stratos84 είπε:
Τι μου θύμισες! Ακριβώς έτσι την είχα πατήσει 4η δημοτικού. Μας είχαν δώσει στην πόρτα του σχολείου ένα τέτοιο χαρτάκι με τηλέφωνο επάνω και 2-3 γελοίες ερωτήσεις που έταζε "μεγάλο έπαθλο" αν απαντούσες σωστά. Οι γονείς μου την ήξεραν τη φάση γιατί είχα 3 μεγαλύτερα αδέλφια, οπότε είχε συμβεί το ίδιο παλιότερα και σε αυτά, παρόλα αυτά μου είχαν κάνει το χατήρι και με άφησαν να πάρω και να απαντήσω. Τι χαρά που έκανα γιατί νόμιζα πως "κέρδισα" το έπαθλο... Ο τύπος βέβαια ήρθε για να πουλήσει βιβλία... Φυσικά δεν πήραν οι γονείς μου, και το έπαθλο ήταν ένα βιβλιαράκι με τους μύθους του Αισώπου. Εγώ βέβαια περίμενα κάποιο παιχνίδι για δώρο και απογοητεύτηκα...
Κάτι τέτοιο έπαθα κι εγώ και είχα μία αρκετά άσχημη εμπειρία με αυτούς τους τύπους, που ευτυχώς έληξε καλά και προς συμφέρον μου. Κλασικά μου είπαν ότι θα περάσουν από το σπίτι μου να μου φέρουν τα δώρα, ήμουν αρκετά μικρή και με ξεγέλασαν. Όταν ήρθαν, μόνο δώρα δεν είχαν, αλλά άρχισαν να διαφημίζουν τόμους σχολικών βοηθημάτων. Η μητέρα μου ψήθηκε να πάρει μόνο μία σειρά βοηθημάτων Μαθηματικών, επειδή αυτό ήταν το μάθημα στο οποίο ήμουν πιο αδύναμη. Ρωτώντας για το που είναι τα δώρα που έλεγαν, μου απάντησαν ότι θα τα έφερναν όταν αγοράζαμε τα βιβλία.
Την επόμενη μέρα ήρθαν κι εκτός από βοηθήματα Μαθηματικών είχαν φέρει βοηθήματα για όλα τα μαθήματα, πράγμα που δεν είχαμε συμφωνήσει, συν κάτι τόμους λογοτεχνικών βιβλίων. Οι δικοί μου τους είπαν να τα πάρουν πίσω και αυτοί αράδιασαν κάτι δικαιολογίες του γιατί δεν μπορούσαν εκείνη τη στιγμή κι ότι θα τα έπαιρναν την επόμενη. Συμφωνήσαμε να μην πληρώσουμε τους τόμους Μαθηματικών, εως να πάρουν τα άχρηστα που έφεραν. Μαντέψτε όμως, δεν ήρθαν ούτε την επόμενη, ούτε ποτέ ξανά. Προσπαθούσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους, αλλά δεν τους βρήκαμε ποτέ. Μας είχαν μείνει κι όλα τα βιβλία, αλλά και το χαρτί που έλεγε πόσα έπρεπε να πληρώσουμε.
Ώσπου μία μέρα, μας έρχεται ένα ωραίο χαρτάκι που ζητούσε να παραστούμε στα δικαστήρια για το απλήρωτο ποσό (είχαν βάλει το συνολικό ποσό, για όλα τα βιβλία που μας άφησαν.) Οι δικοί μου αποφάσισαν να κάνουν το κοροϊδο αρχικά, για να δουν τι θα γίνει. Αυτό ήταν, μετά δεν ήρθε τίποτα άλλο, ούτε ξανακούσαμε για αυτούς τους πλασιέ. Πολύ αργότερα μάθαμε ότι η εταιρεία αυτή καταδικάστηκε κι έκλεισε, λόγω πολλών απατεωνιών. Τα βιβλία πάντως μου έμειναν!
Μετά από αυτό, την επόμενη φορά που ξαναπέρασαν πλασιέ από το σπίτι, ο πατέρας μου τους έριξε ένα τέτοιο άγριο βλέμμα στην πόρτα, που το έβαλαν στα πόδια ζητώντας συγνώμη
εξακολουθούν να τα πασάρουν σε στρατόπεδα και στρατιωτικές σχολές!
