Ποιο arcade σας πρωτο-ξετρέλανε τεχνικά?

[Nemo]

Outrun για όλο του το πακέτο (Gameplay,γραφικά,μουσική,εφέ ,ποιοτικά controls ) , το Rastan Saga για τα απίθανα γραφικά του (πανδαισία χρωμάτων ,εφέ νερού) ...

 

[vasilas432]

Cadillacs & Dinosaurs φυσικά! Προσπαθούσα τότε να πείσω τον εαυτό μου οτι το Streets of Rage 2 στο Mega drive είναι το ίδιο...μάταια όμως.

 

[Wally]

1@Nemo[/USER] θυμαμαι το screenshot του Rastan Saga στο Pixel που εδειχνε τον καταραχτη και υπεροχα μπλε χρωματα...ειχαν γινει τα ματια μου αυγα!

 

[johnny19818]

Το ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν αλλά το Mortal Kombat 3 το έβλεπα και έλιωνα. Η θέα των ωμών αιμοσταγών Fatality στην οθόνη ήταν αρκετή!

 

[Aardvark]

Θα ξαναναφερω το PITFIGHTER σε εποχες (1990) που παιζαμε Renegade και Dragon Ninja να βλεπεις τα πρωτα digitized sprites με "αληθινους" ανθρωπους ηταν το peak της τεχνολογιας τοτε,λεγαμε αυτο ειναι δεν εχει παραπανω!

 

[milntov]

Θα ξαναναφερω το PITFIGHTER σε εποχες (1990) που παιζαμε Renegade και Dragon Ninja να βλεπεις τα πρωτα digitized sprites με "αληθινους" ανθρωπους ηταν το peak της τεχνολογιας τοτε,λεγαμε αυτο ειναι δεν εχει παραπανω!

Και εγω οταν ειχα δει το pitfighter ειχα παθει πλακα με τους αληθινους χαρακτηρες!!φοβερα χαρακτηριστικα για το 1990

 

[SurvivalHorror]

Χμμμμ...Αν πάω πίσω θα πω οτι το πρώτο arcade παιχνίδι που με ξετρέλανε τεχνικά ήταν το Toki. Από τη πρώτη στιγμή που το είδα στο μαγαζί του νονού μου κόλλησα. Λάτρεψα την ιστορία(ήθελα να μπορούσα να φτάσω στο τέλος για να απαλλάξω τον ήρωα από τα μαγικά και να τον κάνω άνθρωπο ξανά.

Τι μου άρεσε ιδιαίτερα...Τα τοπία σε κάθε πίστα ήταν με βάθος και πολύ ωραία χρώματα.Οι εχθροί καλοσχεδιασμένοι και αρκετοί από αυτούς με υψηλό δείκτη ευφυίας καθώς και οι αρχηγοί είχανε τρομερές λεπτομέρειες και σου προκαλούσανε δέος.Δε θα ξεχάσω πίστες όπως αυτή στους πάγους με το μαμούθ,τη ζούγκλα με τα περίεργα πουλιά που τρέχανε με μεγάλη ταχύτητα καθώς και τη τελευταία πίστα με το βάθος,τη μόλυνση της πόλης.Πιστεύω οτι το παιχνίδι αυτό για την εποχή του ήταν τόσο καλοδουλεμένο που δε περνούσε απαρατήρητο...

 

[Nemo]

1@Nemo[/USER] θυμαμαι το screenshot του Rastan Saga στο Pixel που εδειχνε τον καταραχτη και υπεροχα μπλε χρωματα...ειχαν γινει τα ματια μου αυγα!

Οντως αλλα το real thing ηταν ακομα καλυτερο (γραφικα).

Να συμπληρωσω και το το Dragon's Lair στο "Απίστευτα κι Όμως Αληθινά" αλλα και το

Ikari Warriors(πολυ ομορφα γραφικα και ηχος) ,οταν το πρωτοφερανε στην Διεθνη Εκθεση θεσσαλονικης (το 86 ???) ως εκθεμα σε καποιο περιπτερο και στο οποιο ματαια περιμεναμε επανειλημμενα μηπως μας αφησουν να παιξουμε λιγο(ισως και για αυτο τελικα-λογω απωθημενου- να μου ειχε "μεινει" .

 

[cloud]

Εγώ θα πω 3 παιχνίδια, σε τρεις διαφορετικές χρονικές στιγμές, και για τρεις διαφορετικούς λόγους...

