Ποιο ήταν το αγαπημένο σας γλυκό ζαχαροπλαστείου;

[tsalk]

Δεν θα πρωτοτυπήσω μιας και το δικό μου αγαπημένο γλυκό ήταν και είναι το προφιντερόλ (όχι δεν με επειρέασε ο Κωσταντίνου στην ταινία Χτυποκάρδια στο θρανίο)

Βέβαια δεν μπορώ να ξεχάσω κάτι Κυριακάτικα απογεύματα που πηγαίναμε οικογενιακώς σε κάτι ζαχαροπλαστεία και τάραζα τις πάστες αμυγδάλου......

0

Και αν δεν με απατά η μνήμη μου ήταν περί τα τέλη των 70s

 

[johnny19818]

Δεν θα πρωτοτυπήσω μιας και το δικό μου αγαπημένο γλυκό ήταν και είναι το προφιντερόλ (όχι δεν με επειρέασε ο Κωσταντίνου στην ταινία Χτυποκάρδια στο θρανίο)
Βέβαια δεν μπορώ να ξεχάσω κάτι Κυριακάτικα απογεύματα που πηγαίναμε οικογενιακώς σε κάτι ζαχαροπλαστεία και τάραζα τις πάστες αμυγδάλου......

0

Και αν δεν με απατά η μνήμη μου ήταν περί τα τέλη των 70s

Πρέπει να αναφέρω επίσης ότι έχω φάει και τρομερό Ρεβανί από τη Βέροια από πολύ γνωστό τοπικό μαγαζί (του οποιου μου διαφεύγει το όνομα όμως).

 

[PT8]

Επίσης οι εργολάβοι είναι αρκετά ρετρό γλύκισμα το οποίο μικρός απεχθανόμουν αλλά τώρα δεν θα πω όχι.

Κατα τα λοιπά, εκλαίρ και προφιτερόλ ήταν είναι και θα είναι στο τοπ των προτιμήσεων μου και μετά ακολουθούν οι πάστες και τα γλυκά ταψιού.

Ακόμα αναζητώ τις καλύτερες γεύσεις σε γλυκά.

Μπάκας και Ανδριάς καλοί μεν αλλά όχι αντάξιοι της φήμης που έχουν χτίσει.

Τερκενλής, μαξ πέρυ και λοιπές αλυσίδες = rubbish.

Το καλύτερο τσουρέκι μέχρις στιγμής το έχω βρει μια μικρή κομώπολη της Θεσσ/νικης, στον Λαγκαδά, στο Serano.

Επίσης πολύ καλή κρέμα και ντόνατς θα βρείτε στην Τρίπολη.

Δεν έχω πάει ακόμα στο μαγαζί του Παρλιάρου στην Κηφισιά. Οπτικά δείχνει έξοχο, είμαι περίεργος να δοκιμάσω κάποια γλυκά.

 

[johnny19818]

Δεν έχω πάει ακόμα στο μαγαζί του Παρλιάρου στην Κηφισιά. Οπτικά δείχνει έξοχο, είμαι περίεργος να δοκιμάσω κάποια γλυκά.

Πάντως αν είναι σαν το μαγαζί που έχει στο Κολωνάκι θα είναι φανταστικό. Έχει φοβερά σοκολατοειδή.

 

[PT8]

Πάντως αν είναι σαν το μαγαζί που έχει στο Κολωνάκι θα είναι φανταστικό. Έχει φοβερά σοκολατοειδή.

Δεν το ήξερα ότι έχει στο Κολωνάκι. Ωραία, ελπίζω και οι τιμές να είναι συμβατές με το σήμερα.

Thanx John!

 

[johnny19818]

Δεν το ήξερα ότι έχει στο Κολωνάκι. Ωραία, ελπίζω και οι τιμές να είναι συμβατές με το σήμερα.
Thanx John!

Παρακαλώ δεν κάνει τίποτα. Ναι, είναι στην Ηροδότου 24. Δηλαδή μέχρι τον Οκτώβριο του 2012 που ήμουν Αθήνα εκεί το άφησα . Όσο για τις τιμές πέρνα πρώτα από κανένα ΑΤΜ να είσαι σίγουρος .

 

[Crimson Moonlight]

Μου άρεσε πολύ η άσπρη τρούφα με το ινδοκάρυδο γύρω γύρω και το μανταρινάκι στην κορυφή. Από μέσα είχε άσπρο παντεσπάνι και κρέμα βανιλια. Οταν ήμουν μικρή ο μπαμπάς μου μου έπαιρνε μια τέτοια πάστα πού και πού, έβαζε ένα κεράκι πάνω και μου έκανε γεννέθλια . Τώρα πια μονο σοκολατένιες βρίσκω που δεν μου αρέσουν καθόλου.

