφωνώ με όσα έχεις γράψει περι του θέματος και τα βρίσκω καθ΄όλα σωστά! Μόνο επέτρεψέ μου να διαφωνήσω και να θεωρήσω το την απο πάνω φράση σου, λάθος!
Για να πείς πως ευθύνεσαι εσύ για το λάθος σου, προαπαιτεί αυτό ας πούμε κάποια "συναίσθηση" και ωριμότητα. Δεν εννοώ βέβαια πως στο σχολείο δεν έχεις συναίσθηση των πράξεών σου, αλλά δεν παύει να είσαι στην ουσία ένα μικρό παιδί, όπου σε αυτή την ηλικία ελάχιστοι πραγματικά έχουν τη δύναμη χαρακτήρα να ξεχωρίζουν και να κάνουν αυτό που πραγματικά θέλουν.

Έτσι λοιπόν ακούγαμε συχνά πυκνά "πρόσεχε μη σε παρασύρει αυτός ο αλήτης" (ρετρό έκφραση :Ρ ). Οι φόβοι που διακατέχουν τους έφηβους, όσο αφορά τη σωματική/ψυχική βία, τον χλευασμό, την εικόνα που σχηματίζουν απέναντι σε κορίτσια και αυτά σε συνδυασμό με τον έμφυτο (έμφυτο=το έχω χωρίς να μου δώθηκε η δυνατότητα να κάνω κάτι γι΄αυτό/κάτι που δεν επέλεξα να έχω) αδύναμο χαρακτήρα, τα πράγματα λίγο πολύ είναι ρευστά. Είσαι έρμαιο των άλλων δυνατότερων χαρακτήρων (στην συγκεκριμένη περίπτωση νταήδων ή μουρών όπως πολύ εύστοχα έχεις αναφέρει).

Ακόμα θέλω να κάνω και μια διαφορετική προσέγγιση στο θέμα των νταήδων, εστιάζοντας σε μια εκ των αιτιών δραστηριότητάς τους, η οποία δεν ήταν κάτι άλλο απο τα κορίτσια του σχολείου. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως τουλάχιστον οι μισές ενέργειες των νταήδων είτε αυτό καλείται σωματική βία, είτε ψυχική, είτε γενικά άκρατος χλευασμός, πήγαζε απο την επιθυμία τους να γίνουν αρεστοί στα κορίτσια.

Φυσικά οι ίδιες τις περισσότερες φορές τηρούσαν απαθέστατη-η και αρκετές φορές χλευαστική-στάση προς το θύμα. Αυτό ήταν κάτι που μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί πόσο πόναγε έναν έφηβο. Δεν θέλω να φανώ υπερβολικός, αλλά ένα μεγάλο μέρος των κόμπλεξ που κουβαλάνε σήμερα κάποιοι άνθρωποι όπου ως έφηβοι ήταν τα "σπασικλάκια" του σχολείου, οφείλονταν σε μεγάλο ποσοστό και απο την αδιαφορία του άλλου φύλου.

Να πώ βέβαια επιγραμματικά και τις δικές μου εμπειρίες με τους νταήδες. Γνώρισα δυστυχώς και εγώ αρκετούς οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό μου έκαναν τη ζωή δύσκολη. Δεν είχα θέμα με σωματική βία, αφού φύση χαρακτήρας απεχθανόμουν τους τσακωμούς και τα κλωτσομπουνίδια. Λόγω όμως αυτού του ήπιου τόνου, μάλλον μερικοί έβρισκαν προσοδοφόρο έδαφος, να κάνουν την πλάκα τους.

Επίσης επεδίωκα σκόπιμα να κάνω παρέα με τα θύματα του σχολείου, διότι δεν άντεχα να βλέπω παιδιά να χλευάζονται λόγω άσχημων χαρακτηριστικών του σώματός τους, λόγω του ότι τους άρεσε να παίζουν video games, λόγω του ότι ήταν τα δολώματα με τα οποία θα προσεγγίσουν τα κορίτσια (ειδικά το τελευταίο με τρέλενε πραγματικά). Έτσι λοιπόν θυμάμαι να μου λέει ένας "καλά ρε κάνεις με φλώρους παρέα που γελάει μαζί τους όλο το σχολείο; " Σημειωτέον πως δεν είχα την εμφάνιση του nerd.

Δεν μπορώ να ξεχάσω τις προάλλες, σε μια είδηση που διάβασα, το τραγικό τέλος ενός έφηβου εξ αιτίας των νταήδων και των μουρών του σχολείου. Δεν αναφέρω το περιστατικό, διότι δεν βρίσκω λινκ να ποστάρω την είδηση. Με στεναχώρησε τόσο πολύ το γεγονός αυτό και μου θύμησε τα δικά μου τα "πέτρινα" σχολικά μου χρόνια.