Πρώτα πρώτα ήταν το Pac-Man κάπου στις αρχές του 80... Και θυμάμαι σε λούνα παρκ που όλοι οι πιτσιρικάδες ήμασταν μαζεμένοι γύρο από αυτό και θαυμάζαμε το "θαύμα" της τότε τεχνολογίας..

Μετά από αρκετά χρόνια, και στα 2D γραφικά, ήταν το λατρεμένο μου Three Wonders, κυρίως λόγο της αισθητικής του που ακόμα και σήμερα είναι από τα λίγα αγέραστα παιχνίδια.

Και περίπου στο 1995, και για τα 3D γραφικά, το Virtua Fighter 2 που ακόμα θυμάμαι το σοκ που έπαθα όταν το είδα για πρώτη φορά σε ένα γνωστό μαγαζί της Λαμίας.

 

[Shinobi]

Outrun 

Απίστευτη κινηση, τεραστια sprites, το είχα πετύχει σε καμπίνα που εμπαινες σε αμαξάκι δεν ξέρω αν ηταν η οριτζιναλ (?)

Afterburner 

Το ιδιο, απίστευτη εμπειρία για το 1988. Σε αυτό έμπαινες σε μια καμπίνα σαν κόκπιτ αεροπλάνου 

R-Type

Όταν το είχα δει πρωτη φορά στα ηλεκτρονικά (1988 μάλλον) επαθα ζημιά, τα γραφικά ηταν απο άλλο πλανήτη, έδειχνε φοβερό και τρομερό στις μεγάλες οθόνες των ηλεκτρονικών. Καμια σχέση πως το βλέπουμε σήμερα σε 15ρες LCD. Στο demo πρέπει να επαιζε και εκείνο το μεγάλο boss-διαστημόπλοιο, εντάξει το στόμα στο πάτωμα.

Rastan

Για την εποχή (1987) ηταν το ομορφότερο παιχνίδι στα ηλεκτρονικά, με τα πιο πολλά χρωματα, τέλεια κίνηση.

 

[Uskoke]

μα φυσικά το Double Dragon!Επειδή μπορούσα να έπαιζα ατελείωτα διπλά με τους φίλους μου, να βγάζουμε όλο το παιχνίδι μόνο με αγκωνιές, να κοντραριζόμαστε στο τέλος, υπέροχα γραφικά και gameplay, τι να πρωτοαναφέρει κανείς;το r-type που ανέφερε ο shinobi, ήταν όντως φοβερό αλλά κανείς μας δεν μπορούσε να παίξει παραπάνω από 1-2 λεπτά, κι έτσι δεν το απολαύσαμε τόσο. επίσης νεκροθάφτης, το ίδιο-ούτε οι μεγαλύτεροι δεν μπορούσαν να παίξουν πολύ.το outrun βέβαια αλλά σε κλασσική καμπίνα jamma, πάλι είχε υπερβολικά δύσκολο gameplay, ή εμείς είμασταν χειρότεροι παίκτες, δεν ξέρω το παίζανε οι μεγαλύτεροι, φουλ '80ς.

 

[milntov]

Δεν το ειχα πετυχει στα arcades αλλα το εφε με τα ολογραμματα στο time traveler της sega θα ηταν παρα πολυ εντυπωσιακο το 1991.Ακομα και σημερα μου φαινεται εντυπωσιακο.

 

[telonio]

Ήταν όντως εντυπωσιακό και από όσο έχω ακούσει, παραμένει το ίδιο και σήμερα στην Αμερική. Δεν το συνάντησα ποτέ στις μεγάλες arcade αίθουσες τότε και αμφιβάλλω αν το έφερε κανείς στη χώρα μας. 

 

[Trellos11]

Το ninja gaiden ή αλλιώς shadow warriors ,ήταν το arcade που με είχε ξετρελάνει το 1989 και ο λόγος που υποσχέθηκα στον εαυτό μου κάποτε να έχω την δική μου καμπίνα ,στο σπίτι μου για να παίζω όσο θέλω.

 

[maxouli]

Το Time Traveller υπήρχε σε όλη την Αθήνα. Το πρωτοέφερε η genesis στο Περιστέρι, όπου πάθαμε όλοι την πλάκα μας. Αληθινές 3d εικόνες, μπροστά στα μάτια μας. Και όταν ξεπεράσαμε το πρώτο σοκ, δεν το κοίταζε κανένας. Όλοι προτιμούσαν να παίξουν ένα από τα 7 tehkan world cup. Όπως όλα τα παιχνίδια με laser disc, είχε gameplay μηδέν. Το συνάντησα ξανά στη divina (bowling) στην Κηφισιά και στον Πειραιά κάπου κοντά στο σταθμό του ηλεκτρικού. Πάντα κλειστό και παρατημένο.  

