Ποιο ήταν το αγαπημένο σας γλυκό ζαχαροπλαστείου;

[ntsmrtz]

"Πάω στο σπίτι της κυρίας Πάτρας και ντρέπομαι να το συγκρίνω με το δικό μας"

Το ίδιο λέω -πλέον- και εγώ όταν πάω στο σπίτι της μάνας μου (αντί της κας Πάτρας)
Η οποία μάνα μου ήταν όντως κόρη ζαχαροπλάστη και -εκτός από ωραία κοπέλα- ακολούθησε το επάγγελμα του μπαμπά της.
Και έφτιαχναν εξαιρετικούς κουραμπιέδες για τους οποίους η παππούς κάποτε μεταπολεμικά είχε πάρει και βραβείο από την ΔΕΘ!
Περασμένα μεγαλεία... τι θυμήθηκα..??

 

[retrofan]

Μιλάμε η γυναίκα περνούσε με βρεγμένο πανάκι για ξεσκόνισμα ένα-ένα όχι μόνο τα γιγαντιαία φύλλα των φύκων της (αυτό γινόταν και chez elephadas) αλλά και τα πολύ μικρότερα των αναρριχώμενων πόθων.

Ξεσκόνισμα των φύλλων ε; Και δη των πόθων;
ΟΚ! Πάω να σκάψω μια τρύπα κάπου δίπλα στα πατημένα υπολείμματα μπάρας δημητριακών -απομεινάρια του απογευματινού σνακ του γιου μου και διασκορπισμένα σ' όλο το σαλόνι και να χωθώ μέσα

 

[Blue Max]

Πάστα ποντικάκι κλασικά, οι λουκουμάδες και τα σου.

 

[darkhado]

Ξαναήρθε στο προσκήνιο το thread βλέπω. Δεν έχω αλλάξει προτιμήσεις από τότε που έγραψα αλλά θυμήθηκα ότι υπήρχε ένα ακόμη γλυκό στα ζαχαροπλαστεία της πόλης μου το οποίο μου άρεσε και δεν κατάφερα να το βρω ακόμη στην Αθήνα: το καρυδάτο.
Το καρυδάτο έχει σχήμα κουραμπιέ (για τους οποίους το Αγρίνιο φημίζεται και μπορεί κάποιος να βρει όλο το χρόνο στα ζαχαροπλαστεία του), είναι τυλιγμένο σε άχνη όπως ο κουραμπιές και το εσωτερικό του είναι σαν καριόκα (με λίγο κανελογαρύφαλλο). Ενώ οι κουραμπιέδες μου αρέσουν πολύ (τιναγμένοι ωστόσο), όταν στις γιορτές μας έφερναν καρυδάτα, τα προτιμούσα γιατί είχαν πιο μαλακό σώμα, είχαν φανταστικό άρωμα από το κονιάκ ή το ανθόνερο που περιείχαν και δε χρειαζόταν να σκοντάφτω πάνω σε τεράστια κομμάτια αμυγδάλου όπως στους κουραμπιέδες.
Αχ και τώρα που λέω για τα καρυδάτα, metalcandyman δεν στέλνεις μερικά κουτιά καριόκες στην Αθήνα; το βλέπω να αργεί να τελειώσει αυτό το lockdown....

Αυτό του είδους γλυκό μας το έφερνε η συγχωρεμένη η γιαγιά μου απο το σόι του πατέρα μου σε κάθε της επίσκεψη στις γιορτές.(Μυτιληνιά γαρ...)Πάντα κουβάλαγε κι απο ένα κουτί μαζί της.Δε μπορώ να πω οτι ήταν απο τα καλύτερά μου αλλά πάντα έπερνα κι απο ένα.Άλλο ένα που πετάχτηκε μόλις τώρα στο μυαλό μου και ξέχασα να το βάλω στη λίστα μου είναι οι αγαπημένοι μου 'εργολάβοι'.Αν τους αρχίσω δε σταματάω με τίποτα.Μιλάμε για εξάρτηση...

