Προς υπεράσπιση των video games!

[Imgema]

Single player και πάντα single player. Κάθε φορά που βλέπω ωραία "μοναχικά" games να αποκτούν το δικό τους online mode ξενερώνω (πχ Dead Space). Παίζω games για να ξεφύγω από τον κόσμο και να ξεχάσω την μιζέρια και τα προβλήματα, όχι για να μου λέει τι να κάνω ένας αγενής πιτσιρικάς που δεν με ξέρει και όταν εγώ τερμάτιζα τα Golden Axe και Street Fighter 2 στα arcade οι γονείς του ούτε καν είχαν γνωριστεί ακόμα. Πέρασα από το WoW και ξέρω πως είναι. Και αν θέλω να παίξω ένα ανταγωνιστικό multiplayer υπάρχουν οι φίλοι μου για αυτό. Βάζουμε κάνα Mortal Kombat τουρνουά και γίνεται χαμός.

Όσο για το αν αρέσει η ενασχόλησή μου στους άλλους αυτό είναι και το τελευταίο που με νοιάζει. Αυτό μου αρέσει, αυτό με ευχαριστεί και είναι η επιλογή μου. Εγώ δεν ασχολούμαι αν ο τάδε αφιερώνει τον χρόνο του στην "στρογγυλή θεά" 'οπως την αποκαλούν. Κι εμένα μου φαίνεται ανούσιο να ασχολείσαι με το ποιον παίκτη θα πάρει η Δόξα Δράμας ή αν έκανε φάουλ ο Κλωτσοσκούφης στο τάδε αγώνα. Επίσης δεν βλέπω την διαφορά στο να "τουμπανιάζεις" ένα PC και να ασχολείσαι με το hardware με το να κάνεις το ίδιο στο αυτοκίνητο ή το μηχανάκι σου.... Δηλαδή αν τουμπανιάζεις την μηχανάρα σου και ξεσηκώνεις τον κόσμο κάθε φορά που περνάς με αυτή είσαι cool άρα δεν είναι ανούσιο? Όταν όμως με παρακαλάνε να πάω να τους φτιάξω το PC γιατί ξέρουν ότι δεν θα τους πάρω λεφτά και θα το φτιάξω εκείνη την στιγμή (που να ταλαιπωρείσαι τώρα με Πλαίσια κλπ), τότε είμαι καλός.

Ούτε σπαταλάω τον ελεύθερο χρόνο μου και το λιγοστό χρήμα μου στις καφετέριες. Ξέρω άτομα που για να τα πουν με φίλους πρέπει ο κόσμος να χαλάσει να πάνε σε καφετέρια, να χαλάνε 5 - 10 euro την ημέρα και να κάθονται 5 ώρες αλλιώς δεν συναντιούνται καν (αυτό και αν είναι ανούσιο)... Εγώ ευτυχώς δεν χρειάζεται να το κάνω, συναντάω τους φίλους μου κάπου που να μην έχω 20 άτομα γύρω μου να φωνάζουν και να καπνίζουν σαν φουγάρα και όλα αυτά δωρεάν.

Μικρός τα άκουγα κι εγώ για τα games. "Θα χαλάσουν τα μάτια σου" έλεγε η γιαγιά μου. Τώρα δεν μου το λέει γιατί είμαι ο μοναδικός στην παρέα μου που δεν φοράει γυαλιά (οκ, έτυχε). "Θα αποβλακωθείς"... χμμμ, μάλλον πιο πολύ αποβλακώνει η τηλεόραση παρά τα games (κι εγώ την μισώ την τηλεόραση). Η μάνα μου για να μου απαντήσει σε κάτι που την ρωτάω πρέπει να την ρωτήσω τρεις φορές αν εκείνη την ώρα βλέπει Τούρκικο.

Χάρη στα videogames έμαθα Αγγλικά. Ναι δεν είναι υπερβολή. Όταν σταμάτησα το φροντιστήριο λόγω οικονομικών, πήγαινα ακόμα τρίτη κανονική. Τώρα όμως ξέρω αρκετά καλά την γλώσσα και είμαι σε ανώτερο επίπεδο από lower. Από το 1995 άρχισα να διαβάζω το Αγγλικό Ν64 magazine (και μετά από αυτό πολλά περιοδικά ξένου τύπου) και σταμάτησα να αγοράζω Ελληνικά (μεταφρασμένα) περιοδικά. Από εκει έμαθα την γλώσσα πολύ καλά αλλά την τελειοποίησα διαβάζοντας ξένα site για games και συμμετέχοντας σε ξένα forum (μιλάμε για αρκετό καιρό πριν γίνουν οι υπολογιστές mainstream).

