Τα πρωτα μου δειλα βηματα τα εκανα με τους Scorpions αγοραζοντας εκεινο το κλασικο γκρι Best of CD, που κυκλοφορησαν το 1999. Θα μπορουσε καποιος να πει πως προκειται για ενα φυσιολογικο ξεκινημα. Το κατα ποσο metal βεβαια ειναι οι Scorpions, αυτο ειναι ενα αλλο θεμα. Η συνεχεια ηταν λιγο αποτομη. Μια μερα στο σχολειο, ενας φιλος, μου εβαλε τα ακουστικα του discman στα αυτια. Τον ροταω τι εχει το μενου και μου απανταει μια μπαλαντα!
Οταν πατησε το play αυτο που αρχιζε να παιζει, μονο μπαλαντα δεν ηταν! Ενα υποβρασμιο και κολασμενο drum solo αρχισε να βαραει με τρομερη ενταση ενω λιγα δευτερολεπτα αργοτερα, αγριες κιθαρες αρχισαν να ουρλιαζουν και ενα βαρβαρο riff αρχισε να γκρεμιζει τα παντα. Λιγο αργοτερα ενας τραγουδιστης που θα μπορουσε να ραγισει και τζαμια, αμολαει μια τσιριδα... και μετα ερχεται ενα απιστευτο σολο...
Εκει επαθα μεγαλη ζημια...
Το κομματι αυτο ειναι φυσικα το Painkiller. Θα ελεγα λοιπον πως κυριως οι Judas Priest με μυησαν στο μεταλ. Εν συνεχεια βεβαια ανακαλυψα και αλλους που μου αρεσαν. Διαπιστωσα στη συνεχεια πως ηχητικα μου αρεσε περισσοτερο το heavy metal του '70 και του '80, εχοντας μια ιδιαιτερη συμπαθεια προς τα 80's. Με λιγα λογια τα πρωτα μου ακουσματα ηταν οι Judas Priest, Scorpions, Accept, Iron Maiden, Savatage, Europe, Whitesnake
