Σώτος Σώτος
RetroMaNiaC
- Joined
- 19 Απρ 2012
- Μηνύματα
- 715
- Αντιδράσεις
- 261
Πλατεία Βάρνας στα 80’s…
Από τα 8 μου χρόνια έως τα 12, στα μέσα των 80’s, όταν ζούσα στις Συκιές της Θεσσαλονίκης, τα περισσότερα απογεύματα, ιδίως το καλοκαίρι, τα πέρναγα στην Πλατεία Βάρνας, μια μικροσκοπική πλατειούλα επί της οδού Νικολάου Παρασκευά.
Τι να πρωτοθυμηθώ… τα ατελείωτα παιχνίδια με τα μεγαλύτερα ξαδέλφια μου και τα παιδιά της γειτονιάς, μπάλα, ποδήλατα, τρέξιμο, ξόδεμα του χαρτζιλικιού στο ψιλικατζίδικο της πλατείας με χαρτάκια, γαριδάκια, παγωτά, τσίχλες, σποράκια, Μίκυ Μάους, Μπλεκ… Ο παράδεισος του παιδιού…
Οι μανάδες όταν σουρούπωνε να καλούν με άλλοτε μελωδική και άλλοτε (συνήθως) στριγγιά… φωνή τους κανακάρηδές τους να γυρίσουν σπίτι…
Θυμάμαι τους αγώνες δρόμου γύρω από την πλατεία (10 ή 20 γύροι) που έκαναν τα μεγαλύτερα αγόρια του Γυμνασίου, τα μικρά κόκκινα “ντοματάκια” που είχαν οι αγκαθωτοί θάμνοι της πλατείας τα οποία πετάγαμε ο ένας στον άλλον, το ζαχαροπλαστείο του συμμαθητή μου του Θανάση απέναντι που παίρναμε μουσταλευριά και κουλουράκια…
Θυμάμαι το νηπιαγωγείο που είχε ακριβώς δίπλα από την πλατεία και πήγαινε η μικρή μου ανηψούλα, τα μαγαζιά όταν κατηφόριζες τον κεντρικό δρόμο, το μπακάλικο, το καθαριστήριο, το σουβλατζίδικο, το βιβλιοπωλείο-παράδεισος με τα ποθητά του Playmobil… μέχρι ο δρόμος να σε βγάλει στον “Μαύρο Γάτο”, την θρυλική ταβέρνα-σημείο αναφοράς όλης της περιοχής Συκεών - Νεάπολης…
Έχω 20 χρόνια να επισκεφτώ την αγαπημένη μου πλατεία, η ζωή με έβγαλε μακριά από την όμορφη Θεσσαλονίκη, αλλά μαντεύω ότι σήμερα η εικόνα της μάλλον θα απέχει πολύ από την τότε μαγική εποχή των παιδικών μου χρόνων…
Λοιπόν ρετρονοσταλγοί… μήπως κάποιοι ζήσατε κοντά ή γνωρίζετε αυτήν την μικρή πλατεία; Ας δούμε και τις δικές σας αναμνήσεις!!!
Από τα 8 μου χρόνια έως τα 12, στα μέσα των 80’s, όταν ζούσα στις Συκιές της Θεσσαλονίκης, τα περισσότερα απογεύματα, ιδίως το καλοκαίρι, τα πέρναγα στην Πλατεία Βάρνας, μια μικροσκοπική πλατειούλα επί της οδού Νικολάου Παρασκευά.
Τι να πρωτοθυμηθώ… τα ατελείωτα παιχνίδια με τα μεγαλύτερα ξαδέλφια μου και τα παιδιά της γειτονιάς, μπάλα, ποδήλατα, τρέξιμο, ξόδεμα του χαρτζιλικιού στο ψιλικατζίδικο της πλατείας με χαρτάκια, γαριδάκια, παγωτά, τσίχλες, σποράκια, Μίκυ Μάους, Μπλεκ… Ο παράδεισος του παιδιού…
Οι μανάδες όταν σουρούπωνε να καλούν με άλλοτε μελωδική και άλλοτε (συνήθως) στριγγιά… φωνή τους κανακάρηδές τους να γυρίσουν σπίτι…
Θυμάμαι τους αγώνες δρόμου γύρω από την πλατεία (10 ή 20 γύροι) που έκαναν τα μεγαλύτερα αγόρια του Γυμνασίου, τα μικρά κόκκινα “ντοματάκια” που είχαν οι αγκαθωτοί θάμνοι της πλατείας τα οποία πετάγαμε ο ένας στον άλλον, το ζαχαροπλαστείο του συμμαθητή μου του Θανάση απέναντι που παίρναμε μουσταλευριά και κουλουράκια…
Θυμάμαι το νηπιαγωγείο που είχε ακριβώς δίπλα από την πλατεία και πήγαινε η μικρή μου ανηψούλα, τα μαγαζιά όταν κατηφόριζες τον κεντρικό δρόμο, το μπακάλικο, το καθαριστήριο, το σουβλατζίδικο, το βιβλιοπωλείο-παράδεισος με τα ποθητά του Playmobil… μέχρι ο δρόμος να σε βγάλει στον “Μαύρο Γάτο”, την θρυλική ταβέρνα-σημείο αναφοράς όλης της περιοχής Συκεών - Νεάπολης…
Έχω 20 χρόνια να επισκεφτώ την αγαπημένη μου πλατεία, η ζωή με έβγαλε μακριά από την όμορφη Θεσσαλονίκη, αλλά μαντεύω ότι σήμερα η εικόνα της μάλλον θα απέχει πολύ από την τότε μαγική εποχή των παιδικών μου χρόνων…
Λοιπόν ρετρονοσταλγοί… μήπως κάποιοι ζήσατε κοντά ή γνωρίζετε αυτήν την μικρή πλατεία; Ας δούμε και τις δικές σας αναμνήσεις!!!