Η ενασχόλησή μου με τα games με έσπρωξε στο να μάθω τους υπολογιστές. Έμαθα τόσο καλά (από μόνος μου) που τώρα μπορώ άνετα να δουλέψω και σαν τεχνικός (ήδη εδώ και χρόνια το κάνω αυτό). Και όχι μόνο αυτό. Λόγο του ότι έμαθα να χειρίζομαι τα PC (και τα Mac) πολύ εύκολα και γρήγορα, έμαθα πολλά προγράμματα όπως photoshop από μόνος μου, γρηγορότερα από άλλους. Για αρκετά χρόνια δούλευα σαν γραφίστας χωρίς να έχω πάει σε κάποια σχολή, μόνο ένας μήνας πρακτικά χρειάστηκαv για να μπω στον ρυθμό της παραγωγής και σε 3-4 χρόνια εκπαίδευα τους νέους...

Οπότε μόνο ανούσια δεν ήταν η ενασχόλησή μου με τα games για μένα.

 

[Other_Reality]

Nτάξει, πιτσιρικάς άκουγα και εγώ τα κλασσικά "κλείστο ρημάδι, θα στραβωθείς" και άλλα κουλά, όπως ο πατέρας μου έλεγε ότι η μούρη μου είχε πάρει το σχήμα της ...amiga !!! Και δέν είχε και άδικο, έφαγα πολλές ώρες στην Amiga, ίσως τις περισσότερες που έχω "γράψει" στα gameroχιλιόμετρα μου.

Απο την άλλη με τα amigoadventures έμαθα καλύτερα αγγλικά, με το Sensible είχα αποκτήσει τρομερά αντανακλαστικά (κρατάνε ακόμα !), με την demoscene μπήκα στον κόσμο της ηλεκτρονικής μουσικής και την κουλτούρα της, τελοσπάντων ήταν ένα μικρό σχολείο. Δέν είμαι σίγουρος ότι ένα Snes ή Megadrive θα αποτελούσε το ίδιο σχολείο, οι κονσόλες ήταν πάντα pure (και almost mindless) fun, σπάνια σκεφτόσουν λίγο παραπάνω, όπως π.χ σε ένα Computer RPG ή adventure. Θέλω να πώ πως, πρέπει να αναγνωρίσουμε και αυτή την παράμετρο, πως δηλαδή το gaming στα computers είναι περισσότερο εποικοδομητικό. Τώρα πιά τα ίδια games βγαίνουν και στις κονσόλες (ακόμα και adventures, ποιός θα περίμενε να παίξει monkey island σε μιά κονσόλα), οπότε έχει κάπως εκλείψει αυτό.

Κατα τα άλλα, πιό πολύ κριτική δέχομαι απο τον εαυτό μου, παρά απο οποιονδήποτε άλλο. Συνήθως εγώ τσαντίζομαι όταν καταλαβαίνω ότι χαραμίζω υπερβολικό χρόνο στα games, περισσότερο απο όσο θα ήθελα, και ότι θα μπορούσα να διοχετεύσω αυτή την ώρα σε κάτι άλλο, ίσως πιό δημιουργικό ή τελοσπάντων πιό σωματικά ενεργό (μή πάει ο νούς αλλού, για κανα τζόκινγκ μιλάω, περπάτημα κλπ). Πάντως σίγουρα προτιμώ να παίξω games, απο το να χαζεύω στην τηλεόραση τις μπούρδες που παίζει συνήθως, άσχετα άν καμμιά φορά την θέλω και την μπούρδα !!!

Γενικά πιστέυω ότι "too much of anything" είναι κακό. Καλό είναι να ισσοροπείς τα πράγματα, έτσι ώστε να μη βαριέσαι κιόλας. Πόσες φορές έχω περάσει το στάδιο του "δέν μπορώ να παίξω πιά games τα σιχάθηκα" μόνο και μόνο γιατί το είχα "κάψει" και προφανώς ο οργανισμός μου έλεγε "σταμάτα" ! Νομίζω ότι ο καθένας απο εμάς έχει ένα τέτοιο ρολόι μέσα του, που χτυπάει πού και πού για να μας δείξει ότι κάτι δέν πάει καλά. Σχετικά με τα παιδιά, πιστέυω πως πρέπει κανείς να τα συμβουλέυει και όχι να τα μαντρώνει, δηλαδή να του κρύβει τις κονσόλες ας πούμε, απλώς να του αντιπροτείνει ενδιαφέροντα πράγματα, εναλλακτικά στα video games, και να του δώσει να καταλάβει ότι τίποτα δέν είναι "καταφύγιο", και ότι τα πάντα πρέπει να γίνονται με μέτρο.

 

[Aardvark]

Δεν ειχα ιδιαιτερο προβλημα μικρος,εκανα λιγο απο ολα και ετσι ηταν γεματη η μερα μου,σημερα μακαρι να ειχαμε χρονο να αφιερωσουμε..μαλλον ειναι το αντιθετο απο οταν ειμαστε μικροι λιγος χρονος να χωρεσουμε πολλα....anyway για να διορθωσω το παρακατω μπηκα!!