 

[Bajar]

Αυτό του είδους γλυκό μας το έφερνε η συγχωρεμένη η γιαγιά μου απο το σόι του πατέρα μου σε κάθε της επίσκεψη στις γιορτές.(Μυτιληνιά γαρ...)Πάντα κουβάλαγε κι απο ένα κουτί μαζί της.Δε μπορώ να πω οτι ήταν απο τα καλύτερά μου αλλά πάντα έπερνα κι απο ένα.Άλλο ένα που πετάχτηκε μόλις τώρα στο μυαλό μου και ξέχασα να το βάλω στη λίστα μου είναι οι αγαπημένοι μου 'εργολάβοι'.Αν τους αρχίσω δε σταματάω με τίποτα.Μιλάμε για εξάρτηση...

Επειδή δεν είμαι πολύ των γλυκών, οι εργολάβοι είναι σαν τα αμυγδαλωτά; (γιατί άραγε έχουν αυτό το όνομα είναι μία ακόμη απορία)
Πάντως στη Μυτιλήνη έχω φάει φοβερούς λουκουμάδες (δύο για την ακρίβεια αλλά μου έμεινε η καταπληκτική γεύση).

 

[darkhado]

Επειδή δεν είμαι πολύ των γλυκών, οι εργολάβοι είναι σαν τα αμυγδαλωτά; (γιατί άραγε έχουν αυτό το όνομα είναι μία ακόμη απορία)
Πάντως στη Μυτιλήνη έχω φάει φοβερούς λουκουμάδες (δύο για την ακρίβεια αλλά μου έμεινε η καταπληκτική γεύση).

Φαντάσου κάτι σαν σάντουιτς μόνο που τα 'ψωμάκια' του μοιάζουν κι έχουν το μέγεθος με δύο μπισκότα σαβουαγιάρ με μερικά αμύγδαλα στο πάνω μέρος και μέσα τους έχουν επάληψη μαρμελάδας.Δε ξέρω αν η περιγραφή μου σε βοήθησε αλλά οι Μυτηλινιοί φημίζονται πιο πολύ για τα γλυκά του κουταλιού.(βύσσινο,σύκο,κυδώνι κ.τ.λ)Για κάτι ακόμα που φημίζονται είναι για κάτι σαν 'πουράκια' καρύδας τυλιχτά σε διάφανη μεμβράνη, για το μαντολάτο τους, το παστέλι τους και κάτι ακόμα που έμοιαζε με γκοφρέτα που είχε μέσα της μια άσπρη πάστα με αμύγδαλα.Δε θυμάμαι την ονομασία του αλλά θυμάμαι πως μου άρεσε.
Υ.Σ. Μωρέλιμ τα ματέλια σου αραμπαδέλια τσλουν.Μπορεί κάποιος να το μεταφράσει;Εγώ μπορώ.Χε χε χε.

 

[Bajar]

Υ.Σ. Μωρέλιμ τα ματέλια σου αραμπαδέλια τσλουν.Μπορεί κάποιος να το μεταφράσει;Εγώ μπορώ.Χε χε χε.

Μωράκι μου, τα ματάκια σου καρότσια (αραμπάδες) τσουλάνε.

Το άκουσα εκεί. local καμάκι...

 

[darkhado]

Μωράκι μου, τα ματάκια σου καρότσια (αραμπάδες) τσουλάνε.

Το άκουσα εκεί. local καμάκι...

Και τι δε θα δινα να μιλάω τη διάλεκτό τους.Πέρα οτι είναι δύσκολη και αστεία το 90% των ελλήνων δε τη καταλαβαίνει και δύσκολα βγάζει κανείς νόημα.Τέλος πάντων...καληνύχτα.

 

[elephadas]

Ααααχχχχ... στη Λέσβο έφαγα πρώτη και μοναδική φορά στη ζωή μου κουρκουμπίνια. Ξέρω ότι δεν είναι ιθαγενές γλυκό του νησιού αλλά ήταν τόσο ωραία που ευτυχώς τα δοκίμασα στο τέλος της παραμονής μου, περιμένοντας το πλοίο να φύγω. Αλλιώς θα έτρωγα κάμποσες φορές τη μέρα (δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά είμαι πολύ γλυκατζής).