 


Και για το γαλακτομπούρεκο τρελαίνομαι ακομα, αρκεί να μην μυρίζει γακατίλα, αν μυρίζει σιχαίνομαι να το φάω.

 


Τουλουμπάκια, σκέτα καί με επικάλυψη μαύρης σοκολάτας, είναι απλά τόσο νόστιμα!!!

 


Τώρα το αγαπημένο μου γλυκό είναι τάρτα κάστανο. Από κάτω προς τα πάνω: ζύμη μαύρης σοκολάτας γεμιστή με πραλίνα μαύρης σοκολάτας, πραλίνα σοκολάτας γάλακτος, πατέ κάστανο, γλάσσο μαύρης σοκολάτας, σαντιγύ με κάστανο, καραμελωμένο κάστανο και ψιλοκομμένα φουντούκια!:augenrollen: Είναι κόλαση!!! Δυστυχώς τη φτιάχνει μόνο ένα ζαχαροπλαστείο σπάνια τον χειμώνα.

 

[stayros]

Επισης τελειοι ειναι και οι Ακανεδες "Λαϊλια" Ρουμπου , για πολλα χρονια νομιζα οτι ηταν λουκουμια #)

Πωωωωωωωω....Ακανεδες Ρουμπου....τους ειχα ξεχασει εντελως....

Μπραβο βρε Κατερινακι!!! :flower:

Τους ακανεδες τους εμαθα οταν ημουν στις Σερρες φανταρος,ανακαλυψα εντελως τυχαια σε μια εξοδο το καταστημα.

Στην αρχη τους ειχα περασει ομοιως κι εγω για μπουκιτσες λουκουμιων... #)

8 μηνες Σερρες,τους ειχα καταξεσκισει,τσιμπαγα κι ενα κουτακι σε καθε εξοδο ....μεχρι την επομενη!!!

 

[perlastar]

Όλα τα γλυκά μου άρεσαν πολύ, αλλά επειδή προτιμούσα τα σοκολατοειδή, θα έλεγα ότι τα τρία αγαπημένα μου ήταν το προφιτερόλ, οι μεγάλες πάστες κοκ και οι καριόκες.

 

[Hamtaro]

Τάρτα ανανά

Σοκολατίνα

Μελωμένο (τσουρέκι γεμιστό με καρύδια βουτηγμένο σε σιρόπι)

Τώρα το αγαπημένο μου γλυκό είναι ο μπαμπάς

 

[viking4a]

Παρακαλώ δεν κάνει τίποτα. Ναι, είναι στην Ηροδότου 24. Δηλαδή μέχρι τον Οκτώβριο του 2012 που ήμουν Αθήνα εκεί το άφησα . Όσο για τις τιμές πέρνα πρώτα από κανένα ΑΤΜ να είσαι σίγουρος .

ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!!!!

Φοβερό Johny!!

 

[johnny19818]

ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!!!! Φοβερό Johny!!

Είναι η πραγματικότητα Βασίλη

 

[katerinak]

Πωωωωωωωω....Ακανεδες Ρουμπου....τους ειχα ξεχασει εντελως....
Μπραβο βρε Κατερινακι!!! :flower:

Τους ακανεδες τους εμαθα οταν ημουν στις Σερρες φανταρος,ανακαλυψα εντελως τυχαια σε μια εξοδο το καταστημα.

Στην αρχη τους ειχα περασει ομοιως κι εγω για μπουκιτσες λουκουμιων... #)

8 μηνες Σερρες,τους ειχα καταξεσκισει,τσιμπαγα κι ενα κουτακι σε καθε εξοδο ....μεχρι την επομενη!!!

εγω Σταυρο τους πρωτοδοκιμασα σε μικρη ηλικια (ισως και πριν παω στο νηπιαγωγειο) και ηταν το αγαπημενο μου ειδος λουκουμιου

ολα τα αλλα λουκουμια δεν πιανουν μια μπροστα στους Ακανεδες Ρουμπου αλλα πού να τους βρεις; συμβιβαζεσαι με ο,τι βρεθει..

 

[Νικόλαος]

Γενικά οι λευκές πάστες. Εξαφανισμένο είδος πλέον!