(ακόμα και adventures, ποιός θα περίμενε να παίξει monkey island σε μιά κονσόλα)

Sega CD 1992!!

 

[alkis21]

Τουλάχιστον κανείς από εσάς δεν καλείται να εξηγήσει στους γνωστούς του για ποιο μπαίνει στο αεροπλάνο να πετάξει σε άλλη χώρα τουλάχιστον μια φορά το χρόνο για να πάει να διαγωνιστεί σε ένα computer game...

 

[Metalcandyman]

Τουλάχιστον κανείς από εσάς δεν καλείται να εξηγήσει στους γνωστούς του για ποιο μπαίνει στο αεροπλάνο να πετάξει σε άλλη χώρα τουλάχιστον μια φορά το χρόνο για να πάει να διαγωνιστεί σε ένα computer game...

Εγω σε καταλαβαινω απολυτα γιατι τα ιδια περναω και γω οταν προσπαθω να εξηγησω τους λογους που τρωω τοσες ωρες για να καταφερω τα world records στο Twin Galaxies.Με λενε οτι αφου τα τερματιζω ολα με κλειστα ματια ποιος ο λογος να κανω το απολυτο ρεκορ και διαφορες αλλες τετοιες ερωτησης.Αντε να τους εξηγησεις μετα.Μεχρι και με μια σχεση μου καποτε τα χαλασα γιαυτο τον λογο.

 

[bspus]

Ποσοι απο εδω που ασχολουμαστε και επαγγελματικα με τους υπολογιστες θα το καναμε αν δεν ειχαμε ξεκινησει παιζοντας παιχνιδια? Ελαχιστοι.

Ισχυει και το επιχειρημα για τα αγγλικα, τουλαχιστον για την κατανοηση κειμενου. Adventures/RPGs με καναν να θελω να τελειοποιησω τη γλωσσα.

Παντως δεν μπορεις να αναφερεσαι σωρρευτικα στα παιχνιδια γιατι ειναι τοσο διαφορετικα μεταξυ τους που δεν βγαινει νοημα. Το casual gaming στο facebook, το retrogaming, τα ΜΜΟ, τα single player RPG σαν το Skyrim, τα FPS ειναι τελειως διαφορετικα ειδη που απευθυνονται σε διαφορετικο κοινο και εχουν διαφορετικη επιδραση στο χαρακτηρα.

Μπορεις ευκολα στο μεσο ανθρωπο να εξηγησεις οτι πχ το ποδοσφαιρο, η αρση βαρων, το μπιλιαρδο, το ping pong και το αλμα επι κοντω ουδεμια σχεση εχουν μεταξυ τους παροτι ειναι ολα αθληματα. Με τα παιχνιδια ομως δεν το καταλαβαινει αν δεν εχει επαφη ο ιδιος

 

[Other_Reality]

....anyway για να διορθωσω το παρακατω μπηκα!!


Sega CD 1992!!

Δέν έχεις άδικο, τελικά γινόταν και παλιότερα η ιεροσυλία !

 

[D@redevil]

Σε πολλές συζητήσεις που έχω κάνει και με άτομα από εδώ, κατέληξα ότι είμαι αυτή που είμαι, ΕΞΑΙΤΙΑΣ του gaming!

Πρέπει να το έχω ξανααναφέρει (κι εδώ), ότι, όταν ήμουν μικρή, οι γονείς μου δε μου έπαιρναν υπολογιστή, για όλους τους λόγους που αναφέραμε:

-Θα χαλάσουν τα μάτια μου

-Θα παραμελώ τα μαθήματά μου

-Θα σπαταλάω το χρόνο μου συνέχεια εκεί.

Συν, ότι τότε οι υπολογιστές ήταν πανάκριβοι! Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν να μπουν δόσεις ή γραμμάτια (....τότε!). Αυτό, τέλος πάντων, μπορούσα να το ξεπεράσω σαν εμπόδιο (οι γονείς μου έγιναν θυσία για μένα - το λέω με μεγάλη ευγνωμοσύνη!), αλλά ο πατέρας μου ήταν ανένδοτος, γιατί νόμιζε ότι θα παραμελούσα τα μαθήματά μου.

Μερικά (2-3) χρόνια αργότερα, η μητέρα μου, μου είχε αγοράσει το SNES (επίσης πρέπει να το έχω ξανααναφέρει!), όταν μεσουρανούσε ακόμα το NES και δεν είχαν κυκλοφορήσει σχεδόν παιχνίδια για τη νέα αυτή κονσόλα!