 

[telonio]

Κοίτα να δεις, μόνο εγώ ήμουν άτυχος και δεν το πρόλαβα πουθενά.

 

[Aardvark]

Ουτε εγω το ειχα δει πουθενα, κριμα.

Απο την αλλη ειμαι χαρουμενος που επαιξα το VR στην Τζωρτζ.

 

[telonio]

14 hours ago, Trellos11 said:

Το ninja gaiden ή αλλιώς shadow warriors ,ήταν το arcade που με είχε ξετρελάνει το 1989 και ο λόγος που υποσχέθηκα στον εαυτό μου κάποτε να έχω την δική μου καμπίνα ,στο σπίτι μου για να παίζω όσο θέλω.

To shadow warriors είναι ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια. Το είχα αρχικά στον amstrad 6128, που δεν το έλεγες και αξίολογο παιχνίδι να ασχοληθείς πολύ μαζί του (ελέω 8bit δυνατοτήτων του μηχανήματος). Αργότερα το είχα και στην Amiga 500. Εκεί είναι αρκετά κοντά στην arcade έκδοση με επιπλέον φοβερή μουσική.

 

[Trellos11]

Ήμουν 10 χρονών τότε και είχα πορωθεί απίστευτα με το gameplay,πρώτη φορά έβλεπα τόσο γρήγορη κίνηση σε beat ‘em up .

Το πρώτοέπαιξα στο μαγαζί με τα ηλεκτρονικά στο χωριό μου ,με είχε πάει ο πατέρας μου από τις καλύτερες εμπειρίες που είχα ποτέ.Μέχρι που έκλεισε κάπου το 1995-96.

Έκτοτε βρέθηκα σε πάρα πολλές και καλύτερες αίθουσες κυρίως στην Αθήνα,αλλά εκείνη η αίσθηση  ήταν μοναδική.

 

[Rygar]

Λοιπόν εμένα έχει ως εξής. Μέχρι το 1988 όσα arcades είχα τη δυνατότητα να δω, δε μου κέντριζαν το ενδιαφέρον από άποψη γραφικών και ήχου. Αυτό μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού του 1988 στο χωργιό της μάνας μου που έπαθα σοκ με το Out run. Τιμόνι;;;;; γκάζι;;; φρένο;;;; τι λες τώρα! Επειδή τα πιτσιρίκια σχεδόν έπαιζαν ξύλο, ο ιδιοκτήτης αναγκάστηκε να το αντικαταστήσει (μιλάμε για χωριό έτσι; ) με το Τάμπλ Ντράκον τον Αυγουστο του 1988. Για χάρη του μ'ενα ξάδερφο είχαμε ξετινάξει τη μπανκα στον αέρα. Υπόψην πλέον έπαιζες με 20 δρχ στα περισσότερα arcades. Εμείς είχαμε γίνει μάστορες και πριν τελειώσει το καλοκαίρι το τελειώναμε με ένα κοσάρι (2 δεκάρικα). Την ίδια εποχή στο ίδιο χωριό αλλά σε άλλο μαγαζί γινόταν πανικός με το Tehkan world cup, όπου όλους μας είχε μαγέψει το στυλ παιχνιδιού με το τραπέζι. Και αυτό κατάφερνα πλέον να το τελειώνω με ενα εικοσάρικο. Αυτό έπαιρνε ενα εικοσάρικο σε σχέση με τα δύο δεκάρικα του Ταμπλ (του Ντράκον). Πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν ένα υπέροχο καλοκαίρι από τεχνικής άποψης καθότι από τον Απρίλη εκείνης της χρονιας ήμουν ιδιοκτήτης ενός 6128 (μάλλον χρήστης ημουν, ο ιδιοκτήτης ηταν ο πατέρας μου ).Τις επόμενες 2 χρονιες μεχρι και το 90, με σοκάρισαν κυριολεκτικά (με άφησαν με ανοιχτό το στόμα εν ολίγοις) τα Golden Axe, Shinobi, Cadash και Pit fighter. 

Ο λόγος που σταμάτησα στο 1990 είναι κυρίως γιατί το καλοκαίρι του 90 απέκτησα μια Α500 , οπότε σταδιακά άρχισα να μην εντυπωσιάζομαι από τις νέες γενιές των arcades  (συμπεριλαμβανομένου του Neou Geou)