Πραγματικά οι λεγόμενοι "εκπαιδευτικοί" πόσο ευθύνη μπορούν να φέρουν σε τέτοια θέματα που ταλανίζουν νέους κάθε εποχής;

 

[Shakti]

Για καλό και για κακό. Και δεν δέχομαι το ακαταλόγιστο, έχω δει αρκετά παραδείγματα για να ξέρω πως τα παιδιά ξέρουν πάρα πολύ τι κάνουν. Και κάποια απο αυτά με έχουν σοκάρει σε μεγάλο βαθμό...
[...]

Ακούγεται επιπόλαιο αλλά αν δεν ήμουν σκληρό καρύδι και δεν είχα συμπαράσταση απο λίγους καλούς φίλους και την οικογένεια μου, παίζει να είχα κάνει και καμία τρέλα. Έτσι περίπου είχε πάθει μία φίλη μου που κατέληξε να πέσει απο τον 2 όροφο να σκοτωθεί και ευτυχώς την γλύτωσε αλλά με επίπονη και μακρόχρονη αποθεραπεία. Δεν την γλύτωσε όμως ο πιτσιρικάς που αυτοκτόνησε πριν λίγους μήνες γιατί τον κορόιδευαν οι συμμαθητές του.

Δεν μπορώ να ξεχάσω τις προάλλες, σε μια είδηση που διάβασα, το τραγικό τέλος ενός έφηβου εξ αιτίας των νταήδων και των μουρών του σχολείου. Δεν αναφέρω το περιστατικό, διότι δεν βρίσκω λινκ να ποστάρω την είδηση. Με στεναχώρησε τόσο πολύ το γεγονός αυτό και μου θύμησε τα δικά μου τα "πέτρινα" σχολικά μου χρόνια.

Πραγματικά οι λεγόμενοι "εκπαιδευτικοί" πόσο ευθύνη μπορούν να φέρουν σε τέτοια θέματα που ταλανίζουν νέους κάθε εποχής;

Την ίδια ώρα τα γράφαμε, το ένα τραγικότατο πραγματικά περιστατικό είναι αυτό που έχω σε υπερσύνδεσμο μαζί με την μαρτυρία μου, και τα άλλα τρία είναι τα παρακάτω:

Ο λόγος που είχε αυτοκτονήσει ο άλλος μαθητής απο το Ν. Ηράκλειο τις προάλλες και η αύξηση των αυτοκτονιών

ΗΠΑ: Γκέι 18χρονος αυτοκτόνησε ύστερα από κακόγουστη φάρσα


Σοκ!13χρονο αγόρι αυτοκτόνησε γιατί του έλεγαν πως είναι gay!!!!

 

[status]

Την ίδια ώρα τα γράφαμε, το ένα τραγικότατο πραγματικά περιστατικό είναι αυτό που έχω σε υπερσύνδεσμο μαζί με την μαρτυρία μου, και τα άλλα τρία είναι τα παρακάτω:
Ο λόγος που είχε αυτοκτονήσει ο άλλος μαθητής απο το Ν. Ηράκλειο τις προάλλες και η αύξηση των αυτοκτονιών

ΗΠΑ: Γκέι 18χρονος αυτοκτόνησε ύστερα από κακόγουστη φάρσα


Σοκ!13χρονο αγόρι αυτοκτόνησε γιατί του έλεγαν πως είναι gay!!!!

Αν και θα βγούμε λίγο εκτός θέματος, αυτό είναι θέμα ανατροφής και προσοχής από τους γονείς, κ από ότι διάβασες οι περισσότεροι είχαμε στριμόκωλες καταστάσεις αλλά η διέξοδος δεν ήταν το μπαλκόνι.

Τέτοιες φάσεις στρώνουν χαρακτήρες, αν είναι δυνατόν δηλαδή.

Τώρα να μου πεις οι περισσότεροι πέφτουν θύματα bullying στο σχολείο άρα η αυτοκτονία ενός παιδιού από bullying είναι είδηση σε αντίθεση με το κοινό γεγονός.

 

[Shakti]

Τώρα να μου πεις οι περισσότεροι πέφτουν θύματα bullying στο σχολείο άρα η αυτοκτονία ενός παιδιού από bullying είναι είδηση σε αντίθεση με το κοινό γεγονός.

Ακριβώς...

Status, αν δεν το έχεις περάσει σε αυτό τον ακραίο βαθμό δεν μπορείς να το καταλάβεις.