Ήταν αυτή η κονσόλα (και το gameboy), που αργά αλλά σταθερά μου έβαζε τα φυτίλια ν΄ασχοληθώ με τους υπολογιστές: Τα παιχνίδια, η τεχνολογία, τα κυκλώματα, τα καλώδια, ο προγραμματισμός που κρυβόταν πίσω από κάθε παιχνίδι!..... Όταν τελικά μπήκα στη διαδικασία να σπουδάσω και να τελειώσω τη σχολή (είμαι μηχανικός πληροφοριακών συστημάτων ως προς την ειδικότητα), η μητέρα μου θυμήθηκε όλη την ιστορία και μου έλεγε: "Αν ήταν παιδί μου, ν' ασχοληθείς με τους υπολογιστές, βλακεία κάναμε που δε σε παίρναμε τότε που ζητούσες!... Αλλά πού να ξέραμε!". Κατά τραγική ειρωνία, ίσως αν μου έπαιρναν τότε υπολογιστή, τώρα να μην ασχολιόμουν.

Σε όλο τον κύκλο γνωστών που έχω, είμαι ίσως η μόνη γυναίκα - τεχνικός που δουλεύει στην ειδικότητα που τελείωσε (και σας πληροφορώ ότι ο κλάδος είναι εντελώς ανδροκρατούμενος! Χρειάστηκε πολλές φορές ν' αποδείξω την αξία μου!)

Αν δεν ήταν το gaming, δε νομίζω ότι θα ασχολούμουν ποτέ! Και θα έχανα έναν απίστευτα μαγευτικό κόσμο!

Οπότε +1 στον bspus, +1 στον Imgema, +1 στον Other reality! Με καλύψατε απόλυτα!

 

[Stanfromgreece]

Σε πολλές συζητήσεις που έχω κάνει και με άτομα από εδώ, κατέληξα ότι είμαι αυτή που είμαι, ΕΞΑΙΤΙΑΣ του gaming!
Πρέπει να το έχω ξανααναφέρει (κι εδώ), ότι, όταν ήμουν μικρή, οι γονείς μου δε μου έπαιρναν υπολογιστή, για όλους τους λόγους που αναφέραμε:

-Θα χαλάσουν τα μάτια μου

-Θα παραμελώ τα μαθήματά μου

-Θα σπαταλάω το χρόνο μου συνέχεια εκεί.

Συν, ότι τότε οι υπολογιστές ήταν πανάκριβοι! Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν να μπουν δόσεις ή γραμμάτια (....τότε!). Αυτό, τέλος πάντων, μπορούσα να το ξεπεράσω σαν εμπόδιο (οι γονείς μου έγιναν θυσία για μένα - το λέω με μεγάλη ευγνωμοσύνη!), αλλά ο πατέρας μου ήταν ανένδοτος, γιατί νόμιζε ότι θα παραμελούσα τα μαθήματά μου.

Μερικά (2-3) χρόνια αργότερα, η μητέρα μου, μου είχε αγοράσει το SNES (επίσης πρέπει να το έχω ξανααναφέρει!), όταν μεσουρανούσε ακόμα το NES και δεν είχαν κυκλοφορήσει σχεδόν παιχνίδια για τη νέα αυτή κονσόλα!

Ήταν αυτή η κονσόλα (και το gameboy), που αργά αλλά σταθερά μου έβαζε τα φυτίλια ν΄ασχοληθώ με τους υπολογιστές: Τα παιχνίδια, η τεχνολογία, τα κυκλώματα, τα καλώδια, ο προγραμματισμός που κρυβόταν πίσω από κάθε παιχνίδι!..... Όταν τελικά μπήκα στη διαδικασία να σπουδάσω και να τελειώσω τη σχολή (είμαι μηχανικός πληροφοριακών συστημάτων ως προς την ειδικότητα), η μητέρα μου θυμήθηκε όλη την ιστορία και μου έλεγε: "Αν ήταν παιδί μου, ν' ασχοληθείς με τους υπολογιστές, βλακεία κάναμε που δε σε παίρναμε τότε που ζητούσες!... Αλλά πού να ξέραμε!". Κατά τραγική ειρωνία, ίσως αν μου έπαιρναν τότε υπολογιστή, τώρα να μην ασχολιόμουν.

Σε όλο τον κύκλο γνωστών που έχω, είμαι ίσως η μόνη γυναίκα - τεχνικός που δουλεύει στην ειδικότητα που τελείωσε (και σας πληροφορώ ότι ο κλάδος είναι εντελώς ανδροκρατούμενος! Χρειάστηκε πολλές φορές ν' αποδείξω την αξία μου!)

Αν δεν ήταν το gaming, δε νομίζω ότι θα ασχολούμουν ποτέ! Και θα έχανα έναν απίστευτα μαγευτικό κόσμο!

Οπότε +1 στον bspus, +1 στον Imgema, +1 στον Other reality! Με καλύψατε απόλυτα!