Εργολάβους ήξερα κι εγώ ένα είδος αμυγδαλωτών. Όσο για το όνομα, "εργολαβία" λεγόταν παλιά το φλερτ, αλλά στη λαϊκή διάλεκτο (π.χ. μεταξύ υπηρετριών και στρατιωτών σε κωμωδίες του 1900λίγο). Ίσως να σχετίζεται με αυτό.

 

[Stratulator]

Αυτό του είδους γλυκό μας το έφερνε η συγχωρεμένη η γιαγιά μου απο το σόι του πατέρα μου σε κάθε της επίσκεψη στις γιορτές.(Μυτιληνιά γαρ...)Πάντα κουβάλαγε κι απο ένα κουτί μαζί της.Δε μπορώ να πω οτι ήταν απο τα καλύτερά μου αλλά πάντα έπερνα κι απο ένα.

Αυτό που λέει η Bajar είναι μάλλον παρόμοιο ,αλλά με καρύδι. Αυτά στην Μυτιλήνη είναι τα Αμυγδαλωτά.
Είναι απο τα αγαπημένα μου. Τα συνηθίζουν σε γάμους,όπως και ένα πολύ ωραίο σιροπιαστό τσουρέκι.
Ένα άλλο παραδοσιακό γλυκό που έτρωγα πάντα εκεί,ήταν ένα είδος χαλβά τα "πιταρέλλια".

Και για να πω γενικά που παίρναμε από ζαχαροπλαστείο , "Μπαμπάδες" , τάρτες με φρούτα ,Σοκολατίνες ,
σπάνια Νουγκατίνες και Κώκ.

 

[αριαδνη]

Tι βρήκα!

 

[Bajar]

Tι βρήκα!

Πολύ καλό το εύρημα, Αριάδνη. Μ' αρέσει που βάζει και τους βαθμούς Φαρενάιτ. Νόμιζα ότι οι φούρνοι στην Ελλάδα είχαν μόνο Κελσίου.

 

[marysuz73]

Μπαμπάς aka σαβαρέν

 

[TZELASO]

Τι είναι άραγε το ταψί Νο. 30?

 

[Bajar]

Τι είναι άραγε το ταψί Νο. 30?

Το 30 δηλώνει τη διάμετρο του ταψιού σε εκατοστά.

Μπαμπάς aka σαβαρέν

Τόσα χρόνια δεν έχω καταλάβει τι γλυκό είναι ο μπαμπάς (είπαμε, δεν το 'χω με κάποια γλυκά). Έχει σιρόπι; Έχω ακούσει και για το baba au rum. Είναι το ίδιο;

 

[elephadas]

Έχει σιρόπι; Έχω ακούσει και για το baba au rum. Είναι το ίδιο;

Προσωπικά ο μόνος μπαμπάς που ξέρω είναι αυτός που συνεισφέρει το Y χρωματόσωμα. Το σχετικό γλυκό το θεωρώ ουδέτερο (το μπαμπά) και είναι πάντα μπαμπά ω ρουμ, εκτός αν είναι ρωμαικό στρατόπεδο οπότε είναι Μπαμπαόρουμ. Προσπαθώ να το αρρενοποιήσω για να συμφωνώ με την υπόλοιπη Ελλάδα αλλά δεν μου πάει.

Υπάρχει βέβαια και το μπαμπά γκανούς αλλά υποψιάζομαι ότι εκείν το μπαμπά σχετίζεται περισσότερο με την Αλή Μπαμπά και λιγότερο με τη γαλλική ζαχαροπλαστική.