Αγαπημένο γλυκό των γονέων οι πάστες ποντικάκια.
Τις κάναμε μέχρι τούρτα αλλά βγήκαν ...αρουραίοι! (2,5 κιλά τούρτα)

 

[Gordon]

Κάποιος από Θεσσ/κη να μας εξηγήσει τι ήταν τα: Ροδίνι, Ευφροσύνη, Αρμενοβίλ, του Αγαπητού;

http://illaboratoriodimmskg.blogspot.gr/2013/09/armenovil-un-semifreddo-da-salonicco.html

Έστω και μετά από χρόνια, μια και δεν είδα να απαντάται
Το ροδίνι είναι παρασκεύασμα με πάστα αμυγδάλου, σε ρολό με γέμιση κρέμας από σαντιγί. Όπως το έγραψες με κεφαλαία το μυαλό μου πήγε στο ζαχαροπλαστείο Ροδίνι, που ειδικεύεται στα ροδίνια αλλά γενικά το θεωρώ όχι δεύτερο, αλλά τέταρτο μαγαζί.
Την Ευφροσύνη αν δεν πρόκειται για μια παλιά μου συμμαθήτρια δεν την έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου
Το αρμενοβίλ είναι ένα ΘΕΪΚΟΤΑΤΟ γλυκό σε μορφή μακρόστενης τούρτας, με κομμάτια μπεζέδων ανακατεμένα με σαντιγί, παγωτό βανίλια και αμύγδαλα καραμελωμένα ή απλά, κομμάτια σοκολάτας και ίσως και ξερά φρούτα. Και όλο αυτό διατηρείται στην κατάψυξη. Στη Θεσσαλονίκη θεωρείται παγωτό για επίσημες καταστάσεις. Το βρίσκει κανείς σχεδόν σε όλα τα γνωστά ζαχαροπλαστεία.

Όσο για τον Τερκενλή που θίξατε, όχι μόνο είναι όντως υπερεκτιμημένος αλλά οριακά μας εκμεταλλεύεται κιόλας. Τα τσουρέκια του είναι απλώς συνηθισμένα (τα γεμιστά και με γλάσο δεν θέλω ούτε να τα σκέφτομαι, μου φέρνουν αναγούλα) και τα υπόλοιπα προϊόντα του σχεδόν δεύτερα. Η δε εξυπηρέτηση ΚΑΚΗ! Απλά έκανε καλή διαφήμιση και μας μπούκωνε με τα αποσμητικά στον εξαερισμό της Αριστοτέλους. (Μη γελιέστε, δεν ψήνονται εκεί τα τσουρέκια αλλά στα κεντρικά τους στη Ραιδεστό)

Αγαπημένα μου γλυκά ζαχαροπλαστείου;
Νούμερο ένα: εκλέρ, από Αργυρόπουλο που πλέον δεν υπάρχει και από τον Κρόνο της Έδεσσας.
Νούμερο δύο: πουράκια του Χατζηφωτίου, θρυλικά.
Νούμερο τρία: πετιφουρ από το Νίκο. Τα καλά όμως με τη σοκολάτα, όχι η κοροϊδία με τη μαρμελάδα
Και νούμερο διαχρονικό: ρεβανί από την Ανατολή της Νικήτης (με ή χωρίς παγωτό μπανάνα)

 

[Eagle 1]

Πρέπει να αναφέρω επίσης ότι έχω φάει και τρομερό Ρεβανί από τη Βέροια από πολύ γνωστό τοπικό μαγαζί (του οποιου μου διαφεύγει το όνομα όμως).

Χοχλιούρας λέγεται το μαγαζί στη Βέροια με το όντως τρομερό ρεβανί.

 

[laura ingalls]