Γυναίκα τεχνικό, έχουμε και εμείς στην εταιρεία που εργάζομαι... πολλές φορές όταν παίρνουν πελάτες τηλέφωνο και απαντάει εκείνη... της ζητάνε να τους συνδέσει με κάποιον τεχνικό! Δεν περιμένουν να πετύχουν γυναίκα!!!

Στα του θέματος τώρα... και εγώ με τα Games ξεκίνησα με τους υπολογιστές... περιοδικά, Pixel και ξερό ψωμί, και αργότερα User μέχρι που έφτασα να γίνω και φιλαράκι με τα παιδιά από εκεί, και να πηγαίνω και καμιά βόλτα από τα γραφεία στο χαιδάρι...

Τα Adventures (ειδικά της Sierra) με βοήθησαν και εμένα πολύ στα Αγγλικά μου... και ναι, ΔΕΝ φοράω γυαλιά... τελικά μύθος ήταν αυτό!

Αν έχω φτάσει να έχω μια αξιοπρεπέστατη δουλειά (είμαι στο χώρο 19 χρόνια, στην ίδια εταιρεία 14!), στα games το οφείλω... και ας γκρινιάζει η γυναίκα μου, όταν με βλέπει καμιά φορά να παίζω κανένα παιχνιδάκι στο Smartphone...

 

[D@redevil]

Γυναίκα τεχνικό, έχουμε και εμείς στην εταιρεία που εργάζομαι... πολλές φορές όταν παίρνουν πελάτες τηλέφωνο και απαντάει εκείνη... της ζητάνε να τους συνδέσει με κάποιον τεχνικό! Δεν περιμένουν να πετύχουν γυναίκα!!!

A, ωραία! Είμαστε 2!

Εσύ έπρεπε να δεις αντίδραση ενός πελάτη μας, όταν πήγα να του κάνω εγκατάσταση ένα μηχάνημα! Αφού του συστήθηκα, μου λέει: "Οκ, ο τεχνικός που θα το στήσει, πού είναι?!" Μου πήρε 10 λεπτά να τον πείσω ότι εγώ ήμουν όλη κι όλη! (και ότι δεν υπάρχει άλλος τεχνικός γι' αυτή τη δουλειά - είμαι η μόνη που μπορεί να την κάνει!)

Μια παρένθεση που ήθελα να κάνω: ποτέ δε μπήκα στη διαδικασία του online gaming. Και δε νομίζω ότι θα το κάνω. Αφενός, γιατί -όπως πολύ σωστά το έθεσε ο Imgema, δεν είναι όλοι κόσμιοι και δεν αντιδράω καλά στην αγένεια... Αφετέρου, γιατί το θεωρώ άσκοπο να μεταφέρω το χρόνο που θέλω να ηρεμήσω, σε μια online αγχώδη κοινότητα.... Το "βαρύτερο" που έχω στο πυροβολικό μου σαν online gaming, είναι 3 άτομα σε lan να παίζουμε strategy (Age of Mythology - "έρωτας" ή κανένα Rise of Nations - άλλος "έρωτας"!), αλλά είναι μια στις τόσες (και κυρίως σε άδειά μου!)....

 

[Stanfromgreece]

A, ωραία! Είμαστε 2!
Εσύ έπρεπε να δεις αντίδραση ενός πελάτη μας, όταν πήγα να του κάνω εγκατάσταση ένα μηχάνημα! Αφού του συστήθηκα, μου λέει: "Οκ, ο τεχνικός που θα το στήσει, πού είναι?!" Μου πήρε 10 λεπτά να τον πείσω ότι εγώ ήμουν όλη κι όλη! (και ότι δεν υπάρχει άλλος τεχνικός γι' αυτή τη δουλειά - είμαι η μόνη που μπορεί να την κάνει!)

Μια παρένθεση που ήθελα να κάνω: ποτέ δε μπήκα στη διαδικασία του online gaming. Και δε νομίζω ότι θα το κάνω. Αφενός, γιατί -όπως πολύ σωστά το έθεσε ο Imgema, δεν είναι όλοι κόσμιοι και δεν αντιδράω καλά στην αγένεια... Αφετέρου, γιατί το θεωρώ άσκοπο να μεταφέρω το χρόνο που θέλω να ηρεμήσω, σε μια online αγχώδη κοινότητα.... Το "βαρύτερο" που έχω στο πυροβολικό μου σαν online gaming, είναι 3 άτομα σε lan να παίζουμε strategy (Age of Mythology - "έρωτας" ή κανένα Rise of Nations - άλλος "έρωτας"!), αλλά είναι μια στις τόσες (και κυρίως σε άδειά μου!)....

Είχαμε και άλλη πιο παλια... αλλά εκτός της εμφάνισης (ίσως!) δεν την έκανες και πολύ για γυναίκα

Φόραγε τζιν μόνιμα με καρώ πουκαμισάκι, καθόταν με τα πόδια ανοικτά πάνω σε κούτες... μίλαγε με στυλ "ισα ρε μη σου αστράψω καμία ανάποδη"

και γενικότερα θύμιζε κάτι από... "καλώς τα τα παιδιά τα ζουμπουρλούδικα!" ... κτλ...