Άλλοι -καλή ώρα- αντέχουν, μπαίνουν στο νόημα και στρώνουν χαρακτήρα. (Αν και το στρώνουν πάλι εξαρτάται απο το τι ερμηνεία δίνουμε στην λέξη και πως διαφέρει απο άτομο σε άτομο).

Άλλοι δεν αντέχουν και σαλτάρουν. Για τον παιδικό και νεανικό μας μικρόκοσμο, αυτά τα γεγονότα είναι το παν σε εκείνη την περίοδο. Και σημειώνω πως επειδή "συμβαίνει" δεν σημαίνει πως είναι και ανεκτό, η ανθρώπινη φύση έχει ελαττώματα και πρέπει να τα φτιάξουμε. Δεν μπορούμε να βλέπουμε παιδικές ψυχές να εξασκούν ψυχολογική βία, σωματική βία, διαπόμπευση, μείωση και ρατσισμό. Αυτό το πράγμα πρέπει να καταπολεμηθεί και να χτυπηθεί στην ρίζα αν χρειαστεί ακόμα και με κατήχηση πρωτίστως στους γονείς και γιατί όχι και ποινικές συνέπειες. Γι αυτά τα παιδιά που αυτοκτόνησαν επειδή τα έσπρωξαν στην τρέλα ποιος θα τιμωρηθεί; Κανείς. Γιατί έτσι "συμβαίνει" και έτσι "γίνεται". Θα τιμωρούμε τώρα οικογένειες και παιδιά και εκπαιδευτικούς που δεν επεμβαινουν; Ναι γιατί όχι; Ήξεραν πάρα πολύ καλά τι έκαναν όλοι τους εκείνη την ώρα. Πρεπει να σταματήσει αυτό, είναι σκληρό και δεν μας τιμάει.

 

[Dimitrios]

@ Shakti

Είναι η περίπτωση στο Ν. Ηράκλειο!

 

[Shakti]

@ Shakti
Είναι η περίπτωση στο Ν. Ηράκλειο!

Ναι, αυτή είναι.

Και πόσα τέτοια γίνονται...

 

[caprice]

Στην παρούσα φάση δεν θα μιλήσω για μένα και πόσο "λυτρωμένη" ένιωσα όταν τελείωσα το σχολείο παρόλο που δεν ταλαιπωρήθηκα χοντρά.

Θα ήθελα όμως να μιλήσω για τον 5χρονο γιο μου και τους συμμαθητές του. Πιο συγκεκριμένα για τους γονείς των συμμαθητών του που συναντάμε στις συγκεντρώσεις στο προνήπιο. Η πλειοψηφία αυτών είναι ανταγωνιστικοί, επηρμένοι, κοινωνικά αδέξιοι, ξερόλες και ωχαδερφιστές. Έξαλλη είμαι, το ξέρω ότι φαίνεται. Αλλά έλεος πια.

Τα παιδιά τους θα βγουν καλύτερα; Θα μάθουν να παίζουν με ευγενή άμιλλα; Θα είναι προσηνή και θα ξέρουν να φέρονται ; 'Η μήπως θα είναι φιλότιμα; Τίποτα από όλα αυτά. Λες και εγώ μεγαλώνω παιδί από άλλο πλανήτε επειδή δεν χτυπάει παρά μόνο όταν χρειαστεί να αμυνθεί, δεν παίρνει τα πράγματα των άλλων, δεν λέει μα!!!!! γιατί του έχω πει ότι το "μπούρδας" είναι αστεία λέξη και κάνει την ίδια ακριβώς δουλειά; Δεν ξέρω τι θα βγει στο τέλος αλλά τουλάχιστον το παλεύουμε. Κάθε παιδί κουβαλάει την παιδεία του σπιτιού του στο σχολείο. Δεν ήταν πάντα έτσι; Νομίζω ότι έτσι ήταν. (Εξυπακούεται ότι συντελούν και άλλοι παράγοντες ... για οικονομία χώρου και χρόνου δεν θα επεκταθώ).

Τουλάχιστον θα προστατέψουμε όσο μπορούμε τα δικά μας παιδιά από το να υιοθετήσουν ή να δεχθούν τέτοιου είδους συμπεριφορές.

Θεωρώ ότι οι περισσότεροι από εμάς, στο διάβα της ζωής, το ότι δεν πήγαμε με τους πολλούς, με το ρεύμα, με το "κοπάδι" τελικά δεν μας βγήκε και σε κακό από όσα διάβασα. Αλλά τότε που δεινοπαθούσαμε, που να τα σκεφθούμε αυτά...

Ως πρώτες σκέψεις αυτά. Σας ευχαριστώ.