Αχ! Δεν κρατιέμαι να μην τοποθετηθώ για μερικές σειρές που αναφέρετε
1. "Η τελευταία παράσταση". Συμφωνώ απολύτως με
el greco. Από τη στιγμή που στη θέση της Καλογήρου υποκλίθηκε η Καραμπέτη, η σειρά έχασε και την αξία της και τη μαγεία της.
2. "Έχω ένα μυστικό". Μου άρεσε

. Ω ναι! Το βρήκα φρέσκο και δροσερό. Απλοϊκό αλλά δροσερό. Ίσως γιατί περίμενα μεγάλη μπαλαφάρα.
3. "Εύθυμη και χήρα". Περίμενω πατάτα, βγήκε πατάτα. Συνεπώς δεν ήταν από τις σειρές που με απογοήτευσαν.
4. "Γιούγκερμαν" (ο του Μαρκουλάκη

). Μοιρασμένα πράγματα ... Έμπαζε από πολλές μεριές αλλά είχε και δυνατά σημεία. Η φροντισμένη παραγωγή, η ερμηνεία της Ξυλά, το τραγούδι των τίτλων, ακόμα και ο ίδιος ο Μαρκουλάκης σε μερικά σημεία. Ωστόσο πάει στον κάδο ανακύκλωσης απλά και μόνο για έναν λόγο: αυτό το ωραίο παιδί που έπαιζε τον Καραμάνο :xm: . Μα τόσο άσχετος Καραμάνος! Μα τόσο άσχετος Καραμάνος ...
5. "Ματωμένα χώματα". Κάτι μέσα μου το έλεγε ότι δεν θα ήταν καλό ή τουλάχιστον πολύ καλό. Ίσως η έμφυτη δυσπιστία μου στις παραγωγές που διαφημίζονται έναν χρόνο πριν ... Συνεπώς ούτε από εδώ απογοήτευση. Άσε που ο Καραμίχος ήταν αξιοπρεπέστατος όπως πάντα.
6. "Η λίμνη των στεναγμών". Αχ! Την βλέπω την ντομάτα να έρχεται! Το βρήκα ... διασκεδαστικό #) #) #) Νομίζω ότι δεν ήταν και τόσο χάλια για καθημερινή σειρά. Τα ιστορικά στοιχεία νομίζω αρκετά ακριβή, κοστούμια και σκηνικά πλούσια. Συγγνώμη αλλά έχοντας τιμήσει και με το παραπάνω την κάθε μεξικάνικη τελενοβέλα εποχής, θα το θεωρούσα τρελή σκληρότητα από μέρους μου να τα βάλω ξαφνικά με τη γενεάδα του Χαλκιά

. Άσε που έπαιζε και ο πολύ αγαπημένος Μπάμπης Χατζηδάκης.
Και φτάνω (επιτέλους

) στις δύο σειρές που προσωπικά με απογοήτευσαν πολύ γιατί τις περίμενα με τόση λαχτάρα
1. "Η Εκτέλεση". Δραγούμης - Δέλτα απετέλεσαν ΤΗΝ ιστορία που συντρόφεψε την εφηβεία μου. Η ανυπομονησία μου να δω τη μεταφορά της στην μικρή οθόνη ήταν τεράστια. Και ... απογοητεύτηκα. Από τις ερμηνείες, τις λεπτομέρειες, τον ρυθμό. Διασώθηκε μόνο ο Θεοδωρακόπουλος και η μουσική του Δημητρίου.
2. "Μια γυναίκα από το παρελθόν". Πάλι το χάσμα ανάμεσα στις προσδοκίες και το αποτέλεσμα. Το αγαπημένο μου βιβλίο του Μαρή μ' ένα γερασμένο καστ (συγγνώμη
john αλλά η Νόρα παραήταν "κουρασμένη" για τον ρόλο), στο οποίο μάλιστα περιλαμβανόταν κι ο Καληώρας (αλήθεια, αυτόν γιατί δεν τον έβαλα στο "ποιους ηθοποιούς δεν αντέχετε να βλέπετε";

). Άσε που σε μια υποδειγματική πλοκή επενέβησαν και της άλλαξαν τον αδόξαστο.