Για τα on line, συμφωνώ και εγώ... δεν μπαίνω με τίποτα σε τέτοια παιχνίδια... εγώ θέλω να ηρεμώ και όχι να τσιτώνω περισσότερο!

 

[pooky(1)]

Ρε αν δεν δοκιμάσετε το παλιό καλό Unreal Tournament σε lan, δεν έχετε δει τίποτε!!!!!!!

+1 σε άπαντες για τα on-line. Όποιος μπορεί και κρατά το μέτρο, πάντως, είναι άξιος συγχαρητηρίων.

 

[D@redevil]

Είχαμε και άλλη πιο παλια... αλλά εκτός της εμφάνισης (ίσως!) δεν την έκανες και πολύ για γυναίκα Φόραγε τζιν μόνιμα με καρώ πουκαμισάκι, καθόταν με τα πόδια ανοικτά πάνω σε κούτες... μίλαγε με στυλ "ισα ρε μη σου αστράψω καμία ανάποδη"

και γενικότερα θύμιζε κάτι από... "καλώς τα τα παιδιά τα ζουμπουρλούδικα!" ... κτλ...

Για τα on line, συμφωνώ και εγώ... δεν μπαίνω με τίποτα σε τέτοια παιχνίδια... εγώ θέλω να ηρεμώ και όχι να τσιτώνω περισσότερο!

Ά, ρε Stan, έγραψες!

Κοίτα για το τζην και το πουκάμισο / τζην πουλόβερ / τζην τι-σερτ στη δουλειά, είναι λίγο στάνταρ... Π.χ. δε μπορώ να πάω με εφαρμοστό μπλουζάκι ή με ντεκολτέ και να προσπαθώ να δουλέψω... Δεν γίνεται!

Ούτε μπορείς να βάζεις όμορφα / καλά ρούχα σε μια δουλειά σαν τη δική μας (ακόμα κλαίω ένα άσπρο πουκάμισο με κάτι πολύ ωραίες πιέτες και μακριά μανικέτια, που "ξέρασε" πάνω του ένα τονεράκι της HP!... )...

Και για να μπω ontopic και πάλι, τελικά με το gaming έμαθα περισσότερα πράγματα, ανέπτυξα αντανακλαστικά και δεξιότητες που δε θα μπορούσα ν' αποκτήσω αλλού, μα το κυριότερο: έμαθα να μην τα παρατάω, όταν δε "βγαίνει" η πίστα (η όποια "πίστα"!)

 

[pooky(1)]

Πάντως, δεν θυμάμαι που το είχα δει, μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση μια συνέντευξη που είχαν πάρει σε κάποιον που γλύτωσε από φονική καραμπόλα στο εξωτερικό με αποτέλεσμα να μην πάθει τίποτε αυτός και η οικογένειά του. Όταν ρωτήθηκε πως νοιώθει για την απίστευτη τύχη του είχε δηλώσει ότι καλή η τύχη αλλά οι 1500 ώρες που έγραψε στην τιμονιέρα μπροστά από το Forza Motorsport έπαιξαν καθοριστικό ρόλο την κρίσιμη στιγμή ώστε να λάβει στιγμιαία τη σωστή απόφαση.

 

[billy]

Πολύ καλό το συγκεκριμένο άρθρο !!

Μια από τα ίδια και εδώ με το γνωστό κύρηγμα από γονείς και γνωστούς. Αυτό που με χάλαγε περισσότερο είναι το "τράβα έξω να παίξεις μπάλα" όπως έχω αναφέρει και παλιότερα

Moυαχαχα !!

Το θυμάμαι αυτό και φυσικά παρόμοιες εμπειρίες είχα και εγώ, με αποκορύφωμα τον πατέρα ενός φίλου μου, που ενώ λιώναμε παίζοντας games, ήρθε να μας την "πεί" φωνάζοντας "ΜΑ ΚΑΛΑ, ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ;", επειδή έπαιζε η εθνική και είχαμε διαπράξει το μέγιστο ατόπημα του να *μην* παρακολουθούμε τον αγώνα στην τηλεόραση... (πάλι καλά που δεν άκουσα καμία ατάκα του στυλ "δεν είσαι άντρας", επειδή δεν γούσταρα την μπάλλα, και προτιμούσα τα video/computer games !! Ειδικά τις εποχές εκείνες, δεν ήταν διόλου απίθανο να ακούσει κανείς κάτι τέτοιο).