Ε ας γράψω και γω που εχω δοκιμάσει πολλάαα γλυκά. Καταρχάς να ξεκαθαρίσω ότι το αγαπημένο μου γλυκό είναι το παγωτό και το παρφέ παγωτό. (Το παρφέ δεν Θεωρείται παγωτό αλλά πολύ παγωμένο γλύκισμα). Ως εκ τούτου το παγωτό σικάγο το οποίο έφερε στην Ελλάδα κάποιος Έλληνας που είχε μοχθήσει στο Σικάγο κάποτε, είναι το αγαπημένο μου. Μία μπάλα σοκολάτα μία κακάο με τρία τέσσερα μενταγιόν σαντιγύ, μπισκοτάκια "γλώσσα της γάτας" τα οποία λανθασμένα αναφέρονται σαν σαβαγιάρ, και σάλτσα σοκολάτας ναι σως σοκολάτας όχι έτοιμο σιρόπι σοκολάτας. Είναι ήδη ρετρό σαν σερβίρισμα παγωτού. Ξέρω ότι το σερβίρουν ακόμα η Χαρά στα Πατήσια και ο Βάρσος στην Κηφισιά. Ρετρίλες σαν ονόματα. Εγώ το έτρωγα από ενα ρετρό ζαχαροπλαστείο στην Ευελπίδων σχεδόν απέναντι από την Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού, το "αφοί Παρασκευόπουλοι, όπου ιδιοκτήτες και προσωπικό σερβίρανε τον κόσμο στα τραπεζάκια που βγάζανε απέναντι στο πάρκο φορώντας άσπρο πουκάμισο με βυσσινί παπιγιόν. Το ζαχαροπλαστείο έχει κλείσει εδώ και πολλά χρόνια.
Ρετρό είναι και ο "καυγάς" ποιός είχε καλύτερους λουκουμάδες "κάτω στην Αθήνα" (αν έπαιρνες λεωφορείο ή τρόλευ για τρεις στάσεις ή παραπάνω το κέντρο γινόταν κάτω στην Αθήνα). Ο άντρας μου προτιμούσε τον Κρίνο ο οποίος επιβιώνει ακόμα και εχει καταπληκτικούς λουκουμάδες. Εγώ προτιμούσα το Αιγαίον στην Πανεπιστημίου που ο λουκουμάς του ήταν χωρίς τρύπα στο κέντρο, μικρή μπουκίτσα άρα όχι μπελάς με μαχαιροπηρουνα. Πάει και το Αιγαίον έκλεισε,
Λευκή τούρτα αμυγδάλου με ροδελες φρέσκου ανανά, φρέσκιες φράουλες και ολόκληρα αμύγδαλα καβουρντισμένα. Στο ζαχαροπλαστείο Μποζά γωνία Κερκύρας και Παξών. Αληθινή ρετρό γεύση. Το ζαχαροπλαστείο υπάρχει ακόμα καθότι το συνεχίζει ο γιος του. Έχω καιρό να περάσω καθότι δε μένω πια Κυψέλη, ελπίζω να μην εχει σταματησει να φτιάχνει αυτή την τούρτα.
Και μια λεπτομέρεια: Η Ευρωπαϊκή Ένωση εκεί γύρω στο 92-93 θεσπισε ειδικούς νόμους για τα πόσα λιπαρά πρέπει να χουν κάποια τρόφιμα για να χαρακτηρίζονται συγκεκριμένα. Η κρέμα γάλακτος π.χ. πρέπει να χει 35% λιπαρά ή λιγότερο. Αντίστοιχα υπάρχουν όρια και σε άλλα τρόφιμα- πρώτες ύλες κυρίως. Έτσι εξηγείται και η διαφορά στη γεύση πολλών γλυκών κυρίως που παρατηρούμε από το 95 και μετά.

 

[Bajar]

Λευκή τούρτα αμυγδάλου με ροδελες φρέσκου ανανά, φρέσκιες φράουλες και ολόκληρα αμύγδαλα καβουρντισμένα. Στο ζαχαροπλαστείο Μποζά γωνία Κερκύρας και Παξών. Αληθινή ρετρό γεύση. Το ζαχαροπλαστείο υπάρχει ακόμα καθότι το συνεχίζει ο γιος του. Έχω καιρό να περάσω καθότι δε μένω πια Κυψέλη, ελπίζω να μην εχει σταματησει να φτιάχνει αυτή την τούρτα.

Δεν ξέρω αν φτιάχνει ακόμη την συγκεκριμένη τούρτα ο Μποζας αλλά την πάστα αμυγδάλου εξακολουθεί να την κάνει εξαιρετική (και δεν είναι δική μου γνώμη αλλά κάποιου που κάνει crash test στις πάστες αμυγδάλου της Αθήνας! ).