Φαντάσου ένα κέικ με μαγιά, μεταξύ ψωμακίου και τσουρεκίου (χωρίς μαχλέπι βεβαίως), που από μόνο του είναι πεντανόστιμο αν και όχι πολύ γλυκό. Περίχυσέ το με άπειρο σιροπάκι αρωματισμένο με ρούμι. Πρόσθεσέ του και σαντιγύ (για πιο αμαρτωλό μπορείς να το κόψεις οριζόντια και να ξαναενώσεις τα κομμάτια με περισσότερη σαντιγύ ή κρέμα πατισερί - δεν το έκανα, υπάρχει και όριο στη ντεκαντάνς) . Βαλ' του κι ένα κερασάκι από πάνω, και ετοιμάσου να λιποθυμήσεις από ηδονή. Υπάρχουν φυσικά άπειρες παραλλαγές, αλλά όλες έχουν το βασικό κέικ με μαγιά και το σιρόπι με ρούμι.



Το savarin είναι μεγάλου σχήματος δακτυλιόσχημο κέικ και δεν είναι απαραίτητα au rhum, μπορεί να έχει κι άλλο αρωματικό αλκοόλ στ σιρόπι. Λέω να εφεύρω ένα Savarin au Metaxa εκτός αν με έχει προλάβει άλλος οπότε θα εφεύρω Savarin au ouzo.

 

[laura ingalls]

Μπαμπά γκανους βρε είναι άσχετο, δεν είναι γλυκό. Είναι αραβική μελιτζανοκατάσταση με ταχίνι και πολύ μαϊντανό. Ωραίο και αυτό.

 

[elephadas]

Το ξέρω και με αηδιάζει. Αυτό έγραψα κι εγώ, ότι άλλου είδος μπαμπά είναι του ρούμικο κι άλλο το γκανούς.

 

[Always Somewhere]

Τα αγαπημένο μου γλυκό ζαχαροπλαστείου ήταν το... Σλουρπ... σλουρπ... Ποντικάκι.. και... το Εκμέκ παγωτό σκέτο, με καταϊφι ή καϊμάκι... Σλουρπ.. ωχ... Υποφέρω λέμε..

Μόλις θυμήθηκα και εκείνα τα ζαχαροπλαστεία... Τρίγωνο Πανοράματος... Σλουρπ.... Πω... Πω...

Υποφέρω πολύ... Σλουρπ!

 

[Bajar]

Φαντάσου ένα κέικ με μαγιά, μεταξύ ψωμακίου και τσουρεκίου (χωρίς μαχλέπι βεβαίως), που από μόνο του είναι πεντανόστιμο αν και όχι πολύ γλυκό. Περίχυσέ το με άπειρο σιροπάκι αρωματισμένο με ρούμι. Πρόσθεσέ του και σαντιγύ (για πιο αμαρτωλό μπορείς να το κόψεις οριζόντια και να ξαναενώσεις τα κομμάτια με περισσότερη σαντιγύ ή κρέμα πατισερί - δεν το έκανα, υπάρχει και όριο στη ντεκαντάνς) . Βαλ' του κι ένα κερασάκι από πάνω, και ετοιμάσου να λιποθυμήσεις από ηδονή. Υπάρχουν φυσικά άπειρες παραλλαγές, αλλά όλες έχουν το βασικό κέικ με μαγιά και το σιρόπι με ρούμι.

Θα κρατήσω την πρώτη πρόταση. Αυτό θα φάω. Όλο το υπόλοιπο είναι μια υπερπαραγωγή που αν την ξαναδιαβάσω θα χρειαστώ κανά δυο λίτρα νερό μονοκοπανιά για να συνέλθω από το λίγωμα. Και σας το λέω από τώρα, άμα κάνουμε ποτέ συνάντηση του φόρουμ και φέρει κάποιος μπαμπά, σας χαρίζω και αυτό που μου αναλογεί.
Τίποτα, είπαμε, είμαι τελείως ξενέρωτη γι' αυτό το θρεντ.
To baba ganoush πάντως το τρώω με μεγάλη ευχαρίστηση.

Το love πάντως στο έβαλα για την κατατοπιστικότατη περιγραφή και τη φιλοδοξία να χρησιμοποιήσεις metaxa (ελπίζω 5άστερο τουλάχιστον) στη συνταγή.