Πάντως προσωπικά πιστεύω ότι δεν βγήκα ζημιωμένος απο την πολυετή ενασχόλησή μου με το gaming, παρόλο που οι γονείς μου δεν είχαν καμία επαφή με το... ευγενές αυτό "άθλημα", και πολλές φορές μάλιστα προσπάθησαν να με αποτρέψουν απο το να ασχολούμαι με αυτό (ο πατέρας μου το έβλεπε με μισό μάτι και ως κάτι το ακατανόητο, ενώ η μητέρα μου ήταν πέρα για πέρα αντίθετη με την ύπαρξη οποιασδήποτε handheld/επιτραπέζιας κονσόλας ή υπολογιστή στο σπίτι, διότι ανέκαθεν θεωρούσε το gaming ως ασχολία αποκλειστικά για άτομα των 10 ετών και κάτω !! )

Ποσοι απο εδω που ασχολουμαστε και επαγγελματικα με τους υπολογιστες θα το καναμε αν δεν ειχαμε ξεκινησει παιζοντας παιχνιδια? Ελαχιστοι.
Ισχυει και το επιχειρημα για τα αγγλικα, τουλαχιστον για την κατανοηση κειμενου. Adventures/RPGs με καναν να θελω να τελειοποιησω τη γλωσσα.

Σωστός ο bspus - on both accounts.

Oσον αφορά εμένα, το φροντιστήριο ευθύνεται μόνο για ένα μικρό ποσοστό των γνώσεών μου στην Αγγλική γλώσσα. Για τα υπάλοιπα φρόντισαν οι ταινίες, τα games, και φυσικά η ατελείωτη ανάγνωση των αντίστοιχων ογκωδών (και μη) game manuals !!

1982 and still going strong (καποιοι αγοραζαν το 1986 νεο υπολογιστη και επαιζαν παιχνιδια στα 160*200 - ονοματα δεν λεμε).

Εεεεεεεεπ !!

Για μαζέψου. Νομίζεις ότι δεν παρακολουθώ;

Τι κακό έχει το 160x200 ? Τίποτα φυσικά, όπως τίποτα κακό δεν έχει και το 320x200 ή το 640x200

Οσο για το "1986", κάποιοι αναποφάσιστοι (σοφά) περίμεναν να κατακαθήσουν τα "νερά" απο την αρχική... πλημμύρα της αγοράς με home micros κάθε είδους, και βρέθηκαν ωφελημένοι αγοράζοντας τελικά ένα κορυφαίο μηχάνημα.

Εσύ που πήρες τον plus δύο χρόνια νωρίτερα ('84 - και αν !!) και τελικά σου έμεινε αμανάτι ένα μηχάνημα της πλάκας, τι κατάλαβες;

Δεν γνωρίζεις παιδί μου, πως "τα καλά πράγματα έρχονται σ' εκείνους που ξέρουν να περιμένουν"; :tease:

 

[Nemo]

Πάντως, δεν θυμάμαι που το είχα δει, μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση μια συνέντευξη που είχαν πάρει σε κάποιον που γλύτωσε από φονική καραμπόλα στο εξωτερικό με αποτέλεσμα να μην πάθει τίποτε αυτός και η οικογένειά του. Όταν ρωτήθηκε πως νοιώθει για την απίστευτη τύχη του είχε δηλώσει ότι καλή η τύχη αλλά οι 1500 ώρες που έγραψε στην τιμονιέρα μπροστά από το Forza Motorsport έπαιξαν καθοριστικό ρόλο την κρίσιμη στιγμή ώστε να λάβει στιγμιαία τη σωστή απόφαση.

Aν δεν με απατα η μνημη μου στο Pixel δεν ειχε αναφερθει για την περιπτωση καπιου νεαρου εφηβου που προσγειωσε το αεροπλανο οταν κατι συνεβη στο πιλοτο του Cessna ,μονη προυπηρεσια τις ατελειωτες ωρες πτησης στο Microsoft Flight Simulator ....

Ενω εχει αναφερθει εμπεριστατομενα οτι η ενασχοληση me videogames την αποδοση των χειρουργων ... π.χ.

http://www.sciencedaily.com/releases/2007/02/070220012341.htm

off topic mode on

Γυναίκα τεχνικό, έχουμε και εμείς στην εταιρεία που εργάζομαι... πολλές φορές όταν παίρνουν πελάτες τηλέφωνο και απαντάει εκείνη... της ζητάνε να τους συνδέσει με κάποιον τεχνικό! Δεν περιμένουν να πετύχουν γυναίκα!!!

Θυμαμαι την εκπληξη (και την ενδομυχη προκαταληψη) μου ,οταν ο τεχνικος που με συνεδεσαν ηταν γενους θυληκου, για καποιο σοβαρουτσικο προβλημα στο Helpdesk καποιου παροχεα ιντερνετ (μαλλον Οτενετ ???) στα πρωτα χρονια του Adsl , η οποια εκπληξη εγινε ακομα μεγαλυτερη απο την αρτια καταρτιση της ,ενω μαλιστα δεν ειχε το γνωστο "υφος/στυλακι" ορισμενων ,κατι το οποιο της το ειπα πριν κλεισω ,πριν την ευχαριστησω μια και το τεχνικο προβλημα τελικα βρηκε την λυση του ...