Μάλλον είμαι η πιο ξενέρωτη εδώ μέσα γιατί δεν πολυτρώω γλυκά! Εντάξει, μπορεί να δοκιμάσω μια κουταλιά ή κάτι μικρό αλλά σε γενικές γραμμές δεν έχει έρθει μια στιγμή να πω "αχ να είχαμε ένα γλυκάκι". Η μόνη εξαίρεση που κάνω είναι το παγωτό αλλά πάλι με όρους, χωρίς φρουτάκια, χωρίς αμυγδαλάκια, χωρίς τρουφίτσες, χωρίς χαζομαρίτσες μέσα και από πάνω. Σκέτο, να καταλαβαίνω τη γεύση, όποια είναι κάθε φορά. Έχω αδυναμία στο καϊμάκι. Και μικρή κάπως έτσι ήμουν. Και πάντα προτιμούσα τα μικρά, ένα σοκολατάκι, ένα σουδάκι, ένα ταρτάκι. Οτιδήποτε χωρίς σιρόπια. Αν μου φέρεις το καλύτερο γαλακτομπούρεκο του κόσμου και ένα κομματάκι κέικ θα προτιμήσω το κέικ! Μάλλον δεν έχω θέση εδώ μέσα, απορώ γιατί έχω το θράσος να γράφω ακόμη.
Τέλος πάντων. Το γλυκό που θυμάμαι να τρώω μικρή έστω και μια -δυο μπουκιές και τώρα δεν βρίσκω πουθενά αυτή τη γεύση και την ποιότητα είναι το κωκ. Μας έφερνε η αγαπημένη μου θεία από ένα ζαχαροπλαστείο στο Αιτωλικό, το οποίο δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμη. Πολύ νόστιμα. Όμως το πιο ωραίο κωκ που δοκίμασα ποτέ και που ελπίζω ακόμη να το φτιάχνει έτσι, είναι του Νικολάου στη Ναύπακτο. Σωστή κρέμα, ανάλαφρο παντεσπάνι ελάχιστα σιροπιασμένο, αληθινό γλάσο χωρίς πολλά πολλά. Αν ποτέ μου έλεγαν ότι έχω μια τελευταία ευκαιρία στη ζωή μου να φάω γλυκό, αυτό θα επέλεγα.

 

[Bambinella]

Αν μου φέρεις το καλύτερο γαλακτομπούρεκο του κόσμου και ένα κομματάκι κέικ θα προτιμήσω το κέικ! Μάλλον δεν έχω θέση εδώ μέσα, απορώ γιατί έχω το θράσος να γράφω ακόμη.

Το παγωτο το τρωω με αρκετη ευχαριστηση, αλλα ουτε κατα διανοια δεν ανηκει στα πιο αγαπημενα μου γλυκα.
Θα μου αρεσε τρομερα το παρφε, αν δεν ειχε μεσα ολα αυτα τα φρουτακια και ξηροκαρπια. Και τελος παντων, τα ξηροκαρπια που μπαινουν παντα στο παρφε σκοκολατα καπως τα αντεχω, αλλα εκεινα τα γλασαρισμενα φουτακια που μυριζουν νερατζι και καταστρεφουν το παρφε βανιλια γιατι επιμενουν ακομα να τα βαζουν;;;;;
Τι κριμα ενα τοσο ωραιο γλυκο να πηγαινει για πεταμα με ολες αυτες τις αηδιες που ριχνουν μεσα! Κι εγω να μη μπορω να το απολαυσω που τοσο μ' αρεσει!
Μια και μοναδικη φορα καταφερα να βρω ενα θεσπεσιο παρφε κακαο σκετο ολοσκετο σε ενα ζαχαροπλαστειο, αλλα το ζαχαροπλαστειο εκενο ηταν τοσο μακρια απο την περιοχη μου, που δεν μπορουσα να εχω το παγωτο ο,τι ωρα ηθελα. Και μιλαμε για τρελη νοστιμια με ενα κακαο τοσο γαλακτος που δεν πικριζε καθολου και το χρωμα του ηταν οχι καφε, αλλα σχεδον μπεζ! Ετσι οπως το θελω δηλαδη γιατι η μαυρη σοκολατα δεν ειναι απλως κατι που δε μ' αρεσει. Ειναι εχθρος μου!

 

[laura ingalls]

Τι λέτε ρε κορίτσια! Στη μια δεν αρέσουν τα γλυκά στην άλλη η σοκολάτα... Έχετε λύσει τα μισά προβλήματα της ύπαρξής σας. Ξέρεις τι είναι να πεθαίνεις για ένα γλυκό εδώ και τώρα; Ή να προσπαθείς να συγκεντρωθείς για να γράψεις μια εργασία πιπιλώντας κομμάτια σοκολάτας Ιον αμυγδάλου; (την μεγάλη ε; αυτή με τα μεγάλα κομμάτια αμύγδαλο).
Εαν δεν τρώτε και μακαρονάδες και πατάτες τηγανητές θα φάω το καπέλο μου σαν τον Τζων Ρόμπαξ!