 

[Nemo]

A, ωραία! Είμαστε 2!

Θυμαμαι την εκπληξη (και την ενδομυχη προκαταληψη) μου ,οταν ο τεχνικος που με συνεδεσαν ηταν γενους θυληκου, για καποιο αρκετα σοβαρο προβλημα στο Helpdesk καποιου παροχεα ιντερνετ (μαλλον Οτενετ ???) στα πρωτα χρονια του Adsl , η οποια εκπληξη εγινε ακομα μεγαλυτερη απο την αρτια καταρτιση της ,ενω μαλιστα δεν ειχε το γνωστο "υφος/στυλακι" ορισμενων ,κατι το οποιο και της το ειπα πριν κλεισω ,πριν την ευχαριστησω μια και το τεχνικο προβλημα βρηκε την λυση του ...

 

[pooky(1)]

Γενικά το λιώσιμο με τα videogames κρατά σε μεγάλη εκγρήγορση κάποιον, ειδικά όταν πλησιάζει/έχει περάσει την ηλικία παπουδοποίησης των 40.

Βέβαια το να είσαι όλη μέρα μέσα στο σπίτι, να μη περπατάς καθόλου, να είσαι φτυστός τροφαντός αμερικανάκιας στην όψη (τετράπαχος σκουπιδοφάγος) και να ασχολείσαι με το Lineage ή το WOW, δεν πιστεύω ότι αποτελεί κολακευτικό προσδιορισμό του όρου "gamer" . Ειδικά σε μεγάλη ηλικία, μάλλον το κακό που προξενείς στον εαυτό σου είναι πολλάπλάσιο από το καλό που αποκομίζεις.

Γενικά το "gaming με ωράριο" (μάλλον άκρατη υπερωρία) αναφορικά με τα MMORGs το αποφεύγω σαν το διάολο το λιβανιστήρι.

 

[Imgema]

Παντως δεν μπορεις να αναφερεσαι σωρρευτικα στα παιχνιδια γιατι ειναι τοσο διαφορετικα μεταξυ τους που δεν βγαινει νοημα. Το casual gaming στο facebook, το retrogaming, τα ΜΜΟ, τα single player RPG σαν το Skyrim, τα FPS ειναι τελειως διαφορετικα ειδη που απευθυνονται σε διαφορετικο κοινο και εχουν διαφορετικη επιδραση στο χαρακτηρα.Μπορεις ευκολα στο μεσο ανθρωπο να εξηγησεις οτι πχ το ποδοσφαιρο, η αρση βαρων, το μπιλιαρδο, το ping pong και το αλμα επι κοντω ουδεμια σχεση εχουν μεταξυ τους παροτι ειναι ολα αθληματα. Με τα παιχνιδια ομως δεν το καταλαβαινει αν δεν εχει επαφη ο ιδιος

Πολύ σωστα.

 

[Captain Kal]

Βέβαια το να είσαι όλη μέρα μέσα στο σπίτι, να μη περπατάς καθόλου, να είσαι φτυστός τροφαντός αμερικανάκιας στην όψη (τετράπαχος σκουπιδοφάγος) και να ασχολείσαι με το Lineage ή το WOW, δεν πιστεύω ότι αποτελεί κολακευτικό προσδιορισμό του όρου "gamer" . Ειδικά σε μεγάλη ηλικία, μάλλον το κακό που προξενείς στον εαυτό σου είναι πολλάπλάσιο από το καλό που αποκομίζεις.

Πάντα έβρισκα ότι μια (μεγάλη) βολτίτσα ανάμεσα σε gaming sessions, ειδικά στην επαρχία, ήταν ότι έπρεπε για να περάσω το σημείο του παιχνιδιού που με ταλαιπωρούσε .

Γενικά το "gaming με ωράριο" (μάλλον άκρατη υπερωρία) αναφορικά με τα MMORGs το αποφεύγω σαν το διάολο το λιβανιστήρι.

Τελικά τα MMORGs είναι να τα έχεις στο αίμα σου. Τόσο καιρό έχω αγοράσει σχεδόν όλα τα questpacks από το Lord of The Rings Online, (τα βρήκα σε προσφορά), και ακόμα ούτε χαρακτήρα δεν έχω φτιάξει.

Τι μου προσέφεραν τα videogames? Πολλά, και επαγγελματικά και προσωπικά, αλλά το πρώτο πράγμα που θυμάμαι να έμαθα, ήταν να διαβάζω χάρτες (ας όψονται οι χάρτες του Dungeon Master ).